Morgunblaðið - 08.11.2018, Side 55

MINNINGAR 55
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 8. NÓVEMBER 2018
✝ Árni Ísleifssonfæddist í
Reykjavík 18. sept-
ember 1927. Hann
lést á hjartadeild
Landspítalans 27.
október 2018.
Foreldrar hans
voru Ísleifur Árna-
son borgardómari,
f. 20. apríl 1900, d.
7. ágúst 1962, ætt-
aður frá Geita-
skarði í Langadal, og Soffía
Gísladóttir Johnsen, f. 1. júní
1907, d. 28. maí 1994, ættuð úr
Vestmannaeyjum. Systkini: Gísli
Guðmundur, f. 18. maí 1926, d.
13. mars 2009, Ásdís, f. 9. des-
ember 1928, d. 14. október 2002,
Hildur Sólveig, f. 8. júlí 1934, d.
28. desember 1969.
Hinn 31. desember 1976
kvæntist Árni Kristínu Axels-
dóttur, f. 31. júlí 1942. Börn
þeirra eru: 1) Ísleifur, f. 20. des-
ember 1976, sambýliskona hans
er Kristín J. Þórarinsdóttir, f.
21. nóvember 1980. Sonur
þeirra er Ármann Darri, f. 4.
nóvember 2012, fyrir átti Krist-
ín soninn Fjölni, f. 5. september
1997. 2) Áslaug Hildur, f. 27. júlí
1979, sambýlismaður hennar er
Hörður Már Lúthersson, f. 28.
Hugrún Hrönn, Ingveldur Halla,
Erla Björg, Una Hlín og Hólm-
steinn Össur. Barnabörn Árna
eru 11 og barnabarnabörn 21.
Árni ólst upp í Reykjavík á
Túngötu 18, í Norðurmýri,
Bergstaðastræti og fleiri stöð-
um. Hann byrjaði 17 ára að spila
í hinum ýmsu hljómsveitum,
spilaði fyrir dansi m.a. í Breið-
firðingabúð o.fl. Þá stofnaði
hann dixílandsveit 1975 og
endurvakti hana síðan árið
1998. Hann brautskráðist frá
Verslunarskóla Íslands 1946,
stundaði nám við Tónlistarskól-
ann í Reykjavík og síðar Tón-
skóla þjóðkirkjunnar, einnig var
hann í einkatímum hjá Gísla
Magnússyni og Rögnvaldi
Sigurjónssyni. Seinna lauk hann
kennaraprófi frá Tónlistarskól-
anum í Reykjavík.
Hann flutti til Egilsstaða 1976
og bjó þar í 23 ár. Hann starfaði
við Tónskóla Fljótsdalshéraðs,
einnig rak hann og sá um
Djasshátíð Egilsstaða í 18 ár og
var mjög virkur í tónlistarlífinu
þar, stjórnaði m.a. karlakór, þá
var hann í Harmonikkufélagi
Fljótsdalshéraðs o.fl. Árni flutti
aftur til Reykjavíkur 1998 og
lék m.a. undir hjá Gerðuberg-
skórnum og spilaði með Stór-
sveit öðlinga.
Árni verður jarðsunginn frá
Fella- og Hólakirkju í dag, 8.
nóvember 2018, klukkan 13.
júní 1979, dóttir
þeirra er Ísabella
Sól, f. 8. júlí 2012,
fyrir átti Hörður
soninn Alexander
Sævar, f. 20. júlí
2000.
Sonur Kristínar
er Axel Hilmars-
son, f. 27. maí 1961,
maki Sína S.
Magnúsdóttir, f. 23.
ágúst 1962. Þeirra
börn eru Viktor Már (látinn),
Andri Snær og Kristófer Máni.
Fyrir átti Axel dótturina Báru
Kristínu.
Fyrri eiginkona Árna var Sig-
ríður Sveinbjarnardóttir, f. 19.
desember 1927. Dóttir þeirra er
Soffía, f. 3. október 1949, maki
Sigurður Karlsson, f. 4. desem-
ber 1950. Þeirra börn eru: Þór,
María og Ómar Karl. Fyrir átti
Soffía Árna Kjartansson.
