Morgunblaðið - 10.08.2019, Blaðsíða 41

MINNINGAR 41
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 10. ÁGÚST 2019
✝ SigríðurBjörnsdóttir
fæddist í Bólstað-
arhlíð í Vestmanna-
eyjum 8. apríl 1923.
Hún lést á Dvalar-
heimilinu Hraun-
búðum í Vest-
mannaeyjum 30.
júlí 2019.
Hún var dóttir
hjónanna Ingi-
bjargar Ólafs-
dóttur frá Eyvindarholti, f. 12.4.
1895, d. 22.6. 1976, og Björns
Bjarnasonar frá Hlaðbæ, f. 3.3.
1893, d. 26.9. 1947.
Systkini Sigríðar eru Hall-
dóra, f. 1922, Jón, f. 1924, d.
2012, Kristín, f. 1925, Sigfríður,
f. 1926, d. 2007, Perla, f. 1928,
Sigrún Edda, gift Baldri Snorra-
syni, fyrir átti Sigrún Snædísi
Söru og Elfar Ágúst Ragnars-
börn, c) Margrét, börn hennar
Ísak Orri og Ragnheiður Drífa
Petersen. 2) Edda, f. 7.4. 1953,
gift Sigmari Georgssyni, f. 1.4.
1950, börn þeirra eru: a) Sigríð-
ur, gift Jóni Val Jónssyni, börn
þeirra eru Kristín Edda og Ein-
ar Örn, b) Harpa, gift Baldvini
Þór Svavarssyni, börn þeirra
eru Valdís Bára, í sambúð með
Lárusi Herði Ólafssyni, barn
þeirra Harpa Kristín, Sigmar
Þór, Marel og Arnór.
Einnig ólu Silla og Týri upp
systurdóttur hans, Jóhönnu Kol-
brúnu Jensdóttur, f. 4.12. 1938
d. 8.6. 2010, sem var gift Kristni
Kristinssyni, f. 11.3. 1933, d. 1.1.
1997, og áttu þau þrjú börn:
Kristin, Báru og Sigríði.
Útför Sillu frá Bólstaðarhlíð
verður gerð frá Landakirkju í
Vestmannaeyjum í dag, 10.
ágúst 2019, og hefst athöfnin
klukkan 14.
Soffía, f. 1933,
Bjarni Ólafur, f.
1935, d. 1959, og
samfeðra var Ólaf-
ur Kristinn, f. 1919,
d. 1997.
Sigríður var allt-
af kölluð Silla frá
Bólstaðarhlíð. Hún
giftist 29.11. 1941
Angantý Arngrími
Elíassyni, skip-
stjóra og hafnsögu-
manni, f. 29.4. 1916, d. 18.6.
1991. Börn þeirra eru: 1) Elías
Björn, f. 20.8. 1948, kvæntur
Drífu Vermundsdóttur, f. 20.6.
1949, d. 29.6. 2017, börn þeirra
eru: a) Sara, í sambúð með Val-
geiri Bergmann Magnússyni,
börn þeirra Elías og Emelía, b)
Nú kveðjum við þig elsku
amma Silla. Minningarnar sem
við geymum í hjarta okkar eru
ljúfar, um yndislega góða ömmu.
Við vorum svo lánsamar að eiga
margar samverustundir með þér
alveg frá fæðingu okkur til þíns
síðasta dags. Fjölskyldan var
þér ávallt kær og þú alltaf til
staðar. Sem börn kenndir þú
okkur bænirnar og að lesa og
hafðir alltaf tíma til að sinna
okkur enda vorum við mikið
heima hjá ykkur afa sem börn
og unglingar. Þú varst sérlega
þolinmóð við okkur og bentir
okkur alltaf á kosti okkar, sem
og annarra. Einstaklega jákvæð
manneskja sem var óspör á
hrósið.
Við eigum margar skemmti-
legar minningar um ferðalög
fjölskyldunnar, bæði meðan afi
var á lífi og eftir að hann var
farinn. Seinni árin urðu þó flest-
ar slíkar minningar til í sum-
arbústað foreldra okkar sem þú
alveg elskaðir að heimsækja og
dvelja í á sumrin. Viljinn til að
ferðast og lifa lífinu var alltaf
mjög sterkur. Því var alltaf
hægt að fá þig með í ferðalög
eða út að borða, og þá var ávalt
mikið rætt og hlegið. Þú náðir
þessum mikla aldri, 96 ára, en
varst alltaf ern og með allt þitt á
tæru.
