Skessuhorn - 30.05.2007, Blaðsíða 25

MIÐVIKUDAGUR 30. MAI 2007
25
sbessiíhöbh
7
A sjónum í sextíu ár
Fimmtudaginn 17. maí sl. var
hinn árlegi hjóladagur á Akranesi
haldinn á lóð Grundaskóla. Að
deginum stóðu Slysavarnadeild
kvenna á Akranesi, Grundaskóli,
Brekkubæjarskóli, Rauði krossinn
og lögreglan. Settar voru upp fjöl-
breyttar hjólaþrautir sem börn á
öllum aldri spreyttu sig á. Félagar í
Rauða krossinum sáu um að stilla
hjólahjálma og lögreglan skoðaði
hjólin en mikilvægt er að hvort
tveggja sé í lagi til að auka öryggi
bama í umferðinni. I lok dagskrá
söfnuðust allir saman í félagsað-
stöðu skólans þar sem Valgerður
Helgadóttir, nemandi í Brekku-
bæjarskóla sagði frá reynslu sinni
af reiðhjólaslysi sem hún lenti í í
vetur og hvernig reiðhjólahjálmur
bjargaði lífi hennar. I lokin var
dregið í happdrætti og allir fengu
svaladrykk í boði Einars í Einars-
búð. Þess skal getið að hluta af
hjólaþrautunum höfðu nemendur í
Grundaskóla útbúið í smíði hjá
þeim Margréti Þorvaldsdóttur og
Ruth Jörgendóttur, þar á meðal
vora rampar, torfæra, vegasalt óg
vegleg umferðarmerki. Eru þeim
færðar besm þakkir fyrir þeirra
framlag til hjóladagsins.
áe
talið berst að kvótanum og er hon-
um meinilla við þær afleiðingar
sem hann hefur haft fyrir heilu
byggðarlögin. „Ég og strákarnir
mínir sjósettum um daginn trillu
sem við eigum, en hún er kvótalaus
og ég hef alls ekki eirð í mér til að
róa á leigukvóta," segir Ríkharð.
„Verðið á leigukvóta er komið í
tómt rugl log vitleysu. Eg fæ
kannski fimmta hvern fisk sem ég
næ og hitt hirðir leigusalinn. Nei,
það gengur ekki og er langt því frá
spennandi dæmi. Ætli ég fari bara
ekki á sjó til þess að fá mér í soðið
öðru hverju og anda að mér fersku
sjávarlofti og láti það duga,“ bætir
Ríkharð við.
Hann segir kvótakerfið vera
komið út í tóma vitleysu. „Það get-
ur enginn einstaklingur gengið inn
Ríkharð Magnússon ffá Ólafsvík
er meðal fengsælustu skipstjóra við
Islandsstrendur og er löngu orðinn
landsfrægur meðal þeirra sem vel
þekkja til í sjávarútvegi. Þótt Rík-
harð sé orðinn 74 ára gamall er
hann enn að og lætur ekki deigan
síga ffekar en vanalega.
Ríkharð er fæddur á Patreksfirði
árið 1933 og byrjaði sjómennsku 14
ára gamall með bræðrum sínum,
þeim Jóni og Finnboga á trillu sem
bar nafhið Andri BA. „Við vorum á
línu og svo beitti ég einnig. Síðan
var ég á ýmsum bátum ffá Patreks-
firði og ffá Suðurlandi eða þar til ég
fer til Ólafsvíkur árið 1955. Þá réði
ég mig hjá Leifi bróður sem var
skipstjóri á Þórði Ólafs sem var 38
tonn að stærð. Eg rétt missti af
vetrarvertíðinni frægu sem var það
árið en þá var ævintýralega gott
fiskirí. Bátar voru þá aðeins á línu
og voru að mokveiða eða allt að 28
tonn á 30 bala. Sá balafjöldi þykir
ekki mikill í dag og eru trillur nú
jafnvel að róa með tvöfaldan þann
skammt.“
Síldamótin
skemmtilegnst
„A þessum árum þegar ég kom
hingað vestur var hafnaraðstaðan
ekki burðug í Ólafsvík. Til dæmis
var ekki hægt að landa á fjöru og
bátar stóðu á þurru þegar fjara var
og aðeins hægt að komast að landi á
flóði, en stærstu bátar voru 38 tonn.
I dag er þetta hinsvegar orðin virki-
lega flott hafnaraðstaða. Eg byrjaði
með Leifi bróður á reknetum sum-
arið sem ég kom hingað og var þá
ágæt veiði hér af síld. Þá var sfldin
unnin hér í ffystihúsinu, söltuð og
ffyst. Eg var með Leifi í tvær ver-
tíðir og svo fór ég á bát sem hét
Bárður Snæfellsáss. Síðan hóf ég
minn skipsstjórnarferil á bát sem
ffystihúsið átti og hét Týr SH, en
það var haustið 1959. Var ég lengst
af með Gunnar Bjarnarson SH sem
var um 200 tonn að stærð, eða í 14
ár, og get ég ekki kvartað því mér
gekk vel með bátinn og hér voru
góð aflabrögð. Þá var ég með góð-
Reiðhjóladagiir á Akranesi
Nýi golfskálinn settur á sökkla sína. Gamla húsið til vinstri, þrefalt minna en það nýja.
Ljósm. Sverrir Karlsson.
Þrefbld stækkun golf-
skálans í Grundarfirði
A handfœraveiðum á Tjaldi HF.
Ríkharð var með Gunnar Bjamason í 14
ár.
