Hugur og hönd - 01.06.1987, Blaðsíða 31

óþægilegt að hafa lengri hár en u.þ.b.
30—40 cm í „vindlinum“. Vindillinn
er upprúlluð hrosshársbenda sem
þráðurinn er dreginn útúr við spun-
ann. Tætt er útúr taglinu, nokkur hár
í senn og látin falla í bendu á gólfið.
Reynsla mín er sú að það taki tvo tíma
að tæta þokkalega stóran vindil og
aðra tvo tíma að spinna úr því og jafna
snúðinn. Þetta gera svo rúm 100
grömm af tilbúnum þræði.
Mjög gaman er að tæta saman tvo
liti og gera þráðinn sprengdan í spun-
anum.
Faxhárið er þjálla í meðförum en
ekki eins glansandi og taglið.
Hrosshár er ekki teygjanlegt og í því
er mikil spenna og því má ekkert gefa
uppí vefinn. Ef það er gert koma
lykkjur uppúr vefnum á óvæntum
stöðum. Vefurinn dregst ekkert saman
á þverveginn og sé það t.d. tennt á
móti ull vinnur það eins og spanstokk-
ur. En í þessu efni er reynslan besti
kennarinn.
Eitt er svo ónefnt; það er andlega
heilsusamlegt að tæta og spinna og
hafa á valdi sínu svo upprunalega
færni einsog að búa til þráð. Sá tóm-
leiki sem hrjáir nútímamanninn er
kannski til kominn vegna þess að
tengslin við frumþætti tilverunnar eru
rofin og hann þekkir ekki þráðinn sem
tengir okkur við upprunann.
Elísabet Þorsteinsdóttir
1. Elísabet aðgreinir hrosshárið eftir lit-
um.
2. Hrosshárið tætt úr taglinu.
3. Hrosshársbendan undin í vindil.
4. Hárið dregið úr vindlinum og spunnið á
stóran spólurokk.
5. Spunnið hrosshárið undið jafnóðum
upp á pappahólk sem situr á teininum.
6. Hrosshársbandið undið í hnotu á hnotu-
rokk, snúðurinn jafnaður um leið.
Ljósmyndir: Guðmundur Ingólfsson/
Imynd.
HUGUR OG HÖND
31