Ófeigur - 15.12.1951, Síða 20

20
ÓFEIGUR
stein í sambandi við annað líf. Er skemmst af því að
segja, að þessi heimsókn varð eingöngu til ama og leið-
inda fyrir þá, sem vildu fá styrk, og stuðning
við gerspillingarstefnuna. Hefur prófessorinn á skömm-
um tíma beðið tvo hliðstæða ósigra. Bandamenn hans
úr portinu, Gunnar borgarstjóri, Sigurður Vigurfóstri,
Hermann, Páll Zoph. og sjálfur Hannibal, hafa hörfað
af línunni frá haustdögunum 1945 og skriflega beðið
auðvaldsstjórn Bandaríkjanna að senda hingað allar
tegimdir herliðs og vígvéla af sterkustu gerð. Svo að
segja um leið hafa „heiðingjar“ Islands, með biskup
sinn og klerkahópinn mestallan, fengið mikinn liðsauka,
sökum hinar misheppnuðu heimsóknar Norðmannabisk-
upsins. Er nú eftir að vita, á hvaða vettvangi og í hvaða
hernaðarsamböndum prófessor Sigurbjörn kemur næst,
albrynjaður og búinn hinum sterku gerðum vísindanna.
*
Sú var tíðin, að Súðin þótti aumust allra íslenzkra
skipa. Sögðu andstæðingar Pálma Loftssonar í sinn
hóp og á mannfundum margar hæðilegar sögur um
aldur og galla skipsins. Pálmi hafði keypt hana fyrir
hundrað þúsund krónur í Svíþjóð fyrir tæpum aldar-
fjórðungi, og hafði hana síðan til strandferða á öllum
árstíðum í næstum fjórðung aldar. Vissulega var Súð-
in komin til ára sinna, en það varð að sumu leyti henn-
ar mesti kostur. Hún var smíðuð meðan skip voru
byggð úr vönduðu efni. Tveir botnar voru í skipinu og
öll gerð hennar sterkari en í öðrum skipum hér á
landi. Komust skipverjar Súðarinnar í margan krapp-
an dans í ofviðrum um dimmar nætur meðfram strönd-
inni. En Súðin sigraði í öllum hættum duldra boða og
blindskerja. Smátt og smátt skapaðist sú trú meðal
sjómanna, að Súðin gæti aldrei strandað, því að yfir
henni væri giftuhuliðshjálmur. Ólafur Thors hafði tal-
að um Súðina með mestri léttúð á þingi, en hún gleymdi
ekki mótgerðum, og þegar Ólafur og vinir hans höfðu
keypt Hæring og bundið hann rammlega eins og Æsir
Fenrisúlfinn, lá Súðin sér til skemmtunar eftir Græn-
landsför sína fast upp við hlið hins mæta verksmiðju-
skips. Kom þá vindhviða á höfnina og hreyfðust bæði
skipin. Skipti það engum togum, að Súðin braut mörg
göt á byrðing Hærings, svo að hann var ekki fær til
að fljóta á höfninni nema með mikilli viðgerð. En