Morgunblaðið - 19.03.2019, Blaðsíða 24

Morgunblaðið - 19.03.2019, Blaðsíða 24
24 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 19. MARS 2019 ✝ Baldur Jónssonfæddist í Reykjavík 2. mars 1923. Hann lést 25. febrúar 2019. Foreldrar hans voru Jón Erlends- son, f. 1878, d. 1967, og kona hans Dómhildur Ás- grímsdóttir, f. 1887, d. 1928. Þeirra börn auk Baldurs voru: Þuríður Svala, f. 1918, d. 2006, Oddný Hlíf, f. 1920, d. 1949, og Ása Hulda, f. 1921, d. 1992. Seinni kona Jóns var Guðleif Bárðardóttir, f. 1889, d. 1983. Þeirra dóttir er Katrín, f. 1933. Baldur ólst upp í Reykjavík en dvaldi öll sumur á Einar Kárason. Þeirra dætur eru Þórunn, Kamilla, Hildur og Júlía. Þau eiga sjö barnabörn. 4) Jón Páll rafvirki. Hans kona er Steinunn Þorkelsdóttir. Þau eiga börnin Ernu Valdísi, Sunnu Dís, Karl og Þórð. Þau eiga eitt barnabarn. 5) Margrét tákn- málstúlkur. Hennar maður er Jónas Arnmundsson. Hún á börnin Baldur Þór, Orra Pál, Styrmi og Jónínu og fjögur barnabörn. Ungur fór Baldur til sjós og var m.a. háseti á Goðafossi þeg- ar hann var skotinn niður í seinni heimsstyrjöldinni. Hann lærði rafvélavirkjun, sneri aftur til sjós og var í mörg ár á Gull- fossi. Síðustu áratugi starfs- ævinnar vann hann sem verk- stjóri á rafmagnsverkstæði Eimskips. Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna. Skógum undir Eyjafjöllum þar sem fjölskylda fósturmóður hans bjó. Eftirlifandi kona Baldurs er Þórunn Theodórs- dóttir bókavörður, f. 22. mars 1927. Þeirra börn eru: 1) Einar Baldvin, sál- fræðingur. Hans kona er Heiðbrá Jónsdóttir. Þeirra börn eru Soffía og Baldvin. Þau eiga eitt barnabarn. 2) Kristín Soffía hjúkrunarfræðingur. Hennar synir eru Baldur, Teitur, Sig- urður Sindri og Árni. Hún á eitt barnabarn. 3) Hildur bókasafns- fræðingur. Hennar maður er Ég vann sumarpart skömmu eftir stúdentspróf í Faxaskála- porti Eimskips við gömlu höfn- ina, en þar var rafmagnsverk- stæði fyrirtækisins og sá um að halda meðal annars öllum lyft- urum pakkhúsanna í gangi. Þar var Baldur Jónsson yfirmaður og ég vissi hver hann var vegna kunningsskapar við börnin hans, og mér fannst merkilegt að finna þarna í portinu þá virðingu sem hann naut hjá öðrum starfsmönnum fyrir gáf- ur sínar og einarðar skoðanir. Nokkrum árum seinna þegar ég var orðinn tengdasonur hans komst ég á snoðir um að hann hefði lengi stundað sjó, og með- al annars siglt á fraktskipum yfir Atlantshafið öll stríðsárin og verið á Goðafossi þegar hann var skotinn niður skammt frá Garðskaga undir stríðslok. Ég heyrði líka sagt að um þetta talaði hann ekki mikið, en þó fór það svo að þegar ég settist að honum í rólegheitum og við fórum að spjalla að hann var til í að segja mér frá ýmsum mögnuðum atburðum eins og þegar siglt var í gegnum log- andi sjó eftir að tundurskeyti hafði hæft olíudall í skipalest- inni, eða hvernig vistin var á flekanum eftir að Goðafoss hvarf í hafið, og má nærri geta að ungum manni sem ætlaði sér að skrifa sögur á bók hafi þótt slægur í að heyra um slíkt frá fyrstu hendi. Hann var mikill verkmaður, einn þeirra af hans kynslóð sem byggði sjálfur stórt einbýlishús