Breiðfirðingur - 01.04.1985, Blaðsíða 41

BREIÐFIRÐINGUR
39
Anna var sögð gull af manni. Það var í frásögur fært, að þegar spurt
var eftir einhverjum, sem hún hafði gefið að borða, þá hafði hún
svarað: „Mér er alveg sama hvort hann heitir Gvendur eða Jón, bara
að hann fari ekki svangur úr mínum húsum."
Enn þá urðu þáttaskil í lífi Þorsteins. Nú réðist hann í það að fara
að búa aftur, og þá hvorki meira né minna en á stórbýlinu Þingeyrum
í Húnavatnssýslu. Þar mun hann hafa búið í 3 eða 4 ár. Þar fæddist
næst elsta barn hans, Sigríður Svanhildur. Síðan fluttust þau að
Klömbrum í sömu sveit. Þar fæddist Ingibjörg.
Síðan gerist það að þau hjónin missa allar eigur sínar, bókstaflega
allt nema börnin, en þannig var, að Þorsteinn, sem var hrekklaus
maður hafði skrifað upp á víxil fyrir vin sinn, er hann taldi vera. Víx-
illinn féll á Þorstein. Þetta er nú löngu liðið og allir dánir, er þar komu
við sögu.
Þó var ennþá reynt að klóra í bakkann. Núflytjaþau vestur áland,
blásnauð með litlu stúlkurnar sínar. - Þau hafna í Hraunsfirði í
Helgafellssveit. Þar eru þau í fimm ár, börnunum fjölgar og oft hefur
heimilið lítið fyrir sig að leggja. Heilsu Þorsteins hrakar og enn er
haldið á mölina. Nú er Stykkishólmur næsti áfangi. Þar er dvalið
næstu tíu árin, eða frá 1920-30. Þá flytur fjölskyldan til Reykjavíkur.
Þar dvöldu þau hjón þar til yfir lauk.
Ingibjörg giftist árið 1932, Páli Kristni Maríussyni, skipstjóra. Þau
eignuðust fjögur börn, tvö af þeim létust ung, en tvö eru á lífi, Svala,
tækniteiknari og Kristján Sævar rennismiður. Ingibjörg og Páll
skildu.
Ingibjörg giftist aftur Benedikt Kristjánssyni skipstjóra. Hann
fórst með skipi sínu við Orkneyjar 1952. Synirnir, Kristján Þráinn
flugstjóri og Benedikt Guðni Líndal, eru yngstir af börnum Ingi-
bjargar. Benedikt Guðni er búsettur í Borgarfirði. Hann er bú-
fræðingur frá Hvanneyri og tamningamaður.
Meðan engin götunúmer voru í Stykkishólmi, voru húsin þar eins
og í öðrum þorpum úti á landi nefnd eftir eigendum sínum. Svo var
með hús Þorsteins Líndal. Það var nefnt Líndalshús. Þar sem Lín-
dalsnafnið var aðeins skírnarnafn Þorsteins, urðu síðar málaferli út
af nafninu. Það var Líndalsættin er þar kom við sögu. Varð úr þessu
nokkurt þref. Dætur Þorsteins en ekki Gísli sonur hans höfðu notað
nafnið sem ættarnafn. Var hinum kynbornu Líndölum þá nóg boðið.
Brugðu þeir hart við og hugðust uppræta misnotkun þessa. Munu
dómstólar hafa orðið að skera úr hinu viðkvæma deilumáli.