Morgunblaðið - 18.11.2019, Blaðsíða 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 18. NÓVEMBER 2019
✝ Hildur Davíðs-dóttir fæddist í
Reykjavík hinn 2.
september 1967.
Hún andaðist á
Landspítalanum 1.
nóvember 2019.
Foreldrar hennar
voru Davíð Kr.
Jensson húsasmíða-
meistari, f. 8. apríl
1926, d. 1. janúar
2005, og Jenný
Haraldsdóttir húsmóðir, f. 12.
ágúst 1928, d. 3. nóvember
2009.
Systur hennar eru Valborg, f.
3. júní 1952, Kristrún, f. 8. maí
1954, Inga, f. 17. febrúar 1959,
d. 26. október 2009, Jenný, f.
10. febrúar 1962 og Elsa María,
f. 25. maí 1971. Börn systra eru
11 talsins.
Hildur giftist hinn 25. sept-
varð síðan lengst af vinnustaður
hennar. Þar vann hún aðallega
við vélsaum og pökkun, en var
annars liðtæk í flest það sem til
féll af verkefnum og sérstak-
lega listfeng við innpökkun á
listmunum. Þessir fjórir staðir
voru allir reknir af Ási styrkt-
arfélagi og eru enn, ef frá er
talinn Hlín, sem ekki er lengur
til. Auk þessa hefur félagið leigt
þeim íbúð í einu sambýli sínu,
allt frá því að Hildur og Hreinn
giftu sig og fóru að búa saman.
Hildur hafði brennandi
áhuga á leiklist og söng og var
lengi í leikhópnum Perlunni,
auk þess að vera í söngnámi hjá
Fjölmennt. Þetta voru sameig-
inleg áhugamál þeirra hjóna og
varð m.a. til þess að þau fóru
oft í leikhús, á hljómleika eða út
að dansa og nutu þess vel. Þá
var áhugi mikill fyrir ferðalög-
um og voru margar ferðirnar
farnar, bæði utan lands og inn-
an.
Útför Hildar fer fram frá
Langholtskirkju í dag, 18. nóv-
ember 2019, og hefst athöfnin
klukkan 13.
ember 2004 Hreini
Hafliðasyni, f. 25.
ágúst 1970. For-
eldrar hans eru
Hafliði Hjartarson,
f. 2. maí 1939, og
Jónína B. Sigurð-
ardóttir, f. 20. júní
1942. Bróðir
Hreins er Hjörtur,
f. 22. apríl 1961.
Hann á 2 syni.
Hildur fór ung í
Lyngás og fékk þar mikla og
góða fræðslu hjá frábæru
starfsfólki, þroskaþjálfum og
kennurum. Seinna tók við
starfshæfing og vinna í Bjark-
arási og naut Hildur sín vel þar
í nokkur ár. Síðan lá leiðin í
Hlín, þar sem aðallega voru
saumaðar flíkur úr gærum og
vann hún þar smátíma. Þaðan
fór hún í Ás vinnustofu, sem
Elsku konan mín.
Takk fyrir öll árin sem við átt-
um saman frá því við vorum börn.
Allar skemmtilegu stundirnar í
Lyngási og ekki síst þegar við lék-
um þar saman í söngleiknum
Grease. Eða hvað það var gaman
þegar við urðum ástfangin og
fengum að gista heima hjá hvort
öðru, það var nú meira fjörið.
Elsku Hildur mín, ég á svo
margar góðar minningar um allt
sem við höfum gert saman. Eins
og í Leikhópnum Perlunni, söng-
hópnum Plútó, vinnunni í Ási og
margt, margt fleira. Ég man hvað
gaman var í öllum ferðunum, bæði
innanlands og utan, sem við fórum
í saman. Einnig á öllum hljómleik-
unum, leiksýningunum og böllun-
um. Alltaf jafn gaman með þér.
Ég gleymi aldrei hvað þú varst
falleg þegar við giftum okkur sem
var fyrir 15 árum.
Elsku besta konan mín. Þú
varst alltaf svo dugleg að sauma,
bæði í vinnunni og heima og svo
skiptumst við á að gera heimilis-
störfin og áttum góða daga sam-
an.
