Morgunblaðið - 07.11.2019, Qupperneq 54

54 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 7. NÓVEMBER 2019
✝ SigurðurMagnús Sig-
urðsson fæddist 3.
september 1957 á
Sólvangi í Hafnar-
firði. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 25. októ-
ber 2019.
Foreldrar hans
voru Sigurður
Magnús Pét-
ursson, f. 15. febr-
úar 1923, d. 2. september
1961, og Ragnhildur Þórunn
Óskarsdóttir, f. 24. febrúar
1926, d. 27. mars 2016.
Systkini: Aðalheiður Fann-
ey, f. 1944, maki Garðar Svav-
arsson; Óskar Þór, f. 1948,
rún Guðmundsdóttir, þau eiga
þrjú börn, Axel Þór, Huldu
Rún og Ingibjörgu Leu. 2)
Kristín Ösp, sambýlismaður
Daníel Baldursson, börn
þeirra eru Birna, Eydís Ósk
og Kristófer Ingi.
Sigurður lærði húsgagna-
smíði og starfaði við það um
tíma. Síðar lærði hann til
þjóns og starfaði við það á
ýmsum stöðum, þar á meðal
Hótel Valhöll á Þingvöllum og
veitingastaðnum í Glæsibæ,
auk þess sem hann rak ásamt
öðrum veitingastað í Kiw-
anishúsinu.
Seinna keypti hann og rak
efnalaugina Glæsi í Hafn-
arfirði, nokkrum árum síðar
stofnaði hann veitingastaðinn
„Í mat“ og rak hann til síðasta
dags.
Útför Sigurðar verður gerð
frá Hafnarfjarðarkirkju í dag,
7. nóvember 2019, og hefst at-
höfnin klukkan 15.
maki Guðrún Guð-
mundsdóttir; Rún-
ar, f. 1955, í sam-
búð með Kolbrúnu
Hrund Víðis-
dóttur; Snorri, f.
1964, hálfbróðir
sammæðra, maki
Anna Berit Peter-
sen.
Fyrri kona Sig-
urðar var Sigrún
Hauksdóttir, f.
1955, þau skildu. Þeirra sonur
er Gilbert Grétar, f. 1981, og
á hann tvö börn, Alexander
Aron og Clöru Rós. Seinni
kona Sigurðar er Birna Bark-
ardóttir, f. 1960, hennar börn
eru: 1) Fannar Már, maki Guð-
Stöðvið klukkur, takið síma í sundur,
sækið bein svo hætti gelti hundur,
lokið flygli, lágan trumbuslátt
látið fylgja kistu um kirkjugátt.
Látið flugvél hnita hringinn sinn,
Hann Er Dáinn skrifa í himinninn,
skreytið dúfur borgar sorgarböndum,
beri lögregla svarta hanska á
höndum.
Hann var mér Norður, Suður, Austur,
Vestur,
hann var mér hvunndagslíf og
helgargestur,
dagur, miðnótt, orð mín öll og list;
og eilíf ást, ég hélt; mér skjátlaðist.
Nú þurfum við ekki stjörnur, hendið
þeim;
afþakkið tungl og sendið sólu heim;
eyðið öllum skógi, tæmið haf.
Því ekkert gott mun gerast héðan af.
(W.H. Auden)
Þín eiginkona,
Birna.
Elsku pabbi minn, ég trúi því
ekki að ég sitji og skrifi minn-
ingargrein um þig.
Þú varst tekinn allt of
snemma frá okkur.
Mér finnst þetta allt svo skrít-
ið, þú varst hjá okkur í mat að
fagna afmæli Kristófers á
fimmtudegi og svo á föstudeg-
inum hringdi ég í mömmu til að
athuga hvort þú hefðir farið í
vinnuna og hvernig þú hefðir
það, en þá varstu í sjúkrabíl á
leiðinni upp á spítala mjög veik-
ur. Og viku seinna varstu farinn
frá okkur.
Ég minnist þess þegar ég var
lítil stelpa að þú og mamma vor-
uð að byrja að vera saman og þú
tókst mér strax sem þinni eigin
dóttur og hef ég verið litla stelp-
an hans pabba síðan þá.
Ég gat alltaf leitað til þín
sama hversu stórt eða lítið
vandamálið var, alltaf varstu
tilbúinn að hjálpa mér.
