Íþróttablaðið - 01.12.1944, Blaðsíða 12

2
ÍÞRÓTTABLAÐIÐ
Ben. G. Waage:
Barátta íþróttamanna fyrir þjóðminnin oar degi Islendinga.
Ræða í’orseta I. S. I. á íþróttavellinum í Reykjavík 18. júní 1944. —
Kæru íþróttamenn og meyjar,
ég býð ykkur öll lijartanlega
velkomin til þessa 17. júní-móts,
sem hefst liér á Iþróttavellinum
á eftir; til minningar um vorn
mesta og mætasta forvígismann,
ekki einasta í stjórnmálabarátt-
unni á fyrri öld, heldur og á
flestum sviðum þjóðlífsins. Og
sama segi ég við ykkur, kæru
íþróttamenn um allt land, sem
nú i dag, Forsetadaginn, heyið
ykkar íþróttamót víða um land
undir íslenzka fánanum, heill og
hamingja fylgi ykkur í þessu
þjóðþrifa slarfi, og þakkir í-
þróttasambands íslands fyrir þau
mannbætandi álirif, sem leik-
mótin hafa, ekki einasta fyrir
keppendurna, heldur og á allan
almenning, sem á þess kost, að
sækja mótin, og kynnast drengi-
legri keppni í skemmtilegum í-
jjróttagreinum. Því sannarlega
éru íþróttaiðkanir menntandi og
mannbætandi, að vorum dómi,
séu þær réttilega uin hönd hafð-
ar, og fer því vel á því, að í-
þróttafélög lialdi þannig hátt á
lofti merki Jóns Sigurðssonar,
með jiví að skapa dáð og dreng-
skap i göfugri íþróttakeppni, sem
háð er í hans anda.
Iþróttamenn vita að Jón Sig-
urðsson var mesti afreksmaður
Islands og íslendinga að fornu
og nýju. Hann var ástsælasti
maður þjóðarinnar, og enn þann
dag í dag, er liann oss öllum
hugstæður, fyrir unnin afrek
i vísindum, stjórnmálum, list-
um og íþróttamálum.
Hann var einnig brautryðjandi
á íþróttasviðinu. Það var liann,
sem beitti sér fyrir því, að fim-
leikakennsla var tekin upp í höf-
uðmenntaskóla landsins um
miðja síðustu öld, — en alla tíð
síðan hafa fimleikar verið kennd-
ir í Menntaskólanum i Reykja-
vík, til ómetanlegrar blessunar
fyrir menntamenn þjóðarinnar
og embættismenn, sein svo oft
hafa orðið að fara í langferðir
um torsóttar leiðir, og vota vegi.
Og i dag' eru fimleikar og sund
skyldunámgreinir í öllum skól-
um landsins, sem má skoða sem
framhald þess, að fimleika-
kennsla liófst i Menntaskólanum
fyrir meir en 85 árum síðan, og'
sú stund nálgast að það verður
talin borgaraleg skylda að vera
góðum íþróttum búinn. Þannig cr
þróunin. Fleiri og' fleiri íþrótta-
greinar verða teknar upp i skól-
um landsins, eftir því sem for-
ráðamönnum vorum finnst kleift.
En það mun verða þjóðinni gæfu-
vegur, jivi fleíri íþróttagreinir
er upp verða teknar, sem skvldu-
námsgrein i skólum vorum.
Jón Sigurðsson var liinn sanni
vökumaður þjóðarinnar, sem
hugsaði jafnan um andlegt, sem
líkamlegt verðmæti og velferð-
armál þjóðar vorrar. Slíkra
manna er jafnan gott að minn-
ast, og hafa í huga; afreksmenn,
er hugsa rétt og vilja vel i hverju
máli. Menn, sem ekki eru alltaf
að skara eld að sinni köku.
Menn, sem eru óeigingjarnir, og
hugsa fyrst og fremst um heill,
hamingju og heiður þjóðarinnar
sjálfrar .... ----
Það eru nú liðin meir en 30 ár,
síðan íþróttamenn höfuðstaðar-
ins tóku upp þann góða sið, að
halda hátíðlegt íþróttamót För-
setadaginn 17. júní ár livert, að
vísu við daufar undirtektir í
fyrstu og áhugaleysi, en nú hin
síðari árin við meiri skilning og
áhuga almennings á þroskagildi
líkamsíþrótta fyrir einstakling-
inn og þjóðarheildina. Hinn al-
menni skilningur, sem nú er að
verða á því, að líkamsíþróttir
eigi sérstakt erindi til lands-
manna, að þær séu menntandi og
mannbætandi og hafi þroskandi
áhrif, auk þess að hafa mjög
mikla uppeldislega þýðingu, sem
eigi verður véfengd. Enda mun
jiað revnast svo að auknar íþróttir
skapa mesta möguleika og verða
bezta uppeldismálið og meðal-
ið fvrir æskulýðinn er fram liða
stundir.
Nú er svo komið, að 17. júní-
mótin eru háð víða um allt land
undir hinum fagra íslenzka fána.
Þennan dag hylla íþróttamenn
vorir þjóðhetjuna Jón Sigurðs-
son og um leið benda þeir þjóð-
inni á líkamsmenntun, sem far-
sælustu leiðina lil manndóms
og menningar, drengskapar og
dáða. En það er jió fleira en
jietta, sem íyrir íþróttafrömuð-
um vorum vakir; Jieir vilja m. a.
að vér eigum sérstakan þjóð-
minningardag, eins og aðrar sið-