Elsku amma, við kveðjum þig
með miklu þakklæti fyrir allar
stundirnar sem þú gafst okkur
og þær minningar sem við eig-
um um þig.
Vaktu, minn Jesús, vaktu í mér,
vaka láttu mig eins í þér.
Sálin vaki, þá sofnar líf,
sé hún ætíð í þinni hlíf.
(Hallgrímur Pétursson)
Harpa og Sigríður
Sigmarsdætur.
Í dag kveðjum við í hinsta
sinn hana ömmu Sillu. Elsku
langamma mín sem ég kallaði
aldrei neitt annað en ömmu Sillu
og það gerðu flestir aðrir líka,
sama hvort það voru ættingjar
eða fjölskylduvinir. Þú varst
amma okkar allra og við elsk-
uðum þig sem slíka.
Þú varst til staðar fyrir
okkur, alltaf tilbúin að hlusta og
spjalla, til þess að leika eða til að
læra með, til í að syngja og hafa
gaman. Mörg gömul dægurlög
kunnir þú og kenndir mér og ég
elskaði að syngja með þér, alveg
sama þótt þú hafir iðulega
stoppað hlæjandi í miðju lagi og
beðið afsökunar á því að geta
ekki sungið eins vel og áður.
Alltaf varst þú okkur svo
þakklát fyrir það sem við gerð-
um fyrir þig eða með þér og var
kurteisi einn af þínum sterkustu
kostum. Kurteisi kenndir þú
mér og öllum öðrum sem þér
kynntust og sagðir þú mér eitt
sinn að það væri eitt af því sem
þú værir hvað stoltust af.
Ég sat oft með þér og hlust-
aði á þig segja sögur af liðnum
tíma. Öðrum tíma sem er mér
svo framandi og fjarlægur en
var þér aðeins glaðvær minning.
Jólin er þú varst lítil, sveitin
sem þú varst send í fimm ára
gömul, bátsferðirnar og ferða-
lögin sem þú fórst í, vinirnir,
ástin og lífið.
Við þökkum þér elsku amma
fyrir allar samverustundirnar,
við erum rík af minningum um
þig, brosið þitt blíða, faðmlögin
þéttu og kossana hlýja.
Farðu í friði engilinn minn og
hvíldu í Guðs örmum.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson frá Presthólum)
Kristín Edda Valsdóttir.
Nú er elsku Silla frænka fall-
in frá. Það er svo mikil hlýja og
væntumþykja sem nafnið henn-
ar vekur, Silla frænka. Fallegri
manneskju innan sem utan eru
vandfundnar. Mínar fyrstu
minningar eru tengdar Sillu
frænku þegar ég var í pössun
hjá henni og Týra, fyrst sem lít-
ið barn en síðar stóð heimili
þeirra mér alltaf opið.
Silla umvafði mig hlýju og var
gjafmild á hrós og gleði. Mér
leið alltaf dálítið eins og prins-
essu hjá þeim enda bæði tvö sér-
lega góð við mig. Týri kom úr
siglingum með fallegan húsbún-
að og fannst mér mikið til um
skipstjórann. Man eftir því þeg-
ar hann færði okkur systrum
dúkkuvagna sem foreldrar mínir
báðu hann að kaupa fyrir sig í
útlöndum. Það var alveg óhætt
að treysta Týra til að velja þá.
Eftir að við fluttum upp á
land var ég áfram velkomin til
þeirra. Heimilið þeirra var sér-
stakt, fágað, snyrtilegt og fal-
legur bragur á öllu. Silla var ein-
staklega snyrtileg húsmóðir og
virtist gera allt án mikillar fyrir-
hafnar. Hún bar með sér fas
heimsborgara, sem erfitt er að
útskýra en var þarna í árunni
hennar. Svarthærð með rauðan
varalit og alltaf elegant eins og
Parísardama.
