Morgunblaðið - Sunnudagur - 26.04.2020, Blaðsíða 12

VIÐTAL
12 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 26.4. 2020
Að leiða fólk saman
Edda segir að vinnan við Gettu betur hafi
heldur betur kveikt áhuga hennar á fjölmiðlum
og að koma fram þótt áhuginn hafi lengi blund-
að í henni.
„Þegar ég var í menntaskóla var ég líklega
búin að sækja um í Kastljósi tvisvar, þannig að
áhuginn var alltaf til staðar. En svo var ég auð-
vitað komin með próf í hagfræði og vildi nýta
það þannig að þegar ég fékk tilboð að koma á
Viðskiptablaðið fannst mér ég geta sameinað
þetta tvennt. En ég fékk eins og margar konur
þekkja „imposter syndrome“. Spurði mig af
hverju ég væri þarna, ég sem kynni svo lítið.
Mér fannst ég að sumu leyti læra meira á Við-
skiptablaðinu heldur en í náminu og þetta var
gríðarlega skemmtilegur og áhugaverður tími.
Ég var þarna í þrjú ár og síðasta árið var ég
orðin aðstoðarritstjóri,“ segir Edda og hún
segir að á þessum tíma hafi áhuginn á jafnrétti
kynjanna aukist.
„Við vorum fáar stelpur að vinna þarna á
Viðskiptablaðinu og konur voru sjaldnar við-
mælendur í blaðinu þar sem fáar konur skip-
uðu æðstu stöður fyrirtækja og embætti á
þessum tíma. Við vorum því markvisst að
reyna að fjölga konum í blaðinu og auka fjöl-
breytileika. Þarna kviknaði áhugi minn á að
efla konur og hvetja þær til að koma fram.“
Edda nefnir að í aðstoðarritstjórastarfinu
hafi falist að leiða hópinn og taka nýjar stefnur
í starfinu.
„Mér finnst gaman að leiða fólk saman í alls
kyns verkefnum. Að ná fólki saman, breyta
hlutum sem eru formfastir og koma með nýj-
ungar,“ segir hún.
„Svo hef ég alltaf verið fullorðin í mér. Það
er gert grín að því að ég sé fædd miðaldra. Ég
var yngst á blaðinu en velti því aldrei fyrir mér
og ég held að samstarfsfélagarnir sem ég vann
með hafi ekki gert það heldur,“ segir hún.
„Ég er skipulögð og var alltaf með plan. Ég
var farin að spyrja vinkonur mínar strax í
menntaskóla hvað væri á fimm ára planinu.
Það var ekki mjög vinsæl spurning,“ segir hún
og brosir.
„Ég er ennþá þannig að ég þarf að hafa plan
og þarf að vita hvert ég er að stefna. En svo er
ég óhrædd við að breyta planinu ef mig langar
eitthvað annað og vera auðmjúk fyrir því að
stundum gengur planið alls ekki eftir.“
Hefðum getað verið skýrari
Í dag vinnur Edda sem markaðs- og sam-
skiptastjóri Íslandsbanka og líkar vel.
„Ég ætlaði aldrei að vinna í banka en fann
fljótt að þessi menning og fólkið þarna fékk
mig til að langa til að taka þátt í þessu verk-
efni. Ég vinn líka með sterkum leiðtogum sem
ég læri mikið af. Ég byrjaði sem samskipta-
stjóri en tók svo seinna við greiningardeildinni
og svo markaðs- og vefdeild. Það þarf að passa
að upplýsingaflæði sé gott á stórum vinnustað
svo allir séu að róa í sömu átt. Vinna í greining-
ardeildinni tengist svo í raun enn meira nám-
inu mínu. Við erum að búa til fjölbreytt grein-
ingarefni og svo fræðsluefni um fjármál, og
svo þarf að huga vel að innri samskiptum. Ef
ég horfi til framtíðar þá er ég viss um að sam-
skiptaþátturinn muni skipa enn stærri sess því
það er svo mikið af tækninýjungum og störfin
eru að breytast hjá svo mörgum að ég held að
það muni reyna mikið meira á þessa hæfileika
hjá stjórnendum, að vera góðir í sam-
skiptatækni,“ segir hún.
