Morgunblaðið - 16.05.2018, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 16. MAÍ 2018
✝ GuðrúnMagnea
Aðalsteinsdóttir
fæddist í Odda á
Húsavík 23. desem-
ber 1927. Hún and-
aðist á dvalarheim-
ilinu Grund 24.
apríl 2018.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Her-
vör Frímannsdóttir,
f. á Kvíslarhóli á
Tjörnesi 20.8. 1894, d. 6.12. 1981,
og Aðalsteinn Guðmundsson,
verkamaður, f. í Grímsey 11.9.
1884, d. 25.8. 1953. Guðrún
Magnea var næstyngst
barnanna, eldri voru Guðrún, f.
1915, d. 1917, Guðmundur Krist-
ján, f. 1916, d. 1946, Þorkell Frí-
mann, f. 1919, d. 1980, Gunnar, f.
1921, d. 1986, og Hermann Þór,
f. 1923, d. 2011. Yngri systir
kona Guðmundar Rúnars var
Gunnhildur Friðþjófsdóttir, f.
30.10. 1961. Dóttir hennar og
fósturdóttir Guðmundar er
Soffía Tinna, f. 25.9. 1988. 2)
María, leikskólastjóri, f. 9.2.
1954, gift Auðuni Eiríkssyni, f.
17.10. 1953. Börn þeirra: Daði, f.
27.12. 1980, Alma, f. 14.4. 1984
og Arna, f. 10.11. 1989. 3) Aðal-
heiður Hervör, leikskólaliði, f.
21.5. 1956, gift Arnmundi
Kristni Jónassyni, f. 3.6. 1955, d.
12.12. 2013. Börn þeirra: Arn-
fríður Inga, f. 21.4. 1976, Sig-
hvatur Hilmar, f. 25.7. 1978, Erla
Guðrún, f. 17.7. 1980, Gyða Rut,
f. 11.1. 1992 og Arnar Sölvi, f.
20.6. 1994. Langömmubörnin
eru 20.
Guðrún gekk í Barna- og
unglingaskóla Húsavíkur og
vann á yngri árum sem húshjálp
og á Hótel Húsavík í nokkur ár.
Eftir það var hún húsmóðir á
stóru heimili um árabil, en síðar
útivinnandi og starfaði þá lengst
af hjá Kjötvinnslu Sambandsins
á Kirkjusandi.
Útför Guðrúnar er gerð í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
hennar er Þorgerð-
ur Kristjana, f.
1931.
Eiginmaður Guð-
rúnar var Sig-
hvatur Bergsteinn
Kjartansson, múr-
arameistari, f. í
Hvammi í Þistilfirði
14. ágúst 1919, d.
26.8. 1980. For-
eldrar hans voru
hjónin María Sig-
fúsdóttir, f. 2.2. 1892, d. 10.7.
1928, og Kjartan Þorgrímsson, f.
4.4. 1889, d. 2.1. 1971.
Börn Guðrúnar og Sighvats
eru: 1) Guðmundur Rúnar, kenn-
ari og skólastjóri, f. 12.10. 1951,
d. 19.3. 2018. Guðmundur kvænt-
ist Ragnheiði Jónsdóttur, en þau
slitu samvistir. Börn þeirra: Sig-
ríður Hrönn, f. 30.10. 1978, og
Atli Örn, f. 15.7. 1980. Sambýlis-
Að mömmu og ömmu frátöld-
um var Gunna Magga sú mann-
eskja sem ég kynntist fyrst í
þessari veröld. Þær héldu sam-
an heimili á Húsavík, mamma,
amma og hún, með börn og
buru, á meðan Sighvatur maður
hennar var langdvölum að heim-
an vegna vinnu. Svo fluttust þau
búferlum til Reykjavíkur, en við
í Reykjadal.
Snemmsumars var Gunna
Magga þó yfirleitt komin norður
ásamt frændsystkinum mínum,
þorði ekki að fljúga, en lagði á
sig að taka næturrútuna sem
tók meira en hálfan sólarhring á
sjöunda áratugnum. Það var
alltaf tilhlökkunarefni að fá þau
í heimsókn og seinna fékk ég
inni hjá þeim í borginni.
Frænka mín stjórnaði stóru
og annasömu heimili. Í gríni
kallaði Guðmundur sonur henn-
ar hana herforingjann, því hún
vildi hafa allt í röð og reglu.
