Dagblaðið Vísir - DV - 17.07.2020, Blaðsíða 30
TÍMAVÉLIN
Í dag kl. 15.00 verður Min Tanaka, japanski dansar-inn, með fyrri sýningu
sína í Laugardalshöll. Ekki
er að efa að sýning hans er
með forvitnilegri atburðum
á Listahátíð, enda hefur Min
Tanaka getið sér orð fyrir
sérstæða danslist og hvar-
vetna hlotið lof gagnrýnenda
og óskipta athygli áhorfenda.“
Þannig hófst grein sem
birtist í Dagblaðinu þann 7.
júní 1980. Fram kom að Min
Tanaka dansaði nakinn og
nauðrakaður og notaðist ekki
við nein hjálpartæki við list-
iðkun sína. Blaðamaður Þjóð-
viljans var á meðal áhorfenda
í Laugardalshöll og lýsti upp-
lifun sinni í grein sem birtist
í blaðinu nokkrum dögum
síðar:
„Sá dans eða sú hreyfinga-
list sem Japaninn flutti var
svo langt frá hversdagslegri
reynslu okkar að skilning-
urinn haltrar langt á eftir
undruninni og mikill vafi á að
hann nái henni nokkru sinni.
Fyrst kom Japaninn inn í
regnkápu og tók eins konar
forskot á það sem síðar kom.
Í seinna skiptið birtist hann
í opnum dyrum íþróttahall-
arinnar allsnakinn og rak-
aður. Hreyfingar hans voru
í fyrstu firna hægar, eins og
reynt hefði verið að hægja á
tímavélinni, þannig valt hann
inn gólfið, fjarlægur á svip
eins og hugurinn væri enn
austur í Japan.
En mestallan þann tíma
sem þessi sérstæða sýning
stóð var Min Tanaka á fótum,
hann sveigði og hneigði með
einkennilegum hætti og ein-
hver líkti hreyfingunum við
krampa. Nema hvað, eftir því
sem lengra leið komu aðstoð-
armenn Min Tanaka meira
við sögu. Þeir börðu á slag-
verk, dauft og strjált í fyrstu,
eða skutust um að baki áhorf-
enda og töluðu fuglamál, sem
dansarinn að lokum tók undir.
Engin saga var sögð, en ferill
sýningarinnar var fólginn í
eins konar stigmögnun, í æ
ofsafengnari hreyfingum í
svitabaði, í miklum bumbu-
slætti undir lokin.“
Dáleiðandi áhrif
Í dagskrá hátíðarinnar var
haft eftir Min Tanaka að
hann vildi með atriði sínu
„stefna á að koma á sam-
bandi staðar, tíma og rúms,
skapa þeim er á hann horfa
nýjar víddir, kenna þeim að
líta sjálfa sig og umhverfi sitt
í öðru ljósi en þeir hafa van-
ist.“ Blaðamaður Þjóðviljans
efaðist um að Tanaka hefði
tekist ætlunarverk sitt í Ís-
landsheimsókninni.
„Hræddur er ég um að slík
og þvílík kraftaverk hafi
ekki gerst meðal áhorfenda í
Laugardalshöll, og voru þeir
þó forvitnir vel og velviljaðir
því sem fram fór. En þeir
höfðu orðið fyrir óvenjulegri
reynslu, sem í einhverju líkt-
ist dáleiðsluáhrifum.“
Dansaði nakinn og
einsamall í Almannagjá
Tanaka flutti atriði sitt
tvisvar á Listahátíð, í fyrra
skiptið í Laugardalshöll,
og svo aftur á Lækjartorgi
nokkrum dögum síðar. Blaða-
maður Vísis settist niður með
Tanaka að lokinni sýningu á
Lækjartorgi. Í viðtalinu lét
Tanaka meðal annars hafa
eftir sér að „nektin tæki enga
afstöðu.“ Blaðamaður Vísis
lýsti fundi þeirra svo:
„Min Tanaka er hæglátur
maður og rólegur við fyrstu
sýn en býr augljóslega yfir
firnamiklum krafti. Dans
hans er á einhvern hátt ofur-
mannlegur, ómannlegur, en
ótrúlega magnaður.“
Tanaka tjáði blaðamann-
inum að hann fyndi það mjög
vel að nekt hans kæmi óþægi-
lega við Íslendinga.
