Dagblaðið Vísir - DV - 01.02.2019, Blaðsíða 20

20 UMRÆÐA
Sandkorn
1. febrúar 2019
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins á stafrænu
formi og í gagnabönkum án endurgjalds. Öll viðtöl blaðsins eru
hljóðrituð. Notkun á efni blaðsins er óheimil án samþykkis.
Aðalnúmer: 512 7000
Auglýsingar: 512 7050
Ritstjórn: 512 7010
Útgáfufélag: Frjáls fjölmiðlun ehf. Stjórnarformaður: Sigurður G. Guðjónsson
Framkvæmdastjóri: Karl Garðarsson Aðalritstjóri og ábyrgðarmaður: Kristjón Kormákur Guðjónsson
Aðstoðarritstjóri: Einar Þór Sigurðsson Prentun: Landsprent Dreifing: Árvakur
Suðurlandsbraut 14
2. hæð
108 Reykjavík
FRÉTTASKOT
512 7070
ABENDING@DV.IS
Stílbrot í Vogahverfi
A
llir eru sammála um að
frumskylda hins opinbera
er að halda uppi grunn-
þjónustu. Starfrækja skóla,
heilbrigðisþjónustu, leggja vegi
og halda upp eðlilegri og lýð-
ræðislegri stjórnsýslu. Þegar hið
opinbera gerir eitthvað sem ekki
telst til þessara þátta heyrast nán-
ast undantekningarlaust gagn-
rýnisraddir. Af hverju kostar þetta
svona mikið? Hver er forgangsröð-
unin? Af hverju á þessum stað? Af
hverju þessi en ekki hinn?
Þetta eru allt saman mjög skilj-
anlegar vangaveltur sem fulltrú-
ar ríkis og sveitarfélaga verða að
hafa í huga. Til dæmis þegar þeir
gefa leyfi fyrir og veita fjármagni til
listaverka í almannarými.
Flestir telja uppsetningu lista-
verka ekki til grunnþjónustu og
því verður að vanda til verka.
Þýðir þetta að engum fjármun-
um ætti að verja til þessa mála-
flokks? Nei. Hver vill búa í list-
lausri borg og hver vill heimsækja
hana? Almenningsrýmið verður
að vera aðlaðandi fyrir bæði íbúa
og útlendinga sem hafa um nóg að
velja í ferðamannabæklingum sín-
um. Það eru ekki myndir af leik-
skólum og spítölum í þeim bæk-
lingum, heldur glæsilegum og
einkennandi mannvirkjum, sem
prýða staðina, eða náttúran.
Það er hlutverk hins opinbera
að hampa íslenskri list og koma
henni á framfæri. Við Íslendingar
erum svo lánsamir að eiga her af
listafólki í öllum geirum sem hef-
ur áhuga á að gefa af sér og auðga
samfélagið. Hver staður á að vera
auglýsing fyrir menninguna, og
almannarýmið er vettvangurinn.
Hvort það eru listaverk sem höfða
til landslagsins eða náttúrunnar,
glæsilegar byggingar í gömlum
eða nýjum stíl eða styttur af fólki
úr Íslandssögunni, já eða þjóð-
sagnapersónum. Abstrakt list á
einnig fullkomlega rétt á sér enda
er hún stór og merkilegur hluti af
íslenskri menningu.
Stundum kemur það fyrir að
handhafar hins opinbera fara al-
gerlega út af sporinu. Pálmatrén
tvö sem eiga að rísa í Vogahverf-
inu er fyrirtaks dæmi um það.
Ekki er að sjá að verkið hafi neina
tengingu við íslenska menningu,
Ísland, Reykjavík eða Vogahverf-
ið. Ekki frekar en stytta af Jóhönnu
af Örk eða Elvis Presley. Þetta er
ekki sagt í einhverjum þjóðremb-
ingi heldur furðu. Listaverk í al-
menningsrými þurfa alls ekkert
öll að vera af dauðum þingmönn-
um og sauðkindum. Þótt ólist-
lærður sé leyfi ég mér að grípa til
orðsins stílbrot. Nema að verkið sé
fyrsti liðurinn í að gera borgina að
einhvers konar alheimsbræðingi.