yfir fjölskylduna og var feikna- lega vandvirkur, það skyldi standa sem hann skilaði frá sér. Eitt sinn brotnaði járnstykki undir bílstjórasætinu í bílnum hans, trúlega af ryði enda bíll- inn ekki lengur nýr. Hann lag- aði það auðvitað sjálfur; ég fylgdist með hvernig hann fyllti með koppafeiti galvaníseraðan bút af stálröri og sauð lok á báða enda og sýndi mér svo með þeim orðum að þetta myndi ekki gefa sig næstu ald- irnar. Og ég var ekkert að minnast á að það ætti trúlega að duga, enda myndi bíllinn sjálfur varla endast nema fáein ár í viðbót. Baldur var gegnheill unnandi menningar, ekki síst tónlistar, stundaði kammermúsík og sin- fóníur, hreifst af sænskum vísnasöng og ekki síst djassi. Þegar hann sigldi með Foss- unum til New York fór hann ekki endilega á hafnarknæp- urnar með öðrum úr áhöfninni heldur tók lestir upp í bæ til að komast á djassklúbbana. Hann var mikill reglumaður og sagði mér hlæjandi frá því að eitt sinn hafi barþjónar á þannig klúbbi mjög viljað halda að honum drykk, en orðið ærið langleitir er hann lét undan og spurði hvort þeir ættu kannski mjólkurglas? Hann var sannkallaður dýra- vinur, og ég hef á öðrum stað sagt frá því að þegar hann fékk að heyra að vart hefði orðið við mýs í bílskúrnum hans hafi hann strax hlaupið þangað nið- ur með ostbita á undirskálum handa greyjunum. Þegar hann byggði sér bústað austur undir Eyjafjöllum var það næstum til vandræða að hundar úr ná- grenninu vildu helst setjast upp hjá honum og fara hvergi, í stað þess að skipta sér af sínu fólki og skyldustörfum á sínum heimabæjum. Og ef það þurfti pössun fyrir heimilisketti þá var ekki hægt að finna þeim betri stað en heima hjá Þórunni og Baldri. Blessuð sé minning tengda- pabba. Einar Kárason Það er mikil huggun í sorg- inni þegar afi minn Baldur er kvaddur að eiga svona margar fallegar afaminningar um hann. Afi var nefnilega mesti afi sem ég hef vitað. Þegar hann gekk inn í stofuna heima, inn í bústaðinn sinn undir Eyjafjöll- um, inn um gættina í fjöl- skyldujólaboðinu var honum alltaf fagnað með hrópum og faðmlögum frá krakkaskaran- um sem hafði mænt á hurðina þangað til afi arkaði inn. Hann vildi helst af öllu halda á öllum í einu, en stundum þurftum við að mynda röð og hann hélt á okkur og knúsaði til skiptis. Við spurðum afa alltaf sömu spurn- ingarinnar þegar hann mætti á svæðið: „Afi, áttu kex!?“ Ég man ekki hvernig sú hefð byrj- aði, en jú líklega með því að hann gekk oft með kex á sér og laumaði að okkur á ókristileg- um tímum eins og áður en kvöldmatur var borðaður, eða hann geymdi matarkex í vas- anum fyrir hundinn hann Hvutta (sem hét eitthvað allt annað, en með afa hét hann Baldur Jónsson ✝ Anna MaríaHallsdóttir fæddist í Reykjavík 18. júlí 1936. Hún lést á hjúkrunar- heimilinu Ísafold í Garðabæ 28. febr- úar 2019. Foreldrar henn- ar voru Guðbjörg Sigurlín Bjarna- dóttir húsfreyja, f. 22. desember 1904 í Vestmannaeyjum, d. 16. júlí 1991, og Hallur Helgason vél- stjóri, f. 1. ágúst 1900 á Ak- ureyri, d. 1. febrúar 1956. Anna María var yngst í fjögurra barna hópi þeirra hjóna en systkin hennar eru: Helgi Hallsson, f. 