Morgunblaðið - Sunnudagur - 26.04.2020, Blaðsíða 4

HEIMURINN
4 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 26.4. 2020
Heilsan er bara mjög góð; éghef verið með lítil sem eng-in einkenni. Maður veit
hins vegar að þessi veira er óút-
reiknanleg þannig að ég gæti átt eft-
ir að veikjast.“
Þetta segir Auður Helga Ólafs-
dóttir, hjúkrunarfræðingur hjá Heil-
brigðisstofnun Vestfjarða, en hún
greindist með kórónuveiruna um
síðustu helgi. Auður vinnur alla
jafna á sjúkrahúsinu á Ísafirði en
hafði verið við störf á hjúkrunar-
heimilinu Bergi í Bolungarvík frá
því í byrjun þessa mánaðar, þangað
sem hún var lánuð vegna ástandsins
þar.
Vaknaði með raddleysi
Auður vaknaði með raddleysi á laug-
ardeginum en það kemur stundum
fyrir, þannig að engar viðvörunar-
bjöllur hringdu fyrir þær sakir. „Ég
átti svo að vera í fríi á sunnudegin-
um og ætlaði að hvíla mig. Þá var ég
hins vegar orðin aðeins nefmælt,
þannig að ég dreif mig í próf sem
reyndist vera jákvætt. Það var auð-
vitað sjokk en lítið við því að gera
annað en að fara beint í einangrun,“
segir Auður.
Að öllu jöfnu hefðu þessi vægu
einkenni ekki stöðvað Auði. „Væri
kórónuveiran ekki inni í myndinni
væri ég örugglega bara í vinnunni.
Það hefði ekki hvarflað að mér að
vera heima út af svona smámunum.
Ég varð mér úti um mæli í byrjun
vikunnar og þá kom í ljós að ég var
með nokkrar kommur, án þess að ég
fyndi fyrir því. Vonandi verður þetta
ekki verra en auðvitað er maður við
öllu búinn; flestir veikjast ekki fyrr
en svona viku eftir að þeir greinast
með veiruna. Þetta gæti hæglega átt
eftir að skjóta mig niður,“ segir Auð-
ur, sem er 56 ára og heilsuhraust.
Gott að vera vitur eftir á
– Veistu hvernig þú smitaðist?
„Ég get ekki verið alveg viss en
mig grunar að það hafi gerst eftir
vakt á Bergi í síðustu viku. Ég sofn-
aði þá á verðinum eitt augnablik
meðan ég var að fara úr og ganga frá
búningnum mínum. Ég hugsaði
strax með mér: Æ, þetta hefði ég
ekki átt að gera! En það er gott að
vera vitur eftir á. Þetta sýnir manni
hvað það skiptir ofboðslega miklu
máli fyrir okkur heilbrigðisstarfs-
fólk að vera varkár og halda einbeit-
ingu. Gildir þá einu hvort við erum
að koma örþreytt af langri vakt.
Sem betur fer er ég eini starfsmað-
urinn sem hefur smitast og vonandi
verður það þannig áfram.“
Auður getur ekki útilokað að smit-
ið hafi borið að með öðrum hætti en
telur það þó mjög ólíklegt enda hafi
hún lítið annað gert undanfarnar
vikur en að vinna og vera heima hjá
sér þess á milli.
– Hvernig er andrúmsloftið á
Bergi við þessar erfiðu aðstæður?
„Það er mjög gott miðað við að-
stæður og ég er að vinna þarna með
ótrúlegu fólki. Allir eru að gera sitt
besta, hvort sem það eru vanir heil-
brigðisstarfsmenn eða ungir krakk-
ar úr bakvarðasveitinni sem aldrei
áður hafa unnið við aðhlynningu.
Það ganga allir í sömu áttina. Það
hefur verið húmor og gleði á vökt-
unum milli þess sem við sinnum
veiku fólki og algjör forréttindi að
hafa fengið að vinna með þessum
glæsilega hópi. Fólk hefur gefið sál
sína í umönnunina.“
Að sögn Auðar er aðbúnaður góð-
ur á Bergi. „Á heildina litið er búið
vel að okkur og ekki undan neinu að
kvarta. En fólk hefur þurft að vinna
mjög mikið; allt vana fólkið á hjúkr-
unarheimilinu datt út.“
Tveir heimilismenn af ellefu á
Bergi hafa látist af völdum kór-
ónuveirunnar sem Auður segir að
vonum þyngra en tárum taki.
Hún segir vistmenn hafa tekið
ástandinu af miklu æðruleysi en þeir
hafa verið lokaðir af vikum saman.
„Fólk tekur þessu ótrúlega vel og
það er eins og fólk með heilabilunar-
sjúkdóma skilji þetta líka. Heimilis-
menn eiga orðu skilið.“
Erfitt að vera heima
– Hvernig tilfinning er að vera allt í
einu komin sjálf á hliðarlínuna?