Þú vildir alltaf hafa okkur
með þér og mömmu á öllum há-
tíðum, og gamlárskvöld var allt-
af þitt uppáhaldskvöld þar sem
við öll fjölskyldan komum sam-
an. Þá varst þú búinn að kaupa
heilan sendiferðabíl af sprengj-
um svo allir fengju nóg til að
sprengja upp fyrir þig og njóta
og hafa gaman. Enda varstu
mjög glaður þegar þú komst að
því að ég væri búin að næla mér í
mann sem er jafn sprengjuóður
og þú.
Ég á eftir að sakna þess svo
þegar þú straukst mér um kinn
og kallaðir mig litlu prinsessuna
hans pabba síns.
Þú skilur eftir stórt skarð í
hjarta mínu. Þú varst kletturinn
í lífi mínu.
Ég minnist allra góðu stund-
anna sem við áttum saman með
hlýju í hjarta. Og ég mun passa
upp á að þú gleymist aldrei.
Þú einfaldlega varst sá besti í
öllum heiminum, elsku pabbi
minn.
Ég veit ekki hvað ég er oft bú-
in að taka upp símann og ætla að
hringja í þig og heyra í þér
hljóðið eða kíkja á þig í vinnuna
þegar ég svo fatta að þú ert ekki
hér.
Við heyrðumst nefnilega í
síma nánast daglega eða hitt-
umst.
Bara ef ég fengi að knúsa þig
einu sinni enn.
Við áttum eftir að fá að upp-
lifa svo margt saman eins og t.d.
utanlandsferðina sem við vorum
að byrja að plana þar sem við
vildum að öll fjölskyldan færi
saman í á næsta ári.
Ég veit að þú munt fylgjast
með okkur öllum og vernda um
ókomna tíð, elsku pabbi minn.
Englar Guðs þér yfir vaki og verndi
pabbi minn
vegir okkar skiljast núna, við sjáumst
ekki um sinn.
En minning þín hún lifir í hjörtum
okkar hér
því hamingjuna áttum við með þér.
Þökkum kærleika og elsku, þökkum
virðingu og trú
þökkum allt sem af þér gafstu, okkar
ástir áttir þú.
Því viðmót þitt svo glaðlegt var og
góðleg var þín lund
og gaman var að koma á þinn fund.
Með englum Guðs nú leikur þú og lítur
okkar til
nú laus úr viðjum þjáninga, að fara
það ég skil.
Og þegar geislar sólar um gluggann
skína inn
þá gleður okkur minning þín, elsku
pabbi minn.
(Guðrún Sigurbjörnsdóttir)
Þín dóttir
Kristín Ösp Sigurðardóttir.
Elsku afi okkar, mikið ofboðs-
lega finnst okkur sárt að þú sért
farinn frá okkur, við minnumst
allra skemmtilegu og góðu
stundanna sem við áttum með
þér með hlýju í hjarta.
Við gátum alltaf leitað til þín
sama hvað það var, og alltaf
varst þú tilbúinn með opinn
faðminn og allur af vilja gerður
til að hjálpa okkur.
Það var svo gaman að fara
með þér og ömmu í allar útileg-
urnar,
og munum við sakna þín mjög
mikið.
Við lofum að passa vel upp á
ömmu fyrir þig.
Við elskum þig, afi okkar.
Nú farinn ertu mér frá
Hvað geri ég þá?
Þig hafa ég vil
og segja mér til.
Nú verð ég að kveðja
fæ ekkert um það að velja.
Þú kvaddir mig með hlátri
það er ekki skrítið að ég gráti.
Í hjarta mér þú verður,
þaðan aldrei hverfur.
Ég minninguna þína geymi
en aldrei gleymi.
Elsku hjartans afi minn,
nú friðinn ég finn,
þá kveð ég þig um sinn
og kyssi þína kinn.
(Ágústa Kristín Jónsdóttir)
Þín barnabörn.
Birna, Eydís og Kristófer.
Elsku bróðir og vinur okkar
hann Sigurður hefur kvatt þessa
jarðvist allt of fljótt, baráttan
við óvininn var allt of stutt, mun
styttri en hann og okkur öll ór-
aði fyrir. Það hvarflaði ekki að
okkur þegar við fórum í löngu
fyrirhugað leyfi erlendis að þá
hefðum við kvatt Sigga hinsta
sinni.
Það er margra ánægju- og
samverustunda að minnast með
Sigga, allt frá þeim tíma sem við
áttum í barnæsku, seinna um
stund á Súgandafirði og síðar á
heimaslóðum í Hafnarfirði.
Það varð Sigga mikið gæfu-
spor að kynnast Birnu og henn-
ar fjölskyldu sem hann unni svo
mjög sem og Gilbert syni sínum.