Litlu Las Vegas.
Staðsetningin er vissulega eitt-
hvað sem þarf að hafa í huga og
því ber að taka fagnandi að Voga-
hverfið hafi orðið fyrir valinu. List
bera að dreifa um öll hverfi borg-
arinnar, bæði fyrir íbúana þar og
þau fyrirtæki sem starfrækt eru.
Grafarvogur, Breiðholt, Árbær,
Norðlingaholt. Ekkert hverfi skal
undanskilið.
Kostnaðurinn skiptir auðvitað
miklu máli og er oftast nær það
sem harðast er gagnrýnt. Á það vel
við í þessu tilviki þar sem kostn-
aðurinn er metinn á 140 milljónir
og í ljósi reynslunnar verður hann
mun hærri. Þegar verið er að veita
fjármagni til verkefna sem telj-
ast ekki til grunnþjónustu verður
að passa vel upp á hverja einustu
krónu.
Þetta er ekki flókið mál og
þeim sem fara með ákvörðunar-
valdið er ekki vorkunn. Ef vandað
er til verka er hægt að byggja upp
borg sem prýði er að samfara því
að halda uppi öflugri grunnþjón-
ustu. n
Leiðari
Kristinn Haukur Guðnason
kristinn@dv.is
Spurning vikunnar Hvernig líst þér á áætlanir um pálmatré í Vogahverfinu?
„Ég rétt sá þetta í fréttum. Ef þetta er
eins og haldið er fram er þetta alger sóun“
Margrét Martin
„Ég er ekki viss um að
þau lifi lengi“
Ester Gunnarsdóttir
„Ég hef ekki
kynnt mér það“
Björn Bjarnarson
„Mér líst engan
veginn á þær“
Guðmundur Viggósson
Nægur tími
Uppnám varð í vikunni vegna
þess að meirihluti ríkisstjórn-
arinnar neitaði að kjósa nýjan
formann umhverfis- og sam-
göngunefndar í stað Bergþórs
Ólasonar. Vilhjálmur Árnason
nefndarmaður bar því við að
ekki væri hægt að taka slíka
ákvörðun í skyndi og án sam-
ráðs.
Klaustursmálið kom upp í nóv-
ember árið 2018. Nú er kom-
inn febrúar árið 2019 og þing-
flokksformenn meirihlutans
hafa haft nægan tíma til að
ákveða þetta. Enda hefur það
verið fyrirsjáanlegt að Bergþór
sneri aftur.
Ljóst er því að þessi fyrir-
sláttur Vilhjálms gengur ekki
upp og því óhætt að álykta að
meirihlutinn vilji hafa Bergþór
áfram.
Þægir ungliðar VG
Eftirtektarvert er hversu vel
upp aldir ungliðar Vinstri
grænna eru. Aldrei heyrist píp
frá þeim varðandi hitamál í
þinginu eða borgarstjórn enda
eru foreldrarnir
í stjórn á báðum
stöðum.
Áður fyrr voru
ungir sósíalistar
róttækir og létu
skoðanir sín-
ar heyrast. Árið
1970 flutti Æskulýðsfylkingin
af foreldraheimilinu, Alþýðu-
bandalaginu, og stofnaði eigið
bú um tíma. Allar götur síðan
hafa ungliðar sósíalista verið
óhræddir við að gagnrýna full-
trúa flokksins og segja sig úr
honum ef svo ber undir.
UVG mótmæltu stjórnarmynd-
unarviðræðum haustið 2017 af
veikum mætti en ekki hót meir.
Síðan þá hafa þeir aðallega
talað fyrir réttindum samkyn-
hneigðra, #metoo-byltingunni,
réttindum flóttafólks og gegn
stríði. Allt óumdeild og þægi-
leg mál en af nógu er að taka í
óþægilegum málunum.
„Hver vill búa í list-
lausri borg og hver
vill heimsækja hana?
Vond hugmynd
Pálmatré í Vogahverfi.