Elsku konan mín. Nú ert þú
komin til Guðs og mömmu þinnar
og pabba. Ég verð að vera dugleg-
ur, þó að ég sé einn núna. Ég
sakna þín og það hafa komið tár í
augun á mér þegar ég horfi á fal-
lega mynd af þér.
Pabbi og mamma þakka allar
ánægjustundirnar með þér, Hild-
ur mín, og ég bið Guð að gæta þín.
Þinn eiginmaður,
Hreinn.
Elsku Hildur. Mér finnst svo
ótrúlegt að þú sért farin frá okk-
ur. Við áttum yndislegt heimili í
Langagerði 60 þar sem við ólumst
upp saman systurnar. Þú fjórum
árum eldri en ég og þú umvafðir
mig ást og hlýju frá fyrstu stundu.
Þú hefur alltaf verið stór hluti af
lífi mínu. Foreldrar okkar, Jenný
og Davíð, kenndu okkur að bera
virðingu fyrir öllum manneskjum,
hvernig svo sem við fæðumst í
þetta líf.
Hildur mín, þú ert búin að
kenna mér svo margt í lífinu og
átt stóran hlut í hvernig mann-
eskja ég er í dag. Það var ynd-
islegt að alast upp með þér, þú
varst góð fyrirmynd fyrir mig,
yngri systur þína, til dæmis var
herbergið þitt alltaf svo snyrtilegt
og þú bjóst alltaf fallega um rúmið
þitt.
Stórum hluta af æskuárum
okkar eyddum við í sumarbústað
foreldra okkar við Þingvallavatn,
á Móum. Þar áttum við yndislegar
stundir úti í náttúrunni og ófáum
stundum eyddum við saman við
vatnið að veiða silung og hamingj-
an maður minn þegar hann beit á
og við hlupum upp í bústað og
báðum pabba að taka fiskinn af.
Við fórum með foreldrum okkar í
nokkuð margar utanlandsferðir
sem við nutum öll, þar á meðal til
Flórída, Svíþjóðar og Kanarí. Við
systurnar ég og Hildur fermd-
umst saman og mömmu fannst
mikið búið þegar þeim áfanga var
náð að vera búin að ferma allar
stelpurnar sínar sex.
Hildur, þú varst mikill gleði-
gjafi og alltaf svo kát og fín með
skartið á réttum stöðum sem og
naglalakkið. Það var mikil mildi
að leiðir ykkar Hreins lágu saman
en þið áttuð yndislegan tíma sam-
an og mér er minnisstæður brúð-
kaupsdagurinn ykkar. Þú varst
svo falleg og fín eins og alltaf og
ég fékk þann heiður að mála þig
og vera brúðarmey, afhenda ykk-
ur giftingarhringana og passa upp
á að fallegi brúðarkjóllinn þinn
félli fallega á gólfinu þar sem þú
sast með brúðarvöndinn svo stolt
af manninum þínum honum
Hreini. Þið nutuð þess að vera
saman, hvort sem það var þegar
þið voruð tvö ein saman á jólunum
eins og þið vilduð á fallega heim-
ilinu ykkar á Háteigsveginum eða
fara saman út að borða, í leikhús
eða á tónleika. Yndislegt hvað þið
voruð dugleg að fara saman á alls
konar viðburði. Við systurnar er-
um ævinlega þakklátar Hreini
fyrir hvað hann hefur alltaf verið
góður við hana Hildi okkar.
Hildur, þú hefur gefið mér dýr-
mætar minningar og ánægju-
stundir sem ég mun geyma í
minningunni alla mína ævi. Ég
veit að börnin mín og systur okkar
Valborg, Kristrún og Jenný eru á
sama máli og ég og allir þeir sem
kynntust þér og þú komst í návígi
við og snertir. Ég mun varðveita
fallega blikið í augum þínum þeg-
ar þú horfðir á mig og sagðir að ég
væri besta systir í heimi.
Nú ertu komin til mömmu,
pabba og Ingu, þín verður sárt
saknað elsku Hildur gleðigjafinn
okkar.
Elsku Hildur mín,
nú mun ég ekki lengur horfa á fallega
blikið í augum þínum þegar þú segir að
ég sé besta systir þín.
