Morgunblaðið - 25.03.2020, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 25. MARS 2020
✝ Ágústa Guð-mundsdóttir
fæddist á æsku-
heimili sínu
Strandgötu 27 í
Hafnarfirði 15.
ágúst 1948. Hún
lést á líknardeild
LSH 11. mars
2020.
Foreldrar
Ágústu voru hjón-
in Guðmundur
Ágúst Aðalsteinsson f. 31.5.
1910, d. 8.1. 1988, og Kristin
Stefánsdóttir, f. 25.7. 1913, d.
12.1. 2001.
Systkini Ágústu voru: Stefán
1900, d. 9.2. 1948, og Sigríður
Þorsteinsdóttir, f. 7.10. 1909,
d. 3.1. 2000.
Börn Ágústu og Þorsteins
eru: 1) Arnar Þorsteinsson,
börn hans eru: Edvard Aron,
Kaj Anton, Viktor Alexander
og Benjamín Andre. 2) Hann-
es Þorsteinsson, börn hans
eru: Stefán og Þorsteinn Óli.
3) Sigríður, maki hennar er
Stefán Gunnlaugsson og börn
þeirra eru: Valborg María,
Ágústa og Friðrik. 4) Einar
Óli, maki hans er Stella Vatt-
nes og börn þeirra eru: Aron,
Anton og Andri.
Ágústa vann lengi sem
matráður hjá síldarútvegs-
nefnd en hóf svo störf í sund-
laugum Árbæjar og endaði
sem vaktformaður hjá Sund-
höll Reykjavíkur.
Útför Ágústu fór fram frá
Seljakirkju 23. mars 2020.
(látinn), Hafdís
(látin), Aðal-
steinn, Vilborg
(látin), Rafn,
Kristín, Hall-
grímur, María
(látin) og Hrefna.
Auk þeirra átti
Ágústa tvö hálf-
systkin samfeðra,
þau Arnald og
Ingigerði (látin).
4.okt. 1969 gift-
ist Ágústa eiginmanni sínum,
Þorsteini Óla Hannessyni
húsasmíðameistara, f. 20.5.
1946. Foreldrar hans voru
Hannes Erlingsson, f. 17.5.
Þeir segja mig látna, ég lifi samt
og í ljósinu fæ ég að dafna.
Því ljósi var úthlutað öllum jafnt
og engum bar þar að hafna.
Frá hjarta mínu berst falleg rós,
því lífið ég þurfti að kveðja.
Í sorg og í gleði ég senda mun ljós,
sem ykkur er ætlað að gleðja
(Höf. ók.)
Bless mamma.
Farðu varlega.
Hannes Þorsteinsson.
Elsku mamma, tengda-
mamma og amma. Þú kvaddir
okkur alltof fljótt úr þessum
heimi og við söknum þín óend-
anlega mikið. Þú varst einstök,
umhyggjusöm og glaðvær per-
sóna, tókst alltaf á móti okkur
brosandi með opnum faðmi í
hvert sinn sem við hittumst. Þú
sýndir umhyggjusemi og fylgdist
með lífi okkar allra í fjölskyld-
unni. Varst alltaf til staðar og
alltaf var hægt að leita til þín til
að fá góð ráð. Við munum sakna
heimsóknanna um helgar þar
sem alltaf voru kaffi og kræs-
ingar í boði eins og þér var einni
lagið.
Elsku besta okkar, takk fyrir
allar skemmtilegu og góðu
stundirnar. Við munum ævinlega
varðveita minningarnar um þig í
hjarta okkar og minnast þín með
bros á vör.
Kveðja til ömmu
Þú varst okkur amma svo undur góð
og eftirlést okkur dýran sjóð,
með bænum og blessun þinni.
Í barnsins hjarta var sæði sáð,
er síðan blómgast af Drottins náð,
sá ávöxtur geymist inni.
Við allt viljum þakka amma mín,
indælu og blíðu faðmlög þín,
þú vafðir oss vina armi.
