Ófeigur - 15.12.1951, Blaðsíða 37

ÖFEIGUR
37
kemur að skuldadögunum. Þá kemur í ljós, að á undan-
gengnum velmaktardögum kommúnista og hentistefnu-
manna í borgaraflokkunum er búið að skapa svo fjöl-
menna og dýra hvítflibbastétt, að framleiðslan getur
ekki borið allan þann mannafla. Fjárlögin fara nú að
nálgast 400 milljónir. Samt getur ríkið ekki lagt neitt
sem heitir í meiri háttar stórfyrirtæki. Kom til orða
hjá valdhöfunum, að byrja að reisa sómasamlegt stjórn-
arráðshús, en þá var ekki nógur stórhugur í f jármála-
stjórninni. Langsamlega mest af fé ríkissjóðs er etið
upp í persónueyðslu. Fram undan er ný dýrtíðaralda.
Hækkun á kaupi sjómanna rétt eftir nýár. Með vorinu
hækka landverkamenn. Næsta haust koma sveitavörur.
Þá fylgir ný kauphækkun launamanna. Innan tíðar á
þjóðin lítið fémætt nema jarðir, lóðir, hús og verkfæri.
Þá -er nýja lýðveldið strandað. Borgaraflokkarnir voru
saman við stýrið, undir áhrifum bolsivika, meðan stefnt
var að þessum Svörtuloftum.
Fyrstu viðreisnarstigin.
Þegar þjóðin á sjálf að ala önn fyrir allri sinni marg-
mennu hvítflibbastétt, án gjafa frá Ameríku, verður um
sinn skortur á margháttaðri aðfluttri vöru. Fólk, sem
hefur ætlað að yfirgefa framleiðslustörfin, snýr til baka.
Sveitin byggist til stórra muna. Menn í þéttbýli auka
garðrækt og grasrækt. Dregið verður úr bifreiðanotk-
un nema til bráðra nauðsjmja. Bændur taka hestinn
aftur í sína þjónustu, bæði til ferða og margháttaðrar
vinnu. Skólakerfið, tryggingarnar og hið mannmarga
skrifstofuskipulags ríkis og bæja verður í harðri neyð
dregið saman í svipað horf eins og tíðkaðist á árabil-
inu frá 1930—40. Þá kemur aftur í fult gengi kjörorð-
ið: „Allt verður að bera sig.“
Ný stjórnarskrá.
Um leið og þjóðin finnur hvað hefur gerzt, þannig,
að hún er fallin úr miklu fjárhagsgengi í sára fátækt,
verður mönnum tvennt ljóst: Að vinátta borgaraflokk-
anna við bolsivika hefur orðið gjaldþegnunum dýr og
að ekki verður unnt að rétta landið við nema með nýrri
stjórnarskrá, þar sem framkvæmdarvaldið er tekið af