Morgunblaðið - 10.07.2019, Page 19

irrúmi). Borgaði námið á borð-
ið. Var stofnfélagi Loftleiða
kornungur maður með 5.000
krónum. 70 ára flugsaga Dag-
finns Stefánssonar hófst þegar
Alfreð Elíasson sendi ráðning-
arbréf og skipun að kaupa júní-
form í New York. Fyrsta verk
að skúra flugvélar og svo síld-
arleit frá Miklavatni í Fljótum
á sjóflugvél. Þar dró Daddi
Loftleiðafána að húni allt undir
það síðasta.
Hann rómaði samheldna fjöl-
skyldu á Hringbrautinni. Hve
Loftleiðaandinn var skemmti-
legur og drífandi. Þegar Loft-
leiðir fóru með himinskautum
öfluðu þær meiri gjaldeyris en
fiskiskipafloti Íslands. Helst að
Dagfinnur lækkaði róminn þeg-
ar minnst var á sameiningu
Flugfélags Íslands og Loftleiða
sem honum líkaði ekki. Var
ekki einhver lukka með Dadda?
Þegar unglingurinn fór að
beiðni ömmu niður á kæja til að
spyrjast fyrir um afdrif föður
síns eftir kafbátsárás á Goða-
foss. Daddi sá ekkert fyrir
manngrúa, en afi hringdi svo
heim seint um kvöld af Laug-
arnesspítala. Týndur á jökli í
marga daga, mikið sár eftir
Geysisslysið en allir lifðu af.
Erfiðasta raunin: Kapteinn á
staðnum við stjórn eftir mann-
skætt slys Loftleiðaflugvélar
sem hann átti að taka við. Á
honum hvíldi ábyrgð sem hann
stóðst við hræðilegar aðstæður:
„Það erfiðasta sem ég lenti í.“
Við afkomendur Júnu og
Stefáns höfum verið góð saman.
Jafnvel ræktað „Júnur“ sem
eru fjölskyldustolt í mynd Glox-
eníu á hverju heimili og eru
komnar af móðurjurtinni frá
ömmu. Eftir fráfall ömmu,
Þóru og mömmu Sirru hafa þau
Daddi og Áslaug móðursystir
átt sérstakan sess. Táknmyndir
um samheldni, vinarþel, glað-
lyndi og frændsemi.
Nýlega var ljóst hvert
stefndi og setið með Dadda
löngum stundum að fara yfir
minningar. Ertu sáttur með
lífsferilinn? var spurt. „Já, ég
er mjög sáttur,“ svaraði hann
af sannfæringu. Sá heiminn,
kynntist fólki og líkur sjálfum
sér fór í stutta sögu um heim-
sókn að legstein gamals grínara
í Ameríku að lesa grafskrift: „I
have never met a person I
didn’t like“. Svo glotti Daddi út
í annað: „Mér líkaði vel við
alla“.
Stefán Jón, Þórunn Júní-
ana, Sigrún Soffía, Hildur
Björg og Hannes Júlíus,
Sirrubörn og Hannesar.
Hjartkær vinur hefur enn
hafið sig á loft á vit nýrra æv-
intýra. Ljúfar minningar til
margra ára fljúga um hugann;
flugferðir á DC-sexum, Mons-
um, DC-áttum Loftleiða og
Flugleiða, áburðarflug á DC-3
Páli Sveinssyni og skemmtileg-
ar einkaflugferðir, veiðiferðir
og margt fleira voru oft sann-
kölluð ævintýri í návist Dag-
finns Stefánssonar.
Hann var einn af stofnendum
Loftleiða hf. og einn af frum-
kvöðlum flugs á Íslandi og því
ein af aðalpersónum og goð-
sögnum íslenskrar flugsögu.
Hann var virtur og dáður sam-
starfsmaður, ferðafélagi, fjöl-
skyldufaðir og vinur.
