Morgunblaðið - 06.04.2018, Qupperneq 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. APRÍL 2018
✝ Sigurjón Eben-eser Hallgríms-
son fæddist á Dynj-
anda í Jökulfjörð-
um 8. nóvember
1926. Hann lést á
hjúkrunarheim-
ilinu Eyri á Ísafirði
22. mars 2018.
Foreldrar hans
voru hjónin Kristín
Benediktsdóttir
ljósmóðir, f. 5.6.
1896, d. 26.5. 1979, og Hall-
grímur Jónsson, bóndi og
hreppstjóri, f. 11.12. 1902, d.
12.2. 1988.
Systkini hans eru: Bentey, f.
9.5. 1925, d. 2012, Margrét, f.
6.5. 1928, d. 2016, Gunnar, f.
21.5. 1929, drengur, f. 21.5.
1929, d. 21.5. 1929, Gunnvör
Rósa, f. 24.11. 1930, Halldóra, f.
31.8. 1934, d. 8.8. 1935, Halldóra
Benedikta, f. 2.5. 1936, María, f.
2.7. 1938, d. 2010, Sigríður, f.
18.1. 1942, d. 2017.
Sigurjón Ebeneser kvæntist
29.5. 1965 Sigríði Guðrúnu Guð-
jónsdóttur, húsmóður og verka-
konu, f. 17.2. 1929, f. 8. júlí 2011.
Foreldrar hennar voru hjónin
Sigríður Sigurðardóttir hús-
1950, maki Þorgeir Hafsteins-
son, börn þeirra eru Helga
Björg, Almar Þór, Sigríður
Erna og Hafdís Lilja. Langafa-
börnin eru orðin alls 17.
Sigurjón Ebeneser ólst upp
hjá foreldrum sínum og systk-
inum á Dynjanda í Leirufirði í
Jökulfjörðum. Þau voru síðustu
ábúendurnir á Dynjanda og
fluttust að Sætúni í Grunnavík
árið 1952 og þaðan til Ísafjarðar
1962. Hann stundaði nám við
Búnaðarskólann á Hólum á ár-
unum 1952-1953. Hann hafði þó
ekki mikinn áhuga á bústörfum
en sjómennska átti hug hans all-
an. Hann var á vertíðum syðra
sem ungur maður og var sjó-
maður og útgerðarmaður á bát
sínum Dynjanda ÍS 59 í áratugi.
Árið 1981 fór hann að vinna hjá
Siglingamálastofnun á Ísafirði
sem skipaeftirlitsmaður á Vest-
fjörðum og starfaði þar í 15 ár.
Þau Sigurjón og Sigríður
byggðu sér fallegt heimili í Mið-
túni 19 á Ísafirði og bjuggu þar í
42 ár, og sex ár í fallegri íbúð í
Eyrargötu. Hann var einn af
fyrstu íbúunum á hjúkrunar-
heimilinu Eyri á Ísafirði og bjó
þar til dánardags. Hann var alla
tíð mikill náttúruunnandi og úti-
vistarmaður og áhugamaður um
uppbyggingu Ísafjarðar og
Vestfjarða.
Útför Sigurjóns fer fram frá
Ísafjarðarkirkju í dag, 6. apríl
2018, klukkan 14.
freyja, f. 26.1.1901,
d. 3.4. 1966, og
Guðjón Sigurðsson
bóndi á Harastöð-
um, f. 26.9. 1901, d.
21.4. 1994.
Sigurjón eign-
aðist fimm börn,
þau eru: 1) Bjarki,
f. 11.2. 1959, maki
Árný Halldórsdótt-
ir, börn þeirra eru
Halldór Pálmi,
Guðrún Agnes og Guðjón
Bjarki. 2) Sigurjón Kristinn, f.
10.2. 1961, maki Svanlaug
Guðnadóttir, börn þeirra eru
Guðni Þór, Sigrún Eva og Ívar
Atli. 3) Hallgrímur Magnús, f.