Hjá vanga þínum var frið að fá
þá féllu tárin af votri brá,
við brostum hjá þínum barmi.
Við kveðjum þig elsku amma mín,
í upphæðum blessuð sólin skín,
þar englar þér vaka yfir.
Með kærleika ert þú kvödd í dag,
því komið er undir sólarlag,
en minninga ljós þitt lifir.
Leiddu svo ömmu góði guð
í gleðinnar sælu lífsfögnuð,
við minningu munum geyma.
Sofðu svo amma sætt og rótt,
við segjum af hjarta góða nótt.
Það harma þig allir heima.
(Halldór Jónsson frá Gili)
Elsku mamma, tengda-
mamma og amma, blessuð sé
minning þín og hvíldu í friði.
Einar Óli, Stella, Aron,
Anton og Andri.
Í dag er ég þreytt, döpur,
vonsvikin, þakklát og uppfull af
æðruleysi yfir nokkru sem ég fæ
ekki breytt.
Mín yndislega móðir hefur
kvatt þetta líf. Tilfinningar mín-
ar fara upp og niður en ég er af-
ar þakklát fyrir að akkúrat
Ágústa var mamma mín. Við
vorum góðir vinir, við hittumst
eða hringdumst á á hverjum
degi. Síðastliðin ár var hefðin að
ég hringdi í hana þegar ég var á
leiðinni í vinnuna og ef það
klikkaði var hringt: „Hvað á
ekkert að hringja í mann? Ég
beið tilbúin með báða símana!“
Mamma fór yfirleitt ekki
lengra en 10 km radíus frá heim-
ili þeirra pabba. Ég reyndi oft að
fá mömmu með í ferðalög og það
tókst nokkrum sinnum en yfir-
leitt var tilsvar hennar: „Ég þarf
ekkert að fara með ykkur, ég er
búin að fara þetta allt með Óm-
ari Ragnarssyni (Stiklum).“
En við mamma gerðum ým-
islegt í borginni, t.d. bingó, leik-
hús, verslunarleiðangra og fleira
og það eru dýrmætar minningar
í dag. Allir vinir mínir þekkja
mömmu og allir minnast hennar
sem ljúfrar og brosmildrar konu
og það þykir mér mjög vænt um.
Mamma var heimavinnandi
húsmóðir fram að fermingu
minni, ég man vel eftir því hvað
mér fannst leiðinlegt þegar hún
fór að vinna því það var svo gott
að koma heim þegar hún var
heima.
Mamma var sú eina í heim-
inum sem dekraði mig í döðlur.
Alltaf þegar ég kom til hennar
vildi hún gera eitthvað fyrir mig
og ef ég bað hana um eitthvað þá
gerði hún það ... hún sagði alveg
stundum ohhh en það endaði
alltaf á já.
2013 var skelfilegt ár í mínu
lífi en þá greindist dóttir mín
Ágústa, nafna mömmu, með
krabbamein. Mamma var mikill
stuðningur í því ferli og eftir að
nafnan komst yfir veikindin sá
mamma um alla snúninga með
nöfnuna bæði tengt spítala og
tómstundum. 2018 fótbrotnaði
Ágústa yngri og var í hjólastól
en amma Gústa sá um skvísuna
og dekraði við hana.
Eldri dóttir mín sagði mér
eftir andlát mömmu að hún og
amma hefðu verið í leynifélagi
sem snerist helst um að kvarta
yfir okkur foreldrunum en þó
einnig í mörgum öðrum trúnaði,
alltaf gott að eiga súperömmu
sem leysir málin.
Sonur minn 10 ára kemur iðu-
lega til mín og knúsar mig og
minnir mig á að mamma búi í
hjarta mínu og hún muni alltaf
vera hjá okkur. Ég veit að það
er rétt, en mikið rosalega vildi
ég óska að ég gæti hringt í
mömmu eða farið til hennar til
að fá knús. Það kemur nefnilega
enginn í staðinn fyrir mömmu
bestu.