1926, d. 2003, Sig- urður Vilhelm Hallsson, f. 1930, d. 2007, og Signa Hallberg Hallsdóttir, f. 1933. Fóstur- systir þeirra var Olga Ander- son, f. 1920, d. 1997. Anna María giftist síðasta vetrardag, 18. apríl 1956, Baldri Ágústs- syni kaupmanni sem fæddist á ursdóttir, f. 7. júní 1961, gift Guðjóni Ómari Davíðssyni, f. 1960. Synir þeirra eru Andri Steinn og Ágúst Úlfar, og eiga þau eitt barnabarn. Anna María ólst upp á Akur- eyri. Hún lauk gagnfræðaprófi frá Gagnfræðaskóla Akureyrar, þar sem hún kynntist eftir- lifandi eiginmanni sínum, og vann ýmis sumarstörf, meðal annars sem kaupakona á Skútustöðum í Mývatnssveit. Þá dvaldi hún sumarlangt 1953 hjá Olgu systur sinni í Bath á Eng- landi. Þau Baldur áttu fyrst heimili að Ránargötu 10 á Akureyri, þar sem einnig bjuggu foreldrar Baldurs og yngri bræður hans, en bjuggu síðar að Austurbyggð 7. Árið 1964 fluttust þau búferlum til Reykjavíkur og áttu þar heimili æ síðan. Fyrstu árin bjuggu þau í Vesturbæ Reykjavíkur en lengst af á Barðaströnd á Sel- tjarnarnesi og í Hlíðargerði í Reykjavík. Anna María var hús- freyja en starfaði einnig um hríð ásamt eiginmanni sínum við Bílaleigu Akureyrar í Reykjavík. Á efri árum áttu þau Baldur heimili að Strikinu 12 í Garðabæ. Útför Önnu Maríu fór fram í kyrrþey 4. mars 2019. Ásgrímsstöðum í Hjaltastaðarsókn 13. febrúar 1933. Foreldrar hans voru Helga Jó- hanna Ágústs- dóttir, f. 1912 í Bakkagerði í Desjarmýrarsókn, d. 1996, og Ágúst Georg Steinsson, f. 1912 í Fremri- Fitjum í Miðfirði, d. 1998. Börn Önnu Maríu og Baldurs eru: 1) Halla Elín Bald- ursdóttir, f. 27. júní 1955, gift Jóni Kr. Sólnes, f. 1948 d. 2011. Börn þeirra eru Lilja Björk, Baldur Már, Jón Ragnar, Val- gerður og Kristín, og eiga þau sex barnabörn. 2) Helga Guð- björg Baldursdóttir, f. 10. des- ember 1957, gift Gísla Baldri Garðarssyni, f. 1950. Börn þeirra eru Garðar Páll, Anna María, Grímur Helgi og Gísli Baldur, og eiga þau átta barna- börn. 3) Ágúst Baldursson, f. 23. mars 1960. 4) Sigurlín Bald- Fyrsta faðmlag mitt í þess- um heimi var í þínum ástríku örmum og síðasta faðmlag þitt í þessum heimi var í mínum ást- ríku örmum. Þegar ég sit hér í kyrrðinni og reyni að safna saman hugs- unum mínum og loka augunum þá finn ég enn þennan faðm. Og ég sé þig ljóslifandi fyrir hug- skotssjónum mínum, mamma mín, með fallegu augun þín þar sem bjó svo mikil hlýja og bros- ið þitt þar sem bjó svo mikil mildi og mér finnst næstum því eins og ég geti teygt hendurnar til þín og snert þig einu sinni í viðbót. Þú varst drengjunum mínum besta hugsanleg amma og ást þín var allt umlykjandi og skil- yrðislaus. Þú varst besta vinkona mín og sálufélagi. Þú varst ráðgjafi minn og fyrirmynd í stóru og smáu. Mér fannst þú kunna allt og geta allt og skilja allt. Þú varst mér allt. Þín dóttir Sigurlín. Hvað sem hver segir er fegurðin ekki skraut heldur kjarni lífsins Þegar ég las þetta erindi í ljóði Sigurðar Pálssonar Raddir í loftinu (Ljóð muna rödd, 2016) á sínum tíma varð mér hugsað til Önnu Maríu ömmu. Því feg- urðin var alltumlykjandi þegar móðurmóðir mín Anna María Hallsdóttir átti í hlut. Ekki ein- ungis