26.6. 1962, maki Jóhanna Ein-
arsdóttir, börn þeirra eru Ásdís
Svava, Sigurjón og Vilmar Ben.
4) Guðfinna, f. 2.2. 1964, maki
Trausti Sigurgeirsson. Börn
Guðfinnu eru Freysteinn Nonni
og Marín og börn Trausta eru
Grétar, Birgir, Unnur og
Heimir. 5) Sigríður Jóna, f. 23.3.
1966, maki Steingrímur Ein-
arsson, börn þeirra eru Borg-
hild Agla og Elísabet Gígja.
Stjúpdóttir Sigurjóns og dóttir
Sigríðar er Guðbjörg, f. 12.7.
Elsku pabbi.
Nú ert þú búinn að kveðja
okkur og farinn yfir í aðra til-
vist, þar sem mamma og fólkið
þitt hafa vafalaust tekið vel á
móti þér. Við óskum þess svo
heitt að þér líði vel núna, lík-
aminn var orðinn lúinn og þjáð-
ur þó að andinn hafi ekki viljað
gefast upp.
Þú varst mikill og sterkur
karakter og bjartsýni þín, já-
kvæðni og góðvild var aðdáun-
arverð. Við teljum okkur vera
mjög gæfusamar að hafa átt þig
fyrir pabba, þú varst alltaf svo
hvetjandi og uppbyggilegur og
vildir allt það besta fyrir okkur.
Ef eitthvað var að velkjast fyrir
okkur systrum, hvort sem það
tengdist námi, vinnu eða bara
því hverju við ættum að vera í
þegar við fórum á djammið í
gamla daga, þá varst þú alltaf
tilbúinn til að hvetja og styðja.
Þú varst svo stór hluti af lífi
okkar og það eru svo margar
góðar minningar sem við getum
rifjað upp og yljað okkur við. Þú
varst svo skemmtilegur og það
var ósjaldan sem þú gast komið
okkur systrum í gott hláturskast
sem við getum auðveldlega kall-
að fram þegar við minnumst
þess. Allar dásamlegu ferðirnar í
Leirufjörðinn, Grunnavíkina og
afmælisferðin með ykkur og
mömmu til Barcelona og svo síð-
asta ferðalagið okkar þriggja
saman á suðurfirðina vorið 2014
sem var eitt það allra skemmti-
legasta sem við minnumst nú.
Það er líka mikil gæfa fyrir
börnin okkar að hafa fengið að
vera mikið með þér og mömmu
og fengið að kynnast dugnaði
ykkar, viðhorfum og gildum sem
líf ykkar og brauðstrit mótaði.
Elsku pabbi, við erum svo
þakklátar fyrir að hafa þegið ást
þína og hlýju og getað gefið það
sama til baka alla okkar ævi,
sem og síðustu stundir lífs þíns
þegar við gátum umfaðmað þig
og verið hjá þér og sú minning
verður okkur alltaf einstök og
dýrmæt.
Takk, pabbi, fyrir allt sem þú
hefur kennt okkur og gefið fjöl-
skyldunni þinni, við höfum það í
veganesti í lífi okkar.
Verndarvættir alheimsins
verndi þig, elsku pabbi.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Stelpurnar þínar
Guðfinna og Sigríður.
Með örfáum orðum langar
mig að minnast tengdaföður
míns, Sigurjóns Ebenesar Hall-
grímssonar, sem fæddist á Dynj-
anda í Leirufirði en var búsettur
á Ísafirði lengst af.
Það var sumarið 1985 sem ég
kom í fyrsta sinn á heimili
Nonna og Lillu að Miðtúni 19
Ísafirði, þá nýbúinn að kynnast
konu minn, yngstu dóttur þeirra
heiðurshjóna Sigurjóns og Sig-
ríðar sem nú eru bæði gengin.
Frá fyrstu stundu varð ég
hluti af fjölskyldunni í Mið-
túninu og allar götur síðan au-
fúsugestur á heimili þeirra.