Minning þín mun ávallt vera
í huga mér, gleðigjafi sem þú varst
og alltaf svo fín.
Elska þig endalaust og gleymi aldrei
hversu mikið þú kenndir mér lífið á.
Þín
Elsa María.
Við andlát Hildar systur okkar
spretta fram endalausar minning-
ar, sem einkennast af glaðværð,
væntumþykju, einlægni og já-
kvæðni. Hildur var næstyngst
okkar systra. Hún fæddist á fjöl-
skylduheimili okkar í Langagerði
eins og við eldri systur hennar.
Þar ólumst við allar upp við mikið
ástríki og í samhentum systra-
hópi. Þrátt fyrir fötlun Hildar var
ávallt lögð á það rík áhersla af
hálfu foreldra okkar að Hildur
fengi sambærilegt uppeldi og við
hinar. Hún fékk tækifæri til að
eflast og þroskast á sínum eigin
forsendum. Hún fylgdist náið
með, hvernig við máluðum okkur,
sungum og dönsuðum. Fyrir okk-
ur systurnar var það jákvæð og
dýrmæt reynsla að alast upp með
henni.
Æska Hildar einkenndist öðru
fremur af gleði, hlátri og kátínu.
Hæfileikar hennar komu snemma
í ljós. Hún náði góðum tökum á
handavinnu, prjónaskap og út-
saumi. Hildur náði alla tíð að
stytta sér stundir með handa-
vinnu.
Hildur fór ung að árum í ferðir
með foreldrum okkar og örverp-
inu Elsu Maríu. Þær voru ófáar
utanlandsferðirnar, enda hafði
hún unun af sól og vatni og náði
snemma góðum tökum á sundi.
Foreldrar okkar dvöldu jafnframt
langdvölum að Móum, sumarhúsi
fjölskyldunnar við Þingvallavatn.
Elstu börnin okkar muna öll vel
þann tíma og náðu þau að tengjast
Hildi vel. Æ síðan á Hildur stað í
hjarta þeirra.
Hildur kynntist Hreini ung að
árum, en þau áttu bæði athvarf í
Lyngási þar sem þau fengu dýr-
mæta fræðslu og hæfingu. Á þess-
um árum þróast með þeim gagn-
kvæm ást og djúp virðing, sem
einkenndi samband þeirra alla tíð
síðan. Þau trúlofuðust árið 1997
og gengu í hjónaband árið 2004.
Þar nutum við þess að samgleðj-
ast með brúðhjónunum á þessum
mikla gleðidegi í lífi þeirra.
Hildur og Hreinn höfðu áhuga
á dansi, leiklist og tónlist. Þau
voru virkir þátttakendur í leik-
hópnum Perlunni um árabil. Hild-
ur fór á námskeið í magadansi,
náði góðum tökum á honum og
hafði magadanssýningu í fertugs-
afmæli sínu. Þau voru dugleg að
drífa sig á tónleika og leiksýning-
ar, og höfðu sjálf frumkvæði að
því alla tíð. Þau létu sig ekki muna
um að fara á sömu sýninguna
margsinnis ef þeim líkuðu hún vel.
Þau höfðu yndi og ánægju af
veislum og mannfögnuðum.
Gleðin og ánægjan skein í gegn,
og ekki var nú verra ef eitthvað
óvænt bar upp á! Það var okkur
systrunum öllum mikil gleði að
vera með þeim, hvort sem var á
heimilum okkar eða í sveitasæl-
ureitunum. Hápunktur heim-
sókna þeirra hjóna til Akureyrar
var að sjálfsögðu heimsókn á
Græna hattinn. Þar var ávallt tek-
ið á móti þeim af mikilli virðingu.
Áramótin skipuðu einnig mikil-
vægan sess hjá þeim, þar sem
nýju ári var innilega fagnað með
viðeigandi og jákvæðum hætti.
Að leiðarlokum kveðjum við
kæra systur. Hún kenndi okkur
svo margt, ekki síst að njóta líð-
andi stundar, gleðjast og taka líf-
inu eins og það er. Við erum þakk-
látar henni fyrir samfylgdina og
þau forréttindi að hafa fengið að
vera henni samferða í gegnum líf-
ið. Hreini vottum við samúð okk-
ar og eigum þá von að hann ylji
sér um ókomna tíð við góðar
minningar um yndislegan lífs-
förunaut.