Við kveðjum Dagfinn með
virktum, þökkum honum sam-
fylgdina og sendum fjölskyldu
hans og ástvinum hjartans
samúðarkveðjur.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Valdimar Briem.)
Harald Snæhólm
og fjölskylda.
Góða ferð, ég bið að heilsa
þeim öllum saman, sagði ná-
granni minn Dagfinnur Stef-
ánsson með glampa í augum, er
hann gekk yfir til mín til að
kasta á mig kveðju.
Hann hafði séð á mér farar-
sniðið þar sem ég stóð tilbúin í
flug vestur um haf. Íklædd ein-
kennisbúningi þess flugfélags
sem hann ásamt félögum sínum
hafði lagt grunnstoðirnar undir
rúmum sjötíu árum fyrr.
Goðsögnin um hetju há-
loftanna, Dagfinn Stefánson,
var mér að góðu kunn frá þeim
tíma er ég hóf störf sem flug-
freyja hjá Flugleiðum á
miðjum áttunda áratug síðustu
aldar, eða um svipað leyti og
hann var að hætta hjá fyrir-
tækinu, rúmlega sextugur.
Manninum sjálfum kynntist
ég þó ekki af eigin raun, fyrr
en við fjölskyldan fluttum í
næsta hús við hlið hans í
Haukanesinu. Það voru sann-
arlega góð nágrannakynni og
tókst strax hlý vinátta með
honum og okkur hjónum.
Sem einn af frumbyggjum
Arnarnessins var hann okkur
nýbúunum á nesinu mikill
viskubrunnur. Uppfullur af
fróðleik um allt sem að hverf-
inu kom. Alltaf til í spjall.
Endalaust að hlúa að nær-
umhverfi sínu, sýsla í garðinum
og dytta að húsinu.
Sannur náttúruverndarsinni
og ötull talsmaður fyrir vernd
viðkvæmrar Arnarnesfjörunn-
ar.
Svo ótrúlega duglegur og
fylginn sér bæði í orði sem og á
borði alla tíð.
Frá fyrstu kynnum okkar
Kolbeins af Dagfinni, fór ekki
framhjá okkur hversu stoltur
hann var af hlutdeild sinni í
Loftleiðaævintýrinu, og hve
vænt honum þótti um minningu
félagsins.
Ekki hvað síst skein í gegn
hjá honum væntumþykja til
allra þeirra dugmiklu manna
og kvenna sem áttu aðkomu að
stofnun Loftleiða. Um þetta
spjölluðum við oft og mikið.
Alltaf flaggaði hann Loftleiðaf-
ánanum þann 10. mars á stofn-
degi félagsins síns.
Einnig gátum við svo gott
sem stillt klukkuna eftir hon-
um, en klukkan átta á hverjum
morgni, sama hvernig viðraði,
fór hann af stað til að hitta
gömlu félagana, sitt fólk úr
fluginu í kaffi. Af því mátti
hann alls ekki missa.
Hús Dagfinns við Miklavatn,
sem hann af örlæti lánaði okk-
ur til afnota, er svo saga út af
fyrir sig. Húsið geymir afar
merkilegt safn, sem Dagfinnur
hefur um árabil og af mikilli al-
úð og elju hlúð að. Þar hefur
minningu Loftleiða sannarlega
verið haldið lifandi og til haga,
með myndum og munum frá
fyrsta degi félagsins.
Heimsókn í það hús er æv-
intýri líkust fyrir alla þá sem
tengjast Loftleiðum og flugi á
Íslandi með einhverjum hætti.
Dagfinnur Stefánsson var
fallegur maður sem vakti eft-
irtekt. Mikill töffari og sjar-
matröll af guðs náð. Beinn í
baki og virðulegur í fasi gekk
hann um í snjáðum gallabux-
um, gallajakka, kúrekastígvél-
um og með tóbaksklút um háls-
inn. Heldur óvenjulegur
klæðnaður eldri borgara á tí-
ræðisaldri, en afar einkennandi
fyrir hans persónu, sem fór
aldrei troðnar slóðir og valdi
fremur forgöngu en sporgöngu
í sínu lífi.
