Gríma - 15.09.1931, Qupperneq 64

62
FRÁ JÓNI BISKUP VÍDALÍN
mér«, svaraði biskup; »eg hef skipað svo fyrir við
ráðsmann minn, að hann rnegi veita gistingu hverj-
um, sem þarf og beiðist þess«. »Já«, sagði pilturinn,
»en mér þótti það betra og fullkomnara að biðja
yður sjálfan«. »Farðu þá inn«, sagði biskup og vís-
aði honum til baðstofu hjá heimamönnum. — Að
nokkurri stundu liðinni kemur biskup aftur í bað-
stofu og tekur piltinn tali. »Hvert ert þú að fara,
piltur minn?« spyr hann. »Ætli eg sé ekki að fara
um eins og fleirk, svarar pilturinn. »IÁanntu ekkert
að vinna?« spyr biskup. »Það er lítið«, svarar pilt-
urinn. »Eitthvað kanntu að gera, og nefndu eitthvað
til«, segir biskup. »Eg kann að rífa þorskhöfuð«,
segir pilturinn. »Það er lítil íþrótt, en betri en ekki«,
segir biskup. Lætur hann þá sækja tvö þorskhöfuð
jafnstór, fær piltinum annað höfuðið og segir: »Eg
ætla nú að rífa annað höfuðið þér til samlætis«.
Biskup var allra manna fljótastur að rífa þorskhöf-
uð, og urðu þeir jafnfljótir. Lét biskup öll beinin
tolla saman, en pilturinn allan matinn, og er það
torveldara. »Þú getur líklega lært fleira en þetta«,
segir biskup, »og finndu mig í fyrra málið, áður en
þú ferð af stað«. Pilturinn fékk bezta beina um
kvöldið, en um morguninn var hann leiddur í stofu
til biskups. »Langar þig ekki til að læra eitthvað til
bókarinnar?« spurði biskup. »Jú«, svaraði pilturinn,
»ef eg ætti kost á því«. »Eg held það sé bezt, að þú
verðir hér eftir«, sagði biskup. Tók hann síðan pilt-
inn að sér, lét kenna honum til prests, og varð hann
hinn merkasti maður.
I>egar Jón biskup hafði lokið við hið mikla meist-
araverk sitt, húspostilluna, sendi hann handritið til
yfirlestrar þrem merkustu prestum landsins, séra