Morgunblaðið - 18.07.2019, Blaðsíða 43

góð mamma og manneskja þá
væri þar kafli um þig og með
mynd. Þú varst fædd á Snæfjalla-
ströndinni undir Snjáfjöllum
sjálfum og í þér bjó þessi vest-
firski staðfestu- og galdrakraftur
sem þú nýttir til allra þeirra góð-
verka sem þú gerðir. Við börnin
þín nutum þess að eiga þig að sem
mömmu og ekki síður vin. Þú gast
hreinsað sárin og grætt ef við
hrufluðum okkur hvort sem það
var á líkama eða sálartetrinu. Þú
og pabbi gættuð þess alla tíð að
við hefðum alltaf nóg og uppeldið
var ekki strangt heldur leiðbein-
andi og skemmtilegt án upphróp-
ana og reiði. Þú sinntir svo mikl-
um fjölda fólks sem átti erfitt og
aldrei léstu bera á því heldur
vannst þín störf í kyrrþey og
gafst af þér til svo margra sem
minna máttu sín í þjóðfélaginu.
Það var ekki slæmt að vera ör-
verpið þitt og fá að skottast í
kringum þig og fá kennslu í mat-
argerð með ýmsum leynitrixum.
Þú kenndir mér að lemja fast og
hnitmiðað (kótelettur þ.e.a.s.). Þó
ég hafi lært sjálfsvörn í áraraðir
þá kenndir þú mér mikilvægustu
lexíuna að forðast vandræðin og
láta ekki skapið hlaupa með sig í
gönur. Mig hefur lengi grunað þið
væruð í raun 2-3 mömmurnar, því
hvernig í ósköpunum gastu fram-
kvæmt þetta allt? Varst í fullri
vinnu, sinntir okkur gríslingun-
um sem var nú ekki það auðveld-
asta þó svo börnin yrðu þægari
því yngri sem þau voru. Sinntir
skjólstæðingunum þínum eftir
vinnu eða um kvöld. Heimsóttir
þá sem lágu á spítala, færðir fólki
mat eða fatnað eða bara hlýtt
hjarta og eyru sem gátu hlustað.
Þvoðir þvotta, saumaðir á okkur
fötin, stoppaðir í göt og og eldaðir
mat og bakaðir kökur af einstakri
snilld. Svo áttirðu stærsta og
hlýjasta faðmlag sem var til, þó
þú værir sjálf lítil og soldið hnött-
ótt rétt eins og múmínmamma.
Þú varst alltaf glaðlynd og það
var aldrei leiðinlegt að vera í
kringum þig. Þú varst trúuð og
orðvör og ég heyrði þig aldrei
nota blótsyrði þó svo ég reyndi að
plata þig, lékst reyndar á mig því
þú áttir þitt eigið blótsyrði „árvíl-
ans“ sem ég heyrði þig nota í örfá
skipti. „Bara til að leggja áherslu
á orð mín og ég bjó þetta til sjálf
og því er þetta ekki blót,“ sagð-
irðu kímin. Þú lifðir langa og við-
burðaríka ævi og skilaðir ævi-
starfi þínu með sóma. Ég, Alla,
Unnur Andrea og Hanna María
söknum þín, söknum manneskju
sem var góð í gegn, glaðlynt krútt
með stórt hjarta. Varst bara best.
Þitt örverpi,
Ásgeir.
Það var alltaf einstaklega gott
að heimsækja Hjaltabakkann.
Oftar en ekki tók maður leið 13
eða 14 upp í Breiðholt til að heilsa
upp á ömmu og afa. Þar var
amma tilbúin með nýskorin epli
og appelsínur í skál skreytt með
súkkulaði (geggjuð blanda sem
fleiri mættu tileinka sér). Ófáar
klukkustundir fóru í að gramsa í
bókasafninu þeirra og þar fékk
maður nánast ótakmarkað næði
til að glugga í alfræði- og stjörnu-
fræðibækur.
