Morgunblaðið - 08.06.2020, Blaðsíða 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 8. JÚNÍ 2020
✝ GuðmundurÓskar Ívarsson
fæddist í Görðum í
Grindavík 14. mars
1930. Hann lést á
Landspítalanum
18. maí síðastliðinn.
Foreldrar Guð-
mundar voru hjón-
in Ívar Magnússon,
f. í Vallarhúsum í
Grindavík 1892, d.
1962, og Guðný
Stefánsdóttir, f. á Grund í Stöðv-
arfirði 1896, d. 1993. Systkini
Guðmundar eru: Jóhanna, f.
1919, d. 1996, Magnús, f. 1922,
d. 1951, Stefanía, f. 1924, d.
1999, Guðrún, f. 1927, d. 1946,
og Arnleif, f. 1934.
Guðmundur kvæntist hinn 1.
okt. 1953 fyrri eiginkonu sinni
Báru Karlsdóttur, f. í Karlsskála
í Grindavík 1930, d. 1955. Synir
þeirra eru: 1) Ágúst Karl, f.
1953, d. 1997, kona hans var
Þórdís Gunnarsdóttir. Barn
þeirra er Kristín og eitt barna-
barn. Barn hans frá fyrra hjóna-
tvö barnabörn. 3) María, f. 1964,
gift Unnari Ragnarssyni. Börn
þeirra eru: Guðmundur, Her-
mann, Una María og átta barna-
börn. 4) Guðný, f. 1967, gift
Hersi Sigurgeirssyni. Börn
þeirra eru Sesar og Katrín.
Guðmundur ólst upp í Grinda-
vík og bjó þar alla sína tíð fyrir
utan árin sem hann lærði húsa-
smíði við Iðnskólann í Reykja-
vík. Guðmundur varð húsa-
smíðameistari árið 1950 og eru
ófá húsin í Grindavík hans smíð.
Hann kom einnig að endurgerð
margra gamalla húsa. Guð-
mundur stofnaði trésmíðaverk-
stæðið Grindina og rak það
fram á efri ár ásamt sonum sín-
um. Hann var duglegur til
vinnu, unni starfi sínu sem smið-
ur vel og hafði brennandi áhuga
á byggingarlist. Hann hafði yndi
af ferðalögum, og þá sér-
staklega innanlands og naut
þess að skoða landið með fólk-
inu sínu. Hann var mikill tónlist-
arunnandi, söng og spilaði á
harmonikku. Eitt af hans helstu
einkennum var að horfa á björtu
hliðar lífsins og slá á létta
strengi.
Útför Guðmundar fer fram í
Grindavíkurkirkju í dag, 8. júní
2020, og hefst athöfnin klukkan
13.
bandi er Bára og
tvö barnabörn.
Fósturdóttir hans
er Jenný Lovísa og
eitt barnabarn.
Seinni eiginkona
Guðmundar gekk
Karli í móðurstað.
2) Bragi, f. 1955,
kvæntur Valgerði
Þorvaldsdóttur.
Börn þeirra eru:
Pétur, Þorvaldur,
Sveinbjörn, Bára og 11 barna-
börn.
Guðmundur kvæntist hinn 15.
júní 1957 seinni eiginkonu sinni
Guðfinnu Óskarsdóttur, f. í
Reykjavík 1938, d. 2011. Börn
Guðmundar og Guðfinnu eru: 1)
Magnús, f. 1958, kvæntur Huldu
Halldórsdóttur. Börn þeirra
eru: Arna, Hrefna, Guðfinna og
fjögur barnabörn. 2) Margeir, f.
1960, kvæntur Marisu S. Sicat.
Börn þeirra eru: Dína María,
Stefanía Ósk og eitt barnabarn.
Börn Marisu frá fyrra hjóna-
bandi eru: Marylinn, Laura og
Í kveðjuskyni langar mig að
skrifa nokkur orð um hann pabba.
Pabbi var einstakur maður,
dugnaðarforkur mikill, heiðarleg-
ur, stundvís og pottþéttur. Pabbi
var hógvær og með eindæmum
kurteis og orðvar en undir niðri
var mikill húmoristi sem hafði
gaman af því að segja sögur, hann
fylgdist vel með fólkinu sínu og
vildi að öllum liði vel. Hann hafði
gaman af því að ferðast, naut þess
að spila á harmónikku, las mikið
og hafði unun af góðum bílum.