Valborg, Kristrún og Jenný.
Margar ljúfar minningar koma
upp í hugann þegar elsku Hildur
Davíðsdóttir er kvödd í hinsta
sinn. Hildur sem alltaf mætti mér
með sitt fallega bros og hlýtt
faðmlag. Hildur með Hreini sín-
um ástfangin og glöð. Hildur með
fallegu jólagjöfina sem hún hafði
búið til handa mér. Hildur að
koma glöð, uppábúin og flott með
Hreini í veislu eða annan gleð-
skap. Hildur að leika með Perl-
unni. Hildur í jólaboðum fjöl-
skyldunnar að leika Þyrnirós við
jólatréð og Hildur að horfa með
aðdáun á manninn sinn, þegar
hann flutti sínar ómissandi tæki-
færisræður. Við sem þekktum
Hildi kveðjum hana með sorg í
hjarta en líka miklu þakklæti fyr-
ir hennar góða líf og allt sem hún
var.
Hildur var stóra og eina ástin
hans Hreins. Ég minnist þess að
hafa séð þau sem unglinga í
Lyngási þar sem Hreinn hafði
ekki augun af Hildi og starði á
hana með aðdáun og hrifningu.
Það var líka skiljanlegt því Hildur
var bæði gullfalleg, brosmild og
með leiftrandi blik í augum. Hún
var aðeins eldri en Hreinn og
kannski ekki alveg eins viss í sinni
sök en Hreinn beið rólegur og
staðfastur þar til sigurinn var
unninn og Hildur varð kærastan
og síðar konan hans. Fáa menn
hef ég þekkt sem hafa elskað eig-
inkonu sína jafn fölskvalaust og
Hreinn elskaði og dáði Hildi.
Segja má að það hafi bæði verið
þeirra hamingja en einnig okkar
hinna sem stóðum þeim nærri.
Ég sendi Hreini vini mínum inni-
legustu samúðarkveðjur og bið
góðan Guð að styðja hann og
styrkja. Guð blessi fallega minn-
ingu Hildar Davíðsdóttur.
Lára Björnsdóttir.
Fyrir nokkrum árum fengum
við í hljómsveitinni Plútó tvo frá-
bæra félaga til liðs við okkur.
Þetta voru þau hjónin Hildur og
Hreinn. Þau höfðu bæði mikla
leiklistarreynslu og höfðu áður
starfað árum saman með leik-
hópnum Perlunni. Þau hjónin
voru miklir gleðigjafar og lífguðu
sannarlega upp á æfingar og svo
tónleika okkar. Þegar við í Plútó
hugsum til Hildar minnumst við
þeirra mannkosta sem hún bjó yf-
ir. Hún var ávallt glöð og til í allt,
hafði mjög gaman af að syngja, al-
veg yndisleg kona. Hún var glæsi-
leg, alltaf svo fín og flott og snyrti-
leg.
Margir í Plútó höfðu þekkt
Hildi lengi. Garðar Samúel starf-
aði lengi með henni í Perlunni.
Didda hafði þekkt Hildi lengi,
hafði unnið með henni í Bjark-
arási og Ási. Sæunn minnist þess
þegar hún og Hreinn grétu af
gleði þegar hún söng alein lagið
Blátt lítið blóm eitt er sl. vor á
Vortónleikum Fjölmenntar og
viðtökur tónleikagesta voru alveg
magnaðar. Hún sló alveg í gegn.
Hún hafði gaman af því sem hún
tók sér fyrir hendur og stundaði
það með gleði og glæsibrag. Hildi-
gunnur minnist þess að Hildur
hafi einnig komið hreint og beint
fram. Í karókí söng hún af innlifun
og átti stund og stað. Elín Helga
minnist þess hve góð hún var og
tillitssöm við alla. Ágústa minnist
þess þegar Plútó kom og söng í
fimmtugsafmæli Hildar fyrir
tveimur árum. Það hafi verið mik-
il upplifun bæði fyrir Plútófélaga
og Hildi. Viktoríu Rán fannst
Hildur mjög skemmtileg kona.
