Morgunblaðið - 19.03.2019, Síða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 19. MARS 2019
✝ Anna Jóhanns-dóttir fæddist í
Steinum undir
Austur-Eyjafjöllum
7. nóvember árið
1929. Hún lést á
heimili sínu 6. mars
2019.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Jó-
hann Guðmunds-
son, f. 19. október
1893, d. 27. febrúar
1974 , kaupmaður í Steinum, og
Jónína Jónsdóttir, f. 9. desem-
ber 1900 d. 12. mars 1992. Anna
var fjórða í röð sex barna
þeirra, sem auk hennar voru í
víkur laust fyrir 1960 og starf-
aði þar fyrst við saumaskap og
afgreiðslustörf, en 1975 hjá
Kjötveri sem síðar varð Meistar-
inn og vann þar til 1997 svo
tímabundið við afleysingar í eld-
húsi sjúkrahúss SÁÁ á Vogi þar
til hún hætti alfarið störfum sjö-
tíu ára gömul 1999.
Anna eignaðist einkason sinn,
Jóhann Elí, árið 1954. Ólst hann
upp hjá foreldrum hennar í
Steinum, en fluttist 17 ára gam-
all til móður sinnar, og héldu
þau saman heimili síðan, síðast á
Kleppsvegi 58. Hún veiktist af
völdum heilablóðfalls í janúar
árið 2015 og dvaldi á sjúkrahúsi
þar til hún fékk inni á hjúkr-
unarheimilinu Skjóli í maí það
sama ár.
Útför hennar fer fram frá Ás-
kirkju í dag, 19. mars 2019,
klukkan 11. Jarðsett verður í
Gufuneskirkjugarði.
aldursröð talin
Guðbjörg, Björg,
Jón Marinó, sem dó
á 10. aldursári
1938, Guðmunda og
Jóna Margrét
Ragna, en þær tvær
síðasttöldu lifa
systur sína.
Anna ólst upp við
venjubundin sveita-
störf utan dyra og
innan. Hún naut
barnafræðslu heimasveitar
sinnar, en fór snemma að vinna
fyrir sér, bæði á bæjum í sveit-
inni og á vertíð til Vestmanna-
eyja. Hún fór alfarin til Reykja-
Það er mikill söknuður að
missa Önnu systur. Við vorum
mjög samrýndar og mikið meira
en systur. Við vorum líka góðar
vinkonur og það var einstaklega
gott að vera í návist hennar. Hún
var glaðlynd og jákvæð, aldrei
neitt vesen. Oftar en ekki sátum
við heima hjá henni eða hjá mér
og þá mátti ekki vanta prjónana.
Anna var mikil handverkskona
og allt sem hún tók sér fyrir
hendur var vandað og fullkomið.
Hún bakaði bestu tertur sem ég
hef fengið. Fyrir jól sá hún til
þess að baka nóg af hnoðuðum
tertum, bæði brúnar og hvítar
svo hún gæti dreift því til systra
sinna og fleiri. Það var ein af
reglubundnum venjum hjá henni.
Anna var mjög félagslynd
kona, dugleg að heimsækja vini
sína og þekkti marga sem hún
hélt tryggð við. Hún hafði gaman
af að spila félagsvist með eldri
borgurum og var dugleg að fara í
sund.
Þegar við vorum að alast upp í
sveitinni – einni af fallegustu
sveitum landsins, Eyjafjöllum –
kom það gjarnan í verkahring
okkar systra að hjálpa foreldrum
okkar við búskapinn, bæði utan
húss sem innan. Alla tíð sýndi
hún foreldrum sínum sem og öðr-
um ræktarsemi og var alltaf til
staðar ef einhver þurfti á hjálp að
halda. Seinni ár eftir að móðir
okkar var orðin ein sá Anna um
að hún væri ekki ein um jólin. Þá
tók Anna sér frí frá vinnu þar
sem hún vann í Meistaranum og
fór austur til móður okkar ásamt
syni sínum Jóhanni. Anna sá líka
um leiði föður okkar með hjálp
góðra manna í sveitinni og sá til
þess að jólaljósið fengi að njóta
sín á leiðinu.
