Fréttablaðið - 20.09.2018, Síða 12

S igrún setti leiklistarferil sinn á hilluna eftir andlát dóttur sinnar. Hún hefur starfað sem flugfreyja hjá Icelandair síðan en tekur sér nú leyfi frá háloftunum
til að setja upp danskt leikrit um
Alzheimer. Leikritið sem Sigrún
flytur heim nefnist Ég heiti Guðrún
og verður frumsýnt þann 5. október
í Kúlunni í Þjóðleikhúsinu og fer
hún með aðalhlutverkið.
„Ég ætlaði aldrei að leika aftur. Ég
tók þá ákvörðun árið 2002 eftir að
Hafdís Hlíf mín dó. Það tók of mikið
á,“ segir Sigrún. „Ég ákvað bara að
gera eitthvað annað.“
Sigrún var í ballett í Listdans­
skóla Þjóðleikhússins sem barn
og var í mörgum leikritum frá 10
ára aldri. Hún útskrifaðist úr Lista­
skóla Þjóðleikhússins 18 ára gömul
og lærði síðan í New York Univer­
sity, School of the Arts þar sem hún
kláraði BA í leiklist. Þá gekk hún
með sitt fyrsta barn. „Stefnan var
þá tekin á Flórída þar sem barns­
faðir minn ætlaði í mastersnám. Ég
sá fyrir mér að njóta sólarinnar með
frumburðinn minn þar á meðan, en
ég var svo kölluð heim í söngprufu
fyrir Eponine í Vesalingunum árið
1987 og fékk hlutverkið. Ég flutti þá
heim með son minn, Sigurð, aðeins
átta mánaða og það varð nú lítið úr
þessu þægilega lífi sem ég ætlaði að
eiga á Flórída,“ segir Sigrún og hlær.
Eftir Vesalingana kom Sigrún
víða við, ýmist í leikhúsi, sjónvarpi
eða kvikmyndum, þangað til fjöl­
skyldan varð fyrir gríðarlegu áfalli.
„Hafdís Hlíf mín lést í Húsafelli árið
2001,“ segir Sigrún. Ekkert foreldri
verður samt eftir barnsmissi. Slík
er sorgin. Fólk lærir hins vegar
að lifa með henni. „Ég tók þetta á
hörkunni. Ég var að leika í Sungið
í rigninunni og við áttum eftir að
leika nokkrar sýningar, ég lék síð­
ustu sýninguna og ég man ekkert
eftir því. En ég var einstæð móðir
og þurfti bara að fara að vinna. Það
var ekkert annað í boði. Ég var farin
að vinna mánuði eftir að hún lést.“
Sigrún kláraði leikárið á eftir og tók
svo þá ákvörðun að hætta að starfa
sem leikkona.
Gleymdi andlátinu
Hún gaf sér þá smá tíma til að vinna
úr sorginni en þetta er eilífðarverk­
efni. Hafdís Hlíf lést í annarri sýslu
en Reykjavík sem þýddi að Sigrún
fékk ekki þá áfallahjálp sem hún
þurfti á að halda. „Ég hitti geðhjúkr­
unarfræðing sem bjargaði lífi mínu,“
segir Sigrún. Á sama tíma og Sigrún
gekk í gegnum þetta mikla sorgar­
ferli fór Alzheimerssjúkdómur
móður hennar sífellt versnandi. „Ég
var á mjög erfiðum stað í lífinu og
þá var svo erfitt að mæta mömmu
og sjúkdómnum. Á þessum tíma var
hún að detta inn og út og var orðin
mjög erfið á þeim tíma sem Hafdís
deyr.“
Sigrún rifjar upp dag þegar for­
eldrar hennar komu til hennar
stuttu eftir andlát Hafdísar. „Ég
veit að hún mundi eftir að ég hafði
misst barnið mitt og bað pabba um
að keyra sig til mín því hún vildi
standa við hlið dóttur sinnar sem
mest. En svo kemur hún inn og sér
fullt af blómum úti um allt heima
og spyr: „Hva, af hverju eru öll þessi
blóm? Dó einhver?“ Þá gleymdi hún
þessu um leið og hún kom. Ég svara
henni játandi og útskýri aðstæður
fyrir henni en þá varð hún alveg
öskureið og skildi ekkert í því hvers
vegna enginn hafði sagt henni þetta.
