Jólaharpan - 01.12.1929, Blaðsíða 19

1929
JÓLAHARPAN
19
LEIKSYSTKININ
II.
L___
IHIIIiUllU
■ v\/.- vl- xN\>'’-^xkxj^vil.MV'. B®-^^
'1AM£ h/fMffí..
hinu megin en hún misti boltann yfir vegginn. Það
færðist heldur en ekki fjör i Svein litla við þessa
sendingu. Hann reisti bekkinn sem hann sat á, upp
við múrinn, því hann vildi grenslast eftir hverju þetta
sætti, en þá vildi svo illa til að bekkurinn sporðreist-
ist og datt niður í garðinn, i því hann náði upp á
veggjarbrúnina, en þá gæðist ofurlítið telpuandlit upp
á garðinn rétt á móti honum, þarna var þá Manga
litla kominn að svipast eftir boltanum sínum. Þau
mættust því í fyrsta sinn milli himins og jarðar.
írskt œfintýri.
Guðbjörn skygni var maður nefndur, hann var
byggingameistari. Hann átti son sem .Takob hét. Einu
sinni sendi hann son sinn af stað að selja sauðar-
gæru, og sagði við hann að skilnaði:
Seldu nú þessa gæru en komdu aftur, bæði með
peningana og skinnið.
Jakob fór af stað, en fann engan kaupanda sem
bæði vildi borga andvirðið og skila skinninu. Hann
var þvi daufur í dálkinn er hann hélt heimleiðis með
gæruna.
Næsta dag sagði faðir hans aftur: »Reyndu aftur í
dag að selja gæruna en mundu það að koma með
hvorttveggja, peningana og skinnið.«
Jakob reyndi víðsvegar að seíja gæruna með þess-
um kjörum, en sem geta má nærri, voru flestir fúsari
á að hlæja að honum en skifta við hann, svo hann
varð að halda heim við svo búið.
Þriðja daginn sagði faðirinn enn á ný:
»Farðu nú og seldu gæruna, en nú verður þú að
koma heim með skinnið og peningana«.
Það fór á sömu leið þriðja daginn. Jakob var nú
hálft í hvoru að hugsa um að fara heldur eitthvað
út í heim, að freista gæfunnar, en að fara heim til
föður síns og þola reiði hans, er hann hefði ekki
getað uppfyllt kröfu hans.
Hann staðnæmdist þó ofurlítið á brú, sem lá yfir
á þar í grendinni, og hugsaði sig um. Hann vissi
hvers hann ætti von, ef hann kæmi heim við svo búið,
en færi hann út í víða veröld vissi hann ekki hvað
við tæki. Það var því máske betra, af tvennu illu, að
velja það sem hann þekti, en það sem hann vissi
ekkert um.
Ung stúlka, sem var að þvo á árbakkanum, leit á
hann og mælti: »þvi ert þú svo angurbitinn, ungi
maður?«
Jakob sagði henni nú að hann ætti að selja sauðar-
gæru, en svo ætti hann að koma heim með andvirðið
og skinnið að auki, og það væri nú þyngri þrautin;
þar sem hann gæti ekki fullnægt þeirri kröfu, ætti
hann von á hörðum ávítum hjá föður sinum, komi
hann heim með gæruna í þriðja sinn.
»Þess þarft þú nú alls ekki«, sagði stúlkan, tók
gæruna og klippti alla ullina af henni, borgaði siðan
Jakob peninga fyrir ullina, eri fékk honum skinnið og
sagði:
»Farðu nú heim til föður þíns og þú munt komast
að raun um að nú verður hann ánægður«.
Guðbjörn skygni var nú mjög ánægður og sagði
við son sinn. »Þetta var skynsöm stúlka og ágætt
konuefni handa þér, en heldur þú að þú þektir hana
aftur?«
Jakob bjóst við að þekkja hana aftur, og faðir hans
sagði honum, að hann skyldi fara aftur út að brúnni,
og sæi hann stúlkuna, skyldi hann bjóða henni heim,
að drekka te.