Eftir að mamma dó fórum við
systur oft í sveitina okkar á góð-
um sumardögum. Hún sá um að
hafa með nesti en ég sá um
keyrsluna austur. Svo fundum
við góðan stað til að snæða á og
við nutum fegurðarinnar og
kyrrðarinnar en aðalerindið var
að heilsa upp á foreldra okkar í
kirkjugarðinum. Oft var sonur
Önnu líka með í för.
Anna veiktist fyrir rúmum
fjórum árum, þá 85 ára, fékk
blóðtappa í höfuðið. Eftir það var
hún bundin í hjólastól, lamaðist
öðrum megin smátt og smátt og
síðustu ár og mánuði dró mjög að
henni þannig að undir lokin var
orðið mjög erfitt hjá henni. Við
nánustu viljum þakka þessu
yndislega starfsfólki sem vinnur
á hjúkrunarheimilinu Skjóli fyrir
góða umönnun en þar dvaldist
hún síðustu árin.
Elsku Jóhann, við Jóna systir
viljum þakka þér fyrir alla þá
góðmennsku sem þú hefur sýnt
móður þinni og systur okkar. Þú
varst sannarlega góður og traust-
ur sonur, ekki síst þau fjögur ár
sem mamma þín lá á Skjóli. Á
hverju kvöldi fórst þú og sast hjá
henni eftir að hún veiktist, hjálp-
aðir henni við að leggja kapal sem
hún hafði mjög gaman af, borð-
aðir með henni jólamatinn á að-
fangadagskvöld og hlýddir á
messu með henni.
Góðar minningar um þig, elsku
systir, og samveru okkar geymi
ég alltaf í hjarta mínu. Ég bið
góðan Guð að taka þig í sínar
hendur um leið og ég þakka þér
fyrir allt og allt.
Ég elska þig, systir mín. Vertu
sæl, þín systir,
Guðmunda.
Það er föstudagurinn 16. jan-
úar 2015, við nýkomin á fætur og
lítum út, Anna er að koma gang-
andi úr sundi eins og hún gerði
vanalega. Það passaði svo vel að
fá sér morgunkaffið með okkur
eftir að við fluttum á Dalbraut-
ina, yndislegar stundir fyrir okk-
ur öll. Þessi morgunstund var sú
síðasta sem við sáum hana ganga,
við ráðum svo litlu þó að við höld-
um annað. Laugardaginn 17. jan-
úar lamaðist Anna og var sjúk-
lingur eftir það.
Margar ferðir fórum við með
Önnu og Jóhanni um landið. Það
var gott að vera með þeim í tjald-
ferðum, aldrei neitt vesen jafnvel
þótt árnar væru stundum full
djúpar fyrir tjaldvagninn. „Þetta
er allt í lagi, bara sængin mín,
hún þornar.“ Svona var Anna.
Við þökkum allar bústaðaferðirn-
ar, þau 20 haust sem þau buðu
okkur, Unni og Oddi og stundum
Dæju líka. Oft var farið á nýja
staði, keyrt á daginn og nágrenn-
ið skoðað, síðan var mikið spilað
og spjallað á kvöldin. Þá var
veisla alla daga og enginn skyndi-
biti.
Síðasta ferðin okkar með Önnu
og Jóhanni var óvissuferð sem
endaði í Jökulheimum. Skömmu
eftir að við komum þangað skall á
sandstormur. Allt var sett inn í
bílinn aftur í hvelli og Jóhann
mátti fara greitt undan veðrinu,
þá var gömlu konunum ekki rótt.
Anna kom oft í Kattholt,
sumarbústaðinn okkar, sérstak-
lega eftir að hún hætti að vinna.
