Gríma - 15.09.1931, Síða 20

18
MÓHOSÓTTI HUNDURINN
síðir niður í dal einn. Birti þá upp þokuna að fullu
og þekkti hann sig þar; var hann kominn í afrétt
þann, er Djúpidalur heitir, og er þá skammt til
bæja. Komst hann þangað við illan leik, nær dauða
en lífi, og rann blóð af vitum hans. Daginn eftir
var honum fylgt heim á hesti. Lagðist hann þegar i
rekkju með áköfum blóðspýtingi, lá lengi vetrar og
náði sér aldrei að fullu eftir hlaupin; var hann líka
kominn af léttasta skeiði, er hann fór ferð þessa.
Eftir það er Sigurður var hress orðinn eftir
fjallaferðina, tók hann við fjárgeymslu, og leið svo
fram um hríð. Dóttur átti hann uppkomna, er Þor-
björg hét; stóð hún fyrir búi með föður sínum, því
að Sigurður var ekkjumaður; hafði hún öll innan-
bæjarverk á hendi. Sigurður fór hvem morgun
snemma á fætur til gegninga, og fór Þorbjörg vana-
lega fram til sinna verka um sama leyti. Eitt kvöld
hafði Sigurður orð á því við dóttur sína, að ekki
mundi hann fara snemma á fætur morguninn eftir,
því að í nótt yrði einhver sá á ferðinni, er fús væri
á að hitta hann einsamlan; þó taldi hann henni ó-
hætt að klæðast í sama mund og vant væri og gegna
störfum sínum, en óþarft væri að hún opnaði bæinn,
þótt hún yrði einhvers vör. Morguninn eftir lá Sig-
urður kyrr í rúmi sínu, en Þorbjörg klæddist og
gekk fram til búverka. Heyrði hún þá, að rjálað var
við bæjarhurðina; taldi hún lítilsvert um það, sem
karl faðir hennar hafði skrafað kvöldinu áður, opn-
aði bæjarhurðina og leit út. Sá hún þá á hlaðinu
móhosóttan hund, svo rnikinn og illilegan, að hún
þóttist engan slíkan séð hafa, en eigi varð hún
manna vör. Skellti hún bæjarhurðinni í lás hið
skjótasta og gekk til baðstofu. Var þá faðir hennar