Nonni var gæddur öllum þeim
mannkostum er prýða miklar
manneskjur. Hann var jákvæð-
ur, uppbyggjandi, traustur, heið-
arlegur og duglegur, listinn er
endalaus. Hann var líka mikill
veiðimaður bæði til sjávar og
sveita og eru þær ófáar stund-
irnar sem ég minnist þegar við
vorum saman við veiðar, norður
í Jökulfjörðum.
Sigurjón var mikill og sannur
Vestfirðingur, annt um sveitina
og samfélagið er hann bjó í og
alltaf að velta fyrir sér hvenær
fólk færi nú að streyma vestur í
hreina loftið, frjálst úr fjötrum
malbiksins. Ófáar ferðirnar fór
hann seinni árin út á Skarfasker
og horfði norður í Fjörðu eins og
það er kallað, dreyminn á svip.
Það er með miklum söknuði í
huga og hjarta er ég kveð
Nonna, minningin mun hins veg-
ar verma um aldur og ævi og er
ég gríðarlega þakklátur að hafa
verið þess aðnjótandi að vera
samferða Sigurjóni, þessum
mikla heiðursmanni, síðastliðin
33 ár.
Steingrímur Einarsson.
Elsku afi, þú varst alltaf svo
góður og jákvæður. Þú varst
alltaf til staðar fyrir okkur
systkinin og aldrei var langt í
skemmtilegar sögur og hlátur-
inn. Þú kenndir okkur mikla já-
kvæðni og mikilvægi þess að
bera virðingu fyrir náunganum.
Það voru forréttindi að fá að
vera svona mikið með þér og
ömmu þegar við vorum að alast
upp og fyrir það erum við æv-
inlega þakklát. Elsku afi, Ísa-
fjörður er tómlegur án þín en
minningin um þig mun alltaf lifa
í hjörtum okkar.
Þín
Freysteinn og Marín.
Elsku hjartans afi minn, ég á
erfitt með að trúa að þú sért far-
inn frá okkur og að aldrei fái ég
að hitta þig aftur, knúsa þig og
spjalla við þig um allt og ekkert.
Þú varst svo einstakur, góður,
jákvæður og skemmtilegur afi
og ég á svo ótrúlega mikið af
góðum minningum með þér sem
eru mér svo dýrmætar. Allir
rúntarnir sem við fórum saman
seinni árin, niður á höfnina og út
á Skarfasker til að horfa út á
Djúpið, þar áttum við spjall um
allt milli himins og jarðar og þú
reyttir af þér brandarana án
þess að reyna það.
Ég sé fyrir mér ömmu taka á
móti þér brosandi með opinn
faðminn.
Ég mun sakna þín svo ótrú-
lega mikið.
Takk fyrir að vera mér góður
afi og vinur.
Þín
Borghild Agla.
Ég var staddur erlendis í
vinnuferð þegar þú fórst, ég
hafði ætlað mér að kveðja þig en
náði ekki. Fyrsta tilfinningin var
þakklæti, söknuður í gömlu tím-
ana, en ég veit að þú fórst sáttur
og við það ylja ég mér. Ég held
við höfum báðir vitað þegar ég
kom og heimsótti þig í október
að þetta væri kveðjustundin
okkar. Við áttum fallega stund
saman, allir héldu að þú værir að
kveðja þá, en þú skildir ekkert í
því hvað allt þetta fólk væri að
gera hjá þér, „hélduð þið að ég
væri að deyja“ sagðir þú eins og
þér einum var lagið í hneykslun.
