Fréttablaðið - 24.10.2020, Page 26

Ási er mikill veiðimaður og hefur náð að kasta flugu fyrir fisk á Spáni.
labba og hlaupa á staðnum og við
rifjuðum handstöðuna úr skóla-
leikfiminni upp.“
En öll él birtir upp um síðir og að
lokum var fólki leyft að fara út og
lífið fór í eðlilegt horf í nokkrum
skrefum í júní. „Það var kannski þá
fyrst sem okkur fannst við loksins
komin til Spánar. Og við höfum
haldið áfram að hreyfa okkur, bæði
skokka, hjóla og ganga mikið. Þann-
ig að COVID-bumbur eru löngu
horfnar á braut,“ bætir hann við.
Meiri tíma fyrir útgáfuna
Stór hluti starfa þeirra hjóna fer
fram í tölvunni og því auðvelt að
vinna hana annars staðar frá.
„Í bókaútgáfunni er dreifingin
það eina sem er ekki hægt að sinna
í fjarvinnu en við sömdum um hana
við annan bókaútgefanda sem hefur
sinnt henni mjög vel fyrir okkur,“
útskýrir Elín.
„Í raun má segja að okkur gefist
meiri tími til að sinna útgáfunni en
áður. Við höfum meiri tíma til að
lesa hugsanlegar bækur, við höfum
þýtt sjálf fjórar bækur á þessum
tíma og árið 2020 munu koma út
fleiri bækur hjá Drápu en nokkurn
tíma áður.“
Eins og fyrr segir eru þau hjón
jafnframt í veitingarekstri og viður-
kenna að það sé ekki eins auðvelt að
hella upp á kaffi í fjarvinnu eins og
að prófarkalesa bók.
„Við erum hins vegar svo heppin
að hafa gott fólk með okkur og nú
í haust kemur til dæmis ein dóttir
okkar sterk þar inn. Við getum hins
vegar sinnt öllum skrifstofuhluta
rekstrarins héðan, eins og launa-
málum, bókhaldi, markaðsmálum
og fleiru,“ útskýrir Elín.
Þau segjast taka vinnudaginn
alvarlega, mæta í vinnu alla daga
og fara í stuttar ferðir um helgar.
„Hvort sem það er að hjóla í næsta
þorp, keyra upp í fjöllin eða upp
með ströndinni. Við höfum prófað
að fara í tjaldferðalag og við náðum
að kasta f lugu fyrir fisk líka, og
við ætlum að gera meira af því að
ferðast innan Spánar. Þá höfum við
aðeins verið að ganga á fjöll hérna
úti og ætlum að gera meira af því
nú þegar hitinn er að verða þægi-
legur. Við tókum líka kajakana
með okkur og höfum stundum siglt
á Miðjarðarhafinu á þeim og reynt
að veiða eitthvað. En eitt það besta
við það að vera hér er að standa upp
eftir langa törn í tölvunni og rölta
niður á strönd. Liggja þar kannski
í klukkutíma, fara í sjóinn og slaka
aðeins á,“ segir Ási.
Finnst við vera í afslöppun
Aðspurð um helstu ástæðu þess að
leggja land undir fót eru þau hjón
sammála um að það hafi verið til
að stíga aðeins af hamstrahjólinu;
að stíga út úr daglega stressinu.
„Okkur finnst það hafi tekist. Ási
fór heim í sumar í fjórar vikur til að
funda með höfundum, teiknurum
og umbrotsfólki – og til að hitta
veikan föður sinn – og hann var
ekki lengi að detta inn í hraðann og
stressið,“ útskýrir Elín.
„Okkur finnst við vera í hálfgerðri
afslöppun hérna, þrátt fyrir að vinna
mikið. Á meðan Ási fór heim skrapp
ég í smá göngu. Ég f laug til Porto
og gekk Jakobsveginn norður til
Santiago de Compostela. Ég gekk
DAGINN SEM VIÐ SKRIFUÐUM UNDIR EINS ÁRS LEIGU-
SAMNINGINN OG FENGUM LYKLANA AFHENTA LOK-
AÐI SPÁNN. ALLSHERJAR ÚTGÖNGUBANN VAR SETT Á.
Ferðin til Spánar var ævintýri út af fyrir sig en í lok febrúar keyrðu þau hjón með kajakana á toppnum og hundinn í aftursætinu til Reyðarfjarðar, þaðan sem þau sigldu til Danmerkur.
Hjónin eru
dugleg í hvers
kyns hreyfingu
en segja best
að komast á
ströndina að
loknum vinnu-
degi.