Pabbi var farsæll í starfi og
vinnan var mikið áhugamál hjá
honum, hann vann mikið og sem
barn sá ég hann aldrei sinna heim-
ilisstörfum. Mamma sá um heim-
ilisstörfin og heimilið okkar var
mikið regluheimili. Það var aðdá-
unarvert að fylgjast með honum
þegar mamma veiktist, hann
hugsaði um hana af svo mikilli al-
úð, gekk í heimilisstörfin eins og
ekkert væri og fór að elda mat,
meira að segja mjög góðan mat.
Hann var ótrúlega skipulagður,
sjálfstæður og snyrtilegur og allt
sem pabbi gerði var til fyrirmynd-
ar.
Elsku pabbi, ég sakna þín mikið
og kveð þig með miklu þakklæti
og hlýju í hjarta.
Þín dóttir,
María.
Það er sumt í lífinu sem er svo
dýrmætt og maður er óendanlega
þakklátur fyrir. Í mínu lífi er það
sú gæfa að hafa 17 ára gömul flutt
til Grindavíkur, inn á heimili for-
eldra hans Magga míns, þeirra
Gumma og Ninnýjar, bestu
tengdaforeldra og vina sem hægt
er að hugsa sér.
Gummi minn.
Það var alltaf svo gaman að
vera í kringum þig hvort sem var á
ferðalögum innan- og utanlands
eða bara í kaffispjalli í eldhúsinu
heima hjá mér þar sem oft var
mikið hlegið að skemmtilegum
sögum sem þú sagðir á þinn ein-
staka hátt. Á afmælisdaginn þinn
þann 14. mars var svo gaman að
fylgjast með þér 90 ára gömlum í
fullu fjöri að njóta með þinni ynd-
islegu fjölskyldu og vinum. Hlut-
irnir eru fljótir að breytast og þú
fékkst að kveðja þennan heim á
þann veg sem þú óskaðir, eftir
gott morgunkaffi með Margeiri á
leiðinni út að þrífa bílinn þinn. Þú
fórst með reisn, enn búandi í þínu
húsi og keyrandi um allt eins og
herforingi. Þú hugsaðir um allt
sjálfur og varst alltaf kátur, alveg
fram á síðustu stundu.
Ég þakka fyrir samfylgdina og
fyrir góða vináttu í 45 ár.
Þín tengdadóttir,
Hulda.
Elsku afi, það er ótrúlegt
hversu stutt er milli hláturs og
gráts. Það var í mars sem við fögn-
uðum með þér í glæsilegri 90 ára
afmælisveislu þinni. Þú varst stað-
ráðinn í að láta ekki heimsfarald-
urinn stöðva þig í að blása til
veislu af tilefni stórafmælisins.
Allir þínir nánustu komu saman til
að fagna með þér og áttir þú ynd-
islegan dag. Aðeins tveimur mán-
uðum seinna ertu farinn frá okkur
og missir okkar er svo mikill. Þú
varst svo léttur, hress og
skemmtilegur og það var alltaf
stutt í hláturinn þinn. Þú hafðir
gaman af því að spjalla við okkur
um lífið og tilveruna. Ekki má
gleyma öllum spilastundum okk-
ar, jólaboðunum, útilegunum og
veiðiferðum. Þú varst svo stoltur
og ríkur af stórri fjölskyldu, en þú
misstir mikið þegar amma Bára,
pabbi og amma Ninný dóu, og
andlát þeirra skildu eftir stórt ör í
hjarta þínu. Nú færðu að hvíla þig
og njóta góðra samverustunda
með þeim. Við munum ætíð sakna
þín elsku afi.
Víkivaki
Sunnan yfir sæinn breiða
sumarylinn vindar leiða –
draumalandið himinheiða
hlær og opnar skautið sitt.
Vorið kemur, heimur hlýnar, hjartað
mitt!
Gakk þú út í græna lundinn,
gáðu fram á bláu sundin –
mundu að það er stutt hver stundin
stopult jarðneskt yndið þitt.
Vorið kemur, heimur hlýnar, hjartað
mitt!
Allt hið liðna er ljúft að geyma,
láta sig í vöku dreyma.
Sólskinsdögum síst má gleyma –
segðu engum manni hitt.
Vorið kemur, heimur hlýnar, hjartað
mitt!
(Jóhannes úr Kötlum)
Þínar sonardætur,
Kristín og Jenný Lovísa.
