Fréttablaðið - 20.07.2019, Blaðsíða 20

segir Flosi og segir alla tapa á fyrir­
komulaginu. Bæði fyrirtæki sem
missi af reynslumiklu fólki með
breiða þekkingu og starfsfólk sem
finnst það lítils metið á vinnumark­
aði. „Í raun og veru er þetta bara
slæm mannauðsstjórnun. Ég er alls
ekki að gera lítið úr menntun en við
erum ekki nógu dugleg að meta fjöl­
breytt nám til framþróunar og hærri
launa,“ segir Flosi.
Stökk af háa brettinu
Flosi hóf störf sem framkvæmda­
stjóri Starfsgreinasambandsins
þann 6. desember. Strax degi seinna
fór hann á fyrsta fundinn með Sam­
tökum atvinnulífsins. „Ég stökk af
háa brettinu beint í djúpu laugina.“
Hann segir yfirlæti og hroka sem
einkenndi umræðu um kjaramál
hafa komið sér á óvart. „Þessi gífur­
yrði og tungutak sem fjölmiðlar,
álitsgjafar og hluti atvinnurekenda
leyfa sér gagnvart einstökum for­
ystumönnum í verkalýðshreyfing­
unni eru með ólíkindum. Ég er að
vinna með 19 formönnum félaga
Starfsgreinasambandsins á landinu
og allt í einu er talað um þá sem
glæpa­ og hryðjuverkamenn sem
ætli sér að leggja landið í rúst. Mér
finnst þessi talsmáti sérstaklega
áberandi gagnvart kraftmiklum
konum í okkar hreyfingu og nefni
þar til dæmis forvera minn í stólnum
hjá SGS, Drífu Snædal, forseta ASÍ, og
það sem yfir hana gengur af sóða­
skap. Þá kemur alltaf upp í hverjum
einustu kjaraviðræðum að ástandið
í íslensku efnahagslífi hafi sjaldan
verið verra og horfurnar óvissar.
Og alltaf er herjað á lægst launaða
hópinn að sýna festu því annars
fari verðbólgan af stað. En maður
les ekki leiðara ritstjóra um að nú
þurfi stjórnendur að hafa sig hæga,
sýna festu og taka á sig skerðingu því
nú sé staðan þannig,“ segir Flosi og
segist telja að umræðan endurtaki
sig vegna þess að verkalýðsforystan
hafi áður að einhverju leyti gengist
við þessum rökum. „Við höfðum að
sumu leyti orðið undir í umræðunni
og stundum gengist við þessum
rökum, en það gerum við ekki lengur
og mér fannst aðdáunarverð sam­
staða allra félaga í þessum kjaravið­
ræðum. Við létum ekki etja okkur
hverju á móti öðru og það er mjög
merkilegt að öll félög Starfsgreina­
sambandsins hafi skrifað undir einn
kjarasamning, það held ég að hafi
ekki verið gert áður.
Mér hefur verið tekið afar vel af
formönnunum í SGS og öðrum í
verkalýðshreyfingunni, studdur
af stað og leiðbeint en um leið sýnt
mikið traust og notið trúnaðar, svo
er bara að standa sig og sinna þeim
störfum vel sem mér eru falin.“
Mansal og launaþjófnaður
Starfsemi verkalýðsfélaga verður
sífellt f lóknari. Sífellt stærri hópur
starfsfólks er af erlendu bergi brot­
inn og krefjandi mál enda á borði
félaganna.
„Innan félaganna er hópur sem
er að vissu leyti flókið að virkja og
erfiðara að ná til. Á kynningarfundi
félagsins í Skagafirði á dögunum um
nýjan kjarasamning vorum við með
búlgarskan túlk, því þar starfa marg­
ir frá Búlgaríu. Verkalýðsfélögin eru
í raun að gera miklu meira í þessum
efnum en þeim ber skylda til en það
er nauðsynlegt. Þessi hópur er útsett­
ur fyrir því að það sé svindlað á þeim
ásamt námsmönnum og ungu fólki.