Amma Mæja var ekki einungis
gríðarlega góðhjörtuð heldur líka
úrræðagóð með eindæmum. Þeg-
ar afi var vant við látinn og gat
ekki teflt við mig tók hún upp á
því að læra mannganginn og
máta svo kauða eftir nokkrar
skákir. Hún bjó líka til besta jóla-
ís með sérrí sem sögur fara af og
fann á sér eftir einn sopa af Egils-
maltöli. Aldrei sá ég hana reiða,
næst því komst hún líklega þegar
hún frétti að ég, nýbúinn að fá
kosningarétt, hefði kosið Alþýðu-
flokkinn. Henni var ekki skemmt.
Fylla þyrfti allmargar blaðsíð-
ur til að koma fyrir öllum þeim já-
kvæðu lýsingarorðum sem eiga
við um þennan engil frá Snæ-
fjallaströnd. Þetta er samt ekkert
flókið. Eins og Linda sagði oftar
en einu sinni: „Vá hvað amma þín
er góð manneskja.“
Páll (Palli).
Elsku fallega amma mín.
Dagurinn rann upp sem ég hef
kviðið fyrir síðan ég var barn og
nú er komið að kveðjustund.
Hvernig á lífið að halda áfram
án þessa fallega ljóss, þessarar
einstöku manneskju, þessa eng-
ils?
Þegar ég reyni að lýsa henni
eru í raun ekki til orð sem ná yfir
hvaða manneskju hún hafði að
geyma, hversu dýrmæt hún var
mér og öðrum í kringum sig.
Ég man þegar hún kom á
Sauðárkrók í heimsókn eitt sum-
arið þegar ég var bara lítið barn
og við ekki búnar að hittast í ein-
hvern tíma og ég mundi í raun
ekki mikið eftir henni en þegar
hún kom þá var eins og við vær-
um búnar að vera vinir í þúsundir
ára og eftir það átti hún mig
skuldlaust og ég gjörsamlega
eignaði mér hana.
Eftir að við fluttum í bæinn í
Maríubakkann var lífið næstum
fullkomið en þá bjuggu hún og afi
í göngufjarlægð frá okkur, sem
hentaði mér svo einstaklega vel
enda gat ég þá farið til hennar á
hverjum degi, það er að segja ef
ég var ekki að gista hjá henni.
Ég á svo margar minningar frá
Hjaltabakkanum, allar næturnar
sem ég gisti hjá henni og við end-
uðum með að vaka langt fram
undir morgun, uppteknar að
spjalla um allt og ekkert eða í
hláturskasti sem gat enst alla
nóttina.
Nokkrum árum seinna fluttum
við saman upp í Melselið, ég kom-
in á gelgjuna og vildi bara vera
með vinum mínum. Þrátt fyrir
það vorum við mikið saman, hvort
sem það var að horfa á sjónvarp-
ið, fá okkur te eða jafnvel hún að
lesa fyrir mig, hún losnaði aldrei
við mig.
Ég gæti haldið endalaust
áfram en minningarnar um hana
fylla huga minn stanslaust yfir
daginn og það síðasta sem ég
hugsa um þegar ég fer að sofa er
hún.
Fallega amma, þú varst alltaf
til staðar fyrir mig, gafst mér
ekkert nema ást og sykur, kennd-
ir mér hvað kærleikur er og
hversu mikilvægt það er að vera
til staðar fyrir aðra.
Fallega amma, sem sá það fal-
lega í öllum, sem elskaði fjöl-
skyldu sína og vini meira en allt
annað í heiminum og var steinn-
inn í mínu lífi og margra annarra.
Fallega amma, hvað ég sakna
þín, engillinn minn.
Þín nafna,
María Rós.
Geislaði af gleði, vönduð, vís,
verkum hlaðin gæðum.
Hún var lífsins draumadís,
drottning á sjónarhæðum.
Þessi vísa varð til hjá mér þeg-
ar ég minnist yndislegrar vin-
konu fjölskyldunnar, Maríu Rós-
inkarsdóttur, sem nú hefur kvatt
þennan heim eftir hörmulegt at-
vik á dvalarheimilinu Eir rétt fyr-
ir síðustu lífdaga hennar.