Haraldi Viggó, trommuleikaran-
um okkar, er orða vant og mjög
sorgmæddur. Öll erum við Plútó-
félagar harmi slegin yfir andláti
Hildar. Okkur langar að þakka
samfylgdina síðustu sex árin.
Hreini og fjölskyldum þeirra
beggja vottum við okkar innileg-
ustu samúð. Minningin um ynd-
islega, glæsilega og skemmtilega
konu og Plútófélaga lifi.
Fyrir hönd Plútó,
Rósa Jóhannesdóttir og
Theodór Karlsson.
Hildur Davíðsdóttir var einn af
stofnendum Leikhópsins Perl-
unnar og tók þátt í sýningum
hópsins í fjöldamörg ár. Hún lék
meðal annars í sýningunum „Síð-
asta blómið“, „Mídas konungur“
og „Ef þú giftist“ auk fjölda ann-
arra verka. Hildur fór í margar
leikferðir með hópnum, til að
mynda til Noregs, Þýskalands og
Bandaríkjanna. Þá lék hún í
myndbandi sem gert var við lagið
„Svefn-g-englar“ með hljómsveit-
inni Sigur Rós. Hildur var með
mikla útgeislun og góð leikkona.
Auk leiklistarinnar æfði hún
magadans og lagði stund á söng.
Hún var hæfileikarík listakona og
frábær leikfélagi.
Blómarósina okkar og perluna
Hildi Davíðsdóttur kveðjum við
með söknuði. Okkar innilegustu
samúðarkveðjur fá Hreinn Haf-
liðason og fjölskyldur þeirra
beggja.
Bergljót Arnalds og
Leikhópurinn Perlan.
Hildur
Davíðsdóttir
✝ VilhelmínaSofía Sveins-
dóttir fæddist í
Reykjavík 30. júlí
1934. Hún lést á
Hjúkrunarheim-
ilinu Skjóli við Sæ-
braut 6. nóvember
2019.
Foreldrar Vil-
helmínu voru
Sveinn Tómasson
málarameistari, f.
12. ágúst 1898, d. 23. júlí 1960, og
Sigríður Alexandersdóttir, f. 13.
eldrar hans voru Ásgeir Þor-
steinsson og Elín Hafstein. Þor-
steinn og Vilhelmína gengu í
hjónaband hinn 9. maí 1953.
Börn þeirra eru: 1) Sveinn Jónas,
maki Brynhildur Agnarsdóttir,
synir þeirra eru: a) Agnar, maki
Elín Freyja Eggertsdóttir og
eiga þau synina Eggert Svein og
Svein Brynjar, b) Arnar, sam-
býliskona Sif Maríudóttir og eiga
þau soninn Elmar. 2) Ásgeir,
maki Magnea Rannveig Hans-
dóttir, synir þeirra eru a) Þor-
steinn Helgi, látinn, og b) Helgi
Freyr. 3) Ragnheiður Guðrún,
maki Gunnar Ólafur Einarsson,
börn Gunnars eru Gunnhildur og
Magnea.
Útför Vilhelmínu fer fram frá
Breiðholtskirkju í dag, 18. nóv-
ember 2019, klukkan 13.
júní 1910, d. 10.
febrúar 1992. Systk-
ini Vilhelmínu voru:
Sæmundur Ingi, f.
29. apríl 1931, d. 1.
ágúst 1996, og Guð-
laug Helga, f. 29.
mars 1939, d. 16.
október 2003.
Vilhelmína ólst
upp í Vesturbænum,
á Bræðraborgarstíg
35. Ung kynntist
hún Þorsteini Ásgeirssyni, f. 12.
júní 1933, d. 30. ágúst 1997. For-
Elsku amma Mína. Hér sit ég
úti í Amsterdam og skrifa þér
þessi minningarorð.