Heimilið var stundum eins og
hálfgert hótel og hún bjó að
þeirri reynslu að hafa unnið á
Hótel Húsavík. Auk þeirra
hjóna vorum við þar fjögur ung-
menni, bróðir Sighvats var í
fæði og svo passaði Gunna
Magga börn á daginn. Hún hafði
yfirsýn og undirtök og var snill-
ingur í matargerð. Hjá henni
smakkaði ég fyrst grillaðan
kjúkling á teini og heimagerðar
franskar kartöflur, hamborgar-
hrygg og svo hvalkjötið sem hún
meðhöndlaði í mjólkurbaði svo
úr varð hreinasta lúxussteik.
Heimilið var smekklegt og pláss
fyrir alla. Amma kom að norðan
og dvaldi í nokkrar vikur. Oft
var sofið í stofunni og ættingjar,
vinir og venslafólk voru aufúsu-
gestir. Gunna Magga var heima-
vinnandi í orðsins fyllstu merk-
ingu. Sjaldan eða aldrei fór hún
sjálf í búð, hvorki matvöruversl-
un né aðrar búðir. Hún skipu-
lagði, en Sighvatur sá um inn-
kaupin. Einu sinni urðu honum á
mistök, þegar hann rambaði
ekki á réttu skóna handa henni á
útsölu. Þeir enduðu ónotaðir í
geymslunni. Frænka mín var
alltaf vel til fara, fór reglulega í
hárgreiðslu og fylgdist með tísk-
unni. Stundum gripum við í spil,
oftast brús, sem ég lærði af
þeim hjónum. Og kæmi Stjana
frænka úr Keflavík í heimsókn
upphófst mikil spilagleði. Gunna
Magga og Sighvatur gerðu sér
sjaldan dagamun, en árlega fóru
þau á Þingeyingamótið og mér
var jafnan boðið með. Þau voru
bundin heimahögunum fyrir
norðan sterkum tryggðabönd-
um.
Engan vissi ég sem vildi jafn
lútsterkt kaffi og Gunna Magga.
Löngu áður en ítölsk kaffimenn-
ing varð almenn í Reykjavík var
hennar smekkur í ætt við
espressó. Þegar ég varð stúdent
var efnt til veislu. Þá göldruðu
þær mæðgur, Maja og Gunna
Magga, fram nýjung sem kall-
aðist pizza. Sighvatur fussaði yf-
ir þessu ómeti, en fáum árum
síðar var fyrsta pizzerían opnuð
í Reykjavík.
Seinna í lífinu vann Gunna
Magga í Kjötvinnslu Sambands-
ins og fann sig í því starfi. Hefði
auðvitað átt að vera verkstjóri
með alla sína reynslu. Hún brá
sér líka í utanlandsferðir með
vinkonum, sagði sögur af því
þegar reynt var að byrla henni
áfengi á Klörubar og hvernig
kaupin gerðust í búðinni þar
sem Spánverjinn kunni svolitla
íslensku. Hún lét þó ekki plata
sig, enda fylgin sér að eðlisfari.
Gunna Magga var mín nán-
asta frænka og eignaðist hlut í
mér, einsog hún orðaði það sjálf.
Blessuð sé minning hennar.
Aðalsteinn Ásberg
Sigurðsson.
Guðrún Magnea
Aðalsteinsdóttir
Magdalena Thor-
oddsen – sýslu-
mannsfrú okkar Ís-
firðinga eins og við
minnumst hennar, var eftir-
minnilegur persónuleiki.
Ef við ættum að lýsa í fáum
orðum þeim eiginleikum sem
ríkjandi voru í fari hennar, koma
tvö orð upp í hugann: Hagorð og
málsnjöll. Reyndar má kveða
fastar að orði. Hún var fljúgandi
skáldmælt.
Leiðir okkar lágu saman á Ísa-
firði á áttunda áratugnum. Við
vorum, ásamt góðu fólki að
byggja upp Menntaskólann á Ísa-
firði. Magdalena var hin gest-
risna húsfreyja yfirvaldsins.
Þetta voru uppgangsár. Skuttog-
araöld var gengin í garð. Það
voru uppgrip til lands og sjávar.
Herskari unglinga, sem sótti
framhaldsskólana, og ungir
menntamenn, sem komu til
kennslustarfa, settu svip á bæ-
inn. Sveitarfélög voru sameinuð.
Það var hröð uppbygging rífandi
gangur, líf og fjör.
Margir lögðu leið sína til Ísa-
fjarðar á þessum árum. Ýmsir
þeirra áttu erindi við hið milda
yfirvald, Þorvald Kjerúlf, sýslu-
mann, eiginmann Magdalenu.
Gestrisni hennar var við brugðið.