María eða Maja eins og hún
var alltaf kölluð var lífsglöð og
sannur vinur vina sinna. Hennar
gæða eiginmaður var Ólafur Ás-
geirsson. Þeirra er ávallt minnst í
sömu setningu, þvílík var tryggð-
in og ástúðin á milli þeirra. Þau
hjón voru sönn ættarprýði fjöl-
skyldu sinnar í sumarbústaðnum
Sjónarhól í Landsveitinni. Betri
og tryggari vini sem við höfum
kynnst er varla hægt að hugsa
sér. Sannast máltækið „þaðan er
góðs von sem gott er fyrir“. Send-
um við fjölskyldan á Galtalæk 2
vinum okkar og öðrum aðstand-
endum innilegustu samúðar-
kveðjur, óskum öllum guðs bless-
unar.
Sigurbjörg Elimarsdóttir.
HINSTA KVEÐJA
Elsku besta mamma,
tengdamamma, amma og
langamma.
Við biðjum að þér ljóssins englar
lýsi
og leiði þig hin kærleiksríka hönd
í nýjum heimi æ þér vörður vísi,
sem vitar inn í himnesk sólarlönd.
Þér sendum bænir upp í hærri
heima
og hjartans þakkir öll við færum
þér.
Við sálu þína biðjum guð að geyma,
þín göfga minning okkur heilög er.
(Guðrún Elísabet Vormsdóttir)
Saknaðarkveðjur,
Ottó, Björk, Andri,
Daði Baldur, Helga Björk
og fjölskyldur.
MINNINGAR 43
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 18. JÚLÍ 2019
Við elskum þig og munum allt-
af hafa þig í hjarta okkar og við
huggum okkur við það að þú ert
komin í faðm ástvina og værum
ekki hissa ef þú værir jafnvel á
hestbaki á Hornströndum.
Guð geymi þig og góða ferð,
elsku mamma.
Þín elskulegu börn,
Meira: mbl.is/minningar
Fjóla Lind, Sigurður Kári,
Þórður, Guðný Kristín,
Guðbjörg Rós, Linda Björg.
Elsku kæra frænka mín, hún
Linda, beið þann 27. júní lægri
hlut fyrir veikindum sem hún
hafði þurft að glíma við lengi.
Orku- og þróttleysi þjakaði hana í
meira en tvo áratugi en núna síð-
ustu árin ágerðust veikindin með
minnisglöpum og fleiru því sem
fylgir slíkum veikindum.
Linda var fædd 29. júní 1956
og vantaði því aðeins tvo daga í
63. afmælisdaginn þegar hún
kvaddi þetta líf. Hún var önnur í
röð þriggja systkina, fimm árum
eldri var Sigurður Kári en hann
lést úr hvítblæði rúmlega tvítug-
ur og var fjölskyldu ættingjum og
vinum mikill harmdauði. Fimm
árum yngri er síðan Ólöf Hún-
fjörð sem núna syrgir ástkæra
systur og er allt í einu ein eftir af
systkinunum. Linda mín, ég var
lánsamur að eiga þig að vini og
frænku. Skyldleikinn var mikill
vegna þess að feður okkar voru
bræður og mæður okkar systur,
sem sagt systkinabörn í báðar
ættir og skyldari en hálfsystkini
eins og ég sagði oft við ykkur
systurnar. Þú varst bara 13 mán-
aða þegar ég fæddist og alveg frá
fyrstu tíð höfum við verið bestu
vinir og stutt hvort annað. Það
var stutt á milli heimila okkar á
æskuárunum á Skaganum, bara
rúmlega skólalóð gagnfræðaskól-
ans sem skildi heimilin að og sam-
gangurinn og vináttan mikil. Það
leið varla sá dagur að mæður okk-
ar hittust ekki og við þá líka enda
leiksystkini öll bernskuárin.
Ég rifja endalaust upp í gegn-
um tárin leiki okkar og uppátæki.