Daginn eftir fórum við á rúntinn
og ræddum heilmikið saman. En
ég veit að þér hefði þótt vænt
um kveðjuorð og því langaði mig
að skrifa um samband okkar
sem var mér mjög dýrmætt og
ég veit þér líka, okkar á milli var
ávallt sterk taug. Ég man varla
eftir sunnudegi í bernsku minni
án þín, sund að morgni og svo
beint í mat til ömmu. Við áttum
ófáar stundirnar saman, m.a. í
bátnum Friðriki, fyrsta launaða
vinnan mín var fyrir þig þegar
ég 12 ára gamall skrapaði og
málaði botninn svo við gætum
farið að veiða ref og mink. Ég
veit ekki um nokkra einustu
manneskju í dag sem hefði
treyst 12 ára strák fyrir þessari
vinnu en svona varst þú, hafðir
óbilandi trú á mér. Þessar ferðir
okkar gáfu mér mikið, börnin
mín hafa fengið að heyra refa-
og minkasögur af okkur, við
upplifðum heilmikil ævintýri
sem fáir fá að upplifa. Þú varst
duglegur að hvetja mig áfram,
hrósaðir mér og mér leið alltaf
eins og ég væri stærri nálægt
þér. Þú varst mjög metnaðar-
fullur fyrir mína hönd og dug-
legur að spyrja um hvað ég ætl-
aði mér að gera þegar ég yrði
stór, innra með mér hefur alltaf
verið mikil þrá til að komast
lengra, ná árangri og ég tengi
þetta sterkt til þín. Ég ætlaði
alltaf að sýna þér og mér að ég
gæti komist langt á dugnaði og
metnaði. Flottari mann en þig er
erfitt að finna, sannkallaður ætt-
faðir, ekki er til sú manneskja
sem gæti sagt styggðarorð um
þig, þú barst virðingu fyrir fólki
þó að þú hefðir ekki endilega
sömu skoðanir, alltaf bjartsýnn
og hafðir trú á að hlutirnir yrðu
betri. En sérviskan einkenndi
þig líka, það þurfti að gera hlut-
ina eftir ákveðinni reglu og fátt
kom á óvart, en þessi sérviska er
víst ættgeng, það get ég vottað.
Það var alltaf erfitt að kveðja
enda hafðir þú einstakt lag á að
því að láta mann aldrei vilja
fara, þú barst hag Ísafjarðar
fyrir brjósti og máttir aldrei
heyra á það minnst að einhver
væri að fara suður, þá kom iðu-
lega þessi setning „aldrei fór ég
suður“ eða „ekki fara“ og sagt í
gráttón. Ég hef lengi verið aðdá-
andi Bubba Morthens og mörg
hans lög tengjast sjávarbyggð-
um, en eitt lag, „Blóðbönd“, hef-
ur að geyma nokkur orð sem ég
tengi sterkt við þegar ég hugsa
um þig.
Ég þekki þá ekki sem sjóinn hér
sækja
sumar sem vetur miðin sín rækja
En ég skil þá svo vel sem vilja ekki
fara
hér vaka fjöllin blá
hér vakir lífsins þrá.
Hér lyktar sólskin af sjó og þara.
Elsku afi, takk fyrir allar dýr-
mætu samverustundirnar, þær
lifa sterkt í mér og hafa gefið
mér mun meira en okkur báða
hefði grunað.
Þinn
Guðni Þór.
Elsku besti afi minn. Nú þeg-
ar þú ert farinn hugsa ég um all-
ar minningarnar sem við eigum
saman. Sunnudagssundið er eitt
af því sem stendur upp úr, því
það var eitthvað svo notalegt við
það. Eftir sundið var svo farið í
hádegismat í Miðtúnið, þar sem
amma hafði haft til hádegismat
handa okkur. Hádegisfréttirnar
voru í gangi og á boðstólum var
meðal annars harðfiskur, skyr
og flatkökur með hangikjöti. Síð-
an læddist oft smá Pepsi eða
Appelsín með, eða „kóksull“ eins
og þú kallaðir það.
Alltaf þegar ég hitti þig leið
mér svo vel, þú sagðir alltaf
„Sigrún mín, sæl, mín kona“ og
tókst í höndina á mér og lagðir
hina höndina yfir og hélst um
dágóða stund. Þannig að maður
fann hlýjuna frá þér alveg inn að
hjartarótum. Þú sýndir manni
alltaf svo mikinn áhuga, sama
hvað maður var að gera.
Elsku afi, þú varst ein sú
besta og fallegasta manneskja
sem hægt var að kynnast, enda
er ég svo ótrúlega þakklát að
hafa fengið þig sem afa minn. Þú
varst alltaf svo bjartsýnn og ein-
lægur, enda fór maður með það
út í lífið.