Einnig á Árni dótturina Unu,
f. 29. apríl 1949, móðir hennar
er Inga Ólafsdóttir, f. 17. ágúst
1932. Maki Unu er Einar Hörð-
dal Jónsson, f. 23. september
1952, sonur hans er Guðlaugur
Hörðdal. Börn Unu og fyrrver-
andi eiginmanns hennar, Krist-
jáns Össurar Jónassonar, f. 2.
júní 1934, d. 1. apríl 2014, eru
Elsku pabbi minn. Mér
finnst ég ótrúlega lánsöm að
hafa átt þig sem pabba. Þú
varst 52 ára þegar þið eign-
uðust mig, en samt sem áður
varstu mér allt það og meira til
sem góður pabbi er. Vinkonur
mínar kölluðu þig oft afa þegar
við vorum ungar því þú varst
svo góður og afalegur í útliti,
þú hafðir bara gaman af því.
Ég var mikið í íþróttum og oft
að keppa og alltaf mættir þú til
að hvetja mig áfram. Man svo
vel þegar ég tók þátt í lang-
hlaupi og það var ein á undan
mér en svo þegar endamarkið
var alveg að nálgast þá varst þú
þar og sagðir: „Koma svo, Ás-
laug, þú getur þetta,“ og ég
fékk einhvern óútskýrðan kraft
og náði að vinna hlaupið. Við
urðum oft samferða heim í há-
deginu þegar ég var í grunn-
skóla og þú að kenna í Tónlist-
arskólanum á Egilsstöðum.
Gleymi því ekki þegar þú sagð-
ir: „Nú förum við í kapp heim“
og hljópst af stað og ég var nú
nokkuð viss að ég yrði á undan
þér gamla manninum. En nei,
þú hljópst eins og eldibrandur
og náðir að verða á undan mér,
ég var mjög hissa en samt svo
ánægð með þig. Það var alltaf
mikið fjör á heimili okkar og
mikið um tónlist. Oft voru kór-
æfingar í stofunni, man eitt
sinn þegar ég kom heim með
vinkonu og þá var Kattardúett-
inn á æfingu hjá þér og þær
mjálmuðu lögin, okkur fannst
þetta mjög fyndið og skemmti-
legt. Svo fylltist húsið alltaf
þegar þú hélst djasshátíðina á
sumrin. Þá gisti oft fullt af tón-
listarmönnum hjá okkur og allt
var gert til að allir hefðu það
sem best. Þú vildir alltaf allt
fyrir alla gera og hafa margir
komið til mín og sagt hvernig
þú hjálpaðir þeim. Þú komst á
laggirnar fyrstu AA-deildunum
fyrir austan og keyrðir oft á
firðina í hálku og snjó til að
halda fundi. Stundum hringdi
síminn á nóttunni, þá var það
einhver sem vildi aðstoð frá þér
en þú útskýrðir þetta vel fyrir
mér, að þú þyrftir að svara
sama hvað klukkan væri. Ég
var svo stolt af þér, þú varst
AA-maður og drakkst ekki
áfengi í 30 ár. Síðan fæddust
Ísabella Sól og Ármann Darri
árið 2012 og þú fékkst sex ár
með þeim og alltaf svo góður
afi.
Ég kveð þig, elsku pabbi
minn, með sorg í hjarta en á
sama tíma er ég þakklát fyrir
allar góðu minningarnar.
Mér tregt er um orð til að þakka þér,
hvað þú hefur alla tíð verið mér.
Í munann fram myndir streyma.
Hver einasta minning er björt
og blíð,
og bros þitt mun fylgja mér alla tíð,
unz hittumst við aftur heima.
Ó, elsku pabbi, ég enn þá er
aðeins barn, sem vill fylgja þér.
Þú heldur í höndina mína.
Til starfanna gekkstu með glaðri
lund,
þú gleymdir ei skyldunum eina
stund,
að annast um ástvini þína.
Þú farinn ert þangað á undan inn.
Á eftir komum við, pabbi minn.
Það huggar á harmastundum.
Þótt hjörtun titri af trega og þrá,
við trúum, að þig við hittum þá
í alsælu á grónum grundum.
Þú þreyttur varst orðinn og þrekið
smátt,
um þrautir og baráttu ræddir fátt
og kveiðst ekki komandi degi.
(Hugrún)
Þín dóttir,
Áslaug Hildur.
Þegar við hugsum til afa
sjáum við fyrir okkur brosmilda
andlitið hans því þegar hann
brosti gerði hann það með öllu
andlitinu. Þegar hann hló pírði
hann augun og gaf frá sér
skemmtilegt hljóð sem við get-
um framkallað í huganum.
Hann heilsaði alltaf innilega og
lét í ljós að hann væri glaður að
sjá mann og það er dýrmætt að
eiga þannig minningar. Þegar
við vorum lítil bjó afi á Egils-
stöðum og það var spennandi
að vita af honum á leiðinni í
bæinn. Það var gleðistund þeg-
ar hann kom í heimsókn og allt-
af voru hann og Kristín með
myndavél á sér til að festa
minningarnar betur í sessi.