Þá bökuðum við flatkökur úti á
hlóðum, áður en rafmagnið kom,
30-90 stykki í einu, þá lá nú vel á
okkur. Anna var jákvæð og létt í
lund, flink í öllu sem hún gerði,
hvort sem það var að baka, elda,
föndra eða sauma, allt lék í hönd-
unum á henni.
Hjartans þakkir, elsku Anna,
fyrir áralanga vinuáttu sem aldr-
ei bar skugga á.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(Valdimar Briem)
Kæri Jóhann, hugur okkar er
hjá þér, systrunum Mundu og
Jónu og fjölskyldum á þessum
degi.
Guðlaug og Emil.
Í dag kveðjum við vinkonu
okkar og frænku Önnu í Steinum
eins og við kölluðum hana. Hún
var okkur alltaf kær hún Anna,
alltaf tilbúin að aðstoða ef þörf
var á.
Þegar rifjaður er upp liðinn
tími og allar heimsóknirnar á
heimili Jóa og Jónínu í Steinum
hlýnar manni um hjartarætur.
Þar hitti maður systurnar allar
svo eftirminnilegar og skemmti-
legar. Í stofunni hjá Jónínu var
skólinn fyrir hálfa sveitina. Þarna
vorum við krakkarnir og allir
eins og heima hjá sér, slíkt var
viðmótið hjá þessu yndislega
fólki. Það var ekki síður gaman
að koma til Önnu á Kleppsveginn.
Þar bjó hún syni sínum Jóhanni
Elí myndarlegt heimili, enda var
hún mikil hannyrðakona, allt lék í
höndunum á henni.
Þegar við, brott fluttir Eyfell-
ingar, hittumst í nokkur ár í svo-
kölluðu Fjallakaffi í Reykjavík
var Anna ævinlega fyrst að
mæta, enda einstaklega fé-
lagslynd. Hún tók þátt í öllum
ferðunum austur undir Fjöll og
var hún hrókur alls fagnaðar og
ævinlega gaman að hitta hana og
spjalla um gamla tíð.
Við sendum Jóhanni Elí og öll-
um aðstandendum innilegustu
samúðarkveðjur.
Páll Andrésson.
Anna
Jóhannsdóttir
Kveðja frá
Jórukórnum
Það var í útilegu
í Þjórsárdal sumarið 1996 að
nokkrar vinkonur hér á Selfossi
fengu þá hugmynd að stofna
kvennakór. Þetta voru hressar
og skemmtilegar konur og kór-
Guðrún
Guðmundsdóttir
✝ Guðrún Guð-mundsdóttir
fæddist 20. ágúst
1954. Hún lést 9.
mars 2019.
Útför Guðrúnar
var gerð 15. mars
2019.
inn átti að vera í
þeim anda, hress
og skemmtilegur.
Ein af þessum
framtakssömu kon-
um var Guðrún
Guðmundsdóttir
sem við kveðjum
hér í dag. Fyrsta
verkefni þessara
vinkvenna var að
finna kórstjóra og
fleiri konur til að
syngja í kórnum og gekk þetta
hvorttveggja ljómandi vel. Elín
Gunnlaugsdóttir tónlistarkenn-
ari varð fyrsti stjórnandi kórs-
ins og milli 20 og 30 konur
mættu á fyrstu æfinguna.
Næsta verkefni var síðan að
finna nafn á kórinn en það varð
að vera bæði kraftmikið og
hressilegt. Því var ákveðið að
nefna kórinn í höfuðið á konu
sem lét fátt aftra sér í því sem
hún ætlaði sér, sjálfa Jóruna og
þar með var nafnið komið, Jóru-
kórinn.
Guðrún söng með Jórukórn-
um frá fyrstu æfingu haustið
1996 og allt þar til veikindi
hennar settu strik í reikninginn
á síðasta ári. Hún gegndi ýms-
um trúnaðarstörfum fyrir kór-
inn, meðal annars var hún ritari
í fyrstu stjórninni og formaður
árin 2003-2005. Guðrún var frá-
bær félagi, góður sópran og
alltaf til í eitthvað skemmtilegt.
