Morgunblaðið - Sunnudagur - 26.08.2018, Side 19

Bræðurnir Róbert, Brynjar
og Sævar í berjamó ásamt
hvolpinum Tinnu.
nokkrum bæjum. „Við þekktum fáa hér, en allir
hafa tekið okkur ofboðslega vel. Manni finnst
maður svo velkominn og upplifir að maður sé
verðmæt viðbót í samfélagið. Fólk er svo ánægt
þegar fólk, með börn sérstaklega, kemur og ætl-
ar að gera eitthvað og byggja upp starfsemi.
Maður upplifir svo mikla samkennd og að hver
og einn skipti máli. Ég upplifði mig aldrei þann-
ig til dæmis þegar ég bjó í Kópavogi en núna
finnst mér ég hluti af samfélaginu hér og vil
taka þátt í að byggja það upp.“
Oddný segir að fólk sé í auknum mæli farið að
sjá tækifærin úti á landi. Síðastliðin tvö ár hafi í
fyrsta sinn síðan 1906 fleiri flutt úr þéttbýli í
dreifbýli en öfugt. Og fjarlægðin sé mun minni
fyrirstaða en áður. „Það hefur orðið svo mikil
bylting í því að þú getur gert nánast hvað sem er
– hvar sem er; með internetinu, bættum sam-
göngum og svo framvegis. Nú styttist í bæði
ljósleiðara og þriggja fasa rafmagn hér í sveit-
inni sem breytir miklu fyrir marga – svona hlut-
ir eru oft forsenda fyrir því að fólk hreinlega
geti hafið starfsemi í dreifbýli. Fjarvinna er líka
orðin viðurkenndari og almennari og vissulega
hafi það haft mikið að segja fyrir okkur að geta
tekið vinnuna okkar með okkur.“
Lífsgæðin aukast til muna
Lífsgæðin við að flytja út á land segir Oddný að
aukist á margan hátt. „Kosturinn er meðal ann-
ars sá, allavega enn sem komið er, að húsnæðis-
og leiguverð sé mun lægra,“ segir Oddný. „Við
gátum því lækkað húsnæðislánin, losað fyr-
irtækið úr rándýru leiguhúsnæði og átt meiri af-
gang eftir mánuðinn til að gera meira fyrir okk-
ur sjálf. Það er ömurleg tilfinning að strita
stóran hluta mánaðarins fyrir bankann og leigu-
salann og ýmislegt sem fylgir því að búa í borg.“
Hún segir að lífið hafi því orðið ódýrara og ein-
faldara að mörgu leyti þótt auðvitað hafi tölu-
verður kostnaður fylgt þessari lífsstílbreytingu.
Til dæmis þurftu þau að kaupa ýmislegt sem
þau þurftu ekki að eiga í borginni. Stóran kost
við flutninginn segir Oddný vera þann hvað sé
stutt í vinnuna. Nú séu til dæmis aðeins örfá
skref fyrir börnin í vinnuna til pabba og þau hafi
gott og gaman af því að hjálpa honum.
„Ég hef alltaf reynt að líta á hindrarnir sem
tækifæri; maður gerir bara gott úr því sem mað-
ur hefur og skipuleggur sig betur. Ég var til
dæmis þessi sem verslaði fimm sinnum í viku í
matvöruverslun en nú þarf maður að hugsa að-
eins fram í tímann. En við getum ekki kvartað.
Það eru aðeins 25 mínútur á Djúpavog sem
verða 20 mínútur þegar nýi vegurinn hefur ver-
ið tekinn í notkun í haust, sem eru nú engin
ósköp í samanburði við þann tíma sem það er
farið að taka að komast á milli staða í bænum.
Við erum því enn að versla þrisvar í viku; á
þriðjudögum og fimmtudögum þegar við förum
með sendingar frá Geislum til Flytjanda í
Djúpavogi og svo í vikulegum ferðum okkar á
Egilsstaði eða Reyðarfjörð til að gera stærri
innkaup,“ segir Oddný. „Svo var gaman að kom-
ast að því að tannlæknar, hárgreiðslufólk og
snyrtifræðingar koma reglulega á litla staði eins
og Djúpavog til að bjóða fram þjónustu sína. Á
nokkurra vikna fresti mun ég því geta rennt
þangað í klippingu, snyrtingu og fleira og þarf
því ekki að sækja það langt að.“
Synirnir eru nú byrjaðir í skóla og leikskóla á
Djúpavogi og fara með skólabílnum á milli.
Oddný segir leikskólabörn mega fara með
skólabílnum ef það er líka skólabarn á bænum.