„Það er mjög erfitt að vera heima,
sérstaklega af því að ég finn ekki
fyrir neinu. Það er leiðinlegt að geta
ekki lengur lagt sitt af mörkum,“
svarar Auður, sem er nú úr leik í alla
vega fjórtán daga frá smitgreiningu
og mögulega lengur, þar sem hún er
heilbrigðisstarfsmaður.
Henni leiðist þó alls ekki í ein-
angruninni á heimili sínu. Vel sé um
hana hugsað og vinir og vinnu-
félagar séu duglegir að hafa sam-
band og kanna hvernig hún hafi það.
Þá hafi hún greiðan aðgang að frétt-
um og afþreyingu gegnum hina
ýmsu miðla. „Það er ekki svo mikið
mál að vera í einangrun eða sóttkví
árið 2020, þannig lagað. Maður get-
ur gert nánast allt sem maður vill;
fyrir utan auðvitað að fara úr húsi.“
Tveir aðrir búa á heimili Auðar,
eiginmaður hennar og nítján ára
dóttir, og eru þau bæði komin í
sóttkví. Í kjallara hússins býr svo
önnur dóttir hennar, ásamt manni
sínum og barni, og þau þurftu einnig
að fara í sóttkví sem þau taka að vísu
út í Reykjavík. „Þau keyrðu beina
leið suður. Það hentaði þeim betur
að klára þetta þar. Þau eru nýflutt
hingað vestur,“ segir Auður og bæt-
ir við að báðar dæturnar hafi tekið
próf og reyndust þau í báðum til-
vikum neikvæð. „Vonandi hef ég
ekki smitað neinn.“
Spurð um framhaldið í glímunni
við kórónuveiruna almennt svarar
Auður: „Meðan ekki er til bóluefni
verður erfitt að berja þennan vágest
alveg niður. Hættan verður alltaf sú
að hann blossi upp aftur. Mannkynið
mun örugglega læra af þessari erf-
iðu reynslu og spyrja sig í framhald-
inu hvort við þurfum endilega alltaf
að vera að heilsast með handabandi
og knúsast. Mér segir svo hugur að
minna verði um slíkt í framtíðinni,
alla vega á næstu mánuðum, sem
yrði þá ekki bara góð vörn gegn kór-
ónuveirunni heldur alls kyns öðrum
veirusýkingum líka. Við sjáum að
aðrar veirusýkingar eru nú minna á
ferðinni en venjulega vegna aðgerð-
anna sem gripið hefur verið til und-
anfarnar vikur. Margt hefur verið
sorglegt og erfitt í þessum heimsfar-
aldri en trú mín er sú að margt gott
eigi eftir að koma út úr þessu líka.“
Hrædd við bakslag
– Hvenær heldurðu að lífið verði
komið aftur í fastar skorður hér á
landi?
„Ég er svolítð hrædd við bakslag
þegar losað verður um höft en
treysti þríeykinu okkar til að grípa
hratt og örugglega inn í, gerist þess
þörf. Það eru því miður ekki allir
ábyrgir en smám saman verður okk-
ur kennt að hegða okkur vel. Von-
andi finnst svo bóluefni sem fyrst.
Sumarið fer í að slípa okkur til en ég
spái því að haustið verði okkur gott.“
– En á heimsvísu?
„Það er ekki gott að segja. Þar
vegast á skynsemissjónarmið og
peningasjónarmið. Ég óttast bæði
hvað gerist þegar landamæri verða
opnuð og ekki opnuð. Þetta eru mjög
óræðir tímar.“
Auður segir samanburð við önnur
lönd okkur hagfelldan. „Ég er rosa-
lega stolt af því að vera Íslendingur.
Hér hafa verið teknar erfiðar
ákvarðanir en baráttan gengur vel
og aðrar þjóðir farnar að horfa til
okkar. Við erum í fremstu línu.“
Sjálf vonast Auður til að losna
sem fyrst úr einangrun. „Vonandi
slepp ég vel frá þessu og get farið
aftur að vinna á Bergi – og tekið á
móti sólinni.“
Sofnaði eitt
augnablik á
verðinum
Auður Helga Ólafsdóttir hjúkrunarfræðingur
smitaðist af kórónuveirunni, að því er hún telur
vegna þess að hún gleymdi sér eitt augnablik
þegar hún gekk frá búningi sínum eftir langa vakt
á hjúkrunarheimilinu Bergi í Bolungarvík.
Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is
Auður Helga Ólafsdóttir hjúkrunarfræðingur kom í gættina á heimili sínu á Ísafirði til að sitja fyrir á mynd. Hún þarf að
vera í einangrun í tvær vikur eða í eina viku eftir að hún er einkennalaus eftir að hafa smitast af kórónuveirunni.
Morgunblaðið/Halldór Sveinbjörnsson