Við Kolbeinn þökkum okkar
ljúfa nágranna og góðvini
ánægjulega samfylgd og biðj-
um honum blessunar í nýjum
heimkynnum. Fjölskyldu hans
vottum við einlæga samúð.
Góða ferð kæri Dagfinnur,
ég bið að heilsa þeim öllum
saman.
Ruth Gylfadóttir.
 Fleiri minningargreinar
um Dagfinn Stefánsson bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 10. JÚLÍ 2019
✝ Ragnar StefánMagnússon
fæddist á Akureyri
11. september
1936. Hann lést á
Vífilsstaðaspítala
2. júlí 2019.
Foreldrar hans
voru Magnús I.S.
Guðmundsson, f.
23. ágúst 1909, d.
17. nóvember 1996,
og Anna Margrét
Elíasdóttir, f. 6. desember 1913,
d. 12. febrúar 2010.
Systur Ragnars eru Svanhvít
Magnúsdóttir, f. 16. febrúar
1941, d. 26. mars 2019, og Elín
Guðmunda Magnúsdóttir, f. 23.
apríl 1953.
Ragnar giftist 18. október
1958 Guðlaugu Pálsdóttur
Wíum, f. 15. október 1937. For-
eldrar Guðlaugar voru Páll
Wíum, f. 15. maí 1911, d. 20.
febrúar 1993, og Þorbjörg Guð-
rún Guðlaugsdóttir, f. 7. maí
1909, d. 23. ágúst 1985.
Reykjavíkur 1969. Lengst
bjuggu þau í Unufelli í Breið-
holti, á árunum 1972 til 1996.
Þau fluttu 2006 aftur í Hafnar-
fjörðinn og hafa búið þar síðan.
Þau byggðu sumarbústaðinn
Blómsturvelli í landi prentara í
Miðdal 1981 og voru oft þar á
sumrin.
Ragnar hóf nám í prentiðn
1954 og lauk sveinsprófi 1959.
Hann starfaði i Steindórsprenti
og í Prentsmiðju Hafnarfjarðar
áður en hann hóf störf í prent-
smiðju Morgunblaðsins árið
1962. Þar starfaði hann til árs-
ins 2004, lengst af sem prent-
smiðjustjóri, frá árinu 1972.
Áhugamál Ragnars voru
mörg en var hann virkur í
íþróttastarfi hjá FH og Leikni,
bæði sem iðkandi, þjálfari yngri
flokka og stjórnandi, auk þess
sem hann starfaði fyrir knatt-
spyrnudómarasambandið. Hann
tók m.a. þátt í starfi og stjórn-
um Framfarafélagsins í Breið-
holti, Sjálfstæðisfélagsins í
Efra-Breiðholti, Félags fjar-
stöðvaeigenda og var um tíma í
stjórn Hins íslenska prentara-
félags.
Útför Ragnars Stefáns fer
fram frá Hafnarfjarðarkirkju í
dag, 10. júlí 2019, klukkan 15.
Börn Ragnars og
Guðlaugar eru 1)
Sigrún, f. 7. júlí
1963. Sonur hennar
og Þorsteins Sch.
Thorsteinssonar, f.
26. júlí 1961, er
Atli Bent, f. 30. júlí
1984. 2) Þór, f. 9.
júlí 1964, d. 19. maí
1986. 3.) Magnús
Páll, f. 22. nóvem-
ber 1968. Dóttir
hans og Guðrúnar Bjarnfinns-
dóttur, f. 3. nóvember 1964, er
Þuríður, f. 16. maí 1993. Sam-
býliskona Magnúsar Páls er
Þórunn Þorleifsdóttir, f. 17.
september 1976. 4) Stúlka
(nefnd Anna Margrét), f. 7. júní
1972, d. 9. júní 1972.
