Náttúrufræðingurinn - 2019, Síða 58

Náttúrufræðingurinn
58
kostinn og leiðsögnina. Á blómaskeiði
Breska ríkisútvarpsins hefði líklega
verið sagt að hann talaði „með hreim“.
Hann er snaggaralegur og frjálslegur í
fasi. Það kæmi mér ekki á óvart að hann
hefði leikið í bítlahljómsveit á unglings-
árum sínum. Ég rek augun í vandaða
gítara á gólfi og veggjum, en læt vera
að spyrja um bítlana sem léku á þá; ég
er hingað kominn til að ræða um aðra
útdauða fugla.
Fuller fæddist í Blackpool árið 1947
en ólst upp í Suður-London. Faðir
hans var lögreglumaður og móðir hans
heimavinnandi. Þau bjuggu í félagsíbúð
við fremur kröpp kjör. Að loknu skyldu-
námi hellti Fuller sér út í áhugamálin,
málverk, fugla, náttúrugripi og hnefa-
leika; kenndi sjálfum sér það sem til
þurfti, stundum með tilsögn vinsamlegs
fólks sem kunni meira en hann. Allt sitt
líf, segir hann, hefur hann verið að viða
að sér efni um geirfugla. Nú er hann
eigandi furðukames í Tunbridge Wells,
virtur rithöfundur, málari og fugla-
áhugamaður, einn af sérfræðingum
heimsins í aldauða fugla. Ein bóka hans
er Aldauði fugla,7 önnur er Skissur úr
Paradís, sem hann skrifaði með David
Attenborough.8 Sú síðarnefnda hefur
selst í fjörutíu þúsund eintökum.
Fuller skýrir fyrir mér hvernig það
bar til að auralítill alþýðustrákurinn
leiddist út á þessa braut utanskóla.
Þegar hann var sjö eða átta ára gam-
all, segir hann, tók mamma hans upp á
því að hafa hann með sér í verslunar-
leiðangra inn í miðborg London. Hún
gat ekki skilið hann eftir einan heima.
Snemma dags tóku þau lest á Charing
Cross-stöðina í miðborginni, en áður en
hún stormaði í búðir í nágrenninu kom
hún drengnum fyrir annað hvort í Ríkis-
listasafninu eða Breska þjóðminjasafn-
inu. Hér var hann óhultur og tafði ekki
verslunarferðir hennar – og kannski
yrði hann reynslunni ríkari. Óafvitandi
urðu safnverðirnir ólaunaðir dagfor-
eldrar. Mamma hans hvatti hann til að
skoða sig um en sagði honum fyrir alla
muni að hitta sig „fyrir neðan klukkuna“
í anddyri safnsins á slaginu fjögur þegar
þau þyrftu að halda heim á leið. Fuller
vantaði ekki áhugann.
Það var margt í framandlegum söfn-
unum sem fangaði athygli stráksa og
heimsóknirnar urðu margar. Fuller
gekk um sali og hæðir safnanna og
staðnæmdist bergnuminn fyrir framan
sögulega náttúrugripi og glæsileg mál-
verk. Í hverfinu við heimili hans í Suð-
ur-London var lítið um fugla, kannski
nokkrar dúfur, en það voru ekki lifandi
fuglar sem vöktu áhuga hans á fuglum.
Uppstoppaðir fuglar urðu uppáhald
hans – beindu sjónum hans að fugla-
skoðun, fágætum tegundum og aldauða
– og hafa ekki látið hann í friði síðan.
Áhugi Fullers á geirfuglinum vaknaði
þegar hann var kornungur; afi hans
sýndi honum fuglabók með tveimur
blaðsíðum eða svo um geirfuglinn.
Fuglinn þröngvaði sér inn í vitund
drengsins.
Errol Fuller og hluti furðukamesins. Ljósm. Gísli Pálsson.