Þegar við urðum fullorðin og
eignuðumst börn eru jólaboðin
hans afa það sem helst stendur
upp úr í minningunni. Það brást
ekki að jólasveinninn mætti á
staðinn og afi gaf sér góðan
tíma til að spila jólalögin á pí-
anóið. Þessi boð voru svo metn-
aðarfull og skemmtileg að þeg-
ar Erla var gæsuð þurfti hún
að taka sér pásu frá fjörinu því
hún vildi mæta í jólaboð til afa.
Við eigum fullt af fallegum og
góðum minningar um hann. Á
sínum yngri árum fannst Hug-
rúnu svo skemmtilegt að eiga
afa sem væri besti píanóleikari
í heimi! Hólmsteinn veiddi mar-
íulaxinn með honum í Elliða-
ánum en þangað bauð afi hon-
um árlega. Það var í fyrsta
skipti í ár sem hann treysti sér
ekki í veiðina sökum heilsu-
brests en þrátt fyrir það stóð
hann við sitt og bauð Hólm-
steini. Hólmsteinn fór líka á
jazzhátíð á Egilsstöðum með
hópi manna sem áttu það sam-
eiginlegt að fara varla lengra
en í Ártúnsbrekkuna en voru
tilbúnir að leggja á sig langt
ferðalag til að sjá hann í essinu
sínu. Afi kenndi Unu Hlín að
kasta flugu í garðinum hjá sér á
Egilsstöðum og hún söng líka
lag eftir hann á hljómplötuna
Rökkurblús sem hann gaf út í
tilefni 80 ára afmælis síns. Þeg-
ar Ingveldur útskrifaðist úr
kennaranámi spilaði afi með kú-
rekahatt undir á píanó á meðan
sýnd var stuttmynd sem var
hennar útskriftarverkefni og
vakti það mikla lukku. Afi var
alltaf duglegur að mæta í veisl-
ur og spila á merkisdögum í
okkar lífi. Við erum þakklát
fyrir hversu örlátur hann var
að deila tónlistinni með okkur
og við höfum alltaf verið stolt af
honum og hans framlagi til ís-
lenskrar tónlistar.
Nú er hann fallinn frá en
tónlistin heldur áfram að lifa.
Hugur okkar er hjá Kristínu og
aðstandendum. Blessuð sé
minning yndislegs afa og frá-
bærs tónlistarmanns.
Hugrún Hrönn, Ingveldur
Halla, Erla Björg, Una
Hlín og Hólmsteinn Össur.
Elsku afi minn, Árni, hefur
nú kvatt okkur. Minning um
góðan mann og hæfileikaríkan
tónlistarmann lifir, hún býr um
sig hið innra og gleymist aldrei!
Ég mun varðveita minningar
mínar um þig og okkar góðu
stundir í hjarta mínu, og öll þín
góðu ráð sem þú hefur gefið
mér í gegnum lífið. Heimsókn
þín og Kristínar til okkar í
Danmörku stendur þar upp úr
ásamt öllum jólaböllunum sem
þú hélst fyrir fjölskylduna á
seinni árum. Það hefur verið
langt á milli okkar í langan
tíma vegna okkar búsetu í
gegnum tíðina. En afi er alltaf
afi. Ég mun aldrei gleyma þeim
skilaboðum sem þú skrifaðir
mér og sendir mér þegar ég
gekk í gegnum erfiða tíma í
mínu lífi. Þau hvatningarorð frá
þér voru mér mikils virði.
Þínir ljúfu tónar munu áfram
hljóma um ókomna tíð.
Guð blessi þig og geymi.
Þór Sigurðsson.
Með vini mínum, Árna Ís-
leifs, er genginn síðasti fulltrúi
frumbernsku djassins á Íslandi.
Það voru sex strákar sem stofn-
uðu fyrstu alíslensku djass-
hljómsveitina, sem kennd var
við Björn R. Einarsson; því
hann var okkar mælskastur,
sagði bróðir hans Guðmundur.
Árni var reyndastur þeirra sex-
menninga, hafði spilað á ýmsum
dansæfingum í skólum í
Reykjavík. Hljómsveitin varð
feikivinsæl og oftast fullt í
Listamannaskálanum þegar
hún spilaði. Á efnisskránni
mátti finna dixílandlög og
meira að segja Ellington. Klar-
inettuleikari hljómsveitarinnar,
Gunnar Egilsson, var duglegur
að skrifa upp lög eftir plötum
og Árni var sleipur í búgganum
og þó að bandið væri ekki alveg
klárt á intróinu í Basin Street
Boogie var ekkert hik þegar
Árni tók við og sló píanóið í
besta Freddie Slack-stíl, en af
Freddie sagðist hann hafa lært
margt.