Takk fyrir allt sem þú hefur
kennt mér síðustu 30 árin mín.
Ég sakna þín.
Ég veit þú skilar kveðju frá
mér til Lillu ömmu.
Þín
Sigrún Eva.
Ég er svo þakklát fyrir hann
afa. Ég er þakklát fyrir já-
kvæðnina, gleðina og hlýjuna
sem frá honum streymdi. Ég er
þakklát fyrir skyrið og harðfisk-
inn sem ég fékk í hádeginu þeg-
ar ég heimsótti hann og ömmu.
Ég er þakklát fyrir bíltúrana.
Ég er þakklát fyrir hans góðu
nærveru. Ég er þakklát fyrir
hann sem fyrirmynd. Ég er
þakklát fyrir allt.
Núna hefur amma tekið á
móti afa og ég veit að það eru
góðir endurfundir.
Sigríður Erna.
Elsku hjartans afi minn.
Ég fékk einu sinni það verk-
efni í skólanum að skrifa niður
tvær helstu fyrirmyndir mínar
og útskýra hvers vegna þær
væru það. Þú varst önnur fyr-
irmyndin og ástæðan var ein-
föld; Þú varst alltaf svo jákvæð-
ur. Ég hafði aldrei, og hef ekki
enn, kynnst manneskju sem býr
yfir jafn mikilli jákvæðni og
bjartsýni og þú gerðir. Þú tókst
alltaf á móti mér með bros á vör,
með fallegum og hvetjandi orð-
um og einlægum áhuga á lífi
mínu. Þér tókst alltaf að láta
mér líða eins og ég gæti gert
hvað sem ég vildi við líf mitt, al-
veg frá því ég man eftir mér og
þar til við hittumst í síðasta sinn.
Ég er svo glöð og þakklát að
ég fékk að vera afastelpan þín.
Þú varst og verður alltaf ein
mesta fyrirmyndin mín í lífinu,
krafturinn þinn og hugarfar
mun lifa með mér áfram og ég
sæki í það þegar ég veit að ég
get gert betur. Ég mun sakna
þín sárt en ég veit að amma mun
taka vel á móti þér með sínum
stóra faðmi og það veitir mér
huggun. Ég geymi minningarnar
í hjarta mér að eilífu, minningar
um yndislegan afa og dásamlega
manneskju.
Hvíldu í friði, elsku afi minn.
Guðrún Agnes.
Elsku Nonni afi!
Þegar við hugsum til þín dett-
ur okkur fyrst í hug hversu mik-
ill Ísfirðingur þú varst. Það var
alltaf logn á Pollinum þegar við
ræddum við þig í síma, annað en
í Reykjavíkinni.
Allt var betra en íhaldið sagð-
ir þú, en varst samt íhaldssamur
sjálfur, á jákvæðan hátt. Þú
hélst í hefðir sem við hugsum til
með hlýhug. Sund á sunnudög-
um, messa á jóladag og körfu-
boltaleikir hjá KFÍ.
Þér var alltaf annt um æsku-
slóðir þínar á Dynjanda. Þú
ljómaðir allur þegar siglt var
framhjá Vébjarnarnúpnum og
fórst að rifja upp sögur úr æsk-
unni. Við vorum þeim forrétt-
indum gædd að hafa fengið að
ferðast með þér til Jökulfjarða,
bæði á tófuveiðar og við gróð-
ursetningu trjáa.
Það var alltaf tekið vel á móti
okkur í Miðtúninu og Eyrargöt-
unni. Við rúlluðum út, stútfull af
pönnukökum og hjónabandssælu
sem við renndum niður með
kóksulli, eins og þú kallaðir það
alltaf.
Minningarnar eru margar
sem við eigum saman með þér.
Þó að það sé sárt að kveðja trú-
um við því að þú sért kominn á
betri stað og kominn til ömmu.
Við munum ávallt hugsa til okk-
ar jákvæða afa sem alltaf brosti,
sama hvað á dundi.
