Hlynur - 15.07.1986, Síða 31

MPA
Rætt víð nemendur
Sveínbjörg Pálsdóttir,
Samhetjar. Vínnur hjá
Búnaðarbanka íslands,
Kírkjubæjarklaustrí.
Ég er formaður verkalýðsfélags-
ins Samherjar sem er sameígin-
legt félag milli sanda eins og við
segjum. Frá Mýrdalssandí aust-
ur að Lóní. í því em allír
verkamenn á svæðinu nema
verslunarmenn. Formanns-
starfið er hálft starf, ólaunað að
vísu.
Hér er gott að vera og gagn-
legt að kynnast þessu fólki sem
vinnur að verkalýðsmálum og
fá Ieíðbeíningar um hverníg á
að standa að fundí.
- Hér er þá verið að ala upp
verkalýðsforíngja ?
Ég held að menn þurfi að fara
ansí oft hingað tíl að verða
fullnuma í þeirri grein. Menn
þurfa að hafa það í sér að
finnast eðlilegt að standa upp í
ræðustól og tala.
- En þetta getur eflt félags-
starfíð?
Þegar maður kemur úr svona
Iitlu byggðarlagí höfum víð
mjög gott af þessu í sambandi
við alla uppbyggíngu félagsins
sjálfs, svona lítils og fámenns.
Maður heyrír ýmislegt sem
hægt er að Ieiðbeína með þótt
það standí ekkí í beinu sam-
bandi víð skólann sjálfan. Hér
Iæmm við mikíð hvort af öðru.
Mér virðist ekki að hingað
komí neítt frekar fólk úr stjórn-
um eða sem hefur veríð framar-
lega í verkalýðsbaráttunni. Hér
eru margír sem ekki eru í
sambandi víð stjórnír eða trún-
aðarmannaráð.
Ólafia Jakobsdóttír, Sam-
heijar. Húsmóðir og vinn-
ur hjá Sláturfélagí Suður-
lands.
Ég er varaformaður Samherja
og trúnaðarmaður hjá SS,
þannig hófust mín afskíptí af
verkalýðsmálum. Siðan vex
áhuginn þegar maður fer að
kynna sér málín. Og þessí tímí
hefur verið mjög áhugaverður.
í gær vomm við m. a. að fjalla
um stefnuYfirlýsíngu ASÍ sem
var ansi fróðlegt.
— Nú vírðist svo að í samn-
ingum séu 2—3 menn að tala
sín á mílli. Er það eðlilegt?
Það er auðvitað ekkí eðlilegt
en þetta er líka sök félaganna
sjálfra því við höfum þann rétt
að gera samninga sjálf en höf-
um varpað þeirí ábyrgð yfir á
forystuna og síðan er venjulega
allt samþykkt sem búíð er að
gera á toppnum.
— Samt eru allir hundóá-
nægðír með kaup og kjör.
Hvernig á að virkja fólk?
Það er nú stóra málíð hverníg
á að gera það. Félagsmenn
hafa margir alls engan áhuga og
mér finnst það mjög algengt að
verkafólk veit ekki um rétt sinn
og skyldur og hverju það getur
komíð til leiðar. Það er mjög
brýnt að ná til fólksíns, en
hvernig?
— En vill þá ekki forystan
bara geta verið þarna og stjórn-
að öllu?
Neí, ég held að forystan víljí
að félagsmenn séu vírkír.
Loftur Eyjólfsson, Félag
jámíðnaðarmanna. Vinnur
hjá ÍSAL.
Mér hefur líkað ágætlega hér og
aðbúnaður afiur er góður. Ég er
varatrúnaðarmaður á vélaverk-
stæði íslenska álfélagsins og
þetta nám á eftír að koma mér
til góða. Maður verður meíra
vakandi og getur svarað ýms-
um spurningum frekar en áður.
Hjá okkur mæta menn illa á
fundí nema helst þegar á að
samþykkja samninga. En oft
finnst mér fundum ekki stjórnað
nógu vel. Oft er samí maður
kjaftandí um alla hluti og ég veít
þess dæmi að fólk hefur faríð af
fundi vegna þess. Menn nenna
ekkí að hlusta á þá sem þagna
heldur aldreí í vinnunní. En það
er spurníng hvernig á að þagga
niður í þessum mönnum.
Það er oft eins og menn, þó
þeir hafi lært að stjórna fundi,
notfæri sér ekki þá kunnáttu og
stundum kemur það fyrir að
enginn fundarstjóri er kosínn.
Þá fer auðvitað allt í upplausn.
HLYNUR 31