Þegar Árni hætti með
Bjössabandinu fór hann að
leika með Svavari Gests, en
1951 stofnaði hann hljómsveit
til að leika í Vestmannaeyjum,
þar sem tvö danshús börðust
um gestina. Eftir að hann kom
frá Eyjum lék hann með ýms-
um hljómsveitum, auk eigin
sveita, og þar kom að hann
flutti til Egilsstaða, kenndi tón-
list og stofnaði elstu djasshátíð
Íslands, Djasshátíð Egilsstaða,
stjórnaði henni með glæsibrag í
nær tvo áratugi, dyggilega
studdur af mörgum hugsjóna-
manninum og ekki síst eigin-
konu sinni, Kristínu Axelsdótt-
ur. Þarna komu fram flestir
helstu djassleikarar Íslands og
margir af fremstu djassleikur-
um Norðurlanda, s.s. fiðlararnir
Svend Asmussen og Finn Zieg-
ler. Ég aðstoðaði Árna jafnan
þegar kallið kom: Sæll, þetta er
Árni, síðan bað hann mig að
gera eitthvað fyrir hátíðina sem
mér fannst oft óframkvæman-
legt en var samt framkvæmt
því sem betur fer skildi Árni
ekki það orð og hvernig hefði
verið hægt að halda jafn glæsi-
lega hátíð austur á landi ef
framkvæmdastjórinn hefði ekki
sí og æ framkvæmt hið ófram-
kvæmanlega.
Eftir að Árni flutti til
Reykjavíkur að nýju stofnaði
hann dixílandhljómsveit sem er
mörgum eftirminnileg, en dixíið
kunni hann uppá tíu og stóð þar
fremstur í flokki Íslendinga
ásamt Þórarni Óskarssyni. Í
dixíbandi hans spiluðu margir
eftirminnilegir hljómlistarmenn
og er á engan hallað þó tveir
séu nefndir: básúnuleikarinn og
söngvarinn Friðrik Theodórs-
son og klarinettuleikarinn Guð-
mundur Norðdahl, sem var ári
yngri en Árni og lést örfáum
dögum á eftir honum.
Hljóðritunarsaga Árna
spannaði 72 ár. Hann hljóðrit-
aði fyrstu lögin með Bjössa-
bandinu 1946 og það síðasta, C-
Jam Blues Ellingtons, með
Bjössa Thor og fleirum þegar
Papa Jazz var heiðraður á
djasshátíð í september sl.
Hér hefur verið stiklað á
stóru í tónlistarferli Árna, en
hann gaf út þrjár plötur með
eigin tónsmíðum, því lagahöf-
undur var hann frábær einsog
Ég er farmaður fæddur á landi
og Stína ó Stína bera vitni um.
Ég kynntist Árna og hans
ágætu konu, Kristínu, vel á
þessum hátíðum og þar kynnt-
ist ég seinni eiginkonu minni.
Það var okkur mikil gæfa að
eiga vináttu þeirra hjóna.
Kristínu, börnum Árna og
öðrum aðstandendum sendum
við Anna Bryndís innilegar
samúðarkveðjur.
Vernharður Linnet.
Mér er ljúft og skylt að
minnast Árna Ísleifssonar, vin-
ar míns og félaga í tónlist. Ég
kynntist Árna ekki fyrr en
kringum árið 2000, en þekkti
hann að orðspori. Merkilegt
ævistarf hans er og verður of-
arlega á blaði í djasssögu Ís-
lands, því auk þess að leika
góðan djass í áratugi rak hann í
eigin nafni Djasshátíð á Egils-
stöðum í 12 ár. Svo rak hann
tvær Dixielandhljómsveitir, fyr-
ir og eftir Egilsstaðadvöl.
Árni helgaði tónlistinni
krafta sína alla starfsævina eða
allt til árs um nírætt. Árni hóf
píanónám tíu ára gamall fyrst í
einkatímum en síðar í Tónlist-
arskólanum í Reykjavík. Hann
var stöðugt að bæta við sig og
lauk tónlistarkennaranámi
1971. Björn R. Einarsson réð
Árna í hljómsveit sína 1945 og
léku þeir fyrst í Listamanna-
skálanum sem var við hlið
Alþingishússins, og var vinsæl-
asti dansstaður Reykjavíkur.