Þetta er fólk sem þekkir ekki rétt­
indi sín eða skortir kjark til að sækja
þau. Alþýðusambandið hefur gengið
hart fram í að það verði að vera hörð
viðurlög við þessum brotum. En það
hefur gengið mjög illa að ná því fram
því hér á landi virðist alltaf verið svo
f lókið að setja lög um kennitölu­
flakk, refsa atvinnurekendum fyrir
launaþjófnað og vinnumansal,“ segir
Flosi.
„Verkalýðsfélög landsins eru að
keyra í gegn alvarleg mál sem eru alls
ekki öll í fjölmiðlum og þetta er við­
varandi í ferðaþjónustunni.“
Ekki með puttann á púlsinum
Verkalýðsfélögin eru að snerta á
mikilvægum málefnum sem skipta
félagsmenn okkar máli. Húsnæðis­
mál og vaxtamál skipta þar miklu
máli og velferðarmál í stóru sam­
hengi og nú viljum við líka skoða
aðgengi að heilbrigðisþjónustu því
við sjáum að félagsmenn sem búa
vítt og breitt um landið bera þungan
kostnað vegna tiltölulegra einfaldra
læknisrannsókna, við ætlum að
skoða þetta vel í haust á þingi SGS.“
Flosi sat í bæjarstjórn Kópavogs
fyrir Samfylkinguna frá 1998 til 2010
og er enn skráður í Samfylkinguna
en segist hafa orðið fyrir miklum
vonbrigðum með áherslur vinstri
f lokkanna eftir að hann blandaði
sér í verkalýðsbaráttuna.
„Það er óhætt að segja að ég hafi
orðið fyrir miklum vonbrigðum,
bæði með Vinstri græn og Sam­
fylkinguna sem bæði eiga sögulegar
rætur í samtökum verkafólks, hversu
þau skynja lítið þarfir og áhyggjur
félaga í verkalýðsfélögum landsins.
Eru bara alls ekki með puttann á
púlsinum, þau tala ekki þetta tungu­
mál og mér finnst komin einhvers
konar gjá á milli verkalýðsfélaganna
og stjórnmálaflokkanna. Ég skynja
þetta mögulega sterkar því ég var
í stjórnmálastarfi á þessum væng,“
segir Flosi. „En þetta má svo sem
segja um um alla stjórnmálaflokka
á Alþingi.“
Óvænt og bráð veikindi
Flosi missti eiginkonu sína, Nínu
Björk Sigurðardóttur, úr bráðahvít­
blæði fyrir nærri sex árum. Saman
áttu þau þrjú börn en fyrir átti Flosi
son.
„Þetta voru mjög óvænt og skyndi­
leg veikindi. Hún var látin aðeins ári
eftir að hún veiktist, í framhaldi
af mergskiptaaðgerð í Svíþjóð. Þá
voru börnin okkar þrjú 6, 8 og 10
ára gömul. Ég hef ekki mikið rætt
um veikindin og fráfall Nínu opin­
berlega vegna barnanna. Mér hefur
fundist ég þurfa að hlífa þeim en nú
eru þau orðin eldri og þá gæti það
orðið til gagns fyrir aðra,“ segir Flosi
og bætir við að frá því að hún hafi
verið greind með hvítblæði hafi þau
verið samstiga í gegnum það verk­
efni að takast á við sjúkdóminn og
ná bata.
