Hugur og hönd - 01.06.1987, Page 11

KYRTILL SELFYSSINGA
Það er skemmtilegur og þjóð-
legur siður, sem tíðkast víða í
kaupstöðum og þorpum, að
skrýða unga stúlku fallegum þjóðþún-
ingi og fá henni ættjarðarljóð að lesa
í hlutverki fjallkonunnar 17. júní. Oft-
ast mun það vera svo, að leitað er á
náðir þeirra s?m eiga fallega þúninga
og þeir fengnir að láni, jafnvel ómet-
anlegir erfðagripir með öllu tilheyr-
andi.
Kvenfélagskonur á Selfossi sáu að
ástæðulaust var að láta sér lynda slík-
ar kringumstæður og ákváðu að koma
sér upp búningi að klæða fjallkonuna
í á 17. júní hátíðum. Fyrir valinu varð
kyrtilbúningur, sem var hyggileg ráð-
stöfun, þar sem snið hans er þannig að
fleiri geta notað sama búning.
Vandað var til búningsins eins og
kostur var á. Byrjað var að leita upp-
lýsinga um rétta liti, efni, snið o.fl.
Guðrún Guðmundsdóttir kjólameist-
ari í Reykjavík var fengin til að sauma
kyrtilinn. í hann var valið svart ullar-
mússulín og hann sniðinn heill upp og
ofan. Guðrún saumaði einnig munst-
urbekki eftir uppdrætti Sigurðar mál-
ara neðan á pilsið, fremst á ermar og
kringum hálsmál. Útsaumurinn er
aðallega steypilykkja (lykkjuspor)
með gullgulu garni. Framan á ermum
og upp úr hálsmáli er hvít orkeruð
blúnda. Hana vann Kristín Sveins-
dóttir, Ósabakka á Skeiðum.
Framtak Kvenfélags Selfoss í þess-
um efnum er mjög lofsvert og mætti
verða öðrum til eftirbreytni.
Sigríður Halldórsdóttir
Ljósmynd: Kristján Pétur Guðnason.
HUGUR OG HÖND
11