var hún einstaklega glæsileg kona, heldur varð allt töfrandi í návist hennar. Á heimili ömmu og afa í Hlíð- argerði var heill heimur út af fyrir sig. Þar var hægt að spjalla og vera, endalaust. Hugsa, teikna, lita og skapa; páskaskreytingar, hversdags- skreytingar, afmælisskreyting- ar, jólaskreytingar, heimkomu- skreytingar – aldrei vantaði tilefni. Amma eldaði hakkabuff með spæleggi. Og þurrkaði tærnar okkar Kristínar eftir bað. Við löguðum á okkur negl- urnar. Stunduðum ljósaböð í kjallaranum og sólböð á pall- inum. Mátuðum skartgripi á loftinu. Horfðum á ævintýraleg- ar bíómyndir, helst með Juliu Roberts. Spiluðum Rummikub fram á nætur, löngu eftir að afi var kominn heim úr vinnunni, búinn í baði og með mjólkur- glasið sitt og farinn að hátta. Til Akureyrar komstu með kátínuna í farteskinu, í pels- inum og uppfull af elegans að vetrarlagi, eða í sumarbúningi þegar mesta sumartörnin stóð yfir hjá Baldri afa á bílaleig- unni í Reykjavík. Gleðistundir í eldhúsinu. Meira að segja pabbi dreif sig snemma heim úr vinnunni til að eyða tíma með þér. Þið mamma skröfuðuð um allt og ekkert – t.d. formæður okkar, Vilhelmínu Soffíu Norð- fjörð Sigurðardóttur, langa- langömmu mína, og Sigurlín Bjarnadóttur, langömmu mína, sem báðar voru húsfreyjur á Akureyri – en aldrei var náung- anum hallmælt. Heimsóknir til Helgu ömmu og Ágústar afa í Hamragerði, meðan þau voru á lífi. Samverustundir með Ingu ömmu, föðurmóður minni, sem þú hafðir liðsinnt í heimilis- störfum – og meira að segja gætt pabba – á uppvaxtarár- unum á Akureyri. Uppdekkað borð í lautarferðum í Leynings- hólum og Vaglaskógi með ömm- unum og dyggu liðsinni Baldurs bróður. Þið mamma í garðvinnu yfir rósarunnum og garðflísum. Sólbað og kaffisopi bak við hús. Afmæliskökur skreyttar eftir listarinnar kúnst. Pössunarpía heimasætanna í Aðalstræti. Gleðigjafi fyrir norðan þegar mamma og pabbi sóttu læknis- meðferðir suður. Sendingar frá Reykjavík, fullar af góðgæti – og nýjustu tísku frá Ameríku. Og í aðdraganda jólanna var bakað. Ég minnist rútuferða norður af sundmótum í nóvem- berlok, með fullar dósir af jólasmákökum: Loftkökur handa pabba og bóndakökur handa mömmu, ef Kristín klár- aði þær ekki á leiðinni. Lag- kaka og trúlofunarhringir handa Kristínu og spesíur með kattartungum handa mér. Það er okkur fjölskyldunni huggun harmi gegn að vita að þú ert komin til elsku pabba. Til Ingu ömmu og Línu ömmu. Til Halls afa, pabba þíns sem þú misstir allt of snemma. Og til allra hinna sem okkur þykir svo undurvænt um. Minning þín lifir í hjörtum okkar. Valgerður Sólnes. Elsku hjartans amma mín er fallin frá. Eftir sitja ótal minn- ingar um góða konu sem ylja okkur stórfjölskyldunni um hjartarætur. Amma var einstök kona sem skipaði stóran sess í mínu lífi. Amma hafði einstaklega góða nærveru, það var alltaf gott og gaman að vera í kringum hana. Minningarnar úr Hlíðargerð- inu eru margar. Heimili ömmu og afa var hlýtt og notalegt, en jafnframt stórglæsilegt. Amma var fagurkeri fram í fingurgóma og var aðdáunar- vert að fylgjast með því hvernig hún nostraði við hlutina í kring- um sig. Það var