Þessi hljómsveit lék mikið
djasstónlist og Árni skapaði sér
nafn sem einn fremsti píanó-
leikari landsins, en auk djassins
lagði hann áherslu á að vera al-
hliða tónlistarmaður og var alla
tíð sannur atvinnumaður í tón-
list.
Í áratugi lék hann með flest-
um fremstu hljóðfæraleikurum
landsins og kom víða við. Hann
hljóp í skarðið fyrir Carl Billich
í frægu tríói sem lék í Naust-
inu, og tók svo við af honum og
vermdi þann stól í nokkur ár
við góðan orðstír. Á áttunda
áratugnum flutti Árni með fjöl-
skyldu sína til Egilsstaða, enda
sennilega eitthvað farið að
harðna á dalnum í tónlistinni í
Reykjavík. Á Austfjörðum beið
hans kennarastaða við Tónlist-
arskólann á Egilsstöðum og þar
undu þau Kristín sér vel allt
fram undir aldamótin síðustu.
Hann stundaði kennslu í þrjátíu
ár á Egilsstöðum og var um
skeið skólastjóri Tónlistarskóla
á Hallormsstað. Auk kennsl-
unnar lét hann gott af sér leiða
á mörgum ólíkum sviðum tón-
listar eystra.
Á góðviðrisdegi sumarið 1987
gekk Árni um götur Egilsstaða
með Steina Steingríms djass-
píanista og gömlum vini sínum.
Þá segir Steini: „Árni, hér
þyrfti að vera leikinn djass, hér
er svo gróðursælt og fallegt.“
Þessi athugasemd kveikti hug-
myndina að Djasshátíð Egils-
staða og næsta sumar var
fyrsta hátíðin haldin. Við þetta
framtak nýttust Árna vel
mannkostir og hæfileikar sem
hann fram til þessa hafði ekki
haldið á lofti Honum gekk vel
að afla hátíðinni stuðnings og
ná samningum við innlenda og
erlenda djassleikara sem voru
reiðubúnir að koma og leika á
Egilsstöðum.
Ótalinn er sá kostur Árna
sem tónlistarmanns hve vel
honum lét að semja falleg lög
og útsetja. Mörg laga hans
nutu mikilla vinsælda og voru
leikin í óskalagaþáttum. Tvo
geisladiska með eigin lögum gaf
hann út, Portrait of a Woman
2004 og Rökkurblús 2007. Ég
átti því láni að fagna að leika
með Árna í síðara Dixieband-
inu. Ég verð honum ævinlega
þakklátur fyrir þann lærdóm og
vináttu. Ég vil að lokum, fyrir
hönd þeirra sem léku í þeirri
sveit, og einnig félaga í Stór-
sveit öðlinga, þakka Árna fyrir
ómetanlega vináttu og sam-
starf. Við félagar Árna vottum
Kristínu konu hans og öðrum
aðstandendum samúð okkar.
Sverrir Sveinsson.
Árni Ísleifsson
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SVALA BJARNADÓTTIR
hjúkrunarfræðingur,
lést á HSN á Siglufirði föstudaginn
26. október.
Útför fer fram frá Siglufjarðarkirkju föstudaginn 9. nóvember
klukkan 14.
Sigurður Sigurjónsson Hulda Magnúsardóttir
Júlíus Helgi Sigurjónsson Hanna Bryndís Þórisd. Axels
barna- og langömmubörn
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar og
tengdamóðir,
GUÐBJÖRG ELÍSABET
RAGNARSDÓTTIR
lést á Heilbrigðisstofnun Norðurlands á
Sauðárkróki sunnudaginn 28. október.
Útförin fer fram frá Sauðárkrókskirkju laugardaginn
10. nóvember klukkan 14.
Ágúst Andrésson
Rakel Rós Ágústsdóttir
Viðar Ágústsson Rósanna Valdimarsdóttir
Ragnar Ágústsson Hanna Rún Jónsdóttir
Marín Lind Ágústsdóttir
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
INGÓLFUR ARASON,
kaupmaður Patreksfirði,
Espigerði 4, Reykjavík,
lést á Landspítalanum Fossvogi
fimmtudaginn 1. nóvember.
Útför fer fram frá Bústaðakirkju mánudaginn 12. nóvember
klukkan 13.
Sjöfn Ásgeirsdóttir
Fjóla Ingólfsdóttir Björn Garðarsson
Arnar Már Ingólfsson Rannveig S. Þorvarðardóttir
Eygló Ingólfsdóttir
Kristín E. Ingólfsdóttir Guðlaugur V. Þórarinsson