Það eru forréttindi að hafa
fengið að hafa hann afa Gumma í
lífi okkar. Hann hefur verið og
verður okkur fyrirmynd í svo
mörgu. Hann var duglegur, sam-
viskusamur, raunsær og hugsaði
vel um sjálfan sig og um allt og
alla í kringum sig. Afi hafði ein-
staka frásagnarhæfileika sem ein-
kenndust af mikilli kátínu. Það
voru ófáar stundirnar sem við sát-
um og hlustuðum á sögurnar hans
og smitandi hláturinn fékk okkur
alltaf til að hlæja með. Við höfum
átt margar samverustundir sem
skilja eftir sig ótal góðar minning-
ar og sú samvera skilur einnig eft-
ir sig lærdóm um hans góða við-
horf til lífsins.
Guðmundur Ívarsson, 90 ára.
Samið til afmælisbarnsins
14. mars 2020.
Í Görðum æskusporin gekk
glaður ungur maður.
Ljúfur drengur laus við hrekk,
látlaus ávallt glaður.
Hann fann á sjónum sanna ást
á siglingu með Gullfossi.
Ninný var ást sem aldrei brást,
innsigluð með gullkossi
Í Steinaborg þau byggðu bú,
börnin hlóðust niður.
Á þeim höfðu ávallt trú,
enda góður siður.
Honum halda engin bönd
er harmonikkan syngur.
Engum dylst að hög er hönd,
hann er á hana slyngur.
Hann er níræður og ekkert þras,
ég ykkur á það bendi.
Við skulum skenkja vel í glas
og skála fyrir Gvendi.
(Sigurður Þyrill Ingvason)
Við erum þakklát fyrir vináttu
okkar.
Arna og Stefán, Hrefna og
Benedikt, Guðfinna og Hjörtur.
Guðmundur Óskar
Ívarsson
✝ Vigdís Ragn-heiður Viggós-
dóttir fæddist 28.
nóvember 1930 á
Kleifum, Kaldrana-
neshr., Strand. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Hrafnistu
við Sléttuvegi í
Reykjavík, 23. maí
2020.
Foreldrar henn-
ar voru Ingimund-
ur Viggó Guðmundsson, f. 9.11.
1899 á Skarði, Kaldrana-
nessókn, Strandasýslu, d. 7.8.
1973, og kona hans Kristín Guð-
mundsdóttir, f. 11.5. 1902 í
Birgisvík, Strandasýslu, d. 8.1.
2008. Vigdís var önnur í röð
barna þeirra. Önnur börn þeirra
eru Skúli, Lilja og Sigmundur.
Eftirlifandi er Lilja.
Vigdís giftist þann 13. desem-
ber 1952 eftirlifandi eiginmanni
sínum, Finnboga Guðmundssyni
húsasmið, f. 8. febrúar 1929 í
Reykjavík. Foreldrar hans voru
Guðmundur Jörgen Erlendsson
húsasmiður, f. 21.8. 1888 á
Vigdísi Valgerði, Daníel Rafn og
Emil Frey, c) Berglind, maki
Chris Teasdale, dætur þeirra
eru Erika Mia, Freya Sif og
Francesca Eva, d) Rúna Sif,
maki Jónatan Guðbrandsson,
börn þeirra eru Kamilla Rún,
Emma Rakel, Jökull Rafn, Guð-
brandur Elí og Grétar Elí. 4)
Guðrún, maki Hörður Þórarinn
Magnússon, börn Guðrúnar: a)
Finnbogi Örn Halldórsson, maki
Birna Mjöll Helgudóttir, eiga
þau synina Ívan Alex, Tristan
Loga, Bastían Breka og Adrían
Darra. Ívan Alex á dótturina Ar-
íu Ísey, b) Þórey Björk Halldórs-
dóttir, maki Baldur Björnsson
og eiga þau dæturnar Eik og
Úlfhildi Þoku.
Vigdís og Finnbogi bjuggu
allan sinn búskap í Reykjavík,
fyrst í Laugarnesinu, þaðan
fluttu þau í Seljahverfið og síð-
ustu árin bjuggu þau í Katr-
ínarlindinni. Síðustu vikurnar
dvöldu þau saman á hjúkr-
unarheimilinu Hrafnistu við
Sléttuveg.
Vigdís starfaði við ýmislegt
um ævina. Fyrir utan það að
vera húsmóðir og mikil lista-
kona vann hún lengst af í Vogue
á Skólavörðustíg.
Útför Vigdísar fer fram í
Seljakirkju í dag, 8. júní 2020,
klukkan 15.
Innra-Hólmi í
Innri-Akranes-
hreppi, d. 19.9.
1979, og Guðrún
Elín Finn-
bogadóttir hús-
freyja, f. 26.3. 1887
á Ísafirði, d. 21.10.
1962.