Til marks um það er eftirfarandi
saga.
Móðurbróðir minn, Friðfinnur
Ólafsson, landskunnur lífskúnst-
ner og gleðimaður, átti erindi
vestur að heimsækja dóttur sína,
Elínu Þóru, sem kenndi við
grunnskólann í Bolungarvík.
Honum dvaldist nokkuð á heim-
leiðinni á Ísafirði. Þeir Þorvarður
höfðu verið skólabræður og
reyndar herbergisfélagar á
heimavist Menntaskólans á Ak-
ureyri forðum daga. Þeir voru
Magdalena
Thoroddsen
✝ MagdalenaJóna Steinunn
fæddist 7. febrúar
1926. Hún lést 3.
maí 2018.
Útför Magdalenu
var gerð 14. maí
2018.
aldavinir. Sýslu-
mannsfrúin hefði
slegið upp veislu af
minna tilefni. Skóla-
meistarinn ungi
fékk að fljóta með,
fyrir frændsemi-
sakir sem og kona
hans.
Þetta er með eft-
irminnilegri
veislum, sem við
höfum setið. Meðan
borð svignuðu undan krásum,
snerist tal okkar eingöngu um
skáldskap. Aldrei höfum við
heyrt vitnað í jafnmörg höfuð-
skáld á jafn skömmum tíma. Það
fór ekki framhjá okkur, að þótt
frændi væri bæði víðlesinn og
fjölvís, kom hann ekki að tómum
kofanum hjá húsfreyju, þegar
skáldskaparmál voru á dagskrá.
Lengi vel hallaði ekki á með
þeim. Þar kom, að þau fóru að
kveðast á. Fyrri partar flugu af
munni fram og botnað samstund-
is. Þvílíkt neistaflug af yddaðri
hugsun (og reyndar smáflími inn
á milli).
Þetta gekk lengi kvölds að
máltíð lokinni með kaffi og ko-
níaki. Smám saman fór að halla á
okkur frændur. Þótt ég laumað-
ist í Íslensk úrvalsljóð af bóka-
hillu hjónanna og gaukaði stik-
korðum að frænda, dugði það að
lokum ekki til. Við urðum að játa
okkur sigraða.
Það var ekki lærdómur hins
norðlenska skóla, sem sannaði yf-
irburði sína þessa kvöldstund.
Það var menningararfurinn frá
Vatnsdal í Rauðasandshreppi
sem átti ekki sinn líka.
Ég hef horft og hlustað á ýmsa
þiggjendur Nóbelsverðlauna í
bókmenntum í kóngaveislum í
Stokkhólmi. Enginn þeirra jafn-
ast á við þessa veislu Magdalenu
Thoroddsen.
Við Bryndís sendum okkar
innilegustu samhygðarkveðjur til
Ólínu og Halldóru, nemenda okk-
ar, afkomenda þeirra, aðstand-
enda, vina og venslafólks.
Jón Baldvin og Bryndís.
✝ Bragi Þór Stef-ánsson fæddist
í Reykjavík 14.
ágúst 1949. Hann
lést á Landspítala 2.
maí 2018. Foreldrar
hans voru Ásta
Ásmundsdóttir, f.
25. júlí 1923 á
Bíldudal, d. 29.
ágúst 2000, og Stef-
án Sörensson, f. 24.
október 1926 á
Kvíslarhóli á Tjörnesi, d. 7. jan-
úar 2010. Hálfsystir Braga sam-
feðra er Auður, f. 1946, búsett á
Akureyri. Hún er gift Herbert B.
Jónssyni og eiga þau þrjá syni.
Bragi kvæntist 1971 Svölu
Karlsdóttur, f. 1951 á Akureyri.
Börn þeirra eru: 1) Davíð Þór, f.
1969 og embættisprófi í læknis-
fræði 1979.
Auk hefðbundins náms var
Bragi í tónlistarskóla þar sem
hann lærði á píanó og hélt hann
því áfram á Akureyri. Á ung-
lingsárum lagði hann stund á
frjálsar íþróttir og keppti í ýms-
um greinum. Bragi flutti með
foreldrum sínum til Reykjavíkur
eftir stúdentspróf 1969.
Bragi og Svala fluttu ásamt
börnum til Akureyrar 1979, þar
sem hann lauk kandídatsári á
FSA og starfaði við heilsugæslu
til 1982.
Haustið 1982 fékk Bragi stöðu
héraðslæknis á Dalvík og bjó
fjölskyldan þar allt til ársins
2005. Þá var flutt til Hafnar-
fjarðar og Bragi hóf störf við
Heilbrigðisstofnun Suðurnesja.
