Stefnan - 01.04.1923, Side 21

STEFNAN
IML' a. t -v o r ul jo
náttúran er rjettlát. Hún dæmir
manninn, og fullnægir dómnum: Hún
sviftir manninn frelsi.
Frelsi er ráðrúm.
Maðurinn tiltekur það sjálfur, og
honum er í lófa lagið að stækka það,
vanti hann ekki einlægan og sterkan
vilja. Með vinnu sinni tileinkar hann
sjer að meiru eða minna leyti þau
rjettindi, er náttúran lætur mönnum
í tje.
En hann má ekki gleyma því, að
skyldur og rjettindi fylgjast ætíð að.
Takmörk allra rjettinda eru skyldur.
Gæti maðurinn ekki takmarka, —
gjöri hann ekki skyldu sína, þá verð-
ur hann skuldugur, og því skuldugri
sem maðurinn er, því minna er ráð-
rúm hans, og svo getur farið, að hann
glati því algjörlega. Á þann hátt get-
ur frjálsborinn maður orðið að þræli.
Á ófriðarárunum auðguðust ís-
lendingar yfirleitt. Okkur var trúað
fyrir fje, er vjer skyldum síðar nota.
En við eyddum því og bundum á
margvíslegan og oft óhagkvæman
liátt.
Rjettindi, er vjer skyldum varð-
veita, notuðum vjer takmarkalaust,
— en gleymdum skyldunum. Nú bíða