Börn Vigdísar og
Finnboga eru : 1)
Kristín, f. 24. októ-
ber 1949, maki
Kristinn Magnússon, f. 20. mars
1949. Börn þeirra eru a) Vigdís
Anna, maki Kári Örn Úlfarsson,
sonur Vigdísar er Kristinn Daði,
b) Brynhildur Sædís, dóttir
hennar er Elísabet Kristín og á
hún dæturnar Emmu Líf og
Eriku Rún, c) Ingimundur
Magnús. 2) Skúli, f. 8. júlí 1952.
3) Rafn, f. 24. október 1954,
maki Guðrún Hildur Péturs-
dóttir, f. 30. september 1954.
Dætur þeirra: a)Þórhildur, maki
Þ. Þór Þórisson, dætur þeirra
eru Jasmín Líf og Hekla, b)
Hildur Katrín, maki Einar Valur
Bárðarson og eiga þau börnin
Hið göfugasta í lífi okkar er
ást er móðir ber til sinna barna.
Hún fórnar, gefur helft af sjálfri sér
og sækir styrk til lífsins dýpsta
kjarna.
Hún veitir ljós sem ljómi bjartra
stjarna.
(Árni Böðvarsson)
Þín dóttir,
Guðrún Finnbogadóttir.
Við kveðjum ömmu Dísu eins
og hún var ávallt nefnd af okkur
barnabörnum og börnum okkar.
Í æsku minni var alltaf gaman
að fara í heimsókn til ömmu og
afa í Heiðarselið. Þar tók alltaf
hlýja og kærleikur á móti
manni, spil og skemmtileg sam-
töl. Trönurnar voru ávallt á sín-
um stað án þess að taka of mikið
pláss. Amma var mjög hógvær
manneskja að eðlisfari og gerði
lítið úr þeim fallegu verkum sem
hún skapaði, hvort sem það var
landslagsmynd eða bútasaums-
verk. Hún var listrænn fagur-
keri fram í fingurgóma. Eigin-
leikar hennar voru margir og
fyrir utan hlýju og umhyggju
sem hún sýndi manni með
spurningum og einlægum áhuga
á því sem maður var að gera þá
voru heilindi hennar helsti
styrkleiki. Oftast var jafnvægi á
eiginleikum hennar og erfitt er
að finna jafn heiðarlega mann-
eskju og hana. Hún sagði sína
skoðun og til að mynda var hún
óhrædd við að minna okkur á ef
henni fannst við ekki vera nógu
dugleg að koma í heimsókn eða
láta heyra í okkur. Hún lét okk-
ur einnig vita þegar henni
fannst maður líta vel út og var
óspör á hrósið. Það var þó helst
sem þessi eiginleiki hentaði illa
þegar hún tæki eftir því að mað-
ur var búinn að bæta einhverju
á sig eða var þreytulegur í útliti.
Ég heyrði síðast í ömmu
nokkrum dögum áður en hún fór
og rifjaðist upp byrjun þess
samtals þegar ég fékk tíðindin:
„Hildur Katrín? … Ég ætlaði
ekkert að hringja í þig! …“
Ef til vill var hún að kveðja á
sinn hátt, láta mig vita að hún
hugsaði til mín, minna á sig, án
þess að taka of mikið pláss.
Það kom ekki að sök að hún
fengi takmarkaða skólagöngu,
amma var mjög víðsýn og án efa
hafa ferðalög þeirra afa haft
áhrif þar á, í víðustu merkingu.
Þau eru fyrirmyndir okkar
hinna og kærleikurinn þeirra á
milli var einstakur. Þau voru
sannir ferðafélagar á ferðalagi
lífsins.
Ég er sorgmædd yfir því að
hafa ekki getað kvatt hana al-
mennilega, fengið að faðma hana
einu sinni enn, eins og við gerð-
um alltaf þegar við hittumst. Ég
er hins vegar þakklát fyrir að
hafa átt smá í henni og er stolt
að heiðra minningu hennar með
fallegum verkum hennar sem
munu ávallt vera hluti af mínu
heimili.
Hvíldu í friði, elsku amma
Dísa.
Þín
Hildur Katrín.
Elsku amma er dáin.
Þegar ég hugsa til ömmu þá
hugsa ég um fallegu málverkin
hennar, hversu góð lykt var allt-
af af henni og góðu pönnsunum
hennar. Hún var líka með svo
skemmtilegan og góðan húmor.
Ég hugsa líka oft um Heiðarsel-
ið þar sem fyrstu minningarnar
byrja og hversu gaman var að
leika sér við tjörnina og úti á
svölunum.
Það var gott að vera hjá
ömmu og afa, þau voru falleg og
samrýnd hjón og það var gaman
að spjalla við þau um heima og
geima. Manni leiddist aldrei.