„Hún var sterk og nálgaðist þetta
þannig að hún ætlaði að vinna þetta
stríð. Þetta var verkefni sem við ætl­
uðum að leysa saman, við ákváðum
strax að velta okkur ekki mikið upp
úr líkum á bata. Læknir sem við hitt­
um minnti okkur líka á að þetta væri
rétta hugarfarið, það breytti engu að
vita allt um samsettar líkur, það eina
sem skipti máli væri framgangur
einnar manneskju. Við vorum
heppin að eiga stóra og styðjandi
fjölskyldu, tengdaforeldrar mínir
búa nálægt og voru okkur afar hjálp­
leg. Stuðningur þeirra við krakkana
og mig hefur síðan verið mjög mikill
og ómetanlegur. Og allt okkar fólk,
systkini mín og hennar og margir
fleiri fór út fyrir allt, þá og síðar, það
er verðmætt. En samfélagið, það er
ekkert sérstakt. Hvernig við tökum
á móti veiku fólki og syrgjandi. Fyrir
utan skólann, Kársnesskóla, sem
studdi mjög vel við okkur og börnin.
Þegar barn missir foreldri þá er það
mikið inngrip í skólastarfið, það
þarf að útskýra fyrir börnunum að
annað foreldranna sé dáið og þá geta
kviknað sterk viðbrögð. En skólinn
gerði þetta frábærlega og við fengum
fallegar kveðjur og kort,“ segir Flosi.
Fjárhagsáhyggjur þung byrði
Flosi nýtti sér aðstoð Ljóssins
styrktar félags og Ljónshjarta sem er
stuðningsfélag fyrir fólk sem hefur
misst maka og börn þess. Stuðning­
urinn er mikilvægur enda stendur
makinn eftir einn með börn og óviss
um hvað tekur við. Hann segir fjár­
hagsáhyggjur þunga byrði mörgum
ekkjum og ekklum í þessum sporum.
„Þegar foreldri fellur frá getur það
verið fjárhagslega erfitt fyrir marga
en þetta mjakast þó í rétta átt. Það
var gerð lagabreyting á síðasta ári
sem gerir fólki kleift að sækja um
viðbótarmeðlag þegar það þarf að
standa undir meiriháttar kostnaði,
til dæmis tannréttingum, ferming­
um og slíku,“ nefnir Flosi.
Hann segir missinn hafa gert bæði
sig og börnin næmari fyrir ýmsum
hlutum.
„Mér detta í hug öll skiptin sem
krakkarnir heyrðu eitthvað í þessa
áttina: Bjóðið nú mömmu og pabba
að koma á sýninguna, eða segið nú
mömmu og pabba frá þessu. Þetta
er erfitt en ekki bara fyrir börn sem
hafa misst foreldri heldur líka þau
sem eiga öðruvísi fjölskyldur og þau
eru fjölmörg. Ég hef örugglega sagt
eitthvað í þessa áttina en nú þegar ég
stend í þessum sporum veit ég betur
og get sagt að þetta stingur alltaf svo­
lítið.
Og einstaka sinnum fann ég fyrir
því að fólki fannst skrýtið að ég væri
með börnunum. Ef ég fór með þau
á vissa staði, segjum til dæmis til
læknis, þá lá stundum spurningin í
loftinu: Hvar er mamma þeirra? En
ekki alls staðar og eitt sem mér þykir
verulega vænt um er traust foreldra
vina barna minna til mín. Vinkonur
dóttur minnar fengu áfram að gista
og eins með vini sona minna. Mér
var treyst og ég segi bara, takk!“
I love you three!
Flosi þurfti að tileinka sér ýmislegt
sem hann segir að hafi ekki endilega
verið sér eðlislægt.
„Ég get náttúrlega ekki komið í
staðinn fyrir móður þeirra en ég
þurfti að gera meira. Ég er ekki frá­
bær í heimilisstörfum en þarf að
standa mig. Ég þurfti að breytast og
læra hluti, ég var til dæmis svolítið
lokaður og það var mér ekki eðlis­
lægt að vera oft með yfirlýsingar um
ást mína og væntumþykju. En nú
þurfti ég bara að gera það. Af hverju
gerði ég þetta ekki alltaf, hugsaði ég
mjög fljótlega, það er svo ofsalega
gott að breiða yfir börnin mín og
segja þeim að ég elski þau. Ég þurfti
að æfa mig í þessu og finna minn
takt,“ segir Flosi og segist hafa fundið
sína aðferð og hún sé jafngóð og hver
önnur.
