Fréttablaðið - 24.10.2020, Qupperneq 33

Nafn: Sóley Björk Stefánsdóttir.
Verkefni: Opið hús fyrir innflytj-
endur á Akureyri.
Hvað finnst þér skemmtilegast við
það að vera sjálf boðaliði?
Að hitta fólk sem ég myndi annars
ekki hitta.
Nafn: Hörður Jónsson.
Verkefni: Frú Ragnheiður á höfuð-
borgarsvæðinu.
Hvað finnst þér skemmtilegast við
að vera sjálf boðaliði?
Það fjölbreytta og magnaða starf
sem frú Ragnheiður er, innsýn í
heim sem ég kom úr og fékk dýpri
skilning og þekkingu á skjólstæð-
ingahópnum.
Nafn: Lukka.
Verkefni: Hundavinur á höfuð-
borgarsvæðinu.
Hefur það haft jákvæð áhrif á aðra
þætti í lífi þínu að vera sjálf boða-
liði?
Voff, voff, voff!
Nafn: Vigdís Hafliðadóttir.
Verkefni: Opið hús í Reykjavík.
Hefur það haft jákvæð áhrif á aðra
þætti í lífi þínu að vera sjálf boða-
liði?
Það hefur gert mig víðsýnni og
aukið umburðarlyndi mitt og
ábyrgðartilfinningu gagnvart því
að stuðla að réttlátara og betra
samfélagi.
Spurning dagsins
Flóttamaðurinn Refik Naccur er frá Venesúela og af sýr-lenskum ættum. Bæði löndin
hafa gengið í gegnum miklar
hremmingar undanfarin ár, sem
varð til þess að Refik kom hingað
í leit að hæli. Síðan þá hefur hann
sinnt sjálf boðastörfum fyrir
Rauða krossinn af miklum krafti.
„Mér hefur verið tekið vel á
Íslandi og líður eins og ég sé heima
hjá mér. Mér finnst ég velkominn
og hef eignast marga íslenska og
erlenda vini, sem er frábært,“ segir
Refik. „Ég hef bara verið hér í rúm-
lega átta mánuði en ég er hrifinn af
Íslandi, sérstaklega á sumrin, þá er
það allt grænt og yndislegt.
En það er margt erfitt við að vera
hér og það erfiðasta fyrir mig hefur
verið að finna gott starf þar sem ég
er rafeindavirki og fjarskiptasér-
fræðingur. Ástandið er ekki gott
vegna faraldursins og starfsleitin
kostar mikla vinnu og tíma,“ segir
Refik. „Ég hef líka rekið mig á það
að þó að ég elski tungumál og geti
talað nokkur reiprennandi á ég í
erfiðleikum með íslensku.
Það besta við að vera hér er að
mér líður öruggur og þegar fjöl-
skyldan mín verður komin hingað
til mín held ég að ég fái hugarró,“
segir Refik. „Hér þarf maður ekki
að hafa áhyggjur af framtíðinni og
getur bara lifað einn dag í einu, þó
að ég sé reyndar alltaf mjög dug-
legur að huga að framtíðinni.“
Byrjaði strax að hjálpa
„Um leið og ég lenti hér, áður en
ég fékk vernd, fór ég til Rauða
krossins í Kef lavík og bauð fram
krafta mína. Ég sýndi þeim tungu-
mála- og tæknikunnáttu mína og í
vikunni eftir það hóf ég störf sem
sjálf boðaliði,“ segir Refik. „Alveg
frá byrjun hef ég hjálpað mörgum
umsækjendum um alþjóðlega
vernd, en ég þýði mikið fyrir þau
sem tala spænsku og arabísku
þar sem ég tala þau tungumál og
ensku reiprennandi. Eftir að ég
f lutti til Reykjavíkur hef ég haldið
því áfram, ásamt því að sinna
tæknivinnu fyrir félagið.
Ég hef líka tekið þátt í nokkrum
verkefnum, eins og karlahóp
sem sér um hjólaviðgerðir og
hef áhuga á að taka þátt í f leiri
verkefnum. Ég bauð mig til dæmis
fram til að hjálpa í sóttvarnahús-
um Rauða krossins,“ segir Refik.
Vill hjálp við atvinnuleit
„Ég sinni sjálf boðastörfum vegna
þess að mér finnst mér hafa verið
tekið opnum örmum hér og lang-
ar að launa þann greiða. Ég vildi
endurgjalda hluta af örlætinu sem
mér hefur verið sýnt,“ segir Refik.
„Þar að auki gleður það mig að
hjálpa fólki sem þarf aðstoð. Ég
held að þátttaka mín í þjónustu
Rauða krossins bæti hana.