Sambúð þeirra bar merki um ást
og umhyggju hvors annars og
fjölskyldunnar. Ást og um-
hyggja sem berlega sást í bar-
áttunni við óvininn, þar sem
Binna vék ekki frá Sigga sínum
allt til hinstu stundar.
Upp í hugann koma yndisleg-
ar minningar síðustu ára með
þeim hjónum og útileguhópnum,
flakkandi um landið með hjól-
hýsin, á hina ýmsu staði og sér-
staklega á Apavatn, hans uppá-
haldsstað. Síðasta ferðin okkar
saman „einn hring“ um landið
var skemmtileg þó ljóst væri að
ekki var allt með felldu, sem síð-
ar kom í ljós að var ekki að
ástæðulausu.
Sigurður unni vinnu sinni í
fyrirtæki sínu „Í mat“ af heilum
hug og þótti skemmtileg. Þarna
var vinsæll og góður hádegis-
verðarstaður þar sem hann átti
fjölmarga vini, sem nutu góðs
matar og samveru við hann og
hver við annan.
Starfsfólkið var honum afar
kært, honum þótti mjög vænt
um orð einnar starfsstúlkunnar,
sem sagði eftir að hann varð
veikur, að góðir menn eins og
hann yrðu ekki svona veikir í
hennar heimalandi. Elsku Gil-
bert, Binna og fjölskylda, okkar
dýpstu samúðarkveðjur.
Óskar og Guðrún.
Það er mjög sárt að sjá á eftir
manni eins og Sigurði yfir móð-
una miklu. Sigurður, eða Siggi
eins og hann var oftast nefndur,
var einstakt ljúfmenni sem lét
öllum líða vel í návist sinni. Ég
kynntist Sigga í gegnum Binnu
systur fyrir hartnær aldarfjórð-
ungi. Þá voru hann og hún orðin
par. Þau voru frá upphafi mjög
samhent par og bjuggu börnum
sínum og barnabörnum einstak-
lega ljúfa og örugga umgjörð.
Það fór ekkert á milli mála hjá
þeim sem vel þekktu til hve
vænt Sigga þótti um Binnu og
börnin þeirra öll og barnabörn.
Siggi var mjög traustur og alltaf
til staðar fyrir fjölskylduna, vini
og aðra þegar leitað var til hans.
Ég og mín fjölskylda gátum
aldrei nógsamlega þakkað hon-
um fyrir að taka að sér hundinn
okkar, hann Geisla, sem okkur
öllum þótti mjög vænt um. Þeg-
ar ljóst var að Geisli gat ekki
lengur búið hjá okkur vegna
þess að eitt barnanna okkar var
með mikið ofnæmi fyrir hundum
þá buðust Binna og Siggi til að
taka Geisla í fóstur.
Geisli dvaldi hjá þeim í góðu
yfirlæti í rúm tvö ár, alveg þang-
að til hann kvaddi þennan heim.
Þetta er bara eitt dæmi af mörg-
um um góðvild og greiðasemi
Sigga, ég gæti nefnt þau fleiri.
Ég er þakklát forsjóninni fyrir
að hafa kynnst Sigga og fengið
að njóta skemmtilegra samvista
við hann. Við fjölskyldan mun-
um ávallt minnast hans með
hlýju. Við sendum okkar hug-
heilustu samúðarkveðjur til
Binnu, Gilberts, Fannars, Krist-
ínar, til allra barnabarnanna og
til systkina Sigga og annarra að-
standenda og vina. Megi góður
Guð styrkja þau öll í sorg þeirra.
Rósa Björk Barkardóttir.
Elsku hjartans vinurinn minn
alla tíð, nú ertu dáinn og farinn.
Hvað getur maður sagt þegar
einn af allra bestu vinum manns
til áratuga er rifinn niður og tek-
inn frá manni á nokkrum vikum
og maður gat ekkert gert, ekk-
ert hjálpað. Þú stóðst þig eins og
hetja í þessu ferli öllu, tókst
þessu öllu af stakri yfirvegun og
hélst um stýrið fram að hinstu
stund.
Byrjaðir strax við greiningu
að skipuleggja þína brottför með
það að markmiði að einfalda alla
hluti gagnvart þínum nánustu
þegar kallið kæmi.
Í þessu snarpa veikindaferli
hafðir þú ávallt mestar áhyggjur
af framtíð fjölskyldu þinnar eftir
þinn dag og varst ekkert að velta
þér upp úr eigin örlögum.
Eitt af þínum beittustu vopn-
um var ávallt húmorinn og þú
hélst honum til hinstu stundar.