„Já, ég er kannski þannig pabbi
að ég segi börnunum mínum sögur
af finnskum ráðherrum til að tjá til­
finningar mínar,“ segir hann bros­
andi og rifjar sögu sem reynist góður
ísbrjótur.
„Einhvern tímann vorum við að
ferðast í bíl og ég að segja börnunum
brandara af finnskum ráðherra sem
skildi lítið sem ekkert í ensku. Hann
var í kvöldverði á þingi Sameinuðu
þjóðanna og svona til að halda uppi
samræðum við konuna við hliðina á
sér segir hann: I Iove you, hún bregst
snarlega við og segir bara til baka,
I love you too. Og þá svarar hann,
I love you three. Við segjum þetta
stundum hvert við annað.
Börnin mín eru næmari, þau
skynja betur líðan annars fólks. Það
verður til þroski og þau búa yfir sam­
hygð,“ segir Flosi. „Það er svo margt
sem gerist en eitt er mikilvægt, það
er að sorg er persónubundin. Það er
afar misjafnt hvernig menn skynja
og takast á við bæði áföll og sorg. Við
berum öll með okkur áföll og sorgir.
En eitt er víst og það er að tíminn
læknar ekki öll sár. Þetta er einn af
verstu íslensku málsháttunum því
hann geymir engan sannleik og er
algjör della. Maður heldur áfram af
því að maður verður að gera það. Ef
við hefðum ekki átt þessi börn þá
hefði ég ekki komist fram úr. Fólk í
þessum sporum og börn þess þurfa
mikinn stuðning og nærgætni og það
er afar mikilvægt að hafa aðgang að
sérfræðingum. Við nýttum okkur
þjónustu Ljóssins og ýmissa sér­
fræðinga eins og sálfræðinga og það
skipti miklu máli,“ segir Flosi.
„Það er til dæmis lokuð Facebook
síða, Ljónshjarta, þar sem er hægt
að tala við aðra í sömu sporum og
þar er hægt að tala mjög opinskátt
við þá sem eru á svipuðum stað. Það
er nefnilega ekki hægt að setja sig í
þessi spor. Mér fannst þetta mjög
gagnlegt, að eftir að börnin voru
sofnuð að geta talað við aðra og finn­
ast maður ekki einn í heiminum.“
Flosi hefur einnig sína aðferð við
að takast á við missinn og minning­
arnar, hann minnist þess góða.
„Við Nína áttum fimmtán frábær
ár, það er það sem ég ætla að muna.
En ekki erfiðleikana og veikindin. Og
við eignuðust þrjú frábær börn sem
minna mig á þennan frábæra tíma
og ég sé mjög mikið af henni í börn­
unum mínum. Svona held ég áfram,“
segir Flosi.
ÉG ER KANNSKI ÞANNIG
PABBI AÐ ÉG SEGI BÖRN-
UNUM MÍNUM SÖGUR AF
FINNSKUM RÁÐHERRUM
TIL AÐ TJÁ TILFINNINGAR
MÍNAR.
„Ég get náttúrlega ekki komið í staðinn fyrir móður þeirra en ég þurfti að gera meira,“ segir Flosi. FRÉTTABLAÐIÐ/STEFÁN
2 0 . J Ú L Í 2 0 1 9 L A U G A R D A G U R20 H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð
2
0
-0
7
-2
0
1
9

0
5
:0
2
F
B
0
7
2
s
_
P
0
5
6
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
7
2
s
_
P
0
5
3
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
7
2
s
_
P
0
1
7
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
7
2
s
_
P
0
2
0
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
ti
o
n
P
la
te
r
e
m
a
k
e
:
2
3
7
3
-F
8
0
4
2
3
7
3
-F
6
C
8
2
3
7
3
-F
5
8
C
2
3
7
3
-F
4
5
0
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
6
A

F
B
0
7
2
s
_
1
9
_
7
_
2
0
1
9
C
M
Y
K