Tímarit Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.2002, Page 22

Æviágrip____________________
„ÞAÐ MÁ REYNA“
_ r
Æviágrip Olafs Gísla Björnssonar
r
lafur Gísli Björnsson
fæddist í Bakkaseli í
Bæjarhreppi í
Strandasýslu 14. október árið
1934. Foreldrar hans voru
hjónin Valgerður Elín Andrés-
dóttir frá Þórisstöðum í
Þorskafirði (f. 17.07.1902, d.
20.09.1981) og Björn Lýðsson
bóndi frá Bakkaseli (f.
28.07.1905, d. 14.01.1971).
Systkini: Lýður Bakkdal
Björnsson sagnfræðingur, f. 06.
07. 1933, Elínborg Þuríður
Björnsdóttir starfsstúlka á
Landspítalanum við Hring-
braut, f. 07. 01. 1940,
Sigurbjörg Guðrún Sigríður
Björnsdóttir bókasafnsfræð-
ingur, f. 22. 07. 1945.
Hálfsystkini: Oddur Jónsson,
f. 24. 10. 1921, d. 19. 09. 1955,
Eyrún Sigríður Sigurðardóttir
f. 26. 05. 1928, d. 14. 02. 1969.
Fósturbróðir: Örn Grund-
fjörð (sonur Eyrúnar Sigríðar)
trésmiður, f. 25. 08. 1947.
Olafur fluttist með foreldrum
sínum að Fremri-Gufudal árið
1937 en sú jörð er í sömu sveit og
æskuheimili móður okkar. Við
bræður vorum á barnsaldri þegar
þetta átti sér stað en nokkur atvik
frá ferðalaginu festust mér í
minni. Fyrstu nóttina gistum við í
Guðlaugsvík. Næsta morgun
vorum við bræður að leika okkur
við jafnöldru okkar frá Guð-
laugsvík sem við kölluðum síðar
“litla sendlinginn.” Við gleymd-
um okkur við leiki en tókum
fljótlega eftir því að Ólafur var
horfinn úr hópnum og sáum við
að hann var tekinn á rás til fjalls.
Fullorðnir voru kallaðir til og
Ólafur sóttur. Hann gaf þá skýr-
ingu á brotthlaupi sínu að hann
hefði ætlað heim í Bakkasel.
Ólafur festi þó fljótlega rætur í
Fremri-Gufudal og tók mikla
Ólafur Gísli Björnsson
tryggð við staðinn. Mér er
minnistætt að um áratug fyrir
andlátið heimsótti Ólafur Fremri-
Gufudal. Fór þá einn saman lengi
dags, svo lengi að ábúendur,
góðir kunningjar og fyrrum ná-
búar, fylltust áhyggjum. Þær voru
ástæðulausar. Ólafur bróðir var
að kveðja ýmsa kjörstaði bernsk-
unnar og gaf sér til þess góðan
tíma. Hann átti raunar eftir að
heimsækja dalinn eftir þetta en
þá varð viðstaðan mun styttri.
Hinsta kveðja þáverandi ábúenda
jarðarinnar, krans með áletrun-
inni “Síðasta kveðja frá Fremri-
Gufudal” hefur örugglega glatt
hann.
Fyrstu átta
árin í Fremri-
Gufudal liðu
við leik og hæfilega vinnu.
Ólafur bróðir var hneigður fyrir
búskap og átti mestan þátt í því
að við komum okkur upp stórbúi
við lítið klettabelti ofanvert við
bæinn. Hrútamir vom hom af
fullorðnum hrútum, horn af
dilkum eða ám voru kindur,
kjálkar vom hestar og kuðungar
hundar. Fjárhús sem böm fyrri
ábúenda jarðarinnar höfðu reist á
þessum stað voru endurbyggð og
stækkuð verulega. Umsvifin
jukust mikið þegar faðir okkar
kom með lítil orf og ljái við hæfi
úr kauptíð í Flatey. Orfin smíðaði
Sveinbjörn Pétursson í Skál-
eyjum en hann var völundur
mikill. Um svipað leyti eignuð-
umst við bræður rauðan vörubíl
og vildi ég eyða verulegum tíma
í að leggja vegi fyrir hann.
Ólafur var þessu ekki sam-
þykkur, heyöflunin yrði að ganga
fyrir svo unnt yrði að stækka
bústofninn, vegagerð gæti beðið
haustsins. Foreldrar okkar
hlustuðu með velþóknun á þessi
rök, drengurinn var ótvírætt
bóndaefni. En skjótt bregður sól
sumri.
Vorið 1945 var hagstætt og
hafði faðir okkar lokið mörgum
vorverkum um sumarmál.
Sumarið var einnig gott. I
júlímánuði veiktumst við bræður
hastarlega og lágum í 10 daga
með mikinn hita. Flestir töldu
þetta vera innflúensu eða ein-
hverja umferðarpest en þó þótti
kynlegt að ekki tóku aðrir
Lýður Björnsson
22
www.obi.is