Mér finnst mamma stöðugt
tala til mín og segja við mig
huggunarorð, mér finnst því við-
eigandi á láta eftirfarandi ljóð
fylgja, því þegar ég les það heyri
ég rödd mömmu í huga mínum:
Vertu ekki grátinn við gröfina mína
góða, ég sef ekki þar.
Ég er í leikandi ljúfum vindum,
ég leiftra sem snjórinn á tindum.
Ég er haustsins regn sem fellur á fold
og fræið í hlýrri mold.
Í morgunsins kyrrð er vakna þú vilt,
ég er vængjatak fuglanna hljótt og
stillt.
Ég er árblik dags um óttubil
og alstirndur himinn að nóttu til.
Gráttu ekki við gröfina hér —
Gáðu - ég dó ei - ég lifi í þér.
(Höf. ókunnur)
Elsku mamma besta, sofðu
rótt, ég mun alltaf elska þig.
Þín vinkona og dóttir,
Sigríður Þorsteinsdóttir
(Sirrý).
Elsku Ágústa systir er dáin,
já það er staðreynd. Mjög erum
við systur sorgmæddar. Nú er-
um við Kristín orðnar tvær eftir
af fimm góðum systrum. Elsku
Gústa, eins og hún var ætíð köll-
uð, fór í „smá“ aðgerð sem
reyndist henni mjög erfið, því
fór sem fór.
Alltaf var gaman þegar við
systur hittumst og reyndum við
að hafa það reglulegt, hvort sem
það var heima eða á kaffihúsi,
alltaf kom gott út úr þessum
hittingum og við glaðar og
hlökkuðum til að hittast næst.
Hún Gústa var mikil barna-
gæla og öllum börnum þótti
gaman að koma til hennar enda
átti hún fullt af dóti og var
óþreytandi að sýna þeim allt
mögulegt sem þau kunnu að
meta.
Gústa var sannarlega með
græna fingur, var sífellt að koma
til græðlingum og var hún búin
að koma til myndarlegri papr-
ikujurt með fullt af paprikum.
Svo voru það náttúrlega blómin,
sem maður naut góðs af.
Þær systur Kristín og Ágústa
voru ekki bara systur heldur
bestu vinkonur, þær bjuggu báð-
ar í Seljahverfinu og stutt á milli
heimila svo þær hittust nánast
daglega. Hrefna talaði við Gústu
í síma daglega og stundum tvisv-
ar á dag, alltaf nóg umræðuefni.
Gústa hafði mikinn áhuga á
fótbolta, hennar lið var Man-
chester United en hún fylgdist
líka með Liverpool þar sem börn
og barnabörn héldu með því. Við
sátum hjá henni laugardaginn 7.
mars og var hún mjög veik en
hún vissi að leikur væri í gangi.
Svo kom spurning: Hvernig er
staðan? Við sögðum að Liverpool
væri að vinna og setti hún þá
þumlana upp. Með miklum trega
kveðjum við þig elskan okkar.
Ljúfar voru stundir
er áttum við saman
þakka ber drottni
allt það gaman.
Skiljast nú leiðir
og farin ert þú
við hittast munum aftur
það er mín trú.
Hvíl þú í friði
í ljósinu bjarta
ég kveð þig að sinni
af öllu mínu hjarta.
(Maren Jakobsdóttir)
Elsku Steini, Arnar, Hannes,
Sirrý, Einar Óli og fjölskyldur,
missir ykkar er mikill, við systur
vottum ykkur okkar dýpstu sam-
úð.
Kristín og Hrefna.
Í dag þegar við kveðjum
Ágústu vinkonu mína er margs
að minnast og góðar minningar
hafa farið um hugskot mitt
undanfarna daga. Ég kynntist
Ágústu fyrir rúmlega tuttugu og
fimm árum, við kynntumst á
golfvellinum og urðum fljótt
mestu mátar. Ágústa var glað-
lynd og létt í lund og hafði sér-
staklega hlýja og góða nærveru.