„Hvar dó hún? Í Húsafelli? Já, en
við erum af Húsafellsætt! Það var
enginn búinn að segja mér þetta.“
Ég auðvitað sagði henni ekki að
hún vissi þetta og ég væri búin að
segja henni frá þessu oft og mörgum
sinnum. Maður gerir það ekki við
fólk með Alzheimer. Svo við fengum
okkur bara kaffi og sátum saman.
Eftir smástund datt hún aftur út og
spurði mig hvaða blóm þetta væru
úti um allt og hvort einhver hefði
verið að deyja.“
Sigrún segir þetta erfiðasta tíma­
bilið með móður sinni, enda stóð
hún varla í fæturna sjálf.
„En þetta var náttúrulega ekki
mamma, þetta var sjúkdómurinn.“
Sjúkdómurinn blekkti fólk
Foreldrar Sigrúnar ráku fyrirtæki
saman og voru ákveðnir frum­
kvöðlar á því sviði. Þau fluttu inn
silkiblóm og voru með gjafavöru­
verslun á Suðurlandsbraut í mörg
ár.
„Þó að hún hafi verið byrjuð að
veikjast var það öryggi að vinna
með pabba. Það var ofboðslega erf­
itt fyrir hann að láta mömmu frá sér,
honum fannst hann vera að bregð­
ast henni. Það kemur mikil sektar­
kennd. En þetta var ekki leggjandi
á hann lengur,“ segir Sigrún.
Móðir Sigrúnar var fyrst í dagvist­
un í Hlíðabæ og henni leið mjög vel
þar. Hún var síðan á lokaðri deild
á Eir í um átta ár. Hún var komin á
það stig að ekkert annað var hægt
að gera.
„En það eru margar sögur af
mömmu. Hún strauk og var snjöll
í að blekkja fólk í spjalli. Fólk hélt
alltaf að mamma þekkti það því
hún notaði alltaf sömu frasana.
Hún spurði fólk hvað væri að frétta
af börnunum og móður þeirra
og svona. En svo kom að því í eitt
skiptið að einhver svaraði að móðir
þeirra hefði fallið frá fyrir mörgum
árum. Þá sagði hún bara: „Já, hvern­
ig læt ég!“ Ég hugsa að undirmeð­
vitundin hafi ekki að ætlað að leyfa
sjúkdómnum að sigra.“
Móðir Sigrúnar lést árið 2011.
Ákvað að rækta listapúkann
Tveimur árum síðar ákvað Sigrún
að fara í eins árs söngnám í Com­
plete Vocal Institute í Kaupmanna­
höfn. Námið bauð upp á að vera í
vinnu samhliða því og annan hvern
mánuð yfir vetrartímann dvaldi Sig­
Henti sér út í
djúpu laugina
Sigrún Waage þekkir vel til Alzheimerssjúkdómsins
en hún missti móður sína sem hafði barist við sjúk-
dóminn í fleiri ár. Sigrún flytur nú til landsins danskt
verk sem hefur verið fært í íslenskan búning og
fjallar um Alzheimer. Hún vill vekja athygli á sjúk-
dómnum og erfiðleikunum sem honum fylgja.
Sigrún vill með leikritinu Ég heiti Guðrún fræða fólk og vekja til umhugsunar um Alzheimer. FrÉttAblAðið/Eyþór
„Ég er rosalega ánægð með þetta frábæra teymi,“ segir Sigrún um sitt fríða
föruneyti. laglegur hópur sem stendur að baki sýningunni stillir sér upp.
rún í Kaupmannahöfn fjóra daga í
senn. Síðan ákvað hún að bæta við
sig þriggja ára kennaranámi í Comp­
lete Vocal tækni. „Þarna gerði ég
mér grein fyrir því að ég var búin
að svelta í mér listapúkann. Mig var
farið að klæja í fingurna,“ segir Sig­
rún.
