Framblaðið - 01.02.1958, Síða 34

leiki í meistaraflokki, gegn K. R. í íslands-
mótinu og gegn áhöfn þýzka skipsins „Avisa
Grille“. Lék ég báða leikina sem miðfram-
herji. Frá 1938—1953 leik ég svo óslitið í
meistaraflokki.
Hvað heldur þú, að hafi átt drýgstan þátt
í sigri Fram í íslandsmótinu 1939?
Það er þrennt. I fyrsta lagi bættust liðinu
margir nýir leikmenn, sem höfðu einmitt ver-
ið sigursælir í yngri flokkum félagsins árin
áður. I öðru lagi var hjá félaginu bezti þjálf-
ari, sem ég hefi haft kynni af, Hermann
Lindemann. Tel ég mig hafa af honum lært
mest af því, sem ég. kann til knattspyrnu.
Surnar æfingarnar var t.d. ekki leyft að spyrna
nema innanfótarspyrnum. I þriðja lagi hafði
verið æft mjög vel og átti Danmerkurferðin
1939 mikinn þátt í því. Það var velheppnuð
ferð og einstakt tækifæri á þeim tíma. Eftir
Islandsmótið 1939 hættu margir af eldri leik-
mönnum meistaraflokks og færðist deyfð yfir
æfingarnar, enda vinnur Fram ekki mót í
meistaraflokki til 1945. A þessu tímabili vor-
um við þó oft nærri sigri, t. d. er úrslitaleik-
urinn við Val 1942 mér í fersku minni. Fyrir
leikinn hafði Fram hlotið 8 stig en Valur 6
stig. Nægði Fram því jafntefli. Við vorum of
sigurvissir og biðum herfilegan ósigur, 6:0. Nú
var leikinn annar leikur og lauk honum með
jafntefli 0:0. Varð nú að leika þriðja leikinn
og tapaði Fram 1:0 á sjálfsmarki.
Árið 1945 vinnum við tvö mót, vor- og
haustmót. Islandsmótið vinnur Fram svo tvö
ár í röð, 1946 og 1947. Árið 1947 er bezta
árið í sögu meistaraflokks um langan tíma.
Þá töpuðum við aðeins einum leik fyrir ís-
lenzku liði og unnum þrjú mót. Er þetta
fyrsta árið, sem Ríkharður Jónsson leikur með
Fram og var hann liðinu mikill styrkur.
Hvað lékst þú marga landsleiki?
Eg lék með landsliðinu 6 fyrstu leiki þess.
Fyrsti leikurinn var gegn Dönum 1946 og var
áhugi mikill fyrir þessum fyrsta landsleik ís-
lendinga. Reynsla var eðlilega engin og því
viðvaningsbragur á undirbúningi og leik liðs-
ins. Markatalan varð mun hagstæðari en
frammistaðan gaf tilefni til. Af þessum sex
leikjum unnum við tvo, Finna 1948 og Svía
1951 og er það minnisstæður sigur.
Þú hefur keppt víða erlendis á grasvölluin.
Þar sem grasvallarvandamálið er nú svo mik-
ið á dagskrá hjá Fram, væri garnan að heyra
álit þitt á þessu atriði. Telur þú mikinn mun
á gras- og malarvelli?
Ég hef farið 8 ferðir erlendis í sambandi
við íþróttina, þar af 7 keppnisferðir. Eftir
reynslu þessara ferða og þeirri reynslu, sem
við höfum á grasvöllum hér heima, tel ég það
höfuðnauðsyn hverju knattspyrnufélagi að
eiga góða grasvelli. Ég er sannfærður um, að
knattspyrnumenn okkar munu endast lengur,
þegar við getum boðið þeim grasvelli til
keppni og æfinga. Stórt spor hefur verið stigið
í rétta átt með Laugardalsvellinum. Það var
svo með mig, að eftir keppni og æfingar á
grasi, þurfti ég að herða mig upp til þess að
fara á mölina aftur. Aftur á móti hefur mér
stundum fundizt gert of mikið úr muninum
að fara af möl á gras, í afsökunarskyni. Það,
sem hefur háð liðum okkar mest erlendis, er
úthaldsleysi.
Telur þú íslenzka knattspyrnu hafa tekið
framförum frá því, að þú byrjaðir keppni í
meistaraflokki ?
Á árununr 1937 og 1938 voru margir ágætir
einsta.klingar, kraftmiklir, duglegir og skot-
harðir. Skipulagning, mýkt og lipurð er meiri
nú og tel ég knattspyrnuna því hafa tekið
verulegum framförum.
Við kveðjum nú Sæmund Gíslason og lát-
um lokið þessu rabbi við hann.
S. R.
32 MtAMBLAÐIÐ