Morgunblaðið - 01.05.2020, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 1. MAÍ 2020
Okkar ástkæra móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
MARGRÉT SIGURRÓS INGVADÓTTIR,
lést á heimili sínu laugardaginn 18. apríl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey vegna
aðstæðna í þjóðfélaginu.
Aðstandendur þakka auðsýndan hlýhug og samúð.
Bára Mjöll Ágústsdóttir Helgi Magnús Baldvinsson
Ómar Þór Ágústsson Margrét Rósa Sigurðardóttir
Jóna Vigdís Kristinsdóttir Stefán Þorvaldsson
barnabörn og barnabarnabörn
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
KARL BERGMANN
bifvélavirki,
Kirkjusandi 5, Reykjavík,
lést á heimili sínu sunnudaginn 19. apríl.
Útför fer fram þriðjudaginn 5. maí en vegna aðstæðna í
þjóðfélaginu verða einungis nánustu aðstandendur viðstaddir.
Jórunn Guðlaug Sigurðardóttir
Sigrún Eva Margrétardóttir
Haukur Logi Karlsson Áslaug Dögg Karlsdóttir
Sverrir Kári Karlsson Helena Kristinsdóttir
Snædís Karlsdóttir Úlfar Kári Jóhannsson
og barnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
HALLDÓR ÁRSÆLL JENSSON,
fyrrverandi aðalvarðstjóri
Lögreglunnar á Suðurnesjum,
Stapavöllum 11, Reykjanesbæ,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja laugardaginn 25. apríl.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju þriðjudaginn 5. maí
klukkan 13.
Í ljósi aðstæðna munu einungis nánustu aðstandendur verða
viðstaddir athöfnina.
María Ingibjörg Valdimarsdóttir
Þórey Halldórsdóttir Vilhjálmur Birgisson
Jenný Halldórsdóttir Marteinn Guðjónsson
og barnabörn
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
INGER JACOBSEN,
Grænumörk 2, Selfossi,
lést laugardaginn 28. mars.
Bálför hefur farið fram, minningarathöfn
verður auglýst síðar, ef aðstæður leyfa.
Åse Jörgensen Frank Jörgensen
Birthe Hansen Åge Hansen
og afkomendur
Ástkær bróðir okkar, mágur og frændi,
PÁLL HELGASON
Eskifirði,
lést á sjúkrahúsinu í Neskaupstað
þriðjudaginn 28. apríl. Útför hans fer fram
laugardaginn 9. maí í Eskifjarðarkirkju.
Vegna takmarkana verða eingöngu nánasta fjölskylda og vinir
viðstödd útförina.
Erna Helgadóttir Rögnvar Ragnarsson
Kristbjörg María Helgadóttir Snorri Jónsson
og frændsystkini
Ástkær bróðir okkar, afi, langafi og
langalangafi,
ÞORSTEINN JÓNATANSSON,
verkalýðs- og stjórnarmaður
Einingar-Iðju og KEA,
til heimilis að Grundargerði 3a,
Akureyri,
lést í faðmi fjölskyldunnar á dvalarheimilinu
Furuhlíð sunnudaginn 19. apríl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hins látna. Viljum við senda starfsfólki Furuhlíðar hjartans þakkir
fyrir góða umönnun og hlýju. Einnig viljum við þakka ættingjum
og vinum fyrir ómetanlegan stuðning undanfarin ár.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ragnar Jónatansson
Gróa Jónatansdóttir
Heiðdís Steinsdóttir Almar Eiríksson
Fanndís Steinsdóttir
Þórdís Steinsdóttir
barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn
✝ Sigrún Krist-björg Árna-
dóttir fæddist á
Húsavík 18. nóv-
ember 1931. Hún
lést á Landspít-
alanum Fossvogi
16. apríl 2020.
Foreldrar henn-
ar voru Árni Jóns-
son. f. 14.10. 1901,
d. 14.11. 1994, og
Guðrún Stefanía
Steingrímsdóttir, f. 21.2. 1908,
d. 21.9. 1990. Systkini Sigrúnar
eru: Kristín, f. 19.6. 1928, d.
30.8. 2012. Steingrímur, f.
25.11. 1930, d. 12.2. 2014. Jón
Ármann, f. 10.1.
1936. Bjarni, f.
23.5. 1938. Agnes,
f. 9.12. 1943. Sig-
urður, f. 12.11.
1948.
Sigrún giftist
hinn 22. nóv. 1958
Sveini Indriðasyni
frá Stóra-Kambi,
Snæfellsnesi, f.
31.3. 1927. Sveinn
og Sigrún ólu upp
tvö kjörbörn, Sigurð Rúnar
Sigurjónsson, f. 17.12. 1955, og
Ástdísi Sveinsdóttur, f. 15.8.
1963.
Útförin fór fram í kyrrþey.
Elskuleg tengdamóðir mín,
Sigrún Kristbjörg Árnadóttir, er
látin. Það eru 43 ár síðan Siggi,
maðurinn minn, kynnti mig fyrir
foreldrum sínum.
Ég man að þau komu bæði til
dyra til að taka á móti þessari
stúlkukind sem sonur þeirra vildi
kynna fyrir þeim. Ég, rétt 19 ára,
feimin og hálfskjálfandi af stressi
og kvíðin yfir hvernig þau myndu
taka mér, steig í fyrsta sinn inn á
fallegt heimili þeirra Sveins og
Sigrúnar í Geitastekknum. Sá
kvíði var fljótur að hverfa þegar
ég kynntist betur þessum gæða-
hjónum. Samband þeirra ein-
kenndist alla tíð af gagnkvæmri
virðingu og umhyggju fyrir öðr-
um.
þær voru ófáar veislurnar sem
þau héldu í Geitastekknum og um
þær sá Sigrún af mikilli snilld og
voru þau hjón bæði mjög góðir
gestgjafar og nutu sín í góðra vina
hópi. Sigrún var listakokkur og
aldrei hef ég fengið eins góðan
graflax eins og þann sem hún
gerði sjálf.
Sigrún var ákaflega listræn og
hafði dálæti á fallegu handverki
og var sjálf mikil handavinnu-
kona.
Hún átti á þessum tíma forláta
vefstól sem Jón bróðir hennar
smíðaði handa henni. Til eru all-
mörg vefnaðarverk sem hún óf á
þennan stól og allt eru þetta verk
sem hún hannaði sjálf. Hún prjón-
aði mikið og heklaði og henni féll
aldrei verk úr hendi. Hin síðari ár
sagði hún að handavinnan héldi
henni gangandi og ekki lét hún
gigtarkreppta fingur stöðva sig í
heklinu. Hún hafði líka mikið yndi
af tónlist og hafði kennt sér sjálf
að spila á hljómborð og gítar.
Sigrún var ung þegar hún
veiktist af berklum og hún dvaldi
á Vífilsstöðum af og til í mörg ár.
Margar sögurnar sagði hún okkur
af dvöl sinni þar. Berklarnir ollu
því að hún gat ekki eignast börn.
Þau hjón ólu upp tvö kjörbörn.
Sigrún var ákveðin, ósérhlífin,
umhyggjusöm með mikla réttlæt-
iskennd og var alltaf tilbúin að
hjálpa þeim sem minna máttu sín.
Sigrún fór ekki varhluta af
ýmsum kvillum sem hrjáðu hana á
ævinni, berklarnir, gigtin, slæmir
bakverkir og asmi, en aldrei
heyrði maður hana kvarta. Þegar
heilsa hennar barst í tal, þá var
hún fljót að slá á létta strengi og
víkja talinu að öðru. Þannig var
Sigrún, umhyggja fyrir öðrum var
í fyrirrúmi.
Með fátæklegum orðum vil ég
minnast Sigrúnar af miklu þakk-
læti og virðingu, ég á henni svo
óendanlega mikið að þakka.
Minning um góða, hlýja og
sterka konu mun lifa áfram í hug-
um okkar.
Guðrún Elín (Gunnella).
Síminn hringir, það er Agnes
systir mín sem tilkynnir mér and-
lát Sigrúnar systur okkar.
Þrátt fyrir að hafa vitað að
komið væri að kveðjustund þá er
það nú einhvern veginn svo að það
kemur kökkur í hálsinn.
Hver var Sigrún? Jú, hún var
þriðja elst af sjö systkina hópi og
sú þriðja sem kveður þetta jarðlíf.
Á þessari stundu ryðjast fram
minningar allt til æskuáranna á
Húsavík. Sigrún var létt og kát
sem barn og unglingur, mjög
músíkölsk og hafði yndi af gítar-
leik og söng. Með árunum varð
tími til tónlistariðju naumur.
Undarleg eru forlögin en á
þeim árum geisaði berklaveiki vítt
um Norðurland og svo fór að móð-
ir okkar og tvær systur veiktust af
berklum og dvöldu langdvölum á
berklahælum. Heimilinu var
margsinnis tvístrað og okkur
komið fyrir hjá vinum og vanda-
mönnum, þar til um fermingarald-
ur minn að við bræður sáum um
okkur sjálfir. Sigrún systir okkar
dvaldi á Vífilsstöðum sér til
heilsubótar en þar kynntist hún
manni sínum Sveini Indriðasyni.
Sveinn varð umboðs- og sölu-
maður blómaframleiðenda í
Hveragerði og stofnaði Blóma-
miðstöðina og rak um langt skeið.
Sigrún var hans hægri hönd við
þann rekstur.
Sigrún var mikil hannyrða-
kona, saumaði, prjónaði og hekl-
aði af mikilli list og hafa margir
notið snilli hennar á því sviði. Auk
þess eignaðist hún vefstól sem
veitti henni margar ánægjustund-
ir.
Þeim Sveini varð ekki barna
auðið en þau ólu upp tvö fóstur-
börn til fullorðinsára, Sigurð Rún-
ar Sigurjónsson og Ástdísi
Sveinsdóttur.
Sveini, börnum og fjölskyldum
þeirra vottum við okkar dýpstu
samúð.
Við eftirlifandi systkini Sigrún-
ar, Jón Ármann, Bjarni, Agnes og
Sigurður, kveðjum í guðs friði.
Jón Ármann Árnason.
Sigrún Kristbjörg
Árnadóttir
✝ RagnhildurHaraldsdóttir
fæddist á Þor-
valdsstöðum í
Bakkafirði 22. júní
1939. Hún lést á
Líknardeild Land-
spítalans 20. apríl
2020.
Foreldrar henn-
ar voru Haraldur
Guðmundsson, f. 9.
okt. 1888, d. 1. júní
1959, bóndi og kennari, og
Þórunn Björg Þórarinsdóttur,
f. 18. des. 1891, d.
3. sept. 1973, ljós-
móðir.
Ragnhildur átti
13 alsystkini og
eina hálfsystur. Af
þeim hópi eru fjög-
ur á lífi, Auðunn,
Guðríður Haraldur
og Þórunn.
Eftirlifandi
eiginmaður Ragn-
hildar er Brynj-
ólfur Magnússon
Útförin fór fram í kyrrþey.
Ragnhildur var yngsta systir
mömmu eða átta árum yngri.
Þær systurnar hafa fylgst að alla
ævi, á yngri árum bjuggu þær
saman í Garðastræti í nokkur ár.
Þær voru samtíða í sjúkralið-
anámi og voru í fyrsta hópnum
sem kláraði það nám. Ragnhild-
ur starfaði síðan sem sjúkraliði á
Borgarspítala og síðar Landspít-
ala.
Ragnhildur hefur fylgt okkur
systrum alla tíð, hún var tíður
gestur á heimili foreldra okkar
og eftir að móðir okkar varð
ekkja, varð það fastur liður í til-
verunni að þær systur hittust á
laugardögum. Stundum fóru þær
í Kringluna eða Smáralind og
gerðu alltaf góð kaup að þeirra
sögn.
Við systur slógumst stundum í
hópinn á laugardögum, drukkum
kaffi með þeim heima hjá
mömmu eða spáðum í nýjustu
tísku með þeim í Kringlunni. Í
fyrrasumar fórum við í skemmti-
lega verslunarferð í Hafnarfjörð-
inn og náðum að sitja á útikaffi-
húsi, nánast eins og í útlöndum.
Seinni ár fór Ragnhildur nokkr-
ar ferðir með Þórunni og
mömmu austur á Þorvaldsstaði
þar sem Ragnhildur naut sín vel
og rifjaði upp góðar stundir á
æskuslóðunum.
Það var alltaf gaman að hitta
Ragnhildi frænku, hún var alltaf
áhugasöm um að heyra hvað við
systur værum að gera og fylgd-
ist vel með okkar högum.
Ragnhildur var afskaplega
ljúf kona, hún bar aldurinn vel
og virkaði alltaf áratug yngri en
árin gáfu til kynna. Hún var
glæsileg kona og fylgdist vel með
tískunni. Við systur nutum oft
góðs af því, því hún arfleiddi
okkur reglulega af fötum sem
hún var hætt að nota sem hefur
oft komið sér vel Ragnhildur var
líka ákaflega flink að prjóna og
prjónaði ófáar peysurnar á okk-
ur systur og stundum eftir pönt-
un.