„Þegar ég dansa hér finnst
mér að sú staðreynd að ég
er nakinn skipti áhorfend-
ur meira máli en dansinn
sjálfur, ólíkt öðrum stöðum
sem ég hef dansað á. Hvers
vegna ég dansa nakinn?“
Min Tanaka glotti. „Var
það ekki í ykkar blaði sem
spurt var hvort dans minn
væri list eða „strip-tease“?
Allt í lagi, þetta eru venju-
lega viðbrögðin sem við
fáum. Ástæðan fyrir nekt-
inni er einfaldlega sú að ég
er að reyna að losa mig við
hvers konar menningar-
lega umgjörð. Sko til, ef ég
dansaði í einhverjum vissum
búningi væri um leið auðvelt
að tengja mig við eitthvað
sérstakt menningarumhverfi,
Japan til dæmis. Og þó ég
hefði ekki nema hár: sítt hár,
stutt hár, þetta þýðir allt
saman eitthvað. Ég vil forð-
ast svona einfaldar lausnir,
leitast við að vera hlutlaus,
algildur. Nektin tekur enga
afstöðu. Þegar ég hafði losað
mig við allar þær menn-
ingarlegu klisjur sem ég gat
þá komst ég að því að ég var
orðinn næstum nakinn!“
Sagði Íslendinga of
upptekna af nektinni
Þegar hann var spurður um
hvað dans hans merkti, svar-
aði hann:
„Það er eitt höfuðatriði
dansins að gefa sér fyrirfram
engar merkingar , ég upplifi
dansinn á sama hátt og áhorf-
endur: hann er fullkomlega
impróvíseraður.“
Þá tjáði Tanaka blaðamanni
að eftir sýninguna í Laugar-
dalshöll hefði hann látið aka
sér austur á Þingvöll þar sem
hann dansaði fyrir sjálfan
sig við sólarlag og sólar-
upprás: Hann dansaði í Al-
mannagjá, í hraungjótunum
og á klettadröngunum.
„Það var gríðarlega áhrifa-
mikið og mér fannst ég verða
mjög nákominn jörðinni. Mis-
munur okkar þurrkaðist út og
við sameinuðumst.“
Blaðamaður Vísis skrifaði
að þótt Íslendingum fyndist
erfitt að skilja listina og það
sem lægi að baki dansi Min
Tanaka, væri óumdeilt að
listamanninum hefði tekist að
koma töluverðu róti á hugs-
anir fólks.
„Með komu sinni á Lista-
hátíð hefur hann altént knúið
fólk til umhugsunar. Það
má þó alltaf teljast nokkurs
virði, hvað sem öðru líður.“ n
Japanski dans og hreyfi
listamaðurinn Min Ta
naka var umtalaður þegar
hann kom fram á tveimur
sýningum Listahátíðar í
Reykjavík sumarið 1980.
Ástæðan var sú að Tan
aka dansaði allsnakinn
og hafði þar að auki
rakað hvert einasta hár
af líkama sinum. Undir
dansinum léku japanskir
tónlistarmenn undir á
slagverkshljóðfæri og einn
þeirra jóðlaði i takt við
dansinn.
Japani dansaði nakinn og
hvítmálaður á Lækjartorgi
Tanaka sagði tilganginn með atriðinu að „koma á sambandi staðar, tíma og rúms.“ MYNDIR/TÍMARIT.IS
Í júní 1980 fór fram Listahátíð í Reykjavík. Eitt af atriðunum ýmist heillaði fólk eða
hneykslaði og ekki voru allir sammála um hvort það teldist vera list eða erótík.
Auður Ösp
Guðmundsdóttir
audur@dv.is
30 FÓKUS 17. JÚLÍ 2020 DV