Íþróttablaðið - 01.12.1944, Blaðsíða 39

ÍÞRÓTTABLAÐIÐ
29
sækja, en er ver um sig vegna niót-
bragðaleikni andstæðingsins, þannig
Iíður góð stund, að ekki má á niilli
sjá. Nú byrja báðir sókn, G. G. re.vnir
að ná vinstra klofbragði sem mis-
tekst, en G. A. nær jjá nafna sínum í
lága. sm'ðglímu, sem var blandin
klofbragði. Þá brá G. (i. fyrir sig hand-
vörn. Þungi beggja lendir á hand-
leggnum, sem fer úr liði. Læknir lag-
ar strax handlegginn, en Guðm. G.
stendur upp og gengur út sem hetja.
Áhorfendurnir klappa og eru hrifnir
af framkomu hans. Þetta er eina by'ta
Guðm., en hann átti eftir að glíma
við einn keppandann og var það ó-
happ fyrir sig — ]>að orsakaði að
glímur Guðm. eru ekki reiknaðar
með.
Engum duldist að Guðm. G. er af-
burða glímumaður og er mjög líkleg-
ur til að ná glímukappatign bráð-
lega.
Finnbogi Sigurðsson lét ekki hlut
sinn, nema fyrir Guðmundunnm, en
Sigurður Hallbjörnsson gerði honum
erfiðan einn vinning — enda stóð
viðureign þeirra Sigurðar og Finn-
boga lengi yfir. Fyrri lotan hallaðist
á Finnboga, en sú seinni var Ijót, og
virtist Sigurður lítt kæra sig um að
verða glímusnillingur íslands í þetta
sinn. Sigurður er þjálfaður í sókn og
vörn en með óþjálfað glímumanns-
skap. Það er sérstaklega vert að gela
aðaibragðs Finnboga, sem var hæl-
krókur aftur fyrir báðar fætur á
loíti, ágætlega tekinn, einnig krækja
af vinstri. Handleggirnir virtust vera
bæði í sókn og vörn, nokkuð stifir,
sem gerði glímurnar ekki nægilega
giæsilegar, miðað við yfirburði i
mörgum glímum.
Haraldur Guðmundsson hefur gott
skap sem glimumaður, en hann steig
glímuna skakkt, þannig að vihstri
fótur er innskeifur i vinstri hliðar-
sókn, verður við það bragðstuttur og
missir þannig tækifæri, að láta tekið
bragð verða úrslitabragð. Hann sýndi
framför í vörnum, er spáir .góðu um
framtíðina.
Kristinn Sigurjónsson og Davíð
Hálfdánarson má telja mjög líka
glímumenn. Báðir eru fjölhæfir. Þeir
sýna ekki ofurkapp eða ljóta glímu,
og eru oft í fremstu linu sem sigur-
vegarar. Einar Ingimundarson var
yngsti keppandinn, aðeins 18 ára. en
hann gekk nokkuð þungt til leiks.
Hann var mistækur en fremur sigur-
sæll. Hann fékk dómarana á móti sér
í einni glímunni, og bitnaði sú and-
staða furðu mikið á hinum keppand-
anum, Kristni Sigurjóussyni. Það
hefði sennilega verið réttara að á-
minna Einar á réttu augnabliki. að
glima vel, en það var viðkomandi
glímustöðunni og ofurkappinu. En
bragðið sjálft tel ég ekki níðbragð.
Andrés Guðnason glímdi mjúkt en
óvanalega snerpulítið, munu skrif-
stofustörf hans valda þar nokkru um.
Hann glímdi aldrei illa og er drengi-
legra. að iiggja fyrr en að fara að
bolast.
Hallgrímur Þórhallsson glímdi of
hikandi fyrst og var þessvegna ekki
sigursæll. En seinna í keppninni
breytti hann um glímuaðferð og'
reyndist því betri sem á keppnina leið.
Virtist liann þurfa fyrst að kynnast
sunnlenzkri aðferð, að loftvarnir eru
e.kki öruggar ef sækjandi kippir
verjanda fast að sér áður en honuni
er lyft. Einnig virtist hann hafa fæt-
ur of mikið saman í loftvörninni, en
hann glimdi alltaf hvatmannlega og
stpð beinn milli bragða öðrum
frenmr.
Gunnlaugur Briem er lipur i sókn
og vörn, hann hefur fjaðurmagnaðar
hreyfingar, og sýndi sömu prúðu
framkomuna við sigur og tap. Geri
aðrir slíkt hið sama.
Að aflokinni glímukeppni afhenti
forseti Í.S.Í., Benedikt G. Waage, sig-
urvegaranum Guðmundi Ágústssyni
bæði kappglímu- og fegurðarglímu-
verðlaunin, og þar með hlaut Guð-
mundur nafnbótina glímukappi og
glímusnillingur íslands. Forseli Í.S.Í.
niæíti nokkur ávarpsorð til martn-
fjöldans i tilefni þessarar fullveldis-
glímu, og hvatti alla að vinna að efl-
ingu þessarar þjóðaríþróttar. Þar
næst ávarpaði doktor Alexander Jó-
hannesson glímukappann Guðni. ^g.
og færði honum frá ríkisstjórn íslands
fagran bikar. Lét mannfjöldinn ó-
spart fögnuð sinn i Ijós með húrra-
lirópum, en glímumennirnir stiltu
sér upp, og kvöddu með fánakveðju.
Þótttakendur í tslandsglímunni