Ivar SH og var í fjórar vertíðir á
honum. Eftir það fór ég á handfæri
og líkaði vel, en þetta var erfið
vinna en skemmtileg þegar vel
fiskaðist. En sá bátur var seldur
undan mér og náttúrulega kvótans
vegna.“
Kvótakerfið tómt rugl
Brúnin á Rikka þyngist þegar
í þetta kerfi lengur, verðið á afla-
heimildum er þvílíkt rugl orðið að
það nær ekki nokkurri átt. Svo
erum við að horfa upp á sjávar-
byggðir lagðar í rúst undan þessu
kerfi,“ segir Ríkharð og bætir við
þungur á brún: „Svo segja menn að
þetta sér heimsins besta kvótakerfi!
Hvað er eiginlega að mönntun sem
segja svona vitleysu? Var ekki kvót-
inn settur á til vernda fiskinn og
lofa honum að vaxa? En kvótinn
hefur verið skorinn niður á hverju
ári síðan, svo ekki er friðunin að
virka. Sjá menn þetta ekki í hendi
sér?“ spyr Ríkharð.
Henti aldrei fiski
Hann segir að sem betur fer eigi
menn í Snæfellsbæ öfluga fisk-
vinnslu og útgerðir svo það er ekki
eins illa komið fyrir hlutunum þar
eins og á Vestfjörðum og víða ann-
arsstaðar á landsbyggðinni. Segir
Ríkharð að þegar hann kom fyrst
til Ólafsvíkur árið 1955 voru þar
um 500 manns sem áttu þar heima
og það hafi komið fólk víða af land-
inu þangað til vinnu á vertíðum og
þetta fólk byggði staðinn upp. Þá
voru ekki síst margir Færeyingar
búsettir á staðnum og eru margir
hverjir enn þann dag í dag.
Aðspurður um svokallað kvóta-
svindl, segir Ríkharð að hann sé
blessunarlega laus við það og
einnig á það við um brottkastið
margffæga. „Nei, ég hef aldrei hent
fiski og hafði enga löngun til þess.
En ég hef séð og heyrt margt um
þetta og finnst svakalegt hvernig er
komið fyrir sjávarútveginum. Þetta
er orðið tóm steypa. Eg var nú
skipstjóri í mörg herrans ár og ekki
fékk ég neinn kvóta eða mannskap-
urinn sem var með mér. Nei, þessu
var dælt í útgerðirnar sem fengu
milljarða gefins hendi. Svo var
þessi svokallaði skipstjórakvóti.
Þannig fékk einmitt eitt öflugasta
sjávarútvegsfyrirtækið sinn kvóta,
en það er Samherji. Eg vissi nú ekki
af þessari reglu um skipstjórakvóta
fyrr en of seint og þegar ég hringdi
í Fiskistofu, sögðu þeir mér að það
væri búið að leggja þann kvóta nið-
ur,“ segir Ríkharður að lokum.
af
10% af íbúum Grundarfjarðar.
Golfklúbburinn Vestarr var stofn-
aður haustið 1995 og var byrjað að
byggja upp m'u holu golfvöll vorið
1996 í Suður-Bár, við austanverðan
Grundarfjörð. Þar er gott land und-
ir golfvöll; þurrt og hæðótt með
góðu útsýni yfir fjörðinn. Völlurinn
fékk nafhið Bárarvöllur en nafhgiff-
in Bár eða Bari er nefnt eftir bæ á
suður Ítalíu en þaðan er talið að
suðrænir sjómenn fyrr á öldum hafi
komið og haft kapellu í Bár. Heiti
vallarins er því eftir dýrlinga-
borginni á Italíu. Nafnið Vestarr
kemur hinsvegar frá landnámsöld
en Vestarr Þórólfsson var fyrsti
landnámsmaður í Eyrarsveit.
af
an mannskap með mér en við vor-
um mest á línu og netum en á
sumrin fórum við á rækju og fiski-
troll og svo á sfldarnót á haustin.
Það var alltaf tilhlökkunarefni að
fara á sfldarnót. Þegar við sigldum
austur á land lönduðum við alltaf
tvisvar sinnum á vertíð í Ólafsvík til
að skaffa útgerðinni beim.“
Prófaði að fara í land
„Eg ætlaði svo að hætta til sjós og
réði mig sem hafnarvörð í Rifi. Mér
líkaði vel þar á meðan vertíð stóð,
en svo kitlaði það alltaf að fara á sjó
aftur og tók ég þá við bát sem fisk-
verkunin Bakki átti og hét Hrönn
SH. Síðar tók ég við bát sem hét
Hjónin Bjamey Sigtryggsdóttir og Ríkharð Magnússon.
Það er hugur í félögum golf-
klúbbsins Vestarr í Grandarfirði.
Félagið hefur fest kaup á nýjum og
glæsilegum golfskála sem keyptur
var frá Selfossi og ekið þaðan í
Grundarfjörð. Golfklúbbsmenn
luku við að steypa sökkla undir skál-
ann í byrjun síðustu viku og var hús-
ið flutt á staðinn sl. föstudag. Að
sögn Guðna Hallgrímssonar, stjóm-
armanns í Vestarr var gamli skáhnn
orðinn of lítill, en hann var aðeins
25 fermetrar að stærð en nýi skálinn
er 70 fm. „Þessi nýi skáli kemur til
með að breyta miklu fyrir okkur.
Við gemm hist í skálanum þegar
okkur listir í góðu húsnæði,“ segir
Guðni. Hann segir mikinn áhuga
fyrir golfi í Grundarfirði en alls eru
um 100 manns í klúbbnum eða um