Hún átti verslun til skamms
tíma, Skemmuna sem seldi fal-
legan kvenfatnað og annan varn-
ing. Þar fékk ég að dunda mér
og pakka inn. Enn þá man ég
eftir öll árin hvað þau glöddu
okkur systur eitt sinn er þau
komu úr siglingu, og gáfu okkur
fallegar hvítar peysur úr kað-
laprjóni með bláum og rauðum
bryddingum.
Mikið vildi ég að ég hefði ver-
ið duglegri að fara til Eyja í
heimsóknir en ég heimsótti
Bólstaðarhlíðarsysturnar á
Hraunbúðir fyrir rétt um mán-
uði. Ég gat sagt Sillu hvað mér
fannst alltaf mikið til hennar
koma og hvað mér þætti vænt
um hana. Ég dáðist að því hve
vel hún leit út, ótrúlega slétt og
falleg húð þrátt fyrir árin 96.
Hlýja brosið var á sínum stað og
glettnin í augunum hennar fal-
legu. Ég er þakklát fyrir þá
minningu.
Þorgerður Jónsdóttir.
Sigríður
Björnsdóttir
✝ GunnhildurÁgústa Eiríks-
dóttir var fædd í
Keflavík 16. ágúst
1941. Hún lést 13.
júní 2019 á líknar-
deild LSH í Kópa-
vogi.
Foreldrar Gunn-
hildar voru hjónin
Dagmar Hulda
Þorbjörnsdóttir, f.
1910, d. 2005, og
Eiríkur Kristjánsson, f. 1904, d.
1979. Eftirlifandi systkini henn-
ar eru Þorbjörn Klemens, f.
1932, og tvíburasystirin Guðný
Kristjana. Uppeldissystkini
hennar, fósturbörn Huldu og Ei-
ríks, eru Dagbjört Jóna Guð-
mundsdóttir og Pétur Stein-
grímur Sigurðsson.
björg Jóhanna, f. 1961. Sambýlis-
maður Maríu er Haraldur Owen
og synir Maríu eru Eiríkur Ingi
og Stefán Sigurður. Eiginmaður
Þorbjargar er Kristinn Tómas-
son, börn þeirra eru Ögmundur,
Þorkell og Ragnhildur.
Gunnhildur ólst upp í Vogum
á Vatnsleysuströnd þar sem for-
eldrar hennar bjuggu. Hún
stundaði hefðbundna skóla-
göngu í Vogunum en lauk síðan
gagnfræðaprófi frá Reykjanes-
skóla við Ísafjarðardjúp. Árið
1963 lagði hún land undir fót og
fór í enskunám til Cambridge í
Bretlandi. Hún vann lengst af
sem rödd og andlit álversins í
Straumsvík ásamt því að vera
einkaritari tæknilegs fram-
kvæmdastjóra.
Gunnhildur og Þorleifur hófu
búskap 1965. Þau byggðu sér
einbýlishús í Efstalundi í Garða-
bæ, þar sem þau bjuggu lengst
af. Síðustu árin hafa þau búið í
Asparási í Garðabænum.
Útför Gunnhildar Ágústu fór
fram í kyrrþey 12. júlí 2019.
Árið 1964 kynnt-
ist Gunnhildur eftir-
lifandi eiginmanni
sínum, Þorleifi
Markússyni, f. 1940,
og gengu þau í
hjónaband 7. maí
1966. Þau eignuðust
þrjú börn. Soninn
Andrés Markús, f.
1966, en hann lést af
slysförum 1989, og
dæturnar Soffíu
Dagmar, f. 1968, og Guðrúnu
Ólafíu, f. 1973. Dætur Soffíu eru
Gunnhildur Rós og Dagmar
Björk. Eiginmaður Guðrúnar er
Jón Randver Guðmundsson og
stjúpsonur hennar er Guðjón
Daníel.
Eldri dætur Gunnhildar eru
María Guðbjörg, f. 1959, og Þor-
Elsku Gunnhildur!
Þú ert farin, það er sárt að
horfast í augu við það. En
þannig er lífið, við komum og
förum. Flest fáum við gegnt
okkar hlutverki í lífinu, en þó
eru sumir kallaðir burt frá
sínu, eins og þið fjölskyldan
fenguð að kynnast þegar elsku-
legur Markús ykkar lést af
slysförum aðeins 23 ára að
aldri.
