Fréttablaðið - 28.09.2019, Blaðsíða 28

ÉG VAR ÓSTÝRILÁTUR Í
SKÓLANUM OG HEFÐI
ÖRUGGLEGA VERIÐ
GREINDUR MEÐ ATHYGLIS-
BREST OG ALLT ÞAÐ EF ÉG
VÆRI ÞAR NÚNA.
Sigfús er uppalinn í Hlíða-hverfinu, sonur Margrétar Dórótheu Sigfúsdóttur skólastýru í Hússtjórnar-skólanum, og Sigurðar Pet er s en t ré sk u rða r-
manns. Hann á eina systur og eina
hálfsystur.
„Mamma segir að ég hafi verið
mjög ofvirkur og mikil fyrirferð
í mér, en alls ekki vondur. Ágústa
systir mín segir að ég hafi verið
alveg skelfilegur,“ segir Sigfús og
hlær. „Ætli ég hafi ekki verið þarna
mitt á milli.“
Frá fimm ára aldri æfði Sigfús
íþróttir og þess á milli léku krakk-
arnir í hverfinu sér úti dægrin löng.
Ekki var farið heim nema rétt til
að borða og fylla á orkubirgðirnar.
„Rétt eins og seinna á handboltaferl-
inum þá lét ég alltaf f lakka. Þegar
ég var að vaxa og beinin ekki orðin
nógu hörð þá var ég alltaf tíður
gestur uppi á slysó.“
Sigfús er tæpir tveir metrar á
hæð og Íslendingar muna eftir
honum sem óárennilegum línu-
manni handboltalandsliðsins. Sem
barn var hann ekki mikið stærri en
aðrir. „Eftir fermingu, þegar fór að
hægjast á vextinum hjá hinum, hélt
ég áfram að stækka. Fram að því var
ég í meðallagi stór og svolítið feit-
laginn,“ segir hann.
Hvað skólagönguna varðar þá
gekk Sigfúsi ekki vel og bóklær-
dómur fangaði ekki athygli hans.
Hann settist við skólaborðið, horfði
út um gluggann og rankaði ekki við
sér fyrr en kennarinn kallaði.
„Ég var óstýrilátur í skólanum
og hefði örugglega verið greindur
með athyglisbrest og allt það ef ég
væri þar núna. Áður en ég fór í gagn-
fræðaskóla sendi kennarinn mig til
sérkennara því hún hélt að það væri
eitthvað að hjá mér. Sérkennarinn
sagði hins vegar að ég væri bara svo-
lítið virkur,“ segir Sigfús og glottir
við tönn. „Á þessum tíma var einn
kennari með 30 nemendur og öll
áherslan á bóknámið. Ég efast ekki
um að ef þetta hefði verið aðgengi-
legra og aðrar leiðir notaðar til að
vekja áhuga minn þá hefði ég örugg-
lega getað staðið mig betur.“
Í skólanum átti Sigfús stóran
vinahóp og allir mikið virkir í
íþróttum. Hann náði þó ekki að
finna sig fullkomlega innan hóps-
ins, og leit meira á vinina sem
kunningja. Sigfús tengir þetta við
það sem síðar kom í ljós, að hann
væri alkóhólisti. „Það var ekkert að
þessum vinum, það var eitthvað að
hjá mér,“ segir hann.
Einn sá lágvaxnasti í ættinni
Um áraraðir var Sigfús línumaður
íslenska handknattleikslandsliðs-
ins, akkerið sem batt allt saman
og andstæðingurinn sem enginn
vildi mæta. Hann kom upp úr
yngri f lokkum Vals, fór í atvinnu-
mennsku til Spánar og Þýskalands
og tryggði Íslandi silfur á ólympíu-
leikum. Sigfús var ekki sá fyrsti í
fjölskyldunni til að keppa á leik-
unum. Afi hans og alnafni, sem nú
er látinn, keppti í kúluvarpi árið
1948 í London.
„Hann var reyndar töluvert lægri
en ég, en þessi ætt, Hjarðarfellsætt
af Snæfellsnesi, er mjög hávaxin. Ég
fór á ættarmót fyrir fimm árum og
ég var með lægri mönnum á svæð-
inu,“ segir Sigfús og brosir.
Íþróttahæfileikarnir eru víðar í
fjöl skyldunni. Margrét móðir Sig-
fúsar keppti í sundi og Einar bróðir
hennar var með betri körfuknatt-
leiksmönnum landsins.
Ein helsta fyrirmynd Sigfúsar í
íþróttunum var Geir Sveinsson, sem
var einnig nágranni hans í Barma-
hlíðinni. En hann leit einnig upp til
hins sænska Magnusar Wislander,
sem reyndist Íslendingum oft erf-
iður andstæðingur.
Sigfúsi gekk brösuglega þegar
hann var í yngri f lokkunum hjá
Val. „Ég var settur í markið, var
ekki góður og fékk ekkert að spila,“
Á betri stað
Sigfús Sigurðsson kom þjóðinni fyrir sjónir
sem harðjaxlinn á línunni í íslenska hand-
boltalandsliðinu. Seinna kom í ljós glíma
hans við neyslu og fjárhagsvandræði. Í dag
er Sigfús á betri stað, hefur opnað fiskbúð
og fagnar 20 ára edrúmennsku.
Sigfús opnaði
Fiskbúð Fúsa
í nóvember í
Skipholtinu
þar sem hin
sögufræga Haf-
rún stóð áður.
FRÉTTABLAÐIÐ/
ERNIR
segir hann. „Það var ekki fyrr en
Mikael Akachev byrjaði að þjálfa
að mér fór að ganga vel. Hann setti
mig á línuna og ég var f ljótur að
ná þessu.“ Þegar komið var upp í
meistaraflokkinn tók við gríðarleg
velgengni.
Streittist við að ná bata
Valsliðið á tíunda áratugnum var
eitt af bestu liðum Íslandssögunnar
og raðaði inn titlum. Auk Sigfúsar
voru þar meðal annarra Ólafur
Stefánsson, Dagur Sigurðsson og
Guðmundur Hrafnkelsson.
Viðurnefni Sigfúsar, „rússneski
jeppinn“, kemur nú til tals. „Þú
verður að spyrja Gaupa að þessu,
hann bjó þetta til,“ segir Sigfús og
hlær. „Við vorum þjálfaðir bæði af
Kristinn Haukur
Guðnason
kristinnhaukur@frettabladid.is
2 8 . S E P T E M B E R 2 0 1 9 L A U G A R D A G U R28 H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð
2
8
-0
9
-2
0
1
9

0
4
:5
2
F
B
1
0
4
s
_
P
0
8
4
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
0
4
s
_
P
0
7
7
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
0
4
s
_
P
0
2
1
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
0
4
s
_
P
0
2
8
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
ti
o
n
P
la
te
r
e
m
a
k
e
:
2
3
E
6
-D
4
1
0
2
3
E
6
-D
2
D
4
2
3
E
6
-D
1
9
8
2
3
E
6
-D
0
5
C
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
6
A

F
B
1
0
4
s
_
2
7
_
9
_
2
0
1
9
C
M
Y
K