Matarmenn-
ingin í Dénia er
einstök enda er
borgin á lista
UNESCO yfir
bestu matar-
borgir heims.
ein þessa 260 km leið á 11 dögum og
það var mögnuð upplifun að vera ein
á ferð á þessu magnaða svæði.“
Vídeósamtölin slá á söknuðinn
Aðspurð um hvers þau sakna helst
frá Íslandi stendur ekki á svari:
fjölskyldu og vina. „Sérstaklega er
leiðinlegt að geta ekki hitt afa- og
ömmustrákana okkar tvo. Vídeó-
símtölin slá auðvitað aðeins á það
og við fengum þrátt fyrir allt þann
eldri til okkar í þrjár vikur í sumar.
Hann rétt slapp inn og út á milli
ferðatakmarkana,“ útskýrir Ási.
„Svo varð pabbi mjög veikur síðla
sumars og þá var erfitt að vera ekki
á landinu. Þannig að ég fór heim
í nokkrar vikur og svo fórum við
bæði heim þegar dró að leiðar-
lokum hjá honum.“
Þau eru aftur á móti á einu máli
um að þau sakni ekki stressins
hér heima. „Við erum í raun farin
að skoða það að þegar við komum
heim aftur að flytja út fyrir borgina!
En sjáum til með það.“
Gríðarleg matarmenning
Bærinn Dénia varð fyrir valinu þar
sem hann uppfyllti allar þær kröfur
sem þau hjón gerðu. „Bærinn er við
ströndina, hann er mátulega stór
til þess að hafa alla þjónustu sem
þarf og mátulega lítill svo að það er
hægt að fara allar sínar ferðir fót-
gangandi. Ekki skemmir fyrir að hér
er gríðarlega mikil matarmenning
og bærinn státar af því að vera á
lista Unesco yfir matarborgir (City
of Gastronomy), en á þeim lista eru
aðeins 36 borgir um allan heim. Það
er engin furða, því matsölustaðir
eru óvíða jafn margir á hvern íbúa,
héraðið í kring ein matarkista og
matarmarkaðurinn í miðbænum
engum líkur,“ segir Ási og Elín
bætir við: „Bærinn er líka aðeins
út úr, ekki alveg við hraðbrautina
og í klukkutíma fjarlægð frá næsta
f lugvelli – og fyrir vikið er minna
um ferðamenn en í næstu bæjum,
eins og til dæmis á Benidorm og
Calpe. Þannig að okkur finnst sem
við höfum fundið hinn fullkomna
spænska bæ og okkur líður ægilega
vel hérna.“
Auðveldara en virðist
Þegar þau eru spurð hvað hafi helst
komið þeim á óvart hlæja þau og
spyrja á móti: „Fyrir utan alheims-
faraldur sem hélt okkur innilok-
uðum?“
Þau segjast svo hafa talið sig
þekkja Spán ágætlega en auðvitað
sé ekki það sama að búa í landi og
heimsækja það sem ferðamaður.
„Það kom okkur á óvart hversu
auðvelt það er að setjast að hérna en
á sama tíma er skriffinnskan meiri
hér en heima. Það er til dæmis býsna
f lókið að sækja um NIE númer
– sem er spænska kennitalan,“
útskýrir Ási. „Svo f lókið reyndar
að við enduðum á því að leita til
lögfræðings með það. Það segir
kannski ýmislegt að lögfræðingar
skuli sérhæfa sig í umsóknum um
lögheimili, kennitölu og fleira sem
við kemur flutningum á milli landa.
Spánverjar eru líka yndislegir; bæði
jákvæðir og hjálplegir, sem hefur
komið ánægjulega á óvart.“
Elín bætir við að það hafi jafn-
framt komið þeim á óvart að í Val-
encia-héraði sé valencian mikið
notað, líkt og katalónska í Kata-
lóníu.
„Öll skilti eru á spænsku og val-
ensíönsku. Sama gildir um mat-
seðla. Og svona er þetta víðast hvar
á Spáni, hvert hérað á sitt tungumál,
sem er í raun mjög líkt spænskunni
en þó ekki eins, mjög skemmtilegt.“
Að lokum er ekki hægt annað en
spyrja þau hjón hvað þau myndu
ráðleggja fólki sem dreymir um að
gera það sama, og það stendur ekki
á svarinu:
„Að kýla á þetta. Þetta er auð-
veldara en það virðist!“
2 4 . O K T Ó B E R 2 0 2 0 L A U G A R D A G U R26 H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð