Íþróttablaðið - 01.08.1977, Page 45

Lítill tími til
að hugsa
— Um hvað hugsar spretthlaupari á þeim
sekúndum sem hlaupið stendur, — eru það
keppinautarnir sem hann einbeitir sér að,
eða fer hann jafnvel með vísur eða bænir
þegar hann er að hlaupa? Vilmundur svar-
aði spurningunni:
— Þegar maður keppir í 100 og 200 metra
hlaupi getur maður lítið hugsað. Þegar ég er
í viðbragðinu hugsa ég stundum um keppi-
nauta mína, sem svo að ég skuli taka þá.
Þegar hlaupið er hafið er það eina sem
kemst að í huganum að koma fyrstur í mark.
í 400 metra hlaupinu er þetta dálítið öðru
vísi. Þar kemur þreytan til. Maður lýkur
sykurforðanum á fyrstu 300 metrunum, og
eftir það er spurningin um hvað maður þolir
mikið mjólkursýruálag. Þessi þreyta hvolfist
Vilmundur lagnfyrstur í mark. Hinir hlaupar-
arnir á þessari mynd eru Sigurður Sigurðsson,
Ármanni; Björn Blöndal, KR og Guðlaugur
Þorvaldsson, ÍR.
byrjaði i engu. Það varð í æsku sinni oftast
að vinna hörðum höndum til þess að hafa í
sig og á. Þegar þetta fólk eltist mótuðust
viðhorf þess af þessu og sumir telja íþrótta-
iðkanir hálfgerðan slæpingjahátt. En þegar
við svo eignumst afreksmenn, eins og t.d.
Hrein Halldórsson og Jón L. Árnason.
skákmann, svo dæmi séu nefnd, þá verða
allir afskaplega stoltir og glaðir. En það er
lítið gert til þess að hjálpa mönnum til þess
að ná langt — verða Evrópumeistari eða
heimsmeistari, til þess er fólkið ekki tilbúið.
Auðvitað er það spurning hvort það þjóni
nokkrum tilgangi fyrir þjóðfélagið að eiga
afreksmenn í íþróttum. Getur ekki verið
æskilegra fyrir það að allir vinni í frístund-
um sínum og reyni þannig að leggja sitt af
mörkum til þess að halda skútunni á floti.
Ég er þeirrar skoðunar að það sé nauðsyn-
legt að eiga afreksmenn, þannig að unga
Wt
imcuu
TROPICAIj
yfir mann, og það er a.m.k. ekki óalgengt
hjá mér að ég hugsi sem svo við 300 metra
markið — mikið djöfull er langt eftir af
þessu hlaupi.
— En verðurðu aldrei þreyttur og leiður á
þessu og langar til að hætta?
— Mikil lifandis ósköp — oftar en tölu
tekur, sérstaklega á veturna, þegar maður er
ef til vill búinn að hlaupa úti í klukkustund
°g fer svo og lyftir í aðra klukkustund. Þá
hugsa ég sem svo að á morgun geri ég ekki
neitt. Þegar svo morgundagurinn rennur
uPp, eru öll áform um að hætta gleymd, og
sama puðið hefst að nýju. Æfingarnar á
Veturnar eru oft leiðinlegar, en það finnst
fáum gaman að setja niður kartöflur. Það er
þrautleiðinlegt að pota þeim niður í jörðina.
— en hins vegar gaman að taka þær upp og
kanna uppskeruna. Eins er þetta með
íþróttirnar — puðið við æfingarnar á vet-
uma getur stundum verið leiðinlegt, en það
er gaman að „taka upp“ á sumrin. Nú, ef ég
er mjög þreyttur, þá reyni ég að breyta eitt-
hvað til, — fer í sund eða í gufubað, eða
eitthvað þess háttar.
Tæpast nógu jákvæð
viðhorf
— Hvað finnst þér um viðhorf íslendinga
til íþrótta?
— Þegar rætt er um viðhorf til íþrótta
verðum við að horfa til þeirrar staðreyndar
að þeir sem ráða núna á Islandi er fólk sem
fólkið geti sótt fyrirmynd til þeirra. Ungt
fólk hér og víða annars staðar vantar
hvatningu. Alltof margir mæla göturnar,
eða hanga í sjoppunum. Það væri miklu
betra fyrir það að fara á íþróttaæfingu, eða
starfa í einhverjum félagsskap, og það væri
líka miklu betra fyrir þjóðfélagið. Geti af-
reksíþróttamenn orðið hvatning til þess að
þetta fólk gangi æskilegri brautir og þroski
sjálft sig, er tvímælalaust mikill fengur að
þeim.
Fjölbreytt áhugamál
Þótt íþróttir séu aðaláhugamál Vilmund-
ar Vilhjálmssonar er langt frá því að ekkert
annað komist að hjá honum. Hann er mjög
45