Ragnar var fæddur á Akur-
eyri. Hann fluttist með fjöl-
skyldu sinni til Hafnarfjarðar
og var alinn upp þar frá fimm
ára aldri. Fyrstu hjúskaparár
sín bjuggu Ragnar og Guðlaug í
Hafnarfirði en fluttust til
Elsku ástin mín, nú er stundin
runnin upp.
Eitt heiðríkt kvöld við hittumst fyrr en
varði.
Og húmsins blámi rann að ljósri óttu.
Og þúsund rósir uxu á einni nóttu
í okkar júlígræna skemmtigarði.
Hvert atlot þitt ég innst í minni geymi,
og ennþá fer um blóð mitt ljúfur þytur,
því hjartað sló svo ört – og annar litur
var yfir hinum dula jarðarheimi.
(Ólafur Jóhann Sigurðsson)
Nú syng ég fyrir okkur bæði:
Ég hef elskað þig frá okkar fyrstu
kynnum
og enga litið fegurri en þig.
...
(Loftur Guðmundsson.)
Hvíl í friði ástin mín.
Þín eiginkona,
Guðlaug Wíum
(Lilla Ragga Magg.).
Þeir segja að það sé vætusamt
undir Eyjafjöllum, en það var
alltaf sól þau sumur sem Raggi
og Lilla, og seinna Sigrún, Þór og
Magnús Páll, komu til okkar í
sveitina. Það dró allavega frá sólu
svo skemmtilegt var að fá frænd-
fólkið. Mikið gladdist fallega
hjartað hennar mömmu við að fá
systur sína alla leið austur í sveit.
Það voru ófáir baggarnir sem
moggaprentarinn kom til skila
inn í hlöðu eftir að hafa skutlað
þeim misþungum upp á heyvagn-
inn.
Reyndar tók Raggi til hend-
inni þegar heysáturnar voru og
hétu. Þá þurfti sannarlega á
mannskap að halda. Bændur
kunna að meta glaða hjálpar-
hönd. Það var farið með kindur á
fjall, börnin í „þvott“ í Seljavalla-
laug, gengið drjúgan spotta eftir
malarveginum, yfir brúna og
fram hjá tóftunum út að Núpi, til
þess að fylla á kókbirgðirnar
hans Ragga. Krakkarnir skiptu
tómu flöskunum, fyrir eitthvað
verulega sætt, sem var bak við
búðarborðið hjá Guðjóni gamla.
Myndavélin og Raggi voru
óaðskiljanlegir vinir. Kannski var
það vegna hans listræna auga og
listrænu handa eða bara vegna
skynjunar hans á því að líf ein-
staklingsins hverfur hægt og ró-
lega inn í sog eilífðarinnar. Burt-
séð frá þessum vangaveltum þá
er ég og fleiri honum þakklát fyr-
ir að hafa haldið fortíðinni til
haga. Nú eru allir að taka mynd-
ir, liggur við á fimm mínútna
fresti. Það var ekki þannig í þá
daga.
Tækifærisræðurnar voru ófá-
ar við hin og þessi veisluhöld hjá
Drápuhlíðarfjölskyldunni, sann-
arlega má þakka Ragga fyrir að
stíga á stokk. Hann átti auðvelt
með að koma frá sér orði. Raggi
átti ekki langt að sækja það því
móðir hans og móðurafi státuðu
af slíku.
Síðastliðið vor var ég í heim-
sókn hjá Ragga á Landakotsspít-
ala. Ekki þurfti ég að bíða lengi
eftir að fá fréttir úr fortíðinni en
það fannst mér afskaplega gam-
an. Raggi fékk hjól frá mömmu
sinni og pabba, svart og fínt hjól.
