Breiðfirðingur - 01.04.2016, Side 207

BREIÐFIRÐINGUR 207NÁTTÚRA BREIÐAFJA ÐAR
algengur a.m.k. sums staðar við Breiðafjörð fyrir 1950 og sást til að
mynda í nokkrum eyjum árið 1948.7 Í kringum 1975 var minkur orðinn
algengur með ströndum, ám, vötnum og öðru votlendi á láglendi um
land allt.7
Áhrif minks á lífríkið
Framandi, ágengar tegundir geta valdið gríðarlegum umhverfisspjöllum
og fjárhagslegu tjóni.8 Minkurinn hefur valdið skaða á lífríki í löndum
Evrópu og Suður­Ameríku og er talinn í hópi 100 verstu ágengu tegunda
Evrópu9 og ein fjögurra verstu ágengu spendýrategunda álfunnar.10
Minkur er ósérhæfður í fæðuvali og étur það sem algengast og
aðgengilegast er á hverjum stað og tíma. Meirihluti fæðu minks hér
á landi eru fiskar en hann étur einnig nokkuð af fuglum að vori og
sumri, sérstaklega egg og unga.11­14 Koma minksins hingað til lands
olli talsverðum usla, t.d. í þéttum fuglavörpum. Minkur er vel syndur
og komst auðveldlega út í eyjar nærri landi og splundraði þar vörpum
sem áður höfðu verið óhult fyrir eina upprunalega spendýri landsins,
tófunni.15 Einnig voru tegundir sem urpu á kjörsvæðum minksins
berskjaldaðar, svo sem teista16 og keldusvín.17 Í Náttúrufræðingnum
má finna ágæta samantekt á því sem vitað er um áhrif minksins hér á
landi.18
Þróun stofnstærðar
Stærð íslenska minkastofnsins hefur aldrei verið þekkt en tölur um
1. mynd. Minkur er af ætt
marðardýra, sem tilheyrir ættbálki
rándýra.
Ljósmynd: Daníel Bergmann.