Hárbeitt tilsvör er eitt af því
sem einkenndi þig, elsku vinur,
og þeirra verður sárt saknað
víða. Ég og fjölskylda mín verð-
um þér ævinlega þakklát fyrir
vinskap okkar, elsku Siggi minn,
og mikið á ég nú eftir að sakna
þín, elsku vinur, enda vorum við
í nánast daglegum samskiptum
og á kafi hvor ofan í annars mál-
um. Þótt við virðumst mjög ólík-
ir í fyrstu þá er það magnað
hvað við vorum í raun líkir að
mörgu leyti. Með sömu skoðanir
á pólitík og þjóðmálum, sama
tónlistarsmekk og sama smekk á
mat. Á veitingastöðum á ferðum
okkar í denn dugði í raun að ann-
ar okkar læsi matseðilinn. Aldr-
ei hefur fallið skuggi á samskipti
okkar og vinskap öll þessi ár.
Hugurinn reikar til fyrri tíðar
þegar þú komst með mér í ótal
ferðir til Þýskalands og Tékk-
lands og víðar. Allar þessar
ógleymanlegu stundir, tveir
kallar að þeysa um á hraðbraut-
unum og lenda svo í ýmsum æv-
intýrum með skrítnu fólki hér og
þar í áningu. Einkenni góðrar
vináttu okkar kom meðal annars
fram í því að okkur leið líka vel
saman í þögninni, gátum þagað
saman án þess að það væri eitt-
hvað vandræðalegt og það er
ekki öllum gefið. Og sá eiginleiki
okkar nýttist vel á lokasprett-
inum í veikindum þínum. Þú
hafðir sérstakt lag á að láta fólki
líka vel við þig.
Margir erlendra vina minna
sem kynntust þér urðu strax að
vinum þínum líka og eru þeir
harmi slegnir í dag. Hugurinn
reikar líka til þeirra ótal margra
gleðistunda sem við áttum sam-
an með konum okkar, sumarbú-
staðaferðir, matarboð og utan-
landsferðir.
Allt yndislegar minningar,
fullar af gleði. Vikuna áður en þú
féllst frá vorum við að skipu-
leggja hjónaferð til Rómar - en
svo kom kröftugt bakslag.
Veistu ef þú vin átt
þann er þú vel trúir
og vilt þú af honum gott geta.
Geði skaltu við þann blanda
og gjöfum skipta,
fara að finna oft.
(Úr Hávamálum)
Á mínu heimili varstu aldrei
gestur, varst ávallt mikill vinur
og félagi sona minna og ekki
sakaði að konur okkar eru bestu
vinkonur til áratuga. Þú verður
alltaf einn af fjölskyldunni
minni. Þú skilur eftir þig stórt
skarð hjá mér og fjölskyldu
minni, elsku vinurinn minn.
En þetta er okkar skarð og
okkur þykir vænt um þetta
skarð. Þetta skarð er fullt af
yndislegum minningum og gleði
og við eigum eftir að heimsækja
þetta skarð reglulega um
ókomna tíð.
Góða ferð, elsku vinur.
Garðar, Gestrún og synir.
Við hjónin fluttum í Hafnar-
fjörð, Kvíholtið, árið 2002.
Reyndist það vera gæfuspor því
hér eignuðumst við góða ná-
granna og vini.
Siggi og Binna urðu fljótt
góðir vinir okkar. Við áttum
okkur ekki á hvenær þessi góði
vinskapur byrjaði. Það er eins
og við höfum alltaf verið vinir.
Okkur er efst í huga þakklæti,
þakklæti fyrir trausta og
fölskvalausa vináttu.
„Alltaf kallaður Siggi sæti,“
sagði hann einu sinni og strauk
vömbina.
Hann var húmoristi og það
kunnum við að meta. Og jú hann
var sætur.
Siggi var alltaf boðinn og bú-
inn til aðstoðar og ráðleggingar.
Við leituðum oft ráða hjá
Sigga um alls konar verkefni,
hluti og hvað sem er. Hann virt-
ist alltaf vita allt.
Ef hann kunni það ekki eða
vissi þá sagðist hann þekkja ein-
hvern og hann skyldi kanna mál-
ið.
Það klikkaði aldrei. Hann
kom eða hringdi nokkrum dög-
um seinna með svörin.
Við höfum haldið skötuveislu
á hverju ári síðan við fluttum í
Kvíholtið.
Þetta byrjaði smátt en alltaf
bættist við og á tímabili misstum
við tökin á fjölda. Hjá okkur
voru þegar mest lét um 60
manns. Siggi var einn þeirra
sem voru hreinskilnir og sagði
að við yrðum að passa okkur.