Þú hefur heldur betur lagt
mikið af mörkum á þinni lífs-
leið. Þú hefur alltaf haft mikla
trú og ást á mér. Ég fór að
hugsa til baka, þegar við vorum
saman á Spáni árið 2001
(bjalla-0-bjalla, manstu). Við
vöknuðum bæði alltaf á undan
mömmu og pabba, sem voru
með okkur í þessari ferð. Þá
fórum við að velta fyrir okkur,
úti á svölum, hvaða sólbekki við
skyldum nú reyna að næla í fyr-
ir daginn. Oftar en ekki brust-
um við í söng við það tilefni og
gerðum óspart grín að okkur
sjálfum á meðan.
Það næsta sem kemur upp í
hugann eru jólin 2003. Þá áttir
þú mjög erfitt og mér þótti afar
erfitt að horfa upp á þessa ynd-
islegu konu þjást jafnmikið og
þá. En viti menn, þér tókst að
standa það af þér með sóma og
breyttir eins og fagmaður.
Í verkfalli grunnskólakenn-
ara árið 2004 reyndist þú held-
ur betur stór klettur fyrir
mömmu og pabba, það stóð yfir
í tæpa tvo mánuði og á meðan,
yfir vinnutíma á daginn, var ég
hjá þér á Blöndubakkanum. Þá
brölluðum við nú heldur betur
margt saman og þú varst dug-
leg að fara með mig hingað og
þangað um bæinn.
Eftir að ég fór að hafa áhuga
á því hverju ég klæddist gafstu
mér kolsvarta skyrtu. Þú sagðir
að það væri nú bara nauðsyn í
fataskáp ungs manns, eins og
ég var þá. Þessa skyrtu á ég
ennþá til og held mikið upp á.
Ef ég gæti myndi ég skarta
henni í dag, þér til heiðurs, með
hvítt bindi við. Þegar ég fermd-
ist létum við taka af okkur svo
dásamlega mynd, sem ég held
mikið upp á og á útprentaða á
striga heima á Íslandi. Þú sagð-
ir mér sögu frá því þið afi voruð
í London í gamla daga. Þá tók
afi sko ekki annað í mál en að
klæðast brúnum leðurskóm.
Það hef ég gert, til þessa dags,
frá því að þú sagðir mér þetta. Í
hvert sinn sem ég íhuga skó-
kaup kemur þetta upp í hugann
og ég byggi yfirleitt alltaf val
mitt á þessu.
Mig langar bara að þakka
þér kærlega fyrir að styðja mig
til dáða í gegnum tíðina og þar
ber helst að nefna gjafir þínar
til mín í kjölfar þess að ég væri
á leið til Hollands.
Þú komst oft með okkur upp
í Húsafell í kringum 17. júní,
þegar við fórum í veiðiferðir á
Arnarvatnsheiði. Þá urðuð þið
mamma og Dedda eftir í sum-
arbústaðnum, sem við höfðum
leigt, yfir daginn á meðan við
karlarnir vorum lengst uppi á
heiði að maka krókinn fyrir sil-
unginn. Það voru góðir tímar.
Við þessi skrif kemur enn
eitt upp í hugann sem mig lang-
ar að nefna í þessu samhengi.
Það er að í kringum allar þess-
ar veiðiferðir áttir þú það
gjarnan til að taka sem dæmi
gamlan fjölskyldumeðlim þinn,
frá því í gamla daga, sem var
einmitt gefinn fyrir að veiða
eins og við. Í því samhengi
nefndir þú alltaf það sama.
„Hvernig nennir hann að standa
úti í vatni með prik allan dag-
inn?“ Þessi málsgrein kom
reglulega fyrir uppi í Húsafelli.
En alltaf hafðir þú jafn gaman
af því að sjá okkur koma með
afla ofan af heiði og hvað þá
fannst þér nú dásamlegt að fá
máltíð upp úr því.
Síðast þegar ég hitti þig,
elsku amma mín, var 24. ágúst í
kveðjukvöldverði með ykkur
„gamla“ fólkinu. Þar gæddum
við okkur einmitt á silungi sem
við pabbi veiddum í sumar og
þú alltaf jafn sátt með matinn.
Ég elska þig að eilífu og takk
fyrir að hafa verið þú.
Þinn
Meira: mbl.is/andlat
Helgi Freyr.
Vilhelmína Sofía
Sveinsdóttir