Einu sinni var hann fyrir utan
húsið heima hjá sér með vinum
sínum þegar Elías afa hans bar
að garði. Ragga vantaði þá 1-2 ár
í fermingu. Raggi bað afa sinn
um að semja vísu um sig og hjólið
sitt. Þá sagði afinn: „Þú verður að
læra vísuna, því ég segi hana
bara einu sinni.“
Ragnar hefur hárið dökkt,
hann er oft á rólinu,
ekki heyrist í honum snökt
er hann fer á hjólinu.
Raggi var ákveðinn og glettinn
ljúflingur sem skildi eftir sig fal-
leg spor í lífsins sandi.
Raggi minn, vonandi hefur þú
fengið góða heimkomu í fagra
veröld sem er full af kærleika,
gleði og ævintýrum.
Eflaust hafa börnin þín, Þór og
Anna Margrét, tekið brosandi á
móti þér. Ég þakka fyrir að hafa
kynnst Ragga og sendi samúðar-
kveðjur til Lillu, Sigrúnar og
Magga Palla.
Sigríður Anna Einarsdóttir.
Kveðja frá Morgunblaðinu
Starfsmenn Morgunblaðsins
minnast Ragnars S. Magnússon-
ar með virðingu og þakklæti.
Ragnar átti langan og farsæl-
an starfsferil á Morgunblaðinu,
hóf störf í prentsmiðjunni árið
1962 og var þar verkstjóri lengst
af. Störfum sínum sinnti Ragnar
af alúð og kostgæfni, hann var
vakinn og sofinn yfir hagsmunum
blaðsins og prentsmiðjunnar.
Hann var trúr yfirmönnum sín-
um og þeim verkefnum sem hon-
um voru falin. Það gustaði gjarn-
an af Ragnari í daglegu amstri
vinnunnar og hann lá ekki á skoð-
unum sínum á mönnum og mál-
efnum. Eftir að hann hætti störf-
um árið 2004 kom hann oft í
heimsókn í prentsmiðjuna og var
jafnan aufúsugestur, honum
fylgdi jafnan gleði og uppörvandi
gáski og til hans var alltaf gott að
leita.
Ragnar var drengskaparmað-
ur, tryggur vinum sínum og
vinnufélögum.
Starfsmenn Morgunblaðsins
og Landsprents, prentsmiðju
Morgunblaðsins, senda Guðlaugu
eiginkonu hans og börnum
þeirra, Sigrúnu og Magnúsi Páli,
einlægar samúðarkveðjur.
Guðbrandur Magnússon.
Í dag kveðjum við hjónin vin
okkar til margra ára, Ragnar
Magnússon. Gunna kynntist
Ragnari á barnaskólaárunum en
leiðir okkar lágu saman árið 1967
sem prentarar hjá prentsmiðju
Morgunblaðsins. Frá árinu 1967-
1980 og 1987-2000 unnum við ná-
ið saman og þróaðist með fjöl-
skyldum okkar ævilöng vinátta.
Skemmtilegar og ógleyman-
legar eru ótal minningar frá
ferðalögum um landið, bæði há-
lendisferðir og með hjólhýsin
okkar. Þessar ferðir fórum við
ásamt fleira góðu vinafólki. Ynd-
islegt er að rifja upp þennan tíma
og skoða myndir frá þessum ferð-
um.
Eftir hjólhýsaárin okkar
byggðum við Gunna okkur sum-
arhús í landi prentara í Miðdal
við Laugarvatn og stuttu seinna
Lilla og Raggi líka. Héldu þá
samskipti okkar og barna okkar
áfram. Að rifja upp allar stund-
irnar okkar yfir grillinu, ferðirn-
ar niður að brennu, kvöldstund-
irnar sem setið var og rabbað
saman fram á nótt og fleiri
augnablik vekur upp gleði í hug-
anum og þakklæti fyrir góð
kynni.
Raggi var hagyrðingur og var
ekki lengi að skella í eina vísu og
fá aðra viðstadda til að grípa bolt-
ann á lofti. Þar sem þau hjón voru
ríkti ætíð gleði og kátína.