Hún var húmoristi, orðheppin og
skemmtileg í góðum hópi, hún
söng vel og kunni flesta texta.
Við áttum margar skemmtilegar
samverustundir bæði á golfvell-
inum og utan hans, það voru
góðar stundir og góð ár. Ágústa
og Steini áttu fallegt heimili og
fjölskyldan var stór og ég fékk
þá tilfinningu að heimili hennar
væri skjól og samkomustaður
fyrir fjölskylduna sem og Man-
chester United-aðdáendur.
Þegar Ágústa greindist með
krabbamein hætti hún að mestu
í golfinu og helgaði sig fjölskyld-
unni sem henni var mjög annt
um. Hún stundaði líka vinnu og
tómstundirnar urðu færri. Hún
hélt utan um hópinn sinn, hann
Steina, börn þeirra og barna-
börn af mikilli alúð og Ágústa
litla var henni afar hjartfólgin.
Við hittumst sjaldan en vin-
áttan hélst óbreytt. Ágústa var
ein af þeim sem hlustaði og
sýndi fólki áhuga og umhyggju
bæði þegar vel gekk og líka þeg-
ar eitthvað bjátaði á. Hún veikt-
ist aftur í febrúar og fljótt varð
ljóst hvert stefndi. Ég er mjög
þakklát að hafa fengið að kveðja
vinkonu mína á Landspítalanum
og meira að segja þá gerði hún
að gamni sínu og stríddi mér
aðeins.
Með ást og þakklæti í huga
kveð ég góða vinkonu og golf-
félaga og þakka henni góð kynni
og vináttu í gegnum árin. Ég
votta Steina og fjölskyldunni
allri samúð og bið guð að blessa
þau á erfiðum tímum.
Sorgin hún svíður og tærir
söknuður er í hjarta
en ljósið í myrkrinu færir
ástkæra minningu bjarta.
(SÓl)
Steinunn Kristinsdóttir.
Ágústa
Guðmundsdóttir
✝ Birgitta fædd-ist í Lübeck í
Þýskalandi 28.
mars 1952. Hún lést
á Heilbrigðis-
stofnun Suðurnesja
15. mars 2020.
Móðir hennar
var Karla Klasen.
Hún er látin.
Faðir hennar er
Jón Halldór Jóns-
son, f. 5.6. 1929.
Stjúpmóðir Soffía Kristín Karls-
dóttir, f. 26.8. 1928.
Systkini hennar eru Björg
Karítas Bergmann, f. 10.10.
1951, Kristín Guð-
munda Bergmann,
f. 25.2. 1955, Jón
Halldór, f. 18.6.
1956, Helga Sif, f.
21.6. 1957, d. 3.4.
2009, Sólveig, f.
23.9. 1958, d. 12.12.
2019, Karen Heba,
f. 12.12. 1960,
Dagný Þórunn, f.
1.1. 1964, Halldóra
Vala, f. 21.3. 1968,
og Ragnheiður Elfa, f. 10.8.
1969.
Útför hennar fer fram í kyrr-
þey.
Birgitta systir mín hefur
fengið hvíldina eftir langa og
stranga baráttu við hinn illvíga
sjúkdóm krabbamein. Eftir sitj-
um við hljóð og döpur. Margt
kemur upp í hugann og einnig
margt sem við vissum ekki um
hagi systur okkar.
Um miðja síðustu öld komu
margar ungar konur frá Þýska-
landi í leit að atvinnu og lífsvið-
urværi á Íslandi. Þær voru að
flýja atvinnuleysi eftirstríðsár-
anna . Meðal þeirra var Karla
Klasen sem átti sér þann draum
að hefja nýtt líf í nýju landi.