Samhliða starfaði hann auk þess
á fleiri stöðum á landsbyggðinni,
m.a. á Grundarfirði.
Útför hans fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, mið-
vikudaginn 16. maí, kl. 13.
1973, kvæntur Con-
nie Lee og eiga þau
synina Jamie Frey
og Jónas. 2) Ásta, f.
1976, sem á börnin
Unu og Elí, faðir
þeirra er Trausti
Óskarsson. 3) Eva
Björk, f. 1978. Hún
á synina Hákon
Frey, faðir hans er
Leó Örn Þorleifs-
son, og Heiðar Óla,
faðir hans er Helgi Njálsson. 4)
Kristján Karl, f. 1982, kvæntur
Hafdísi Vigfúsdóttur, synir
þeirra eru Breki og Sindri. 5)
Stefán, f. 1991.
Bragi flutti með foreldrum
sínum til Húsavíkur árið 1956.
Hann lauk stúdentsprófi frá MA
Elsku Bragi. Þeir segja að
enginn viti hvað átt hefur fyrr
en misst hefur og nú fyrst skil
ég meininguna. Ég gerði mér
ekki fyllilega grein fyrir því
hvað mér þótti innilega vænt um
þig fyrr en núna. Síðustu dagar
hafa verið súrrealískir og sorgin
nístir hjartað. Þú varst sannar-
lega stoðin og styttan í fjöl-
skyldu þinni og þínu nærsam-
félagi. Um áratuga skeið sinntir
þú læknisstarfinu af slíkri alúð
að eftir var tekið og um allt land
ert þú syrgður af skjól-
stæðingum þínum. Þegar við
Kiddi (Kristján Karl) fórum að
vera saman í ársbyrjun 2006 var
ég fljótlega kynnt fyrir fjöl-
skyldunni. Við stefndum þá bæði
á að gera tónlistina að ævistarfi
okkar og það er mín stóra gæfa í
lífinu að hafa kynnst honum
Kidda þínum. Við bjuggum er-
lendis í átta ár, flökkuðum milli
borga í Evrópu og menntuðum
okkur í tónlist og þú komst að
heimsækja okkur ófá skiptin.
Minningar úr þessum ferðum
eru afar dýrmætar núna. Eins
allir tónleikarnir sem þú komst
á til að heyra okkur spila og þar
hittumst við síðast, á flaututón-
leikum. Ég náði ekki að spjalla
mikið við þig og ég sá að það lá
ekkert sérlega vel á þér. En þú
náðir nú samt að gefa mér falleg
en beinskeytt komment eins og
þér einum var lagið.
Við Kiddi vorum hálfgerð
hjón frá fyrsta degi þó við höf-
um ekki gift okkur fyrr en síð-
astliðið sumar, á 35 ára afmæl-
isdegi Kidda. Við erum
óendanlega þakklát fyrir að þú
hafir verið með okkur þennan
dag. Samband ykkar Kidda var
náið og sérstakt og þó þið hafið
verið mjög ólíkir karakterar þá
hefur hann marga sína góðu
mannkosti frá þér. Píanóið
tengdi ykkur sterkum böndum
og þið deilduð ástríðu og áhuga
á góðri og vel fluttri tónlist.
Kiddi er fjölskyldumaður fram í
fingurgóma eins og þú, Bragi.
Börnin þín deila góðum minn-
ingum frá uppvaxtarárunum á
Dalvík þar sem tónlist, íþróttir
og útivist gegndu stóru hlut-
verki, sérstaklega fjallgöngurn-
ar. Þá minnast þau þess að hafa
farið með þér í vitjanir um sveit-
irnar og verið með þér á heilsu-
gæslustöðinni. Þannig varstu
kannski stærri fyrirmynd og
meiri áhrifavaldur í lífi þeirra en
þú gerðir þér grein fyrir og þau
hafa valið sér bæði lækningar,
tónlist og íþróttir sem starfs-
vettvang. Á síðustu árum höfum
við Kiddi heimsótt Dalvík marg-
sinnis vegna tónleikahalds og í
hverri heimsókn vorum við beð-
in fyrir ófáar kveðjurnar. Minn-
ing þín lifir í hugum og hjörtum
Dalvíkinga og mun gera um
ókomin ár.
Vegir lífsins eru sannarlega
órannsakanlegir, það höfum við
nú reynt og þrátt fyrir sára sorg
og söknuð er ég ákveðin í að láta
ótímabæran dauða þinn, elsku
Bragi, vera áminningu um að
ekkert í þessu lífi er sjálfgefið.
