Breiðfirðingur - 01.04.1995, Blaðsíða 119

GUÐRÍÐUR Á SPÁKELSSTÖÐUM
117
þá var nafna hennar 17 ára að aldri. Ég spyr fóstru mína nánar
út í þetta „sérstaka samband“:
Amma mín var 74ra ára gömul þegar ég fæddist og þá enn
við mjög góða heilsu eftir því sem mér hefur verið sagt.
Hún hafði þá og lengi síðan með sig að gera sjálf, eldaði til
dæmis sinn eigin mat. Þegar ég var skírð var ákveðið að
amma skyldi ráða yfir mér og þegar ég man fyrst eftir mér
var ég í hennar umsjá.
Ekki vitum við gjörla um ástæðuna fyrir þessari ráðstöfun.
Fóstru minni þykir sennilegt að amma hennar hafi sjálf óskað
eftir þessu fyrirkomulagi. Þessi mikla eljukona hefur eflaust
viljað hafa eitthvað fyrir stafni, þótt hnigin væri nokkuð á efri
ár, og hvaða verkefni var þá eðlilegra og skemmtilegra en að
sinna þessari litlu stúlku sem bar sama nafn og hún sjálf. Og
fóstra mín heldur áfram:
Amma hafði innsta stafgólfið í baðstofunni fyrir sig. Þar var
rúmið okkar öðrum megin en hinum megin var borð, þar
sem við sátum við máltíðir og innivinnu. Við sváfum saman
í rúminu hennar ömmu og ég minnist þess að einhverju
sinni var amma veik og kom Sigurður læknir í Búðardal að
sinna henni. Mig minnir að þetta hafi verið einhver ígerð,
sem þurfti að skera í og sennilega var amma svæfð á
meðan. Nú þótti ekki rétt að ég svæfi hjá henni næstu nótt á
eftir og man ég eftir því að pabbi og mamma þurftu að beita
mig miklum fortölum til að fá mig til að sofa annars staðar.
Ég spyr fóstru mína hvort amma hennar hafi þá lítið skipt sér
af hinum börnunum á bænum:
Hún hjálpaði líka til við að annast systkini mín og alveg
sérstaklega á sumrin þegar vinnudagur heimilisfólksins var
langur. Þá kom það í hennar hlut að svæfa yngstu bömin.
En það var alltaf talað um að amma ætti mig og að ég væri