Hún tók þátt í öllum utanlands-
ferðum sem kórinn hefur farið í,
lét sig aldrei vanta í æfingabúð-
ir, óvissuferðir eða að standa
vaktina á Flóamarkaði Jóru-
kórsins. Þær systur Guðrún og
Auðbjörg sem einnig er stofn-
andi Jórukórsins, voru oft
nefndar í sömu setningunni
enda báðar órjúfanlegur hluti af
kórnum í meira en 20 ár. Það er
með miklum söknuði en einnig
með óteljandi skemmtilegum
minningum sem við Jórur
kveðjum Guðrúnu og þökkum
samfylgdina í gegnum árin.
Við sendum fjölskyldu Guð-
rúnar okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Fyrir hönd Jórukórsins,
Kolbrún Káradóttir.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Minningargreinar
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Okkar ástkæra mamma, tengdamamma,
amma og langamma,
MARÍA GUÐVARÐARDÓTTIR,
lést á Hjúkrunarheimilinu Sóltúni
mánudaginn 11. mars.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju
föstudaginn 22. mars klukkan 13.
Magnea Gísladóttir Egill Heiðar Gíslason
Guðfinna G. Whittingham Roger Whittingham
Guðvarður Gíslason
Marinó Óskar Gíslason Agnes S. Eiríksdóttir
Róbert H. Sigurjónsson Helga J. Andrésdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
TRAUSTI BREIÐFJÖRÐ MAGNÚSSON,
fyrrverandi vitavörður
á Sauðanesi við Siglufjörð,
andaðist að morgni fimmtudags 7. mars á
Hrafnistu í Reykjavík.
Minningarathöfn verður fimmtudaginn 21. mars klukkan 13 í
Grafarvogskirkju. Útför verður föstudaginn 22. mars klukkan 14
frá Árneskirkju, Árneshreppi á Ströndum.
Hulda Jónsdóttir
Bragi Kristinsson
Margrét Traustadóttir
Magnús Hannibal Traustason
Vilborg Traustadóttir
Jón Trausti Traustason
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
ÁSLAUG JÓELSDÓTTIR,
Kópavogsbraut 51, Kópavogi,
lést mánudaginn 11. mars.
Útförin fer fram frá Kópavogskirkju
föstudaginn 22. mars klukkan 13.
Guðný Sverrisdóttir
Margrét Sverrisdóttir Guðmundur H. Friðgeirsson
Guðrún Vigdís Sverrisdóttir Trausti Aðalsteinn Egilsson
Jóel Sverrisson Guðfinna Guðnadóttir
Sveinn Áki Sverrisson Ragnhildur Pála Tómasdóttir
Arngrímur Sverrisson Steinþóra Guðmundsdóttir
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
HELGI H. SIGURÐSSON
úrsmiður,
lést á Hrafnistu í Reykjavík laugardaginn
16. mars. Sérstakar þakkir frá
aðstandendum til starfsfólks Hrafnistu fyrir einstaka umönnun.
Sigurður Helgason Rannveig Halldórsdóttir
Erla Jónsdóttir
Helgi Hafsteinn Helgason Fjóla Grétarsdóttir
Edda Júlía Helgadóttir
Sigrún Gréta Helgadóttir
barnabörn og langafabörn
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi
og langalangafi,
EINAR RUNÓLFSSON
skipstjóri,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði 10. mars.
Útförin verður gerð frá Kópavogskirkju
fimmtudaginn 21. mars klukkan 13.
Atli Einarsson Rut Óskarsdóttir
Eygló Einarsdóttir Smári Guðsteinsson
Friðbjörg Einarsdóttir Magnús Geir Einarsson
barnabörn og barnabarnabörn