Litli Bergþór - 01.07.2016, Blaðsíða 41

Litli-Bergþór 41
er allstórt, ég giska á svona 10-20 ha. Þar er nánast
enginn gróður nema grámosi. Gras er ekki sjáanlegt
nema í fáeinum uppgrónum gæsahreiðrum, nokkuð er
af berum klöppum.
Ekki veit ég hvað helst vakti athygli Sigurðar, hann
kvaðst mundu vinna úr sínu efni og skrifa einhverja
ritgerð um það, en hann svona glotti til mín og sagði:
„Ekki er það nú beisið til beitar“.
Þarna er ekki líklegt að nokkurntíman hafi verið
fjárbeit sem neinu nemur og ef þetta eru þau horfnu
landgæði, sem menn eru sífellt að harma, þá held ég
þeim væri óhætt að þurrka sér um augun.
Vestan við Fúlukvísl og norðan Hvítárvatns
er mikið landsvæði, sem yfirleitt hefur sætt litlu
beitarálagi. Þar er blómlegur gróður í skjólsælum
fjallahlíðum á nokkrum stöðum, en meginsvæðið er
gróðurlítið hrjóstur og þar eru rofabörð og sandfok þar
sem einhver jarðvegur er á annað borð.
Nú á seinni árum hefur umferð hestamanna um
hálendið farið ört vaxandi, sem kunnugt er. Við
höfum brugðist við því með því að færa náttstaði fyrir
hestana út á gróðurlaust land og koma upp hesthúsum
og girðingum að verulegum hluta með frjálsum
framlögum fjárbænda og annarra áhugamanna um
fjallaferðir.
Við höfum haft til reiðu hey til að fóðra hestana og
umsjónarmaður á vegum hreppsins hefur séð um það
sem og aðra þjónustu á áningarstöðum.
Nýtingu afréttarins munum við halda áfram meðan
þess er nokkur kostur, það er þáttur í okkar atvinnu og
okkar menningu.
Í seinni tíð hefur nútíma samgöngutækni ásamt
starfsfúsum sjálfboðaliðum auðveldað mjög smölun
afréttarins og hafa endurbætur á veginum og
uppbygging sæluhúsa í náttstöðum auðveldað mjög
þá þróun.
Fjallaferðir hafa verið mörgum sveitamanninum
hin mesta upplyfting og gleðigjafi.
Ef ég lifi elli í kör,
Orðnar kaldar mundir
Skal ég muna á fjöllum fjör
Og fornar gleðistundir.
Kvað einhver fyrir mörgum áratugum og er enn í fullu
gildi. Að smala daglangt um töfraheim fjallanna og
smáauka við hópinn, sem rennur niður með kvíslinni
eða fjallshlíðinni og sjá einu sinni enn hvar lítill
lækur sprettur út úr hlíðinni og vökvar blómareit í
brekkurótum eða hvernig hlíðin roðnar við kvöldsól-
inni ellegar tröllamyndir hraunhólanna og vinarbros
lítillar berjalautar, setjast svo að kvöldi við söng og
gleði. Þar geta allir tekið þátt í og notið sönggleðinnar,
hvort sem hæfileikar eru meiri eða minni, því þar er
engin gagnrýni. Fjallferðasögur eru alkunnar, þær eru
oftast um mannraunir og hetjudáðir en þó er einstaka
manni lagið að segja svo frá kímilegum smáatvikum
að lengi er í minnum haft. Þar hafa líka margir
hagyrðingar fengið lof fyrir list sína og stundum meira
en verðugt var.
Og enn telja bæði ungir og gamlir dagana til
fjallferðar og ekki spillir að nú á tímum jafnréttis hefur
kvenþjóðin líka haslað sér völl á þessum vettvangi.
Ég hef nú sjálfsagt talað nógu lengi. Ég þakka fyrir
áheyrnina og að fá að spjalla við ykkur þessa stund og
ef ég lýk nú máli mínu í sama stíl og ég byrjaði:
Geldingahnappur á grýttum mel
með glóbjarta kollinn sinn
og skemmtileg vísa sem skilar sér vel,
það er skrautjurtagarðurinn minn.
Jón Karlsson
Ungmennafélag
Biskupstungna
óskar félögum sínum
og öllum öðrum
gleðilegs
og gjöfuls sumars.