„Skólabíllinn keyrir krakkana síðan heim upp úr
klukkan þrjú en þá eiga íþróttir og tónlistarnám
að vera búið. Þannig að þetta er hugsað þannig
að þá eigi allir að vera búnir með sitt; hvort sem
það er skóli, tónlistarnám eða íþróttir,“ segir
Oddný og segist ánægð með það fyrirkomulag.
Hún bætir við að auðvitað verði þetta dálítið
flókið fyrir strákana; þeir búi núna á sveitabæ
og ef þeir eignist vini á Djúpavogi hlaupi þeir
ekki á milli eins og þeir gerðu í bænum. „En
með tækninni er heimurinn að minnka og öll
samskipti orðin svo einföld. Þeir spjalla til dæm-
is mikið við vini sína í gegnum Skype og spila
tölvuleiki með þeim í gegnum netið.“
Byggja upp draumaveröld
Oddný vinnur að alls konar verkefnum sem ráð-
gjafi á sviði matvæla og landbúnaðar og segist
skjótast í bæinn þegar þess þurfi. „Meðal ann-
ars til að sinna verslununum sem selja vörurnar
okkar. Pálmi sér að mestu um Geisla og getur
ekki beðið eftir því að fara að byggja upp
draumaveröldina okkar hér samhliða því.“
Oddný segir að hugmyndin sé að verða sem
mest sjálfbær í grænmeti, fiski, lambakjöti og
eggjum og kaupa það sem þau rækti ekki af
bændum á svæðinu. „Ég hef um árabil reynt að
kaupa sem mest beint frá býli og er almennt
mjög hlynnt því að reyna að versla sem mest á
staðnum til að styrkja samfélagið sem maður
býr í. Stóra málið er þó að einfalda lífið. Geta átt
meiri tíma saman og geta meira um frjálst höfuð
strokið.“
Fjölskyldan er búin að fá sér hvolp og með
haustinu verða keypt líflömb og landnáms-
hænur. Oddný segir Pálma þegar búinn að velja
mark fyrir búið „Síðan ætlum við að planta fullt
af trjám og ætlum að undirbúa matjurtagarða
fyrir næsta vor. Við erum með stóra þurr-
heyshlöðu, fjárhús, hesthús og gamalt fjós sem
okkur langar að nýta einnig fyrir inniræktun og
einhvers konar gistiaðstöðu. Við erum ekkert að
fara í neinn stórfelldan búskap; heldur hugsum
þetta bara fyrst og fremst fyrir okkur og selja
svo það sem umfram er beint frá býli.“ Oddný
segir að þau ætli að nota veturinn til að plana
framhaldið en í augnablikinu snúist allt fyrst og
fremst um að koma sér fyrir og sinna núverandi
störfum.
Að lokum segist Oddný finna fyrir auknum
áhuga fólks á höfuðborgarsvæðinu á að flytja
út á land. „Fyrir tíu árum hefði fólk líklega
sýnt þessari lífsstílsbreytingu okkar tak-
markaðri skilning og áhuga. En núna finnst
mér allir sem ég tala við líta þetta jákvæðum
augum, sérstaklega auðvitað þeir sem þekkja
okkur. Ég held að svolítið margir séu orðnir
þreyttir á umferðinni og menguninni í bæn-
um; stressinu og skutlinu, hvað þá húsnæðis-
og leiguverðinu og gætu alveg hugsað sér að
gera eitthvað svipað. En það eru auðvitað alls
ekki allir til í að vera svona einangraðir og
langt frá ys og þys borgarlífsins. En þegar ég
geng út um dyrnar hérna heima hjá mér og
við mér blasa þessi háu og tignarlegu fjöll og
þetta dásamlega umhverfi, þá hugsa ég: Getur
þetta verið? Á ég í alvöru heima hérna? Er
draumurinn virkilega orðinn að veruleika?
“Blaðamanni sýnist að svarið við þeirri spurn-
ingu sé já.
Af vinnustaðnum.
Geislar hönnunarhús.
Oddný segir að Gautavík hafi allt sem þau Pálmi
leituðu að: Há og tignarleg fjöll, ár, læki og fossa,
stór og vel hirt tún og fallega náttúru allt í kring.
Fyrir utan fyrirtækið. Stutt er að labba úr íbúðarhúsinu yfir í vinnuna.
Gamla fjósið er steinhúsið sem er sambyggt vélaskemmunni.
Sævar Kári í
siglingu á bæj-
arlæknum.
26.8. 2018 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 19