Við kveðjum Ragnhildi með
söknuði og geymum í hjarta okk-
ar minningu um kæra frænku.
Síðustu mánuðir voru henni
erfiðir sökum veikinda, hún bar
sig þó ævinlega vel og vildi ekki
gera mikið úr veikindum sínum
og sagði sjálf að hún væri komin
á þann aldur þar sem búast
mætti við öllu. Okkur finnst
ósanngjarnt að árin hafi ekki
orðið fleiri en einhvernvegin
hafði aldrei hvarflað að okkur að
hún færi á undan móður okkar.
Við sendum okkar innilegustu
samúðarkveðju til Brynjólfs eft-
irlifandi eiginmanns hennar.
Elísabet Unnsteinsdóttir
Þórunn Halla Unnsteinsdóttir.
Ragnhildur
Haraldsdóttir
Kannski þurfti hún
bara að fara annað.
Kannski er þetta
eitthvað í sambandi
við þau sem guðirnir
ku elska, kannski er þetta bara
Sandra Líf Long
✝ Sandra Líf Longfæddist 2. nóv-
ember 1993. Hún
lést 9. apríl 2020.
Sandra Líf var
jarðsungin 28. apríl
2020.
eins og mamma mín
sagði, að Sandra Líf
hafi verið of góð fyr-
ir þennan harða
heim.
Ég veit það ekki.
Ég veit bara að ég
sit hér og reyni að
sætta mig við til-
hugsunina um að
óafturkræf brottför
einkadóttur Láru
frænku minnar sé
staðreynd.
Mín fyrsta minning um kynni
af Söndru Líf er sú að ég var kom-
in til Íslands og átti að fá að hitta
þessa nýlegu frænku mína og
hlakkaði mikið til.
Ég er ekki sú myndarlegasta í
höndunum, en einhverra hluta
vegna fannst mér tilvalið að
sauma tuskudýr handa þessari
frænku minni, sjálf enn barnlaus
og rótlaus.
Með harmkvælum og dyggri
aðstoð frá móður minni tókst mér
að klambra saman lítilli önd.
Ég saumaði fallegar tölur fyrir
augun, pakkaði þessu inn og
mætti sperrt að hitta Söndru Líf.
Skemmst er frá því að segja að
hún tók öndina og kippti báðum
augunum af henni í einu vetfangi.
Ég dauðskammaðist mín fyrir að
hafa gefið ungu barni leikfang
sem svo greinilega samræmdist
alls ekki öryggisstöðlum, en Lára
fyrirgaf það að sjálfsögðu strax og
við hlógum bara að þessum krafti
og ákveðni sem barnið sýndi
þarna.
Sem frænkan lengst úti í lönd-
um hef ég því miður ekki náð að
kynnast yngri kynslóð frænd-
garðs míns, sem er stór og mynd-
arlegur og sem mér þykir ógnar-
vænt um þrátt fyrir fjarlægð og
samskiptaleysi. Og „litlu“ frænk-
ur mínar, Sandra Líf, Olga María
og Ása Diljá, hafa alltaf vakið hjá
mér aðdáun, ekki aðeins fyrir feg-
urð heldur fremur fyrir ljúflega
framkomu og tæran svip.
Mér er sérstaklega í minni að
hafa hitt þær saman í leikhúsi fyr-
ir nokkrum árum, þar sem þetta
sló mig einmitt, hvað þær voru
glæsilegar og sviphreinar.
Það var líka gaman að sjá
Söndru Líf í stöðu vaktstjóra á
veitingahúsi, svo keik og yfirveguð.
Greinilega með allt sitt á
hreinu.
Ég veit núna að samstarfsfólk
hennar varð allt góðir vinir hennar
og að hún var elskuð af öllum sem
fengu að kynnast henni.
Ég get ekki ímyndað mér hvað
það hlýtur að vera erfitt fyrir þær
Olgu Maríu og Ásu Diljá að sjá á
eftir stóru frænku, sem þær bæði
litu upp til og elskuðu sem eigin
systur. Þær munu þurfa tíma og al-
úð til að komast í gegnum þessa
sorg og ég veit af eigin reynslu að
örið grær aldrei til fulls. Héðan í frá
verður lífið markað þessum atburði.
Megi góðar vættir umvefja þær
og styrkja, sem og elsku ömmu og
afa, Ásu og Jóhannes, mömmuna
Láru, systkini hennar og afkom-
endur sem og hennar stóra og
flotta vinahóp. Minning yndislegr-
ar konu mun lifa áfram.
Kristín Jónsdóttir.