Aldrei kallaðir þú mig annað
en Dæju „systur“ og Pétur var
Pétur „bróðir“, þótt við værum
einungis uppeldissystkini þín.
Mamma þín tók mig að sér, af
mikilli fórnfýsi, tæplega níu ára
gamla þegar móðir mín dó. Áð-
ur höfðuð þið tvíburasysturnar
og ég leikið okkur saman ásamt
fleiri krökkum í því litla plássi,
Vogum. Þar var margt brallað,
leikið upp á Arahól í fallinni
spýtunni og fleiri leikjum þess
tíma.
Ekki fyrir svo ýkja löngu
rifjuðum við upp þegar við vor-
um börn og horfðum á bátana
koma til hafnar. Á siglingu
sinni tóku þeir oft dýfu, þá sup-
um við hveljur og héldum að nú
myndu þeir sökkva. Það er
margs að minnast.
Ég fór í mína fyrstu utan-
landsferð með ykkur Þorleifi,
sjálf komin á miðjan aldur. Við
hlógum oft að því síðar, er við
rifjuðum upp ferð okkar í
skemmtigarðinn í Liseberg í
Gautaborg, hve við hlógum og
skríktum í tækjunum! Aum-
ingja Þorleifur – með okkur
tvær! Þið voruð dugleg að
ferðast, fóruð vestur um haf
eins og sagt var í den. Þar áttir
þú frænku og fleira skyldfólk
sem þið voruð dugleg að heim-
sækja.
Þú rifjaðir oft upp er þú
komst vestur til mín með stelp-
urnar þínar og það hafði verið
ansi hvasst í Kolgrafafirðinum
á leiðinni.
Með tilþrifum sagðir þú frá
því er ein hviðan kom og bíllinn
snarsnerist á veginum, í öfuga
átt við þá sem þú ókst. Oft naut
ég gestrisni ykkar er ég gisti
hjá ykkur í heimsóknum suður,
áður en ég flutti þangað sjálf
og ófáar terturnar bakaðir þú
fyrir mig. Aldrei keyri ég fram
hjá álverinu í Straumsvík öðru-
vísi en að hugsa til þín, en þar
starfaðir þú lungann úr þínum
starfsferli og varst vel liðin.
Þú áttir góða fjölskyldu,
varst stolt af dætrum þínum og
barnabörnum og umhyggju-
samari og tillitssamari mann en
hann Þorleif gastu varla fengið,
þess naust þú í veikindum
þínum. Síðustu árin voru þér
erfið, skiljanlega, því veikindin
tóku sinn toll.
Minningarnar ylja mér, en
tárin eru ekki langt undan.
Hvernig á annað að vera þegar
allar góðu minningarnar
streyma fram? Elsku Gunn-
hildur, takk fyrir allt og allt –
hittumst síðar.
Þú sæla heimsins svalalind
ó, silfurskæra tár,
er allri svalar ýtakind
og ótal læknar sár.
(Kristján Jónsson)
Dagbjört Guðmundsdóttir.
Gunnhildur Ágústa
Eiríksdóttir
Elsku hjartans maðurinn minn og bezti
vinur,
FREYSTEINN JÓHANNSSON
blaðamaður,
lét úr höfn frá Hrafnistu í Hafnarfirði 24. júlí
og hefur útför hans farið fram með þeim
hætti sem hann óskaði.
Þakklæti til allra þeirra sem glöddu hann og lögðu lið í
veikindum hans og þá sérstaklega starfsfólks hjúkrunar-
heimilisins Höfða á Akranesi fyrir áralanga kærleiksríka
umönnun. Einnig færum við þakkir starfsfólki 4A á Hrafnistu í
Hafnarfirði fyrir einstaka alúð sl. mánuð.
Megi ljós og kærleikur umvefja ykkur öll.