Allar ferðirnar sem ég fylgdi þér
yfir skólalóðina eftir að skyggja
tók á haustin vegna þess hvað þú
varst myrkfælin. Matvendnina
þegar þú t.d. vildir ekki mjólk úr
brúsa í mjólkurbúðinni en svo var
allt í lagi að drekka mjólk úr
flösku eins og fékkst í Reykjavík
þegar við vorum fyrir sunnan í
heimsókn hjá ömmu. Allt var
þetta saklaust og allir elskuðu
þennan engil sem þú varst.
Ég minnist ferðalaga með for-
eldrum okkar þar sem við feng-
um kennslustundir í Horn-
stranda- og Húnvetningafræðum
en þaðan voru foreldrar okkar.
Ég minnist ærslafullra ung-
lingsáranna, hestamennskunnar
og þess sem við tókum okkur fyr-
ir hendur. Við vorum ekki gömul
þegar við vorum farin að vinna
með skóla og á sumrin. Þú kynnt-
ist ung æskuástinni honum
Guðna sem staðið hefur eins og
klettur við hlið þér síðan. Við vor-
um bara 17 og 18 ára þegar þú og
Guðni og ég og fyrri konan mín
Sigþóra keyptum okkur íbúðir í
sömu blokkinni við Skarðsbraut-
ina og áfram héldust tengslin og
vináttan.
Ég valdi síðan sjómennsku að
ævistarfi en þið fluttust í sveit
þannig að oft leið langur tími sem
við sáumst ekki. Það skipti engu
máli og alltaf þegar við hittumst
var það eins og við hefðum hist
síðast deginum áður.
Þið Guðni eignuðust sex börn
og barnabörnin orðin 12 þannig
að arfleifð þín er mikil og falleg
enda var vandfundin fallegri og
umhyggjusamari manneskja. Þú
varst eins og hlýr sólargeisli sem
stráðir kærleiksgeislum hvert
sem þú fórst. Ég verð ævinlega
þakklátur Guðna vini mínum og
krökkunum fyrir að fá að vaka
með þeim síðustu nóttina þína og
stundirnar áður en þú kvaddir.
Það er mér dýrmætt vegna þess
að ég finn svo ótrúlega vel hvað
taugin var sterk og væntumþykj-
an mikil í garð hvort annars alla
tíð.
Farðu í friði, elsku hjartans
Linda mín. Minning þín verður
sem dýrmætustu perlur geymd í
hjarta mínu. Takk fyrir allt, elsku
frænka, og guð geymi þig.
Elsku Guðni minn, Fjóla Lind.
Siggi Kári, Þórður, Guðný Krist-
ín, Guðbjörg Rós og Linda Björg,
einnig elsku Ólöf frænka og öll
yndislegu barnabörnin. Guð gefi
ykkur styrk á erfiðum tímum og
veri með ykkur um ókomna tíð.
Ólafur Hallgrímsson
(Óli frændi).
Elsku yndislega Linda mín.
Við höfum verið mágkonur í rúm
40 ár. Langur tími en þó svo
stuttur. Ég var bara rétt orðin
unglingur þegar þú komst inn í
stóru fjölskylduna mína. Sex
börnum síðar voruð þið Guðni bú-
in að eignast ykkar eigin stórfjöl-
skyldu. Það er stórt skarðið sem
hefur myndast þar núna. Undar-
leg tilhugsun að eiga ekki eftir að
sjá þig standa í eldhúsinu í
Tungu. Þar sá ég þig síðast, fyrir
tveimur árum. Það hefur þó
margt breyst á þessum tveimur
árum og líf þitt var ekki hið sama
og áður. Ég minnist þín sem
orkubolta og gleðigjafa. Þú varst
mikil athafnakona og hugsjónirn-
ar leiddu þig áfram í flestum
verkefnum. Þú hafðir mikinn
kjark og fórst gjarnan ótroðnar
slóðir. Allt var mögulegt í þínum
huga og verkefnin því oft stór. Þú
stóðst með sjálfri þér og fylgdir
þínum hugsjónum, jafnvel þegar
mikil og margvísleg öfl unnu
gegn þér á markvissan hátt. Þú
barst höfuðið hátt og hélst ótrauð
áfram. Aldrei nokkurn tímann
hef ég heyrt þig hallmæla einni
einustu manneskju. Þú varst ein-
staklega góð sál. Vildir öllum vel.