Amma skammaði mig oft í
seinni tíð fyrir að vera ekki dug-
legri að koma í heimsókn en það
tók ekki nema nokkrar sekúnd-
ur þar til við vorum farnar að
spjalla eins og við hefðum hist í
gær.
Ég á margar fallegar myndir
eftir hana ömmu og ég mun allt-
af hugsa til hennar þegar ég
horfi á þær. Ég á eftir að sakna
hennar mjög mikið.
Elsku amma mín, hvíldu í
friði.
Við kveðjum þig elsku amma mín,
í upphæðum blessuð sólin skín,
þar englar þér vaka yfir.
Með kærleika ert þú kvödd í dag,
því komið er undir sólarlag,
en minninga ljós þitt lifir.
(Halldór Jónsson frá Gili)
Þórhildur
Rafnsdóttir.
Amma, elsku góða amma mín.
Þegar ég hugsa um ömmu og
afa þá fæ ég hlýtt í hjartað, þau
voru svo falleg hjón og gerðu
svo margt saman. Amma og afi
voru mjög samrýnd og góðar
fyrirmyndir sem gáfu mikla
hlýju frá sér.
Elstu minningarnar mínar um
ömmu og afa eru úr Heiðarsel-
inu, en það var alltaf spennandi
að fara í heimsókn til þeirra.
Amma var alltaf með eitthvað
gott með kaffinu. Samt sem áður
þóttist hún ekkert merkilegt
hafa fram að bjóða, þó svo að
hafa borið fram á sama tíma ný-
bakað góðgæti, sem hún hafði
nostrað við að baka. Þannig var
einmitt hún amma mín. Hún var
svo hógvær.
Hógvær, yfirveguð og glæsi-
leg kona. Amma var virkilega
handlagin og klár. Fyrir mér
vissi hún allt. Amma var líka
hreinskilin, svona eins og ömm-
ur eru stundum. Samt náði hún
að púsla orðunum það vel saman
að það var ekki hægt að vera
sár. Til dæmis þegar ég hafði
bætt á mig, þá var hún fljót að
taka eftir því og segja mér það
svo pent. Eins og henni einni
var lagið.
Amma var líka gjafmild á
hrós og hafði mikinn áhuga á því
sem ég var að gera hverju sinni.
Eins og þegar við fjölskyldan
ákváðum að kaupa fokhelt hús
og fara að byggja, nú eða þegar
við tókum þá stóru ákvörðun að
flytja vestur. Amma sýndi því
öllu áhuga og hafði trú á okkur
og þessum ævintýrum okkar.
Rétt eftir að amma veiktist
fann ég hvað rætur hennar
teygðu sig langt og sterkt vestur
á firði, á æskuslóðirnar. Hún
vildi koma til okkar og mér
fannst erfitt að heilsa hennar
stóð í vegi fyrir þessum löng-
unum ömmu og okkar. En við
amma vorum sammála um það
að hún myndi koma til okkar
hvort sem það væri eftir veik-
indin eða þegar hún væri komin
yfir hinumegin. Ég trúi því að
hún sé hjá okkur núna.
Auðvitað langar mig að knúsa
ömmu miklu meira og eiga fleiri
góð samtöl, en það verður að
bíða betri tíma. Ég verð æv-
inlega þakklát fyrir ömmu mína
og fyrirmyndina sem hún amma
var. Ég er þakklát fyrir síðasta
jarðneska spjallið okkar. Það
var góð stund sem við áttum þá
saman og ég sagði henni hvað
mér þætti vænt um hana og við
héldum lengi utan um hvor aðra.
Takk fyrir ferðalagið, elsku
amma mín, og fyrir leiðsögnina í
gegnum lífið.
Guð geymi þig, amma. Við
sjáumst seinna.
Rúna Sif Rafnsdóttir.
Vigdís Ragnheiður
Viggósdóttir
✝
Hjartkær maðurinn minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
Sigurjón Á. Fjeldsted,
fyrrv. skólastjóri,
sem lést 30. maí 2020, verður jarðsung-
inn frá Dómkirkjunni föstudaginn 12. júní
2020 kl.15.
Við þökkum öllu starfsfólki á líknardeild Landspítalans
umönnun og hlýhug.
Ragnheiður Óskarsdóttir Fjeldsted
Ragnhildur Fjeldsted
Júlíus Fjeldsted
Ásta Sigríður Fjeldsted
Einar Sveinn Þórðarson
Áslaug Salka Grétarsdóttir
Bolli Thoroddsen
og barnabörn