Gríma - 15.09.1931, Síða 81

DAUÐI BRANDS í HAGA
79
á hólinn og æddi um hann fram og aftur, sem óður
væri og lét sem hann væri að verjast einhverju.
Mönnum þóttu kynlegar þessar aðfarir hans, en
skiftu sér samt ekkert af honum.
Þegar fólkið í Haga var búið að lúka morgun-
verkum, ætlaði Björn bóndi að fara að lesa húslest-
ur. Hann lét kalla á Brand og kom hann þá inn
og var síðan byrjað að lesa. Sáu menn að Brandur
var allur eins og á glóðum og sat hann skamma
stund, áður en hann stóð upp og gekk út. Aldrei
hafði Brandur haft það til siðs að ganga út á með-
an á húslestri stóð; var unglingur einn sendur út
á eftir honum til að vita, hvað honum liði. Sá ung-
lingurinn að Brandur var vestur á hólnum og lét
sem hann ætti í áköfum bardaga við eitthvað. Síðan
gekk unglingurinn inn aftur. Þegar lestrinum var
lokið, gekk bóndi þegar út til að vita, hvað Brandi
liði. Hann sá þá Brand hvergi og fór að leita hans
og fann hann í smiðjukofa einum, þar vestan undir
bænum. Lá hann þar dauður, var allur blár og bólg-
inn og beinbrotinn.
Brandur hafði þótt kunna nokkuð fyrir sér og
var það trú manna, að hann hefði vakið upp draug
úr Neskirkjugarði, sem er næsti bær við Haga, og
sent Sandsbóndanum. Trúðu menn því, að bóndinn á
Sandi kynni líka nokkuð fyrir sér, hefði hann getað
komið draugnum af sér og sent Brandi hann aftur;
hefði það verið draugurinn, sem menn sáu að Brand-
ur var að verja sig fyrir vestur á hólnum og hefði
hann að lokum borið lægra hlut.
Brandur var grafinn í norðausturhorninu í Nes-
kirkjugarði; sést leiði hans enn í dag og er kallað
Drauga-Brandsleiði.