Litli Bergþór - 01.07.2014, Blaðsíða 28

28 Litli-Bergþór
Seinni árin var vinnudagurinn langur. Þetta var
blandað bú með kindur og kýr. Það voru mjaltir
snemma á morgnana og á kvöldin. Það þurfti að sækja
og reka kýr og moka flórinn. Oft var samt gott hlé fyrir
kvöldmatinn. Ég man eftir að hafa farið foksnemma á
fætur til þess að sækja kýr og koma þeim í fjósið fyrir
mjaltir. Það var ekki reglubundið. Sennilega skipt á
marga að gera það. Það var litið svo á allan tímann að
ég ynni fyrir mat mínum. Síðasta sumarið minnir mig
að ég hafi fengið smá peningaupphæð til málamynda.
Ég tel að ég hafi seinni sumrin gert verulegt gagn og
þannig unnið upp fyrri sumrin þegar ég var liðléttingur.
Meðal annars fór ég tvisvar á fjall sem fullgildur
maður. Það var viku smalamennska inn á Hveravelli. Í
heyskap keyrði ég bæði traktora og bíla, handmjólkaði
kýr og hvað annað sem til féll. Árin sem ég var þarna
var búið að vélvæðast. Ég sá snúið, slegið og rakað
með hestum, en þegar ég fór að taka þátt af viti var
kominn traktor og skömmu síðar jeppi sem voru
notaðir í heyskapinn.
Hestar voru allan
tímann notaðir til
snúninga. Þeir voru
notaðir til að sækja kýr,
vesenast í kindum bæði
vor og haust og einnig
til sendiferða á næstu
bæi. Til dæmis man ég
eftir að hafa teymt kú
á næsta bæ og verið
með í að halda henni
undir naut. Þannig var
kynlífsfræðslan á þeim
árum.
Til marks um gamla
tíma get ég sagt frá
eftirfarandi: Í erfiðu
veðurútliti með mikið
flatt man ég oft eftir
að hafa verið sendur
inn í bæ til þess að
hlusta á veðurfréttir.
Koma síðan aftur
og endursegja bóndanum. Það var ekki ætlast til að
skrifað væri niður. Veðurfréttir man maður.
Frístundir
Það voru ekki mikil frí. Lausum stundum var mikið
varið í bóka- og blaðalestur. Einnig var fylgst með
útvarpinu. Ég man glöggt þegar allir sátu saman og
hlustuðu á Gunnar Schram lesa framhaldssöguna:
„Hver er Gregory?“ Hestar voru ekki notaðir til
skemmtunar. Rigningarsumarið mikla ‘55 var allt í
voða með heyskapinn og lítið hægt að heyja. Þá var
mikið teflt á bænum. Allir tefldu. Þá var Friðrik að
gera það gott í Hastings, minnir mig. Tvisvar, þrisvar á
sumri fórum við krakkarnir á sunnudegi í sund á Geysi
(svona orðað). Þá tókum við mjólkurbílinn að morgni.
Gengum svo heim eftir sundferðina þessa átta til tíu
kílómetra. Þótti engum mikið. Samt var bíll á bænum.
Ég hlýt að nefna hér setninguna sem mínum eigin
börnum var svo töm. „Pabbi, nennirðu að skutla mér
Stefán Árnason á Jarpi árið 1955. Dalsmynnisbærinn í baksýn.