Fréttablaðið - 12.03.2020, Qupperneq 60

Vigdís Hauksdóttir, borgarfulltrúi Mið-f lokksins, er byrjuð að höndla með not-aða, sjaldgæfa og jafnvel stjórnmála-
sögulega tískuvöru á því sem hún
kallar „Sölutorg Vigdísar Hauks-
dóttur“ á léttum nótum í samtali
við Fréttablaðið.
Sölutorgið var opnað, ef svo má
að orði komast, með stæl í fyrradag
á Facebook-síðu borgarfulltrúans
með þessum orðum: „Sendið mér
skiló með verðhugmynd ef þið fallið
fyrir þessum glæsigripum,“ sem eru
tilkomumikil leðurstígvél, kennd
við Gyðja Collection, og rúskinns-
t aska frá Ralph Lauren sem reynist
þegar betur er að gáð mögulega vera
pólitískur safngripur.
Ríkisbudda Ralphs Lauren
„Taskan er notuð,“ segir Vigdís um
dömuveskið sem haldið hefur utan
um fjölda viðkvæmra mála. „Hún
er mjög notuð. Þetta er þingmanna-
taskan mín, eiginlega, ef einhver
vill.“
Sjálf fjárlaganefndarformanns-
taskan?
„Já, þetta er hún. Akkúrat. Þetta
er hún,“ segir Vigdís sem því miður
gat ekki með góðu móti látið blika
á niðurskurðarhnífsblaðið í til
dæmis Efstaleitinu í rosabullunum
með vígalegum stálhælunum. Þau
hafa nefnilega aldrei passað henni
almennilega og eru því svo gott sem
ónotuð.
Sjóræningjastígvél?
Að hinum ágæta Ralph Lauren
ólöstuðum vekja stígvélin sem Sig-
rún Lilja Guðjónsdóttir hannaði
helst athygli sem Vigdís er fyrst
núna að frétta að er stóra systir
Dóru Bjartar, oddvita Pírata og
eins höfuðandstæðings hennar í
borginni.
„Ha? Ég veit það ekki … Ertu að
segja mér það? Já, heimurinn er lítill
og Ísland er fámennt greinilega. Ég
vissi það ekki. En það er alveg sama
hvaðan gott kemur en ef það er
Píratalykt af stígvélunum þá eru þau
kannski ekki eins falleg … Nei djók,“
segir Vigdís og hlær. „Píratarnir eru
f lippaðir í klæðaburði. Algerlega.
En það sem mér finnst standa upp
úr í þessum f lottu stígvélum eru
hælarnir. Þeir eru geggjaðir.
Vigdís stígur
ekki framar
í stálhælana
Vigdís Hauksdóttir vill losna við leður-
stígvél kennd við Gyðju, systur eins höfuð-
andstæðings hennar í borginni. Stígvélin
eru þó bara of víð og hún vill ekki hætta á
fótbrot þótt hún stigi ekki borgarlínudans.
Séð&heyrt hefði látið „Takið eftir stígvélunum!“ duga. Vigdís tók spegla­
sjálfu af mögnuðu skótauinu að loknum fræðslufundi um borgarlínu.
„Þetta eru
alveg þrusu
„boots“ og
bara ótrúlega,
ótrúlega flott,“
segir Vigdís.
Áður en hún
ákvað að selja
þau hafði hún
íhugað að
„kannski væri
bara rétt að
ramma þau inn
og hafa þau
uppi á vegg.
Þau eru svo
falleg og vöru­
merkið Gyðja
var mjög vin­
sælt á sínum
tíma.“
Vigdís í réttum sporum
„Þetta eru mjög flott stígvél og
eru orðin mjög sjaldgæf, myndi
ég ætla, enda voru þau nú sjald-
gæf fyrir vegna þess að ég fram-
leiddi þau í litlu magni á sínum
tíma. Þannig að þetta er alveg
einstakt tækifæri,“ segir Sigrún
Lilja Guðjónsdóttir, skóhönnuður
og framkvæmdastjóri Gyðja Col-
lection, og hlær þegar hún lítur
yfir löngu farinn veg.
Henni telst til að hún hafi sent
þessa tilteknu línu frá sér fyrir
áratug eða svo. „Þarna var ég svo-
lítið mikið í því að gera öðruvísi
hæla. Stígvélin voru með stál-
hælum með svona glerbrotum í.
Það var alls konar svona í gangi og
mikið af demöntum. Það var svo
gaman að pimpa skóna upp með
flottum hælum,“ segir Sigrún Lilja
og greinilegt er að þær Vigdís
Hauksdóttir standa í sömu djúpu
hælaförunum í þessum efnum.
Hún segir það ekkert leyna sér
þegar „maður er á flottum hælum
og svo er ég bara alger hrafn og
rosalega hrifin af öllu sem glitrar
og það sést alveg í öllu sem ég
geri og hef gert“.
Sigrún Lilja segist ekki muna
nákvæmlega hvað stígvél eins
og Vigdísar seldust á þegar
hún lagði línurnar með þeim
en giskar á að verðið hafi verið
um 35.000 krónur sem gróflega
reiknað og án ábyrgðar væri um
50.000 á núvirði.
