Morgunblaðið - Sunnudagur - 03.02.2019, Page 30

30 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 3.2. 2019
R
íkisstjórn sósíalista á Spáni hefur nú
formlega ákært ættjarðarvinina frá
Katalóníu sem þeir hafa haldið í
dýflissu í heilt ár fyrir það eitt að
hafa reynt að fylgja eftir niður-
stöðu þjóðaratkvæðis í héraðinu
sem ákvarðaði að fólkið þráði sjálfstæði á sínum reit.
Saksóknarinn krefst þess að hinir ákærðu hljóti 25
ára fangelsisdóm! Svo eru menn að bola Maduro í
burtu.
Enginn hreyfir legg né lið
Hvernig skyldi standa á því að slíku offorsi yfirvalda
skuli ekki hafa verið settar skorður?
Þegar sakir voru bornar á þessa menn héldu þeir
sjálfviljugir til Madríd til að tala máli sínu. Eða það
héldu þeir að byðist þeim. En það var öðru nær. Þeir
voru samstundis hnepptir í fangelsi og hafa verið þar
síðan og ekkert færi gefist til að bera hönd fyrir höf-
uð sér.
Hvers vegna hafa slíkar ákvarðanir ekki verið
skoðaðar á 2 eða 3 dómstigum þar sem hinir ofsóttu
áttu talsmenn og fengju jafnvel sjálfir að tjá sig?
Það er vegna þess að það var sjálfur Hæstiréttur
landsins sem gekk frá fyrsta degi erinda stjórnvalda
og útilokaði þar með aðgang annarra.
Og hvers vegna í ósköpunum hefur svokallaður
Mannréttindadómstóll Evrópu ekki látið málið til sín
taka? Það er góð spurning. Ekki síst þar sem sá dóm-
stóll er þekktur fyrir að leggjast yfir hvers konar
smælki og virðist hrein tilviljun ráða því um hvað
hann fjallar eða lætur sem hann hafi ekki heyrt um.
Skriffinnar ESB, sem enga persónulega ábyrgð bera
á einu eða neinu sem þeir gera, tjá sig alla daga um
mál í einstökum ríkjum ESB. Þau afskipti hafa sýnt
sig að vera hreinn dilkadráttur geðþóttans.
Þaggað niður í peðunum
Þau kjörnu yfirvöld í ESB-ríkjum sem hafa vogað
sér að hafa efasemdir um eitthvað í „stefnu“ búró-
kratanna í Brussel, eða ákvarðanir teknar í tauga-
veiklun í Berlín um innflytjendamál sem tættu sund-
ur sambandið, sitja undir sífelldu skensi og hótunum
um að ríki þeirra verði beitt háum sektum hætti þau
ekki að viðra eðlilegar athugasemdir við gerðir
ábyrgðarlausu embættismannanna í Brussel, sem
leitt hafa ESB í hreinar ógöngur og splundrað sam-
stöðunni innan þess. Og geðþóttinn ræður líka því
hvað einstökum þjóðum líðst.
Banna Ítalíu en bugta
sig fyrir Frökkum
Seinasta dæmið var um atlögu að „ríkisstjórn lýð-
skrumara“ með myndarlegan þingmeirihluta í Róm,
sem þeir ókjörnu í Brussel niðurlægðu í ofríki sínu.
Neitað var að samþykkja fjárlög Ítalíu, sem ekki fyr-
ir svo mörgum árum leit á sig sem sjálfstætt og full-
valda ríki.
En hvað gerðist svo? Eftir að endurskinsmenn
höfðu skotið Macron forseta skelk í bringu sneri
hann við blaðinu þótt það kostaði að Frakkland braut
þar með fjárlagareglur ESB.
Þegar sú óvænta staða lá fyrir var samstundis haft
samband við órólegu deildina í Róm og henni sagt að
nú mættu þeir brjóta reglur í sama mæli og Macron
og yrði þá ekkert sagt.
En þetta var of seint. Ítalska ríkisstjórnin hafði
þegar misst trúverðugleika heima fyrir og aftur-
kippur var því kominn þá í þróun efnahagsmála og
þar með traust á bankakerfinu.
Forsætisráðherra Ungverjalands hafði unnið
hvern stórsigurinn í kosningum á fætur öðrum og
ákvað hann að fylgja því eftir sem kjósendur höfðu
samþykkt varðandi landamæri í sambandi sem ljóst
var orðið að væri ófært um að verja sín ytri landa-
mæri.
