Íþróttablaðið - 01.08.1977, Blaðsíða 43

,,Ég er á eftir beztu
spretthlaupurunum
og verð því að
ástunda æfingar enn
kappsamlegar. “
strika gömul ártöl út af metaskránni.
Hversu oft fáum við sem erum að æfa og
keppa núna ekki að heyra það, að við séum
nú ekki mikið — það hafi verið munur í
gamla daga, þá hefðum við átt íþróttamenn.
Ekki ætla ég að gera lítið úr þeim afrekum
sem þá voru unnin. Þvert á móti voru
íþróttamennirnir þá rnjög góðir. En má ég
benda á að landslið okkar nú er margfalt
betra en það var á svonefndum gullaldar-
árum, jafnvel þótt við séum slakari, þegar
miðað er við aðrar þjóðir. Þeim hefur einf
aldlega farið meira fram en okkur. Að auki
má svo minna á að í „gamla daga“ höfðu
íþróttamennimir fólkið með sér. Það kom á
völlinn og hvatti þá til dáða.
— Hefur hvatning áhorfenda mikið að
segja?
— Já, það held ég. Ég fann það bezt á
Reykjavíkurleikunum hvað það var gaman
að hafa fólkið. Um það hvort það skipti
sköpum að ég vann Bandaríkjamanninn
þess vegna vil ég ekki fullyrða. En það var
ótrúlega mikil upplyfting að fá hvatningu
og hjálp frá áhorfendunum.
Góður kjarni
— Eigum við möguleika á að ná upp
góðu frjálsíþróttalandsliði?
— Möguleikana eigum við, það er hægt
að fullyrða og benda á frammistöðu krakk-
anna á Andrésar-Andarleikunum um dag-
inn sem dæmi. Efniviðurinn er fyrir hendi,
en hérlendis verða mikil afföll. Þegar fólk
eldist og þarf að fara að herða á sér við
æfingarnar tekur annað við, m.a. hið svo-
nefnda lífsgæðakapphlaup og steinhúsa-
byggingar. Það situr í fyrirrúmi. Einnig
gefast margir upp vegna fyrrnefnds að-
stöðuleysis. Það eru aðeins þau hörðustu
sem halda áfram, fólk sem ákveður innra
með sér að ná langt. Þar er hægt að nefna
Ingunni Einarsdóttur, Hrein Halldórsson
og Óskar Jakobsson sem dæmi. Þetta fólk á
fyrst og fremst elju sinni að þakka hversu
vel það stendur sig.
— Eins og er, þá er hér að myndast góður
kjarni, sagði Vilmundur, — flestir þeir sem
eru í karlalandsliðinu æfa vel og reglulega
og ætla sér mikið og hér eru einnig 4—5
stúlkur sem æfa vel.
— Er mikill félagsrígur?
— Það held ég ekki, ég hugsa að minnsta
kosti ekki um hann, þótt auðvitað sé ég
gallharður KR-ingur. Ég á ekki síður vini í
hinum félögunum og mér finnst það skipta
miklu meira máli hvort viðkomandi hefur
áhuga og nær árangri, en í hvaða félagi
hann er.
Veit ekki um
lyfjanotkun
Fyrir nokkru birtist í Morgunblaðinu
grein eftir Ásmund Brekkan lækni, þar sem
staðhæft var að lyfjanotkun íslenzkra
íþróttamanna væri staðreynd. Síðan hefur
þetta mál verið nokkuð á dagskrá.
Vilmundur var spurður um hvort hann teldi
að um slíka hormónalyfjatöku afreks-
íþróttamanna væri að ræða.
— Ég verð að játa, sagði Vilmundur, —
að ég skil ekki almennilega hvað læknirinn
átt við. Hefði ekki verið réttara að segja að
lyfjanotkun eins íslenzks íþróttamanns væri
staðreynd. Sjálfur hef ég ekki orðið var við
að afreksíþróttamenn notuðu slík lyf,
hvorki hérlendis né í Englandi, en maður
hefur auðvitað heyrt ýmsar fullyrðingar um
að kastarar, lyftingamenn og jafnvel júdó-
menn notuðu þetta. — Það er vissulega ekki
eðlilegt að íþróttamenn noti lyf sem eyði-
leggja heilsu þeirra í þeirri von að bæta ár-
angur sinn svolítið, en ég vildi að það væru
til einhver lyf sem ekki væru skaðleg,
þannig að við Islendingar gætum staðið
jafnfætis öðrum. Það væri ekki amalegt að
geta hellt í sig einhverjum töfradrykk, eins
og kapparnir gera í myndasögunni Ástríkur,
eða borða spínat eins og Stjáni blái og verið
allir vegir færir á eftir. Bandaríski hlaupar-
inn sem keppti við mig á Reykjavíkurleik-
unum í sumar sagði mér, að hann næði sín-
um bezta árangri þegar hann hefði fengið
það sem hann kallaði „doctor treatment",
en ég veit ekki við hvað hann átti. Hitt er
staðreynd að víða erlendis, fá íþróttamenn
sérstaka meðhöndlun hjá læknum sem er
þeim mjög veigamikil. Ef þeir meiðast geta
þeir komist að strax, og fengið sérstakt
nudd. eða þá meðferð sem hentar I hverju
tilfelli. Þetta er orðið geysilega þróað sér-
staklega I Austur-Evrópu og Bandaríkjun-
um, og kemur íþróttafólkinu mjög til góða.
— Neytir þú sérstakrar fæðu?
— Nei, ég er mikill matmaður og borða
það sem að mér er rétt. Á sumrin reyni ég
reyndar að neita mér unt mjólkurmat, og
reyni að létta mig, og á veturna tek ég tölu-
vert af vítamínum, sérstaklega E-vítamíni.
43