Veitingamaðurinn kom upp í
honum og þar var hann á heima-
velli. Hann ráðlagði okkur síðan
með margt fyrir þessa veislu.
Við spurðum: Hvernig væri
að bjóða bara upp á skötu?
Minnka þannig vinnu og umfang
og sleppa saltfiskinum? Þetta
væri jú skötuveisla. Hann tók
það ekki í mál.
Hann myndi bjóða upp á salt-
fiskinn. Og það varð úr. Siggi og
Binna buðu upp á saltfiskinn í
veislunni þar eftir.
Ekki nóg með það heldur
reddaði hann einnig mörgu öðru.
Skötuveislan í Kvíholtinu var
ekki lengur okkar heldur
margra annarra góðra vina og
ættingja sem lögðu til.
Hann sýndi okkur stuðning
þegar Guðný greindist með
krabbamein og fylgdist alltaf
með öllu sem hún gekk í gegn-
um. Hann hafði ósvikinn áhuga á
okkar velferð.
Magnús Sigfússon, nágranni
okkar og vinur í Kvíholtinu, lést
í ágúst siðastliðnum, um svipað
leyti og Siggi greindist með
krabbamein.
Umhyggja til nágranna síns
kom sterkt fram. Hann spurði,
vildi fá að fylgjast með. Um-
hyggja Sigga og Binnu kom ekki
á óvart.
Okkur þykir vænt um hvað
við öll hugsum vel til nágranna
okkar hér.
Það sama má segja um marga
sem búa við þessa góðu götu.
Við áttum notalega stund með
honum og Binnu áður en hann
kvaddi og var það í síðasta skipti
sem við áttum með honum
stund. Það er sárt að upplifa
hversu stuttan tíma þetta tók.
Við áttum í sannleika sagt von á
aðeins lengri tíma.
Við eigum góðar og fallegar
minningar sem við munum hér
eftir deila með hverjum sem
heyra vill.
Bros, hlátur og stöku tár hafa
síðustu daga læðst fram þegar
upp skjótast minningar. Sigga
verður minnst með gleði og
þakklæti.
Við kveðjum vin okkar og ná-
granna með þekktum línum úr
laginu We’ll meet again. Það er
trú okkar að við hittum fólkið
okkar aftur. Hvar það verður
kemur í ljós.
Minning um yndislegan vin og
nágranna lifir.
Fjölskyldu og vinum Sigga
sendum við okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Guðný og Jón.
Sigurður M.
Sigurðsson
Minningar eru
eitt það dýrmæt-
asta sem við eigum
og á einu augna-
bliki verða þær svo
miklu dýrmætari.
Ástæðan er sú að 6. október
síðastliðinn kvaddir þú þennan
heim og fékkst að fara til
ömmu.
Þó svo að sorgin sé mikil þá
finn ég fyrir miklu þakklæti.
Þakklæti yfir því að þú
fékkst að kveðja þennan heim
eins og þú gerðir.
Þakklæti yfir því að vera
barnabarnið þitt og að sonur
minn sé barnabarnabarnið þitt.
Svo yndislegt að sjá hvað þið
voruð hrifnir hvor af öðrum al-
veg frá fyrstu kynnum og alltaf
brosti minn maður þegar hann
sá langafa.
Þakklæti yfir öllum þeim
Þorvaldur
Jósefsson
✝ Þorvaldur Jós-efsson
fæddist 17. febr-
úar 1931. Hann lést
6. október 2019.
Útför fór fram
16. október 2019.
minningum sem ég
á um þig og það
sem við höfum
brallað saman.
Já það sem þú
og amma voruð
dugleg að bralla
eitthvað skemmti-
legt með okkur
systkinum og voru
þeir nú ekki fáir
sunnudagsbíltúr-
arnir í Akrafjöru
eða þegar það snjóaði þá var
farið að leita að brekku til að
renna sér.
Elsku afi, takk fyrir allt sem
þú hefur kennt mér, til dæmis
að umgangast og sitja hest.
Svo má nú ekki gleyma að
þakka þér fyrir allt það magn
af bumbumolum sem þú hefur
gefið mér í gegnum tíðina.
Ég mun ávallt varðveita
þessar minningar og margar
fleiri.
Blængur Þór mun sko fá að
heyra allskonar skemmtilegar
sögu af langafa sínum sem
hann var svo hrifinn af.
Ég elska þig ávallt.
Harpa Dröfn Blængsdóttir.