Dagblaðið Vísir - DV - 01.05.2020, Blaðsíða 14

Dóra segist halda að konur í gríni eigi mun auðveldara uppdráttar í dag heldur en áður. MYND/AÐSEND
að þetta væri bara eðlilegt.“
Dóra segir að eftir að hún
útskrifaðist og fór að vinna í
leikhúsinu hafi hún líka orðið
vör við hluti sem voru ekki í
lagi. Í leikhúsinu hafi oft verið
mikið um óþægilegar og óvið­
eigandi snertingar og klám­
fengna brandara. „Ég man
þegar ég byrjaði og fannst
þetta alveg rosalega óþægi­
legt.“
Hún segir að ástandið í dag
sé blessunarlega ekki það
sama og þegar hún var að taka
sín fyrstu skref í bransanum.
„Ég finn ekkert fyrir svona
hegðun í dag. Þetta er alla­
vega ekki eins núna og fyrir
tíu árum. Það er auðvitað bara
stórkostlegt að þessi hreyfing
hafi átt sér stað.“
Upp á líf og dauða
Á árum áður voru fáar leik­
konur á Íslandi sem einbeittu
sér nánast eingöngu að gríni.
Dóra nefnir sem dæmi Eddu
Björgvinsdóttur og Helgu
Brögu Jónsdóttur sem lengst
af voru einu fulltrúar kven­
þjóðarinnar í íslensku gríni.
Viðhorfið hefur stundum
verið þannig að konur mega
ekki láta eins og vitleysingar,
þær mega ekki vera ljótar
eða asnalegar. Þær eiga að
vera stilltar og prúðar. Sumir
vilja meina að konur séu ein­
faldlega ekkert fyndnar. Dóra
segir þennan hugsunarhátt
sem betur fer vera á algjöru
undanhaldi.
„Ég hef orðið vör við þetta
kannski svona tvisvar sinn­
um á seinustu tíu árum. Þú
heyrir held ég engan segja
þetta í dag. Það eru komnar
svo margar flottar gríngellur.
Þegar ég var að koma úr skól­
anum og inn í bransann voru
margar geggjaðar gaman­
leikkonur áberandi, eins og
Ilmur Kristjáns, Dóra Geir­
harðs, Katla Margrét, Bryn­
hildur Guðjóns og fleiri. Þær
og margar aðrar voru búnar
að ryðja brautina. Síðan þá
hafa ennþá fleiri bæst við. Ég
vinn mikið með Sögu Garðars,
og mér finnst hún klárust og
fyndnust í heimi.“
Hún segist aldrei hafa feng­
ið neitt sérstaklega mikið út
úr því að leika drama. „Ég hef
alltaf fengið mitt kikk út úr
því að vera í gríni: skrifa grín
og leika grín og allt í kringum
það. Og mér finnst ég heppin
að hafa fengið að vera svona
mikið í gríni, enda segi ég oft
að ég vinni við það að hlæja.
Ég hef alveg pissað á mig af
hlátri í vinnunni, oftar en einu
sinni. Og stundum á sviði fyr­
ir framan áhorfendur.“
En grín getur samt verið
dauðans alvara, er það ekki?
„Jú, algjörlega, þetta getur
verið upp á líf og dauða fyrir
mig. Ég tek þessu mjög alvar­
lega og er oft með fullkomn­
unaráráttu. Ég er reyndar að
stefna á það að vera aðeins af­
slappaðri gagnvart verkefnum
sem ég tek að mér. Það er svo
lýjandi að vera með verkefni
á heilanum 24/7. Svo á ég það
til að ofhugsa hlutina, sem er
oftast alls ekki málið.“
Dóra tekur sem dæmi atriði
úr Skaupinu 2018 sem vakti
mikla lukku. Þar brá hún sér
í gervi samfélagsmiðlastjörn­
unnar Sólrúnar Diego þar sem
hún þreif edikbrúsa með edik­
brúsa og skolaði svo vatn með
vatni.
„Ég var viss um að þetta
væri alltof heimskuleg og
einföld hugmynd sem myndi
aldrei ganga upp. Ég minntist
samt á hana á einum handrits­
fundinum en passaði að afsaka
mig alveg í bak og fyrir: „Æ,
ókei, ég skal segja ykkur þessa
hugmynd, en hún er samt al­
veg glötuð sko.“ En svo höfðu
hinir í hópnum trú á þessu, og
það var rosalega gaman að sjá
viðbrögðin hjá fólki. Þetta var
eiginlega ákveðin lexía fyrir
mig. „Keep it simple, stupid,“
er stundum sagt. Það þarf ekki
alltaf að flækja hlutina svona
mikið. Fólk vill fyrst og fremst
skilja grínið.“
Spuni snýst um samskipti
og hlustun
Árið 2015 stofnaði Dóra Im­
prov Ísland hópinn sem und­
anfarin ár hefur staðið fyrir
vikulegum grín­spunasýning­
um í Þjóðleikhúskjallaranum.
Á nánast hverri sýningu er
fullt út úr húsi og fjölmargir
koma aftur og aftur enda eru
engar tvær sýningar eins.
Eða, eins og Emmsjé Gauti
segir í umsögn sinni um sýn­
inguna: „Ohmygod hvað þetta
var gott stöff.“
Í Bandaríkjunum er mikil
hefð fyrir spunaleiksýningum
og hafa margar af stærstu
Hollywood­stjörnunum geng­
ist undir spunaþjálfun, til að
mynda Bill Murray, Tina Fey,
Will Ferrell, Mike Meyers og
Steve Carell. Það eru engar
ýkjur að Dóra er nokkurs kon­
ar guðmóðir spuna­senunnar
á Íslandi.
„Ég var svo heppin að ég
fékk tækifæri til að búa í New
York á sínum tíma, þegar
maðurinn minn þáverandi var
í mastersnámi þar. Þar lærði
ég improv, eða spunatækni, og
sketsa­skrif í Upright Citizens
Brigade í New York,“ segir
Þarna áttaði ég
mig á hvað ég
hafði verið blind
fyrir þessu.
14 FRÉTTIR 1. MAÍ 2020 DV