Við Gunna þökkum Ragga fyr-
ir margar góðar stundir og vin-
skap og vottum Lillu, Sigrúnu,
Magga Palla, tengdadóttur og
barnabörnum okkar innilegustu
samúð.
Hvíl í friði kæri vinur,
Viðar Janusson og
Guðrún Eiríksdóttir.
Fallinn er frá góður félagi okk-
ar í Fimleikafélagi Hafnarfjarð-
ar, Ragnar Magnússon, prentari.
Við undirritaðir áttum mjög
skemmtilega og árangursríka
samleið með Ragga í FH, sér-
staklega í knattspyrnudeildinni á
árunum frá 1964. Við sátum þar
saman í stjórn deildarinnar undir
öruggri stjórn Árna Ágústsson-
ar. Raggi þjálfaði líka yngri
flokka deildarinnar á þessum
tíma með góðum árangri. Auk
þess var hann um langan tíma
eini knattspyrnudómarinn í
Hafnarfirði og dæmdi hann ótrú-
lega marga leiki í Hafnarfirði og
víðar og aldrei verða fullþökkuð
störf hans á þeim vettvangi, þá
starfaði hann lengi í stjórn Dóm-
arasambands KSÍ. Um tíma var
hann einnig formaður Knatt-
spyrnuráðs Hafnarfjarðar. Öll
sín störf vann hann af mikilli trú-
mennsku.
FH-ingar eiga Ragnari mikið
að þakka, hann var alltaf reiðubú-
inn til starfa fyrir félagið, hug-
myndaríkur og þótti vænt um fé-
lagið sitt. Hafa verður í huga að á
þessum tímum voru öll þessi
störf unnin í þegnskaparvinnu og
segir það enn frekar hversu fórn-
fúst starf Ragnars var.
Við félagarnir minnumst frá-
bærs félaga og þökkum alla þá
góðu og skemmtilegu tíma sem
við áttum með Ragga í fé-
lagsstarfinu og þeim hjónum ut-
an félagsstarfsins.
Elsku Lilla, við sendum þér og
fjölskyldunni innilegustu samúð-
arkveðjur. Minningin um góðan
dreng lifir lengi.
Bergþór Jónsson,
Ingvar Viktorsson.
Leiðir okkar og Ragnars lágu
saman fyrir 26 árum þegar við
fjölskyldan festum kaup á sum-
arhúsi í Miðdal við hliðina á þeim
eðalhjónum Ragga og Lillu. Frá
fyrstu stundu áttuðum við okkar
á að við höfðum dottið í ná-
grannalukkupottinn. Raggi var
alltaf boðinn og búinn að gefa
krökkunum góð ráð enda þekkt-
um við lítið inn á svona sumarbú-
staðalíf.
Strákarnir okkar voru ekki há-
ir í loftinu þegar þeir byrjuðu að
rölta yfir til Ragga og Lillu á
Blómsturvelli, var þeim alltaf
tekið fagnandi með spjalli og sæt-
indum. Það var hægt að tala um
allt við Ragga en fótbolti var eitt
af áhugamálum hans og þrátt fyr-
ir að við héldum hvorki með FH
né Leikni þá áttum við Valsar-
arnir hauk í horni í Lillu sem var
auðvitað Hlíðastelpa þegar þau
kynntust svo við vorum í góðum
málum. Raggi fylgdist alltaf vel
með strákunum okkar og var það
ósjaldan sem skokkað var yfir á
Blómsturvelli til að ræða um fót-
boltamót, skólann eða bara lífið
og tilveruna.
Hann bjó yfir mikilli og
skemmtilegri frásagnargáfu.
Raggi mun alltaf eiga stað í
hjarta okkar en við vitum að leið
hans liggur í sumarlandi sem lík-
legast er alveg eins og dalurinn
okkar fagri.
Linda Ósk, Georg Páll,
Fjölnir Daði og Daníel Gauti.
Ragnar Stefán
Magnússon