Á þessum tíma kynntist Sigrún
konu sem fór með hlutverk í Jeg
hedder Bente sem heitir Ég heiti
Guðrún í dag. „Jannie Faurschou er
dönsk leikkona og er svona 10 árum
eldri en ég. Við fórum að ræða um
þetta verk og þá kemur í ljós að
verkið fjallar um snemm Alzheimer.
Ég sá verkið og varð bara heilluð.
Þetta verk sat virkilega í mér og
hafði djúpstæð áhrif á mig. Ári síðar
læt ég taka verkið frá og keypti svo
réttinn á því fyrir tveimur árum.“ Ég
heiti Guðrún er samstarfsverkefni
Sigrúnar með Þjóðleikhúsinu en
Magnea Matthíasdóttir þýddi.
tilgangurinn að fræða fólk
Sigrún segir tilganginn með verkinu
ekki aðeins að leika í og framleiða
leikritið. Hún vilji láta til sín taka
og upplýsa þjóðina um Alzheimer.
„Ég varð að fylgja innsæinu og gera
þetta að veruleika. Ég vil líka fræða
fólk og vekja athygli á þessum sjúk­
dómi því það er lítið búið að tala
um hann. Þetta er mjög erfiður ást­
vinasjúkdómur. Maður getur ekki
ímyndað sér að vera á þeim stað að
maður er að missa tökin, að missa
sjálfið. Það sem ég vil sjá breytast
er að fólk með heilabilun fái meiri
örvun. Það er það sem skiptir mestu
máli.“
Með Sigrúnu er flott teymi
kvenna sem stendur að sýning­
unni. Pálína Jónsdóttir leikstýrir
verkinu, með aðalhlutverk fer Sig­
rún og aðrar leikkonur eru Vigdís
Gunnarsdóttir, Lára Jóhanna Jóns­
dóttir og Elva Ósk Ólafsdóttir. Fil­
ippía Elísdóttir sér um búninga og
Anna Halldórsdóttir um tónlist en
Filippía og Pálína hanna leikmynd.
„Ég er rosalega ánægð með þetta frá­
bæra teymi,“ segir hún.
Sigrún stefnir á að halda lista­
verkasýningu í anddyrinu. „Mér
finnst svo skemmtilegt að blanda
saman listformum,“ segir hún að
lokum. Ég heiti Guðrún hefur gengið
vel í sölu og upphaflega var lagt upp
með 10 sýningar. Nú þegar er búið
að bæta við fjórum aukasýningum.
Sýningar verða aðeins í október.
Eftir smástund datt
hún aftur út og
spurði mig hvaða blóm þetta
væru út um allt og hvort
einhver hefði verið að deyja.
Gunnþórunn
Jónsdóttir
gunnthorunn@frettabladid.is
En þetta var nátt-
úrulega ekki
mamma, þetta var sjúk-
dómurinn.
2 0 . s e p t e m b e r 2 0 1 8 F I m m t U D A G U r12 F r é t t I r ∙ F r é t t A b L A ð I ð
2
0
-0
9
-2
0
1
8

0
4
:4
8
F
B
0
6
4
s
_
P
0
6
0
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
6
4
s
_
P
0
5
3
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
6
4
s
_
P
0
0
5
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
6
4
s
_
P
0
1
2
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
ti
o
n
P
la
te
r
e
m
a
k
e
:
2
0
D
F
-4
7
7
C
2
0
D
F
-4
6
4
0
2
0
D
F
-4
5
0
4
2
0
D
F
-4
3
C
8
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
5
A

F
B
0
6
4
s
_
1
9
_
9
_
2
0
1
8
C
M
Y
K