alveg sama að hverju það snéri, amma gerði allt vandvirkt og fallega. Hún var líka alltaf sú glæsilegasta til fara. Ávallt vel tilhöfð, hvort sem það var á golfvellinum eða í veislum. Amma var algjör snillingur í eldhúsinu og þar undi hún sér vel. Hún gerði bestu sósurnar og flottustu kökurnar. Amma var langt á undan sinni samtíð varðandi kökugerð og kökurnar sem litu dagsins ljós á sínum tíma voru sannkölluð listaverk. Það er ekki hægt að minnast ömmu án þess að nefna Flórída. Í mínum huga var Flórída stað- ur ömmu og afa, því þar nutu þau sín best. Amma elskaði allt amerískt og var oft spennandi fyrir okkur barnabörnin að kíkja inn í matarskápana í Hlíð- argerði og sjá hvað hafði laum- ast með frá Ameríkunni. Amma sá líka til þess að allir fengju eitthvað fallegt frá Ameríku. Hún elskaði að kaupa falleg föt á okkur barnabörnin og fyrir það vorum við virkilega þakk- lát. Við fjölskyldan ferðuðumst stundum með þeim yfir hafið og áttum góðar stundir með þeim á Flórída. Þær ferðir sitja of- arlega í minningabankanum enda voru þær ferðir toppurinn á tilverunni fyrir okkur systk- inin. Amma hringdi stundum í mömmu og spurði hana hvort ég mætti ekki koma til hennar afa í næturgistingu. Þessar gistiferðir voru sannkallaðar dekurferðir. Amma dekraði við mig eins og henni var einni lag- ið. Við horfðum saman á mynd- ir, föndruðum, saumuðum og margt annað skemmtilegt. Þeg- ar afi var svo búinn að vinna, þá kom hann við á Hard Rock og keypti hamborgara fyrir okkur. Þetta fannst mér algjört æði. Þarna fékk ég að vera prinsessan á bauninni í smá tíma, „einkabarn“ í ömmudekri. Fyrir þessar stundir er ég óendanlega þakklát. Amma var dugleg að láta mig vita hversu stolt hún var af mér í gegnum tíðina, hvort sem það var þegar ég útskrifaðist úr námi, gifti mig, eignaðist börn eða hvað annað. Alltaf var hún með þeim fyrstu til þess að slá á þráðinn. Ég er foreldrum mínum þakklát fyrir þann heiður að hafa fengið að bera nafn ömmu og ber ég nafnið svo sannarlega með stolti. Elsku amma mín, ég veit að nú ertu komin á góðan stað og Anna María Hallsdóttir Elskuleg systir okkar, mágkona og frænka, ELÍN EYGLÓ STEINÞÓRSDÓTTIR, lést á líknardeild Landspítalans miðvikudaginn 13. mars. Útförin verður auglýst síðar. Sveinbjörg Steinþórsdóttir Eiríkur Steinþórsson Steindór Steinþórsson Anna Marie Georgsdóttir systkinabörn og fjölskyldur Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför föður okkar, tengdaföður, afa, langafa og langalangafa, GUÐMUNDAR EINARSSONAR bílamálara, dvalarheimilinu Ási í Hveragerði. Esther Helga Guðmundsd. María Guðmundsdóttir Páll Ragnarsson Einar Guðmundsson Stefanía Sörheller Sigurður Guðmundsson Sigrún Sigmarsdóttir barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug vegna andláts elskulegs eiginmanns míns, föður, tengdaföður og afa, RAFNS E. SIGURÐSSONAR, Hólabraut 17, Hafnarfirði. Sérstakir þakkir til starfsfólks Landakots og Hrafnistu Hafnarfirði. Rannveig Erna Þóroddsdóttir Sigþór R. Rafnsson Elísabet Rafnsdóttir Gerður Guðjónsdóttir barnabörn og barnabarnabarn

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.