Strax hófust samhæfðar árásir á hann og ríkis-
stjórn hans sem naut mikils trausts þjóðarinnar. Það
sama var hvorki hægt að segja um ríkisstjórnir í
Berlín eða París.
Sama sagan gildir um ríkisstjórn Póllands. Þessar
ríkisstjórnir eru uppnefndar lýðskrumarar í öllum
ríkisfjölmiðlum.
Reglan sem helst má lesa út úr þessu er sú, að þeir
sem eru hægra megin við miðju og gera eða segja
eitthvað sem Brussel-snúðunum hentar ekki, séu
„lýðskrumarar.“ Þeir sem hafa misst traust og trún-
að þjóða sinna eins og Merkel og Macron hafi þar
með sannað með því, að þeir séu ekki lýðskrumarar.
Engu breytir þótt að skammt sé síðan Macron rak
einhverja mestu „lýðskrumara“ kosningabaráttu
sem lengi hafði sést á meginlandinu.
Í ESB-klaustrinu voru settir í gang sérstakir rann-
sóknarleiðangrar til að sanna að Farage eða Marine
Le Pen hefðu brotið flóknar reglur ESB um útgjöld
þingmanna. Fullyrt er að allir þingmenn ESB þings-
ins hafi brotið þær reglur enda nánast ómögulegt
annað. Pótintátar geti því valið að vild þá sem skuli
eina berja með reglunum! Engar slíkar rannsóknir
eru hafnar gagnvart öðrum í sambandinu, sem sjálft
heldur raunar þannig á fjármálum að engir sóma-
kærir endurskoðendur hafa getað skrifað upp á
pappírana árum og áratugum saman. Misnotkunin
og mismununin gagnvart stjórnmálamönnum sem
segja aldrei neitt annað en það sem stendur á tal-
blöðunum sem leikskóladeild ESB afhendir þeim og
hinum sem sýna vott af sjálfstæði og persónulegri
hugsun, blasir við öllum.
Óvenjuleg hreinskilni
úr óvenjulegri átt
En það vekur vaxandi furðu hversu viljugir blaða-
menn á meginlandi Evrópu eru í því að láta mata sig.
Í nýrri grein Der Spiegel á netinu er þó gengið
lengra í játningum í þessum efnum en menn venju-
lega leyfa sér.
Þá er verið að fjalla um forseta framkvæmda-
stjórnar ESB, Jean-Claude Juncker. Þeir sem vafra
um netið eru fljótir að finna myndskeið þar sem
Juncker klappar mönnum sem mæta á fundi eða
móttökur, kyssir þá í bak og fyrir, togar í bindi
þeirra eða ruglar hárgreiðslunni og þar fram eftir
götum. Og allir láta þetta yfir sig ganga.
Óneitanlega eru sum þessara myndskeiða óvenju-
leg og sífellt tal er uppi um að æðsti strumpur banda-
lagsins virðist æði vel „puntaður“ svona í upphafi
móttöku eða fundar. Fyrir kemur að á böndunum
sjáist forsætisráðherrar smálanda ESB hlaupa til og
grípa foringjann svo hann falli ekki á göngu sinni.
Slíkar myndir náðust örsjaldan af Brésnef leiðtoga
Sovétríkjanna á síðasta spretti valdaskeiðs hans. En
nú eru símar alls staðar og fleiri en Bára á ferðinni.
Nú hentar að fella foringja
Þeim sem kynnst hafa Juncker persónulega fellur
oftast vel við hann og þykir hann notalegur og kank-
vís og vera kann að það auki langlundargeð.
En í fyrrnefndri grein í Spiegel er einnig önnur
skýring gefin.
Hér er bútur í endursögn: „Langflestir fjölmiðla-
menn í Brussel kunna sögu sem þeir deila í hópi
starfsbræðranna um það þegar Juncker hefur farið
vel yfir vínstrikið eða þegar talið var að áfengislyktin
staðfesti það að minnsta kosti.
Víða kemur margt
spánskt fyrir sjónir
’ Þessi játning minnir óneitanlega á þaðsem gilt hefur lengi í Ríkisútvarpinu hér.Sjálfstýringin er þar á allan sólarhringinneigi Samfylkingin og eftir atvikum aðrir
vinstriflokkar í hlut.
Reykjavíkurbréf01.02.19