Draumar Körlu urðu ekki að
veruleika hér á landi og hún
snýr aftur til heimaborgar sinn-
ar Lübeck , þá þunguð af systur
minni sem fæðist 23.mars 1952.
Hún fær nafnið Brigitte Renate
Klasen Jónsdóttir Klasen.
Þarna hefst fyrsti hluti end-
urminninga um systur mína.
Fyrstu fimm árin dvelur hún á
heimili fyrir börn einstæðra
mæðra. Það er varla hægt að
ímynda sér hvernig blessuðum
börnunum hefur liðið með sinn
aðskilnaðarkvíða og rof við
móður. Fimm ára gömul flytur
hún til móðurömmu og afa og þá
hefst hin almenna skólaganga.
Myndin af henni á fyrsta skóla-
deginum, með litlu skóla-
töskuna á bakinu og stórt kram-
arhús í fanginu var til á heimili
foreldra minna. Þá fékk ég að
vita að ég ætti systur í Þýska-
landi. Mér fannst hún falleg og
framandi.
Fjórtán ára gömul flytur hún
til Íslands. Hér hefst kaflinn um
unglingsárin, hann er spenn-
andi. Skólagangan í samræmi
við getu og ströggl við að læra
nýtt tungumál. Þar eignast hún
góða bekkjarfélaga og vini.
Sundlaugin var hennar annað
heimili. Þar æfði hún sund af
kappi og þar fékk hún hrós og
uppörvun. Hún var hippi,
blómabarn, uppreisnargjörn,
það var nýja normið. Keflavík
orðin Bítlabærinn, Hljómar,
Shady, Stapinn, allur pakkinn,
hún var með.
Átján ára flytur hún aftur til
Þýskalands. Tilbúin í fleiri
ævintýri. Þar dvelur hún næstu
árin við ýmis störf og nám. Hún
menntar sig í heilsufræðum og
útskrifast sem þerapisti og
nuddari. Þegar hér er komið
flytur hún heim til Íslands,
stofnar nuddstofu og sér um
þann rekstur í fjölda ára.
Hér lokast hringurinn. Upp-
haf og endir á Íslandi.
Það er sagt að gott fólk laði
að sér dýr. Birgitta átti alltaf
gæludýr sem hún hugsaði um af
mikilli hlýju og væntumþykju.
Hundurinn hennar, Serom, var
með henni allt fram á síðasta
dag. Hann var hennar vinur og
sálufélagi.
Ég sé þau fyrir mér, saman í
göngu um skóga og tún í sumar-
yl. Birgitta með golu í ljósa
hárinu, fuglasöngur og þytur í
skógi. Þau eru komin heim.
Vertu Guði falin elsku systir.
Þú berð lífsins kórónu.
Björg Karítas.
Birgitta Jónsdóttir
Klasen
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
BIRGIR S. HERMANNSSON,
Digranesheiði 41,
Kópavogi,
lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð
laugardaginn 21. mars.
Vegna aðstæðna í þjóðfélaginu fer útförin fram í kyrrþey.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hans er bent á Bláan apríl, styrktarfélag barna með
einhverfu.
Elva Ólafsdóttir
Steingrímur Birgisson Svanhildur Vilhelmsdóttir
Anna Björk Birgisdóttir Stefán Hilmarsson
Ólafur Ingi Birgisson
Þórhildur Birgisdóttir Guðmundur Sveinsson
og barnabörn
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda
Morgunblaðinu greinar eru
vinsamlega beðnir að nota inn-
sendikerfi blaðsins. Smellt á
Morgunblaðslógóið í hægra
horninu efst og viðeigandi lið-
ur, „Senda inn minningar-
grein,“ valinn úr felliglugg-
anum. Einnig er hægt að slá
inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðju-
degi).
Þar sem pláss er takmarkað
getur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu
ekki lengri en 3.000 slög. Ekki
er unnt að senda lengri grein.
Lengri greinar eru eingöngu
birtar á vefnum.
Minningargreinar