Enginn maður er óbrigðull og
það eina sem við getum er að
njóta þess sem við höfum og
þess sem okkur er gefið. Þótt
mikið sé frá fjölskyldunni tekið
hefur hún margt að þakka fyrir,
minningar um góða samveru og
örlæti þitt. Þú hjálpaðir þínum
nánustu gegnum súrt og sætt og
það reynum við að gera núna,
hugga og styðja hvert annað í
djúpri sorg. Ég held þú yrðir
stoltur sæirðu til okkar og auð-
vitað stoltastur af Svölu þinni,
því hennar missir er sárastur.
Hún hefur staðið sig eins og
hetja á óbærilegum tímum. Við
munum minnast þín fyrst og
fremst sem elskandi eigin-
manns, föður, tengdaföður og
afa og sem læknis sem sinnti
starfi sínu af lífi og sál. Hvíldu í
friði, elsku Bragi, og takk fyrir
allt.
Þín tengdadóttir,
Hafdís Vigfúsdóttir.
Bragi Þór
Stefánsson
Ég man ekki hve-
nær ég sá Eyva
frænda í fyrsta skiptið. Þrátt fyrir
að við hefðum aldrei búið í sama
landi var hann samt alltaf í huga
mínum. Flestar æskuminningar
mínar um hann eru sögurnar sem
mamma mín sagði mér. Um leið
og hann kom í heiminn var hún
dolfallin og eyddi ótalmörgum
klukkutímum með hann í fanginu;
hann lá þar og greip í hárið á henni
og hún söng fyrir hann. Hann var
hennar allra mesta uppáhald.
Þegar ég var um 11 ára byrjuðum
við Eyvi að skrifast á enda vorum
við tvö þau einu af þrettán barna-
börnum ömmu og afa sem ólust
upp í útlöndum og við tengdumst
því sérstaklega út af því en líka út
af sterkum tengslum hans og
mömmu. Ég var alltaf svo spennt
þegar ég fékk bréf frá Bandaríkj-
unum sem voru oft nokkurra blað-
síðna löng. Einu sinni sendi hann
mér appelsínugulan tie-dye bol
sem ég notaði oft í gegnum ung-
Eyvindur Árnason
Scheving
✝ EyvindurÁrnason
Scheving fæddist
26. desember 1968.
Hann varð bráð-
kvaddur 27. apríl
2018.
Útför Eyvinds
fór fram 12. maí
2018.
lingsárin og henti
ekki fyrr en það var
lítið eftir af honum.
Þegar ég var í kring-
um tvítugt vorum við
Eyvi loksins á leið til
Íslands á sama tíma
og þá fórum við
frændsystkinin á
djammið niður í bæ.
Minningin frá því er
skýr en við fórum á
Hressó, þar sem for-
eldrar okkar vörðu mörgum
klukkustundum áður fyrr. Eyvi
stóð við barinn, var að fara að
borga og dró upp veskið sitt ná-
kvæmlega eins og Árni gerði allt-
af. Við frænkurnar hlógum svo
mikið að þessu enda voru feðgarn-
ir svo líkir og með svo svipað lát-
bragð að það var stundum ótrú-
legt. Eyvi var svo yndislegur og
blíður en lífið er stundum ósann-
gjarnt og fólk á við ýmis vandamál
að stríða. Ég mun alltaf halda mik-
ið upp á minningu mína um hann
og veit að mamma mín, pabbi
hans, afarnir og ömmurnar og
Palli frændi eru að hugsa sérstak-
lega vel um hann. Ég held áfram
að hugsa hlýtt til fjölskyldu hans í
Bandaríkjunum og til Fjólu, syst-
ur hans, sem hefur þurft að missa
pabba þeirra og bróður sinn með
rúmlega mánaðar millibili. Bless-
uð sé minning Eyva frænda.
Lisa Marie Mahmic.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, systir,
amma og langamma,
GUÐRÚN SIGURÐARDÓTTIR,
lést á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund
sunnudaginn 6. maí 2018.
Útförin fór fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu frá Bústaðakirkju föstudaginn 11. maí.
Sérstakir þakkir fær starfsfólk á dvalar- og hjúkrunarheimilinu
Grund fyrir hlýju og alúð.
Sigurður Gunnarsson Ólöf G. Ásbjörnsdóttir
Óli Ragnar Gunnarsson Ragnheiður Júlíusdóttir
Heimir Gunnarsson Ragnhildur Birgisdóttir
barnabörn og langömmubörn