Vildir allt fyrir alla gera og þar á
meðal mig og dætur mínar. Það
var alltaf svo notalegt í návist
þinni. Elsku hjartans bróðir
minn, já elsku Guðni, börn,
tengdabörn og barnabörn, megi
allir heimsins verndarar vera
með ykkur öllum.
Með ást og þakklæti,
Sigríður Þórðardóttir.
Komið er að kveðjustund, allt
of fljótt. Æskuvinkonan hún
Linda Sam. er látin langt fyrir
aldur fram. Eftir stöndum við
agndofa og skiljum ekki tilgang
lífsins á svona stundu. Við viljum
þakka sanna vináttu í gegnum öll
árin.
Við geymum í hjörtum okkar
dýrmætar minningar um yndis-
lega vinkonu.
Elsku hjartans Guðni og börn-
in öll, Guð styrki ykkur.
Gull á ég ekki að gefa þér
og gimsteina ekki neina.
En viltu muna að vináttan er
verðmætust eðalsteina.
(Hjálmar Freysteinsson)
Alda, Benóný (Benni)
og fjölskylda.
Hjartkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
BRYNHILDUR GÍSLADÓTTIR
áður til heimilis
Sólvöllum 4, Húsavík,
lést mánudaginn 8. júlí á Dvalarheimilinu
Hvammi.
Útför hennar fer fram frá Húsavíkurkirkju föstudaginn 19. júlí
klukkan 11.
Gísli Halldórsson Guðrún Guðmundsdóttir
Guðni Halldórsson
barnabörn og barnabarnabörn
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ELÍSABET JÓNSDÓTTIR,
Lilla,
Kleppsvegi 120, Reykjavík,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans í
Fossvogi mánudaginn 17. júní.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk Lillu.
Sævar Leifsson Sveinbjörg Þóra Gunnarsdóttir
Hlynur Leifsson Erna Guðlaugsdóttir
ömmu- og langömmubörn
Ástkær sonur minn og bróðir okkar,
GÍSLI SVEINSSON,
Vindási 2,
lést á líknardeild Landspítala fimmtudaginn
11. júlí. Jarðarförin fer fram frá
Árbæjarkirkju mánudaginn 22. júlí
klukkan 13.
Sveinn Gíslason
Sigríður Sveinsdóttir
Brynjólfur Sveinsson
Þorsteinn Sveinsson
Ástkær sonur minn, eiginmaður, faðir, afi,
bróðir, stórfrændi og vinur,
JÓN GUÐMANN JÓNSSON
bifreiðastjóri,
lést á Landspítalanum í Fossvogi 15. júlí.
Útför fer fram frá Laugarneskirkju
mánudaginn 22. júlí klukkan 13.
Dorian Obando Gomez
Már Sveinsson
Karitas Sól Jónsdóttir
Fanný Guðbjörg Jónsdóttir Bjarni S. Kristjánsson
Magnús Jónsson Hulda B. Grímsdóttir
Andres Ivan Robayo Obando
barnabörn og systkini
Sonur minn og bróðir okkar,
RANDVER EINAR ÓLASON,
lést á dvalarheimilinu Ási í Hveragerði
laugardaginn 22. júní.
Útförin fór fram í kyrrþey.
Þakkir til allra sem sýndu okkur samúð.
Þakkir til starfsfólks Áss fyrir góða aðhlynningu.
Gunnvör Erna Sigurðardóttir
Gunnar Rúnar Ólason Páll Eggert Ólason
Sigurður Óli Ólason Jóhann Ólafur Ólason
Lóa Björg Óladóttir
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
SIGURLAUG GRÖNDAL,
Suðurhópi 1, Grindavík,
andaðist á líknardeild Landspítalans
í Kópavogi laugardaginn 13. júlí.
Útför hennar fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju miðvikudaginn
24. júlí klukkan 13.
Hörður Arason
Ásta G. Harðardóttir Gröndal
Gunnar Ari Harðarson Hulda Kristín Smáradóttir
ömmu- og langömmubörn