Hvíldu í friði, elsku afi.
Ásdís Svava, Sigurjón og
Vilmar Ben.
Sigurjón Ebeneser
Hallgrímsson
✝ Þórunn ÓlafíaJúlíusdóttir
fæddist á Akureyri
8. september 1928.
Hún lést á Hjúkr-
unarheimilinu Hlíð
27. mars 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Júlíus Sig-
urður Hafliðason, f.
12. júlí 1893 á Ak-
ureyri, d. 18. júlí
1974, sjómaður á
Akureyri, og Sigríður Ingiríður
Stefánsdóttir, f. 21. júní 1900 í
Syðsta-Mói, Hegraneshreppi,
Skagafirði, d. 23. júní 1972, hús-
freyja á Akureyri. Þórunn
Stefán Valdemar Jóhannsson, f.
23. okt. 1920, d. 14. mars 2005,
bóndi frá Hömrum við Akur-
eyri. Eignuðust þau sex börn.
Fyrir átti Þórunn soninn Grétar
Frey Stefánsson, f. 20. júlí 1949,
d. 26. okt. 1970. Börn þeirra eru:
Jóhann Frímann, f. 9. maí 1952.
Sigríður Jónína, f. 18. júní 1953.
María Sigurbjörg, f. 13. sept.
1957. Hennar maki er Ásgeir
Guðni Hjálmarsson. Bára Mar-
grét, f. 22. sept. 1958. Sambýlis-
kona hennar Margrét Þóra
Þórsdóttir. Dúa, f. 13. desember
1964. Maki Jón Óskar Ferdin-
andsson. Hugrún, f. 10. apríl
1968. Maki Jón Hilmar Thor-
leifsson.
Barnabörnin eru 19, þar af
eitt látið. Langömmubörnin eru
34 talsins.
Útför Þórunnar fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag, 6. apríl
2018, klukkan 13.30.
Ólafía átti sex al-
systkin. Þau voru:
Magnea, f. 1919;
Gréta Emelía, f.
1922; Hafsteinn
Stefán, f. 1924;
Kristján, f. 1926;
María Sigríður, f.
1927; Gunnar Dúi,
f. 1930. Þau eru öll
látin.
Hún átti þrjá
hálfbræður sam-
feðra, Júlíus, f. 1942, Hafliða, f.
1946, og Gylfa, f. 1950.
Hafliði er einn systkinanna á
lífi.
Eiginmaður Þórunnar var
Mig langar að minnast ömmu
minnar. Ég hefði ekki getað beð-
ið um betri ömmu en hana
ömmu Ollu. Þeir sem þekkja til
ömmu vita að hún átti ekki auð-
velt líf og mikið á hana lagt á
köflum. Hún lét það ekki á sig fá
og bjó yfir mikilli þrautseigju og
þolgæði. Hún tók alltaf vel á
móti manni, með bros á vör og
stutt í hláturinn og sönginn.
Hún var einstaklega hreinskilin
og sagði sína skoðun án þess að
víla fyrir sér. Ég mun alltaf
minnast hennar sem mikils húm-
orista og er ég viss um að við
eigum öll okkar uppáhaldssögu
af henni Ollu, enda úr mörgum
að velja.
Nú kveð ég þig, elsku amma
mín, og sé þig fyrir mér veifandi
í glugganum í kveðjuskyni líkt
og forðum. Þín verður ávallt
minnst í huga okkar allra, þú
gafst svo sannarlega lífinu lit og
þín verður sárt saknað.
Ort til ömmu:
Þú varst húmoristi í húð og hár,
alltaf með svör til baka.
Í augum mínum myndast tár,
englar nú yfir þér vaka
Nú kveð ég þig í hinsta sinn,
en aldrei mun þér gleyma.
Í hjarta mínu þig ég finn,
þar ávallt áttu heima.
Þórey Kolbrún Jónsdóttir.
Þórunn Ólafía
Júlíusdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Sigurjón Ebeneser Hall-
grímsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.