Fyrir hönd fjölskyldunnar
Jóna Ágústa Ragnheiðardóttir
Bróðir okkar,
GUÐMUNDUR KARL JÓNASSON,
Áshamri 69,
áður Miðstræti 26,
Vestmannaeyjum,
lést á HSU, Vestmannaeyjum, 2. júlí.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Sérstakar þakkir til séra Guðmundar Arnar Jónssonar og allra
þeirra sem önnuðust hann í veikindum hans.
Stefán Óskar Jónasson
Anna María Jónasdóttir
Ásta María Jónasdóttir
og fjölskyldur
Innilegar þakkir til allra er sýndu okkur
samúð, vináttu og hlýju vegna andláts og
útfarar elskulegs sambýlismanns míns,
föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
HELGA ÞÓRARINSSONAR
húsasmíðameistara,
Kópavogsbraut 1a.
Sigríður Þorláksdóttir
Ólafur Helgason Linda Sunnanvader
Salína Helgadóttir Einar Long
Guðmundur Helgason Hildur Jósefsdóttir
Þröstur Helgason Gerður Jónsdóttir
Hermann Brynjólfsson Eygló Lilja Ásmundsdóttir
afabörn og langafabörn
Við andlát Péturs
Jóhannssonar góðs
vinar okkar og ná-
frænda Vilborgar
streyma fram minningar um ára-
tuga vinskap og samskipti. Við
minnumst m.a. samveru á heim-
ilum okkar, í sumarbústöðum,
tjaldútilegum og í skíðaferðum
innanlands og utan. Um árabil
ráku Vilborg og Sigrún saman
hannyrðavöruverslun í Keflavík
þar sem eiginmennirnir veittu
hjálparhönd að bestu getu.
Breyttu og innréttuðu m.a. hús-
næði verslunarinnar og eina góða
sumarhelgi máluðu þeir húsið að
utan meðan þær fóru í söluferð til
Stykkishólms og nágrennis sem
lengi var í minnum höfð. Árið
1982 gengu Pétur og Guðmundur
samtímis í Rótarýklúbb Keflavík-
ur.
Pétur var glaðvær og jákvæð-
ur maður sem gott var að um-
gangast og starfa með. Hann gat
verið stríðinn og átti það t.d. til
þegar tekið var í spil að breyta
leikreglum sér í hag en hló manna
mest þegar upp komst. Pétur var
þó fyrst og fremst harðduglegur,
vinnusamur, handlaginn og mikið
snyrtimenni. Hugurinn var opinn
og hann leitaði stöðugt að nýjum
Pétur Wilhelm
Jóhannsson
✝ Pétur WilhelmJóhannsson
fæddist 23. maí
1945. Hann lést 8.
júlí 2019.
Útför Péturs
hefur farið fram í
kyrrþey.
tækifærum og
lausnum. Hjá hon-
um voru engin
vandamál, bara
lausnir. Pétur starf-
aði við fjölmargt um
ævina. Hann vann
um árabil á krana
hjá fyrirtæki í eigu
föðurbróðurs og
föðurs, sá um trygg-
ingarútibú í Kefla-
vík og rak fyrirtæki
er safnaði netum og sendi erlend-
is í endurvinnslu. Sennilega
frumkvöðlastarf á þeim tíma.
Eftir að fjölskyldan flutti á höf-
uðborgarsvæðið tóku við önnur
verkefni og síðar stofnaði hann
fyrirtækið GP-kranar með Gunn-
þóri félaga sínum sem þeir gerðu
á stuttum tíma að mjög öflugu
kranafyrirtæki. Pétur seldi svo
Gunnþóri sinn hluta í fyrirtækinu
og sneri sér að nýjum viðfangs-
efnum.
Þessi opni og leitandi hugur og
lausnamiðaða hugsun nýttist
Pétri klárlega vel. Hann setti hag
og velferð fjölskyldu sinnar í önd-
vegi og vann ötullega að því að
tryggja þeim hjónum öruggt og
gott ævikvöld. Þetta gekk eftir þó
svo Pétur gæti ekki notið þess
sem skyldi vegna erfiðra veikinda
síðustu árin.
Að leiðarlokum þökkum við
vináttu, samveru og hjálpsemi og
sendum Sigrúnu og fjölskyldu
hugheilar samúðarkveðjur.
Minningin um góðan dreng lif-
ir.
Vilborg og Guðmundur.