Fréttablaðið - 15.12.2018, Blaðsíða 40

Þegar Bjarni F. Bjarnason rithöfundur var tíu ára gamall bjó hann í gamla læknishúsinu á Eyrar-bakka með öldruðum frændum sínum, öðrum
blindum og hinum mállausum. Þá
kynntist hann sögu hússins vel. Það
brann en var endurbyggt árið 1916
af afa Bjarna. Í húsinu kom líklega
upp taugaveiki og þar urðu óvænt
dauðsföll. Bjarni hefur í gegnum
árin nýtt Læknishúsið til skrifta og
hvíldar með fjölskyldunni og árið
2011 bjó hann í húsinu um skeið
með eiginkonu sinni, Katrínu Júlíus-
dóttur. Þá var hún iðnaðarráðherra
og kasólétt að tvíburum.
Í nýrri skáldsögu sinni, Læknis-
húsið, er líf þeirra hjóna á þessum
tíma, saga hússins og æskuminn-
ingar Bjarna grunnur.
Þurftu að stækka við sig
„Ég nota sögu hússins og okkar
sem sögusvið, byggi á minningum
mínum og skálda atburði ofan
á þær. Árið 2011, sama ár og ég
og Kata giftum okkur og hún var
barnshafandi að strákunum okkar,
ákváðum við að búa í Læknishúsinu
um tíma af því að við vorum á milli
húsnæða,“ segir Bjarni frá.
„Við þurftum að stækka við
okkur. Við bjuggum í 70 fermetra
íbúð í Kópavogi og með tvo ungl-
inga á heimilinu, mér fannst bráð-
sniðugt að flytja á Eyrarbakka á
meðan við værum að finna út úr
húsnæðismálunum,“ segir Katrín.
„Þetta var um vetur og fram til
næsta vors. Eða þar til drengirnir
okkar voru um tíu daga gamlir. Ég
var reyndar stundum hér í bænum
því þetta var snjóþungur vetur og
öryggisins vegna þurfti ég að vera
nærri sjúkrahúsinu,“ segir Katrín
og segir Bjarna hafa þótt skelfileg
tilhugsun að hún væri að keyra í og
úr vinnu yfir heiðina.
Bjarni dæsir við tilhugsunina.
„Hún vann mjög lengi þessa með-
göngu miðað við það að hún gekk
með tvíbura. Eiginlega þangað til
hún var kasólétt. Ég gat ekki hugsað
til þess að hún myndi kannski festa
sig á heiðinni,“ segir hann.
Katrín brosir og rifjar upp að
hann hafi stundum tekið á móti
henni þegar hún kom heim eftir
langan vinnudag með ströngum
svip. „Stundum þegar ég kom heim
var Bjarni á svipinn eins ég væri
fimmtán ára og hefði verið úti
fjórum tímum fram yfir útivistar-
tímann. Þá beið hann í glugganum
strangur til augnanna,“ segir Katrín
og hlær. „Hann var svo hræddur
Dularfulla húsið á Eyrarbakka
Bjarni og Katrín fyrir framan gamla Læknishúsið á Eyrarbakka. Þar bjuggu þau um vetur árið 2011 og fundu fyrir nærveru liðinna í húsinu. FRÉTTABLAÐIÐ/ERNIR
Við gamla læknis-
húsið á Eyrarbakka
loða sögur um
draugagang. Bjarni
M. Bjarnason skrif-
aði skáldsögu sem
byggir á atburðum
frá því hann og eigin-
kona hans, Katrín
Júlíusdóttir sem þá
var iðnaðarráðherra,
bjuggu í húsinu. Lög-
regla vaktaði húsið.
um mig og tvíburana,“ segir hún.
„Svo voru eldri strákarnir okkar,
Júlíus og Snorri, líka hjá okkur.
Þeir eru þá ellefu og tólf ára gamlir
og það var sérstakt fyrir þá því við
vorum ekki með sjónvarp og það
var lélegt internet. Þarna var mikið
spilað,“ segir Bjarni. „Snorri kunni
vel við sig. Hann hefur verið mikið
þarna í gegnum tíðina. Hann hefur
verið á sama aldri og ég var þegar
ég bjó þarna. Eins og fram kemur
í sögunni fara að rifjast upp fyrir
söguhetjunni minningar úr æsku
og það kallast á við mitt líf og mínar
minningar,“ segir Bjarni frá.
Annar mállaus og hinn blindur
„Þetta voru ömmubræður mínir
og ég var stundum einn með þeim.
Pétur sem var blindur sá um bóka-
safnið sem var í húsinu. Ég las fyrir
hann. Hann sá líka um veðurathug-
anir og ég veit eiginlega ekki alveg
hvernig hann fór að því. Bróðir hans,
Siggi, talaði aldrei. Hann gat það
alveg en gerði það ekki. Stundum
var eins og þeir hefðu yfirskilvitlega
tengingu á milli sín. Hvor um sig
hefði ekki komist af einn, en saman
voru þeir sjálfstæðir.
Ég hugsa oft um hver Siggi var,
hvað hann var að hugsa.
Pétur var Nýalssinni og hneigðist
að kenningum Helga Pjeturssonar
sem sneri að því að maðurinn lifði
á öðrum plánetum eftir dauða sinn.
Draumar okkar á jörðinni væru sýn
í líf á öðrum plánetum.
Þegar ég var hjá honum spurði
hann mig oft hvað mig hefði dreymt.
Það var mjög algeng spurning, þá
vissi ég ekki af hverju. En seinna
meir fór ég að skrá drauma og skrif-
aði draumadagbók. Þegar maður
hugsar til baka þá er líklegt að áhug-
inn hafi byrjað þarna. Í því að ræða
drauma mína við Pétur,“ segir Bjarni.
Lá fyrir í herbergi stúlknanna
Tvær stúlkur, Vigdís og Valgerður,
dóu í húsinu. „Líklega úr taugaveiki.
Þær hafa verið 12 og 21 árs gamlar.
Ég fann mikið fyrir nærveru þeirra.
Kata þurfti að vera rúmliggjandi
mikið og lá um tíma í herberginu
sem þær dóu í. Henni fannst það
ekki óþægilegt, heldur gott.“
Kata tekur undir það. „Já, veistu,
mér finnst nærvera þeirra góð. Mér
finnst gott að vera inni í herberginu
þar sem stúlkurnar létust. Þetta voru
góðar stúlkur sem veiktust.
Kristjana Björg
Guðbrandsdóttir
kristjana@frettabladid.is
KATA ÞURFTI AÐ VERA
RÚMLIGGJANDI MIKIÐ OG
LÁ UM TÍMA Í HERBERGINU
SEM ÞÆR DÓU Í. HENNI
FANNST ÞAÐ EKKI ÓÞÆGI-
LEGT, HELDUR GOTT.
↣
1 5 . D E S E M B E R 2 0 1 8 L A U G A R D A G U R38 H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð
1
5
-1
2
-2
0
1
8

0
4
:1
4
F
B
1
4
4
s
_
P
1
2
4
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
4
4
s
_
P
1
0
5
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
4
4
s
_
P
0
2
1
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
4
4
s
_
P
0
4
0
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
ti
o
n
P
la
te
r
e
m
a
k
e
:
2
1
C
E
-E
5
C
0
2
1
C
E
-E
4
8
4
2
1
C
E
-E
3
4
8
2
1
C
E
-E
2
0
C
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
2
A

F
B
1
4
4
s
_
1
4
_
1
2
_
2
0
1
C
M
Y
K