Rauði krossinn bauð mér meiri
stuðning en ég vildi, en mér
líkaði verkefnið um „íslenskan
vin“ þannig að ég tók þátt og hef
eignast góðan nýjan vin sem
heitir Kristján,“ segir Refik. „Við
hittumst næstum vikulega og
spjöllum lengi. Eini stuðningur-
inn sem ég vil og þarf er við að
finna gott starf. Persónulega
finnst mér mjög mikilvægt að vera
með vinnu og ég hvet f lóttafólk til
að falast eftir aðstoð við að finna
starf.“
Vill endurgjalda örlætið
Refik Naccur er hámenntaður flóttamaður sem hefur sinnt alls kyns sjálf-
boðastörfum fyrir Rauða krossinn af miklum krafti síðan hann kom til lands-
ins. Hann segir það gleðja sig að geta hjálpað öðru fólki sem þarf aðstoð.
Flóttamaðurinn Refik er menntaður rafeindavirki og fjarskiptasérfræð-
ingur. Hann kom fyrir um átta mánuðum, sinnir þýðingum og öðrum sjálf-
boðastörfum fyrir Rauða krossinn samhliða atvinnuleit. FRÉTTABLAÐIÐ/VALLI
Guðni býr ásamt fjölskyldu sinni á Laugarvatni og kennir við grunnskólann
þar. „Í vor var mikið álag í
vinnunni vegna samkomubanns-
ins. Kennslan fór fram á netinu
og ég var því að vinna heiman frá
mér. Þá fór ég að hugsa um hvað
ég væri þakklátur fyrir að geta þó
verið heima með fjölskyldunni
minni og að það væru ekki allir í
þeirri stöðu. Þegar ég sá auglýst
eftir símavinum hjá Rauða kross-
inum ákvað ég að setja mitt nafn í
hattinn,“ segir hann en verkefnið
snýst um að sjálf boðaliðar hringja
til þeirra sem þess óska. Það var
sett á laggirnar árið 2016.
„Það var fljótlega haft samband
við mig og ég fékk minn fyrsta
símavin. Ég setti mig í stellingar og
hringdi í viðkomandi en fljótlega
kom í ljós að hann var ekki mjög
fús að tala við mig. Þessum aðila
hentaði betur að spjalla við konu
og auðvitað var brugðist við því,“
segir Guðni, sem fljótlega fékk
nýjan símavin. Þeir náðu strax vel
saman, spjalla saman vikulega og
hafa báðir mikla ánægju af því.
Guðni fékk bakgrunnsupplýsingar
um viðkomandi sem komu sér vel,
ekki síst til að leiða fyrstu sam-
tölin. „Við ræðum um allt milli
himins og jarðar en ég leitast við
að hafa bjartsýni að leiðarljósi í
samtölunum og draga fram það
jákvæða í lífi símavinar míns. Ég
segi stundum frá minni fjölskyldu
og hvað við erum að fást við og
spyr hann frétta úr daglega lífinu.
Þetta snýst ekki bara um að tala
saman, heldur líka um traust. Það
kom mér einna mest á óvart að
þetta gefur mér ekki minna en
honum og ég er alltaf glaður eftir
okkar samtöl,“ segir Guðni.
Þegar talið berst að því hvort
þessi þjónusta Rauða krossins sé
mikilvæg segir Guðni ekki leika
vafa á því. „Já, hún skiptir máli
fyrir fólk og getur dregið úr ein-
manaleika. Varðandi minn síma-
vin, þá finnst mér eins og þessi
símtöl séu mikilvæg og hann bæði
vilji og þurfi að spjalla. Það gefur
mér líka gildi að gera eitthvað sem
skiptir máli. Fyrir mig er verðmætt
að honum líði vel með þetta,“ segir
Guðni, sem ætlar að halda áfram
að vera símavinur og segir það
ekki vera neina kvöð á sér.
„Hingað til höfum við átt
notalegt og skemmtilegt spjall.
Við ákveðum yfirleitt hvenær ég
hringi næst, en mælt er með að
setja ákveðinn tíma fyrir símtölin.
Símavinur minn fer oft út að ganga
og ég vil ekki að hann sé bundinn
yfir því að ég hringi, svo ef hann
svarar ekki hringi ég einfaldlega
næsta dag.“
Aðspurður segist Guðni mæla
með að vera símavinur, ekki síst
ef fólk hefur tíma til að sinna því
vel. „Persónulega finnst mér þetta
mjög gefandi og öðruvísi en að
gefa peninga í fjársafnanir. Þetta
er mannlegt og góð leið til að láta
gott af sér leiða,“ segir hann.
Snýst um að hlusta
Guðni Sighvatsson ákvað að gerast símavinur hjá Rauða krossinum í vor
þegar fyrsta bylgja kórónaveirufaraldursins gekk yfir. Verkefnið er gefandi og
traust á milli símavina er mikilvægt. Hann segist fyllast gleði eftir símtölin.
„Þegar ég sá
auglýst eftir
símavinum hjá
Rauða kross-
inum ákvað ég
að setja mitt
nafn í hattinn,“
segir Guðni,
sem er hér með
Maríu Carmen
Magnúsdóttur,
eiginkonu sinni.
3 L AU G A R DAG U R 2 4 . O K TÓ B E R 2 0 2 0 HJÁLPIN FRÉTTABLAÐ RAUÐA KROSSINS