„Þetta er ofboðslega skemmtilegt starf. Mér
finnst mitt helsta hlutverk vera að búa til
framtíðarsýn fyrir teymið mitt og lyfta þeim
upp í því sem þau kunna hvað best.“
Síðasta haust gaf Íslandsbanki út þá yfirlýs-
ingu að hann hygðist ekki auglýsa hjá fjöl-
miðlum þar sem kynjahallinn væri mikill. Var
þessi ákvörðun Íslandsbanka víða gagnrýnd
og þurfti Edda að svara fyrir hana.
Ef þú horfir til baka, var þetta rétt ákvörð-
un?
„Það sem við sáum eftir á var að við hefðum
átt að útskýra betur heildarhugmyndina.
Vissulega er þetta vegferðin, að horfa til
heimsmarkmiða Sameinuðu þjóðanna við inn-
kaup líkt og flest fyrirtæki eru að gera og það
þarf hugrekki til að breyta hlutunum. En við
hefðum getað verið skýrari, en maður lærir
víst svo lengi sem maður lifir. Við hættum ekki
að auglýsa hjá neinum; það var alveg skýrt að
það var ekki tilgangurinn þarna en við vildum
hefja samtal og höfum átt mjög góðar umræð-
ur við flesta fjölmiðla varðandi þessi mál. Þetta
er langtímaverkefni.“
Langar þig ekkert aftur í fjölmiðla?
„Ekki í dag en enginn veit ævi sína fyrr en
öll er. Ég myndi ekki útiloka það neitt en ég
hef fengið mikla útrás fyrir að skrifa að undan-
förnu sem er mikið áhugamál hjá mér þegar
börnin eru sofnuð. Við Eva systir grínumst oft
með það að við eigum eftir að vera með
skemmtiþátt einhvern tímann í lífinu. En það
kallar ekki á mig núna, ég brenn fyrir verk-
efnin mín í vinnunni og nýt þess þar að takast
á við nýjar áskoranir.“
Hvernig skemmtiþáttur yrði það?
„Það er nokkuð ljóst að það er erfitt að
endurgera Á tali,“ segir Edda og hlær.
Að efla konur
Bókin Framkoma kom í hillurnar í vikunni en í
henni má finna ýmsan fróðleik um greinaskrif,
ræðumennsku, fundarstjórn og framkomu, svo
fátt eitt sé nefnt. Í bókinni eru einnig yfir tutt-
ugu viðtöl við reynslumikið fólk sem gefur góð
ráð, en Edda hefur lengi haft í huga að gefa út
þessa bók.
„Þetta var mikil vinna en ég var búin að
safna efninu saman um nokkurra ára skeið. Ég
var strax byrjuð að taka niður punkta þegar ég
vann við fjölmiðla og síðan héldum við Eva
Laufey námskeið um framkomu fyrir konur,
þannig að ég átti mikið efni til,“ segir hún.
„Einn tilgangurinn með þessari bók var að
efla konur til dáða. Konur eru ragari við að
láta í sér heyra þótt það hafi mikið breyst á
síðustu árum. En ég held að það sé vettvangur
fyrir konur að skrifa meira og vera meira
áberandi með það sem þær kunna. Ég myndi
vilja hvetja konur til að vera ófeimnari að láta
heyra í sér og segja sínar skoðanir. Stundum
erum við of varkárar. Við þurfum að setja
markið hátt og stefna að því. Bókin getur von-
andi hjálpað fólki til þess.“
Af hverju vildir þú skrifa þessa bók?
„Mér fannst ekki vera til neitt efni þegar ég
var að hjálpa starfsfólki og stjórnendum við að
koma fram. Mér fannst vanta lista yfir það
sem fólk þyrfti að hafa í huga,“ segir Edda og
segir galdurinn vera þann að vera vel undir-
búinn en um leið leyfa sér að spinna á staðn-
um.
„Það er smá mótsögn í þessu því maður seg-
ir fólki að æfa sig en um leið að vera afslappað,
en ef fólk gefur sér tíma til að æfa sig verður
það afslappaðra. Því ef við kunnum og vitum
mikið en getum ekki komið því frá okkur þá
sannfærum við ekki marga. Hugmyndin með
bókinni var að efla fólk, og ekki bara konur, til
að þora að segja sína skoðun og láta heyra í
sér,“ segir hún.
„Svo er enginn fullkominn og alltaf hægt að
laga eitthvað í framkomu. Ég fór einu sinni í
þáttinn hans Gísla Marteins og vinir mínir
ákváðu að fá sér skot í hvert sinn sem ég segði
sko. Þau voru orðin nokkuð hífuð í lok þáttar,“
segir hún og hlær.
Leynilegt stefnumót
Núverandi sambýlismaður og unnusti Eddu er
Ríkharður Daðason hagfræðingur, en Edda og
barnsfaðir hennar skildu eftir tólf ára sam-
band árið 2014. Börnin, Emilía og Sigurður
Halldórsbörn, eru tólf og níu ára og fósturdótt-
irin, Ragnheiður Ríkharðsdóttir, er fjórtán.
Edda og Ríkharður urðu par árið 2017.
Var þetta ást við fyrstu sýn?
„Nei, ætli það en það kom nú ansi fljótt.
Hann hafði samband við mig og vildi bjóða
mér í kaffi en það tók mig smátíma að sam-
þykkja það. En hann var mjög þolinmóður og
loksins fórum við á stefnumót og höfum verið
föst saman síðan.“
Fóruð þið á kaffihús?
„Nei, við fórum og náðum í KFC! Ég vildi
fara á mjög leynilegt stefnumót og hann mátti
fara að sækja KFC. Það var kannski ekki hefð-
bundið rómantískt,“ segir hún og skellihlær.
Edda segist hafa viljað fara varlega í sak-
irnar í byrjun, og þá sérstaklega vegna
barnanna. Þau héldu sambandinu leyndu í
hálft ár en fóru svo að rugla saman reytum sín-
um.
„Börnin okkar þrjú ná vel saman sem er
ekki sjálfgefið. Sambandið hefur verið merki-
lega einfalt en við erum með svipuð gildi í líf-
inu. Hann er aðeins eldri en ég, en það er fjór-
tán ára aldursmunur á okkur. Það kemur
aftur inn á það að ég fæddist miðaldra; hann
gerir mikið grín að því að ég sé miklu eldri en
hann í fari mínu. Ég er kannski gömul sál.
Mér fannst aldursmunurinn aldrei óþægileg-
ur, ég velti því lítið fyrir mér. Hann er pínu
andstæðan við mig; rólegur, afslappaður og
nákvæmur. Það er meiri hraði á mér og ég
finn að hann hefur róandi áhrif á mig og svo
tekst honum að láta mig hlæja nógu mikið sem
er eitt það mikilvægasta. Það geta allir vottað
það að ég hef orðið mun slakari síðustu árin og
vil ég núna helst vera heima sem mest að spila
við fjölskylduna. Við erum með börnin viku og
viku og leggjum mikið upp úr því að eiga góð-
ar stundir með börnunum þegar þau eru hér
og deila áhugamálum með þeim. Það sést
kannski líka á boltunum hér í stofunni að fót-
boltinn á hug og hjarta allra heimilismeð-
lima.“
Skellti sér á skeljarnar
Edda og Ríkharður trúlofuðu sig nokkuð
óvænt í brúðkaupi hjá Ragnhildi Steinunni
Jónsdóttur og Hauki Inga Guðnasyni sem
haldið var á Ítalíu í fyrrasumar.
„Hann var búinn að hugsa þetta; að fara að
henda sér á skeljarnar, en það átti nú ekki að
gerast þarna. Í lok veislunnar ætlaði Ragn-
hildur að kasta brúðarvendinum og það byrj-
aði einhver brandari með það að ég ætti að
grípa hann. Mér fannst þetta mjög amerískt
og bíómyndalegt en hugsaði, hver skrambinn,
ég hendi mér í þetta! Tók tilhlaup og greip
vöndinn og fólk fór að syngja nafnið hans
Rikka. Það myndaðist rífandi stemning og
hann skellti sér á skeljarnar þarna á staðnum.
Og ég sagði að sjálfsögðu já. Sveppi klappaði
Rikka á bakið og sagðist geta komið honum út
úr þessu daginn eftir, en það hefur ekki orðið
ennþá,“ segir hún og hlær.
’Mér fannst þetta mjögamerískt og bíómyndalegten hugsaði, hver skrambinn,ég hendi mér í þetta! Tók til-
hlaup og greip vöndinn og
fólk fór að syngja nafnið hans
Rikka. Það myndaðist rífandi
stemning og hann skellti sér á
skeljarnar þarna á staðnum.
Börnin þrjú, Ragnheiður Ríkharðsdóttir, Emilía og Sigurður Halldórsbörn eru hér með foreldrunum Ríkharði og Eddu á góðri stundu.