„Vissi hún nokkuð hver ég var?“
spyr Sigrún Lilja og skellir upp úr
spurð um væringar borgarfull-
trúanna Vigdísar og litlu systur
hennar, Dóru Bjartar. „Við Dóra
erum náttúrlega rosalega ólíkar
á allan hátt en erum engu að
síður bestu, bestu vinkonur og
eins nánar og mögulegt er,“ segir
stígvélagyðjan og bætir við að
Vigdís sé því þrátt fyrir allt réttum
megin tískulínunnar.
„Í klæðaburði erum við Dóra
eins ólíkar og hugsast getur
þannig að ég hugsa að það sé
ljóst að Vigdís er nokkuð örugg,“
segir Sigrún Lilja og bætir við að
hún sé engan veginn pólitísk en
hins vegar tengi brennandi áhugi
þeirra systra á andlegri og líkam-
legri rækt þær saman. – þþ
Systurnar Sigrún Lilja skóhönnuður
og Dóra Björt borgarfulltrúi.
Vigdís íhugar að selja fleiri flíkur. „Græna kápu formanns fjárlaganefndar,
frá því ég vann kosningasigurinn 2013, og þá röndóttu sem ég var í þegar ég
sigraði borgarstjórnarsætið. Þessi gula og bláa. Ég hef fengið fyrirspurn um
hana sem var ítrekuð eftir einhverja smáfrétt um að ég væri búin að grenn­
ast. Ég hugsa að þessar tvær fari á sölutorg Vigdísar Hauksdóttur næst.“
Þetta er gegnheill málmur með
þessum glerbrotum inni í. Þetta er
ótrúlega smart. Ég veit ekki hvernig
hún fór að þessu,“ segir Vigdís sem
var ekki búin að selja stígvélin
þegar Fréttablaðið náði henni á
fundi skipulagsnefndar í gær.
Klassísk Vigdís
Aðspurð segist Vigdís ekki hafa
þungar áhyggjur af því að missa af
kaupanda á meðan hún stendur í
fundaþrasi við systur Gyðjunnar
og aðra meirihlutafulltrúa. „Ef ég
er föst á fundum þá bara hringi ég
til baka. Það er bara svoleiðis.“
En er þetta ekki svolítið lýsandi
f yrir æðibunugang inn í þér að
kaupa stígvél sem eru einu númeri
of stór? Er það ekki klassísk Vigdís
Hauksdóttir?
„Jú, ég er svolítið fyrir að hugsa
bara „já já“ og að ég hljóti að geta
notað þetta,“ segir hún og segist
gjörn á að láta skeika að sköpuðu.
„Og keypti þau af því þau voru svo
fögur.“
En þegar Vigdís fór að skoða
málið betur, það er að segja máta
stígvélin í rólegheitum heima, þá
„birtist staðreyndin mér og að þau
væru of stór á mig,“ segir Vigdís
sem gengur í skóm númer 38 en
fjárfesti í stígvélunum númer 39.
„Þannig að ég tók loksins eðli-
lega lokaákvörðun akkúrat núna
þegar ég var að taka til í skápunum
vegna þess að ég er búin að grenn-
ast svo rosalega mikið. Ég gat verið
í þeim en hef bara mátað þau og
gengið í þeim heima. Þau eru alveg
ónotuð og ég fór aldrei neitt í þeim.
En ég hefði getað sloppið en
núna þegar ég er búin að grennast
svona mikið þá bara skrölta þau á
mér og ég ætla nú sko ekki að fara
að fótbrjóta mig í þeim því þetta
þarf alveg að passa að fætinum
þegar maður er á svona hælum.“
Hinsti línudansinn
„Ég var bara orðin allt of feit. Ég
fitnaði um leið og ég tók sæti í
borgarstjórn. Það gerðist það sama
á þinginu,“ segir Vigdís þegar hún
er spurð hvað kom til. „Þetta er svo
mikil kyrrsetuvinna og þá læðast
kílóin aftan að manni og setjast á
mann. Svo bara ákvað ég 1. mars
í fyrra að fara bara í átak og á lág-
kolvetnafæðu og hreyfa mig mjög
mikið þannig að þetta bar þennan
svakalega f lotta árangur. Það er allt
hægt þegar viljinn er fyrir hendi.“
Ertu bara að rótast í skápum og
rekast á svona eitthvað til að selja?
Það er ekkert hart í búi hjá borgar-
fulltrúanum er það?
„Nei, Guð hjálpi þér! En ég er
sko að taka þátt í sem sagt þessari
bylgju sem er núna í samfélaginu
sem er að endurnýta hluti og þá
er mjög eðlilegt að ganga alla leið í
því og bjóða fólki til kaups það sem
maður á og gengur síðan í endur-
nýjun lífdaga á einhverri annarri
f lottri konu en mér,“ segir Vigdís,
sem er þannig stokkin á endur-
vinnsluvagninn af jafn heilum hug
og hún tekur ekki í mál að teika
borgarlínuna umdeildu.
Talandi um línudansa þá er nú
Framsóknarf lokkurinn svolítill
línudansf lokkur þannig að það
má kannski spyrja hvort þú hafir
hugsað stígvélin í slíkt?
„Ég er í Miðf lokknum og hef
aldrei stundað línudans,“ svarar
Vigdís ákveðið. „Það er kannski
minn fyrsti og síðasti línudans að
skipta úr Framsókn í Miðf lokkinn.
Minn hinsti línudans var að fara á
milli.“toti@frettabladid.is
1 2 . M A R S 2 0 2 0 F I M M T U D A G U R40 L Í F I Ð ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð
LÍFIÐ